Vísir - 17.04.1919, Blaðsíða 3

MSÍR
Sjúkrasamlagið
og læknarnir.
Lælcnafélag Reykjavíkur hefir
beðið blaðið að birta eftirfar-
andi yfirlýsingu:
„Til þess að koma í veg fyrir
misskilning sem all mjög hefir
orðið vart við hjá meðlimum
Sj úkrasamlags Reykj avikur, skal
bent á það, að samlagið hefir
slitið öllu sambandi við Lækna-
félag Reykjavíkur mcð samþykt
síðasta aðalfundar. Læknar
gegna þó eftirleiðis að sjálfsögðu
samlagsmönnum, en þeir verða
að borga læknum s j á 1 f i r fyr-
ir læknishjálpina, sama gjald og
aðrir.“
Snndlasgarnar.
Flestum mun vera kunnugt
um það, að ástand sundlaug-
anna er nú sem stendur alls ekki
viðunandi. Við, nemendur Versl-
unarskólans, höfum eins og aðr-
ir skólanemendur, ókeypis sund-
kenslu í laugunum; en í vetur
höfum við alls ekki getað not-
að liana. pó að við höfum farið
nokkrum sinnum inn eftir, þá
hafa þær oftast verið svo kaldar,
að ekki hefir verið hægt að læra
þeim. Slíkt má ekki lengur við-
gangast. Höfuðstaður landsins
má ekki standa að baki ýmsum
sveitum, sem hafa komið sér
upp ágætum sundlaugum. það
er því brýn nauðsyn á því, að
farið verði að gera við þær nú
þegar, en ef ekki yrði byrjað
strax, þá er út séð um alla sund-
kenslu á þessu vori.
þakkarorð.
Eg undirrituð finn mér ljúft
og skylt að flytja hinum göfug-
lyndu félagssystrum minum i
verkakvennafél. „Framsókn”,
innilegasta hjartans þakklæti
mitt fyrir óvænta lilcnargjöf,
sem þær færðu mér i gærdag,
ágóða af kvöldskemtun, sem
nokkrar af félagskonum höfðu
efnt til í G.-T.-húsinu siðastl.
laugard. — Fyrir skemtuninni
stóðu þessar félagskonur: Héisfr.
Jónína Jósefsdóttir, liúsfrú
Margrét Jónsdóttir, ungfrú Val-
gerður Diðriksdóttir, ungfr. Sig-
ríðu Halldórsdóttir, ungfrú Ásta
Hallsdóttir og ungfrú Guðrún
Sæmundsdóttir. >— Rið eg al-
góðan miskunsemdanna föður
að launa öllum þessum góðu og
göfuglyndu konum samúð þeirra
og kærleiksverk mér auðsýnt —
þegar þeiin mest á liggur. Og enn
fremur þakka eg af hjarta öllum
öðrum, er studdu að fram-
kvæmd þessa lílcnarverks, bæði
með því, að veita ókeypis aðstoð
sína við skemtunina og eins með
þvi að sækja hana.
þ.essar þakkir flyt eg einnig í
nafni mannsins míns, Helga
Guðmundssonar, sem nú er f jar-
verandi.
Rvík 16. apríl. 1919.
Einarína E. Helgadóttir.
Laugav. 72.
Eg liugsa að margur skóla-
piltur myndi, að afloknu prófi,
taka sér hálfsmánaðar eða
þriggja vikna tíma til sundnáms,
ef vel yrði gert við laugarnar.
Væri það óskandi að bæjar-
stjórnin sæi sóma sinn i því, að
láta nú undir eins byrja á verk-
inu.
Nemandi í Verslunarskólanum.
VERSLUNIN KAUPANGUR
Til páskanna er best að
kaupa í Kaupangi
Þar fæst meðal annais:
v~;-
sætt og ósætt kex, dósamjólk, rúsinur, sveskjur, sagó-
grjón, hangikjöt,“saltkjöt, kæia, rúllupvlsur, tólg og^ ísl.
Ennfremur: "
vandaður danskur skófatnaður
bæði karla, kvenna og barna. sem verður seldur til páska
með 10—20°lo afslætti
Norið tæku»*rið
Haltat>úðin
er flutt á
Lauf&sves nr. 5
og verðnr opnuð þar laugardaginn 19. þ. m. Kostað verður kapps
um að hafa þar tilbúið úrval af fallegum hátiða- og sumarhöttum
Seglaverkstæði Guðjóns Ólafssonar, Bröttngötn 3 B
getur selt fiskpreseuingar úr ágætu efni, mjög ódýrar, einnig mjög
ódýr tjöld.
Dtíl* th, íit >U. tU ■>!« ,>fa -VjJ
Bæjarfréttir.
„Willemoes“
mun nú vera á förum frá
Rarcelona áleiðis til Englands.
