Vísir - 15.04.1919, Blaðsíða 6

VÍSIR
Nokkrar stúlkur
vantar til sildarvinno á Reykjarfjörð
í snmar. Nánari nppl. á skrifstofu
H.f. Eggert Olafsson
Nokkrar stúlkur ráðum við enn í síldarvinnu
á Siglufirði í sumar |hjá H/f. Brœðingur og F/f.
,Haukur“. Sömu kjör og alment eru boðin hér
Nánari upplýsingar á skrifstofu P. J. Thorsteins-
sonar Hafnarstræti 18, kl. 4—6 daglega.
Sendisveinn
Lindarpennar
nýkomnir.
Ofnar og Eldavélar
og alt þeim tilheyrandi
Eldteraverslnnin
í Kirkjustr. 10.
Sölntnrninn
opinn 8—11. Sími 528.
Annatit senáiferðir o.®fl.
Vér veröuni aö muna, að
fiskimið Islands eiga ekki að
endast 100— 200 ár, heldur ára-
þúsundir; eftir komendum vor-
ura er meiri liagur að þvi, að vér
eftirlátum þeim góð og aflasæl
fiakimið, lieldur en þó vér eftir-
iétuni þeim þúsundir miljóna í
petíingum. öllu því fé, öllu þvi
erfiði, sem varið verður til land-
helgisvarna eða á annan hátt til
tryggingar fiskimiðum, er því
eigi á glæ kastað, þvert á móti,
það er vissasti framtíðarbank-
inn, þvi það fé mun bera marg-
f'aldan ávöxt.
þeir menn, sem verja vilja
kröftiun sínum til að greiða fyr-
ir landhelgisvarnarmálinu, sem
verndun fiskimiðanna aðallega
veltur á, munu áreiðanlega á-
vinna sér álit og virðingu, er
tímar líða, því þeir eru ekki að
berjast fyrir persónulegum
stundarhag, heldur fyrir hag ó-
borinna íslendinga. En þeir eiga
líka rétt á sér.
örn eineygði.
188
óskast.
0. Rydelsborg, Langaveg 6.
Þór. B. Þorláksson.
189
Bifreið
fer til Kellavíkur á miðvikudag
16. apríl. Nokkrir menn geta
fengið far. Uppl. í
sim a 619
Nokknð af
eldföstum steini og leir meö af-
arlágu verði hef ég undirritaður,
ef strax er samið.
Björn Jónssou
Hverfisgötu 66 B.
Tilkynuing
Hérmeð tilkynnist,”að hér eftir
hef óg líkvagn til leigu með tveim-
ur hestum fyrir, sem óg leigi
með hjer venjulegri líkvagnsleigu.
Likkistur af vönduðustu gerð van-
alega tilbúnar og annað|tilheyr-
andi: séð um greftranir aö öllu
leyti ef 'óskað er, og mun ég
gera mér far um að leysa þær
svo vel og ódýrt af hendi, sem
mér er unt-
Reykjavik 14. apríl 1919.
Tryggvi Árnason likkistnsm.
Njálsgötu 9. Slmi 611 B.
190
ast mjög hátt og verða jafn auðugur og
voldugur. Skilurðu mig?“
Já, Mína skildi, og það var eins og þungt
farg legðisl á hjarta hennar og henni varð
örðugt um andardráttinn. Sara þagnaði
og lagaði á sér sjalið og hélt svo áfram
á söinu leið:
„Eg elska húsmóðúr mina meira en
mitt eigið lif; hún lá við brjóst mitt þegar
eg var ungbarn. Hún hefir gróðursest í
hjarta mítíu. Eg vildi fúslega deyja gæti
og aflað henni með því hálfrai* stundar
hamingju. Eg útvega lienni alt, sem hún
vill. Og úr því hún vill nú þennan hr. Clive
Harvey þá verður hún að fá hann. Og þess
vegna er eg hingað komin. |>ví dag einn
sá eg hann í fylgd með fallegri stúlku,
mjög fallegri stúlku. Mér stæði það auð-
vilað á sama ef húsmóðir mín elskaði hann
ekki og ætlaði að giftast honuin. En vegna
húsmóður mintíar verð eg að fá að vita
livað þetta á að þýða og þess Vegna veitli
eg stúlkunni efth*för.“
Hún þagnaði aftur, liallaði sér áffarn og
brosti framan í Mínu, sem sat grafkyr og
náföl.
þessir sahibar eru allir eins, þeir eru eins
hér á Englandi eins og heima í minu landi,
þeir elta á rönduin ungar stúlkur, með fal-
leg andlit. pú þarft ekki að ásáka þig,
heldur hann. Eg kom tiJ að bjóða þér
peninga.“
Augu Minu leiftruðu við þessi orð svo
Sara flýtti sér að bæta við: „Eg kom til
að bjóða þér peninga, þvi hefðirðu verið sú
stúlka, sem eg bjóst við, þá liefðirðu tekið
við þeim. Én eg býð þér þá ekki nú. Eg
vil heldur tala við þig, skora á þig að draga
þig í hlé. það er enginn vafi á þvi, að hr.
Harvey elskai* liúsmóður inína og giftist
hemii, ef þú stæðir ekld í veginum. Eg
hugsa, að honum lítist vel á þig, en hann
verður fljótí leiður á þér og mundi aldrei
giftast þér. Láttu inig þekkja þá, þessa
herra.“
Hún hallaði sér aftur á bak og kinkaði
kolli íbyggin.
„þtíir giftast ekki niðut* fyrh* sig, og
þú ert ekki af þeirra stétt, barnið golt;
þú.ert fallég og yndisleg, en þú erl af lág-
um stigum, af alþýðiíættum, en hann tíg-
inborinn, og þar að auki nafnfrægur mað-
ur.“
Miria bærði varirnar og loks stamaði
hún undrandi:
„Tiginborinn, nafnfrægur?“
Sara kinkaði koUi og brosti. „Já, svo
er vist, en íiann hefir leynt þig þvi; það er
svo seni auðskilið. Hann hefir ekki kærl
sig um, að þú vissir deili á sér, ekki kært
sig um, að þú ónáðaðir sig, — þegar hann
væri búinn áð la nóg af þér.“
Mina spratt á fætur og horfði á svarta
glottandi andhtið; svo lét hún fallast aftur
í sætið og starði á Söru, sem hélt áfram á
sama hátt:
„Veistu þá ekki, að hann er lávarðsson-
ur, að faðir hans er jarl, að hann er einn
ætlað sér nokkuð með þig, ef liann hefði
úr enska þinginu ykkar, löggjafi, stjórn-
andi? Hanu leyndi þig þessu; hvers vegna
skyldi hann Jiafa gert það, ef hann hefði
ætlað að giftast þér? En það hefir hann
aldrei arilað sér, þvi hann ætlar að giftast
húsmóður minni; hann hefir bara verið að
skemta sér, eyða timanum með faUegri
slúlku
Mína þrýsti svo fasl saman höndunum,
að ncglurnar skárust inn i lioldið; en énn
þá sagði hún ekkert, og eftir stundarþögn
Iiélt Sara áfram í sama sannfærandi rómn-
mn og smjaðurslega, um leið og hún haU-
aði scr æ meir áfram yfir Mínu:
„Nú liefirðu skilið mig. Og af því þú
ert góð stúlka, þá ætlarðu ekki að standa
i vegi fyrir húsmóður minni og þeim, sem
hún elskar. Eg er ekki að biðja þig henn-
ar vegna, heldur hans vegna. þér þykir
dáUtið vænt um hann; jú, átti eg ekki á
von! Eg sé það svo sem á andlitinu á þér
4