Vísir - 17.07.1919, Side 3

KiSlft
arskrárfrumvarpið i þá átt, og
vill láta bindg kosningarréttinn
vié heimilisfestu i landinu sið-
asta kjörlímabil á undan hverri
kosningu, eða I ár. Eí' lil vill
Vferi ástæða til að bafa tímann
lengri. Skemri má hann ekki
vera. pessu skilyrði eiga vitan-
lega allir að vera báðir. einnig
þeir, sem íslenskan ríkisborg-
ararétt hafa, svo að með þvi er
ekki brotið á móti sambands-
lögunum, hvorki anda þeirra né
bókslaf. En það er með öllu á-
stæðulaust að kveinka sér við
þvi, þó að réttur íslenskra „rik-
isborgara“, sem leitað Iiafa sér
„betra heimkynnis“, í útlöhd-
lun, inn lengri eða skemri tima,
skerðist nokkuð við þetta. Auk
þess er engú siður ástæða til að
krefjast þess af ísleiiskum ríkis-
borgurum, en öðrmn, að þeir
uppfylli nauðsynlegustu þekk-
ingarskilyrði lil |?ess að geta
farið nieð kosningarréttinn.
þ>að er ölluin ljóst, að brott-
flutningur manna úr landinu er
því skaðlegur. það er þvi ekki
ósanngjamt, að nokkur refsing
eða rjettindamissir sé slíkum
brottflutningi samfara.

Silfurbrúðkaupsdagur
biskupshjónanna er í dag, og
fánar dregnir á stöng víðsvegar
um bæinn i tilefni af því.
Prófessor porv. Thoroddsen
ællar að dveljast bér fram
eftir ágústmánuði. Hann hefir
77/ Hjalteyrar
,.Sl£&llag-rímu.r“ fer héðan í kvöld til Hjalteyrar k 1. 8. Farangri verkafólksins og ann- .
ara farþega verður veitt móttaka á bryggjum vorum frá kl. 5—6 s. d. og farþsgar verða fluttir um
borð frá, Ul G* llt—
„Egill ^ballagrimssoia.11 * i fer héðan í kvöld k 1. 10. Farangri verkafólksins og ann-
ara farþega verður veitt móttaka á bryggjum vorum frá kl. 7—8 s. d. og farþegar verða fluttir um
borð írá kl. JS1/,—ös/4-
Hlutafélagid Kveldúlfur.
ekki komið Jiingað síðan „kon-
ungssnmarið," 1907.
Björgunarskipið Geir
kom frá Kaupmannahöfn í
n-iorgun; kom með póst.
Skjöldur
kom frá Austfjörðum í morg-
un og fer í kveld til Borgamess
með póst norður og vestur.
Einkennisbúninga
eiga hafnsögumenn bæjarins
að fá á morgun.
Frjálsir póstflutningar
voru leyfðii- i Danmörku
kveldið áður en Botnía fór það-
air, en timinn var þá orðinn svo
muimur, að bún tók engan póst.
Sætsaft
selur versl.
Hermes
Njálsgötu 26.
Jónasdóttir frá Svarfhóli í
Miklaholtshreppi á Snæfellsnesi.
Hún var móðir Jóhanns sáluga
Gunnars Sigurðssonar, skálds,
sem hér dó voríð 1906. Guðríður
var greind kona og skáldmælt.
Kveidúlfs-skipin
fara héðan í kveld norður á
j Hjalteyri. — Skallagrímur kl.
; 8 og Egill Skallagrimsson kl. 10.
Bruna og Lífstryggingar.
Skrifstofutími kl. 10-11 og 12-2.
Bókhlöðustig 8. — Talsimi 254.
A. V. T u 1 i n i u s.
SÖLUTURNINN
Hefir ætíð bestu
bifreiðar til leigu.
Ojnnn 8—23. Simi 528.
Unglingsstúlkn
vantar á kaffihás við afgreiðsln
nú. þegar.
A. v. .á.
Snjór.
Snjó festi hér í Esjunni og
Skarðsheiði i gær, og á ísafirði
hvítnaði ofan undir sjó. Snjór
féll og viða um Norðurland.
Dánarfregn.
í gærdag andaðist á Landa-
kotsspítala ekkjan Guðríður
; Kirkjuhljómleika
1 beldur Sv. Sveinbjömsson i
dómkirkjunni annað kveld með
aðstoð Páls* tsólfssonar og söng-
flokka karla og kvenna.
Mótur
i miklu úrvali, Taktmælir o. fl.