Vísir
kemur ekki út á morgun,
föstudaginn langa.
Dánarfregn.
Landritárahjónin Kl. Jónsson
og frú hans urðu fyrir þeirri
sorg 7. þ. m. að missa dóttur
sína, sem Alma hét.
194
af svo mjög. pað var hugsanlegt, að Clive
liefði ætlað að giftast þessari ungfrú Edith,
en hitt var óhugsandi, að hann ætlaði sér
slíkt nú, þar sem hann var nýbúinn að
segja henni, Mínu sjálfri, að hann elskaði
Mínu eina, og hafði beðið hana að verða
konuna sína; hafði sagt, að hann kænii
innan tveggja daga til þess að endurtaka
ástarjátningu sína og fá hjá henni liið
þráða já-yrði. pað kunni vel að vera, að
hún stæði á vegi fyrir jarðneskri velgengni
Clives, en hún fann, að ofurmagn ástar
liennar, hin takmarkalausa þrá hennar
eftir að gera hann sælan, mundi fylhlega
bæta honum það tjón, sem hann kynni að
baka sér með því að giftast henni.
Hún lieyrði alþýðunni til og var, eins og
konan hafði sagt, af lægri stigum en hann,
en nám hennar hafði þegar veitt
henni mikinn þroska og ósjálfrátt fanst
henni nú, að hún hlyti að geta gert þann,
scm hún elskaði, hamingjusaman, — og
að sú hamingja, sem hún gæti veitt hon-
um, mundi meira virði en hver sá stund-
legur ávinningur, sem honum kynni að
verða að því að giftast Edith. þess vegna
stóð hún nú, há og tiguleg og næstum ögr-
andi á svip frammi fyrir Söru, og vísaði
á hug þeim getsökum, sem þessi útlenda
195
kona liafði á -svo skammarlegan hátt
slöngvað í andlit lienni.-----
Sara hallaðist áfram og starði á grann-
vöxnu mcyna, sem stóð beinvaxin eins og
ung ösp fyrir framan hana með fallega
andlitið náfölt en óbifanlega einbeittnis-
legt.
„So!“ hvæsti hún. „pú liafnar þá boði
minu og vilt ekki slíta samband þitt við
þenna sahib, vilt ekld fara?.
„Eg vil það ekki,“ svaraði Mína og
brjóst hennar gekk upp og niður.
Sara hallaði sér aftur á hak og hló fyr-
irlitlega.
„pú ert asni; þú hefir lilustað á það sem
eg hefi sagt, en vilt samt ekki fara. pú
ert reglulegur enskur asni, og þetta kemur
þér siðar í koll; þegar hann hefir fleygt
þér á dyr, og það gerir hann áreiðanlega,
þá hugsarðu til þess, sem eg segi. pú ert
nógu lagleg, sei, sei, já, en hann verður
þreyttur á fríðleik þínum, vittu til, af því
þú ert ekki af hans stétt. Ef hann giftist.
þér þá dregurðu hann með þér niður í
skarnið, sem þú sjálf átt heima í; hann
verður þá eins og maður, sem hefir bund-
ið stein um háls sér og fleygt sér i Ganges-
fljótið; hánn glatar sjálfum sér, missir
stöðu sína i þinginu og" völd sín, verður
ckki neitt. Og þá mun hann hugsa: ,Hvers
196
vegna giftist eg þessari almúgastúlku, eg,
sem er tiginn maður,‘ og mun reka þig á
dyr. Eg þekki tigna fólkið, veit hvernig það
hugsar; það getur ekki umgengist alþýðu-
fólk, eða lifað saman við það.“ Hér breytt-
ist látæði Söru og geltk hún til Minu og
lagði höndina á öxl liennar og sagði mjög
vingjarnlcga og sannfærandi: „Vertu nú
skynsöm stúlka og segðu skihð við þenna
sahib, áður en um seinan er orðið. Gerðu
það nú. Taktu nú við peningunum og
flýðu burt héðan áður en það verður of
seint.“
Mína hristi af sér horuðu, kræklóttu
höndina, sem hvíldi á öxl hennar.
„Nei, eg geri ekkert af þessu, þvi eg
trúi engu af því, sem þú segir! — Hann
elskar mig og eg elska hann, og eg —
ætla að giftast honum —“.
Sara hörfaði undan, barði sér á brjóst
of hvæsti fram á milli tannanna:
„]?ú ætlar ekki að gegna mér! pú ætlar
að standa í vegi fyrir honum og húsmóð-
ur minni? En þú skalt ekki! Ekkert skal
verða því til hindrunar, að hún fái það
sem hún vill. þú heldur að þú getir hald-
ið í hann, þennan sahib, en þú ert ekki
einu sinni þess verð, að binda skóþvengi
lians, þú, almúgastelpan, skulir voga þér
að líta svona hátt! Hann að giftast þér!