Nýkomið i
Hljóðfærahúsið.
108
pað vildi svo til, að cg heimsótli Chest-
erleigh lávarð, í persónulegum erínda-
gerðum, morguuin cftir eftir slysið.
Lávarðurínu var þá ekki heima, hann
bafði farið snögga ferð lil Skotlands, en
eg hitti Söru alveg bandóða, svo allir í
húsinu voru dauðltrþeddir við bana. Eg lét
því upp á eigin ábyrgð. sem gamall vinur
Chesterleighs lávarðar, taka bana og setja
i gæslu. Og inér er ánægja að skýra frá
því, að þegar Chesterleigh lávarður kom
aftur til borgarinnar, var hann mér mjög
þakklátur fyrir þessa ráðslöfun mina.“
Blóðið braust fram í andlitið á Clive og
liann horfði með kvíða á andlitið á Quil-
ton. En Quilton góndi enn þá á vegginn
og béll áfram:
„Já, eg átti langt tal við Cbesterleigh
lávarð um ýmislegt.“
„Veit liann?“ hvíslaði Clive.
„Hann veit nákvæmlega jafn mikið og
eg kæri mig um að segja honum,“ sagði
Quilton stutlur í sjnma.
„Og og ungfrú Edith?“
Quilton steinþagði lengi, svo sagði bann
liægl og ígrundandi, eins og þeir liefðu
verið að rökræða mikilvægt stjórnarfars-
legt atriði:
..Eg er cinn þeirra manna, kæri Harvev,
seni álila, bvort sem það er rangt eða
109
rétt, — að utanríkisráðherra eigi ekki að
gera sér það að góðu að sitja altaf heima
í Englandi og grúska við skrifborðið sitt
í Whiteliali, heldur eigi hann að fara ut-
an og kynnast þeim þjóðum, sem hann
þarf að eiga mök við. Chesterleigli lávarð-
ur viðist vera sömu skoðunar, þár sem
lrann er nú lagður af stað i langan, póli-
lískan leiðangur lil útlanda. Ungfrú Edilli
er auðvitað i för með bonum. Hann verð-
ur yira i márga mánuði. Hnnn kom lúng-
að þégar þú varst sem verstur og var auð-
vitað mjög hryggur yfir ástandi þinu. Og
liann vildi ekki yfirgefa England fyr en
útséð væri'um hvort þú mundir lifa af.
Hann lél eftir skilaboð lii þín. Vildurðu fá
þau núna? Hcídurðu að þú sért nógu
sterkur lil að heyra þau l“
XXXVI. KAPITELI.
Batinn.
Clive liorfði fast á liann. „Segðu mér
það,“ sagði hann i veikum róm.
„Hann bað mig að skila til þín, að liann
bæði þig að muna þá tryggu vináttu, sem
ætíð hefði verið á milli vkkar, og lofa
lienni að baldasi og fyrirgefa sér og sin-
410
um. Svo fékk bann mér bréf til þín frá
ungfrú Edith; hér er það.“
Clive las það og það lélti sýnilega yfir
honum við lesturinn. „Er eg búinn að
liggja hér lengi?“ spurði hann.
„pað cr orðinn fjandans langur tími,“
sagði Quilton, „og það skal ekki bryggja
mig þo að þú færir nú að gola komist
bráðum á fætur. Og nú er best fyrir þig
að fara að sofa.“
„Hvernig líður Tibby?“ spurði Clivc.
Eittbvað, sem líktist brosi, íærðist yfir
andlitið á Quilton.
„Tibbv liður ágætlega,“ sagði hami.
„Og ekkert veik eða eftir sig eftir ferða-
lagið um nóttina?“ tautaði Clive.
„Ekki vitund, það get eg fullvissað þig
um,“ sagði Quilton. „Tibby mundi aldrei
láta neitt á sig liíta. nema ef faðir hennar,
Elisha, neitaði að gera eins og hún vildi,
eða ef jarðskjálfti kæmi, cða ef kviknaði
i Lundúnum. Einhvern tiina þcgar þú ert
orðinn nógu hraustur til að þola það, Har-
vey, þá ælla eg að segja þér, livað eg hcld
um Tibby. pað tekur nokkurn tima að
skýra frá áliti mínu, þvi Tibby er lurðu-
verk, furðuverk, sem maður gæti vei’ið að
kynna sér alla æfi og þó ekki rannsakað
til fulls. TTún e” -yr’r*'--.’> > 'ð Sislomon
að viti. grimm eius og ljónynja i Núbiu-