Vísir - 18.07.1919, Blaðsíða 3

iViSifi
rðsvörður
Kirkjugarðsvarðarstaða í Raykjavík er laua. Umsóknir um
faaua sendist undirrituðum oddvita sóknarnefndarinnar fyrir 1. ág.
k.; hann veitir og umsækjendum allar nauðsynlegar upplýsingar
Um stöðu þessa.
F.h. sóknarnefndar dómkirkjusafnaðarins
A. Grislnson.
Ovarland-bifreiðin R. E. 131
fæst venjulega leigð í lengri og skemri ferðir. Afgreiðsla í
Brunastöðlnnl
Tjarnargötu 12 Sími 423,
MótorMtter ,María‘
hleður tii Hixoailóit og ísaíjarðar á ixior-«xxti 19. þ.m
Afgr. Halnárstr 16 niðri til vinstri.
Þari.
Þati er kunnugra en frá þurfi at>
segja, aft. fjölda fjár er beitt hér
í fjörur á hvcrjum vetri og* spar-
ast vi'fS það niikitS fóhur. Nokkrir
nienn hafa og ,,svtrsað“ þara til
skepnufófmrs e'ða þurkað. En
miklu er þessi auðsuppspretta
minna notuð hér á landi en vera
• ætti. og telgja má vist, að þörungar
verði meira notaðir hér eftir en
hingað til.
Dr. Helgi Jónsson hefir skrifa'S
ágæta gxein í Búnaðarritið fyrir
nokkru »m notkun sæþörunga til
skepnufóðurs, og mun síðar gefa
mönnum enn meiri leiðbeiningar
í þeim efnum og skal ekki fjölyrt
um það hér.
í vetur létu Hollendingar getd
tilraunir um notkun sæþörunag' til
2 stúikur
vanar karlmannafatasaum geta fengið atvinnu nti þegar hjá
Helnli Andersen, Lau^aveg 2. G-ott kaup-
lasteignafélag legkjavikur
heldur fund laugardaginn 19. þ. m., kl. 8l/a e. m. í Bárunni.
Mjög áríðandi að félagsmenn og aðrir húseigendur mæti.
Bráðabyrgðarstjórnin.
Seglaverkstæði Guðjóns Ólaissonar, Bröttugötu 3 B.
skaffar ný segl af öllum stærðum og gerir við gamalt, skaffar
fiskpreseningar, tjöld, vatnsslöngur, drifakkeri, sólsegl o. fl.
Segldúkur, úr bómull og hör, er seldur miklu ódýrari en alment
gerist. Reynslan hefir sýnt, að vandaðri og ódýrari vinna er
hvergi fáanleg. Sími 667.
kúafóðurs, og koniust, sem nærri
má geta, a'ð raun um það. að, þeit
væru góSir til kúafóðurs með heyi.
ef þeir værú hreinir, en þó þyrfti
að ná úr þeim sjávarseltunni.
í útlendu hlaði, þar sem tra
þessu er sagl, er þess við getið, að
irar, Skotar og Færeyingar þurki
þörunga og gefi kúm og hestum á
vetrum, en Sviar gefi þá svínurn
og reynist vel.
Þjóðverjar létu og safna þara
öll styrjaldarárin, og var hann
hreiddur og látinn rigtia. svo að
seltan leystist úr honum. Siðan var
hann bundinn í bagga eins og hey
og notaður til skepnufóðurs.
Það væri ómaksins vert fyrir ís-
lendinga. að kynna sér reynslu
annara þjóða í þessu efni, því að_
liklegt er, að eitthvað megi nema-
af þeirra reynslu.
Agr.

. ■Uf xiV,- . «1«
I.JIÍUL
i
i
■IflMll IV I ^
Bse,jiit.
Kirkjugarðsvörður.
Sóknamefnd dómki rkjusafnaS-
arins hefir samþykt, að fengnu
leyfi stjómarráðsins, að setja sér-
stakan kirkjugarðsvörð hér i bæn-
um, til að mæla út leiði og hafa
alla umsjön með kikjugarðinum.
411
412
113
eyðimörkinni og bljúg og hlið eins og ung
móðir, sem hefir eignast fyrsta afkvæmið.
Svo ætlaði cg að bæta því við, að hún væri
eitt af göfugkvendum náttúrunnar ef það
værn ekki of háfleyg ummæli um stúlku
eins og Tibby. pegar eg er að hugsa um
hana og tala um hana. — En eg ætla nú
hvorugt að gera núna. Eg heyri, að hjúkr-
unarkonan er að koma upp stigann, ætla
því að fara upp (il min til að vinna fyrir
einhverju af peningum og reyna að
gleymá þinni ömurlegu tilveru.“
Hann lagaði koddann undir höfði Clives,
kinkaði svo kolli lil hans og fór. Clive
liorfði á eftir honum þakkllátum augum.
Frá þessuni degi tók Clive skjótum bata.
En Quilton, sem lengst af sat við rúin hans,
vildi þó ckki leyfa honum að taka á móti
bréfum eða heimsóknum. Dag nokkurn,
þegar Clive var orðinn svo hress, að hann
gat farið úr rúminu og sesl á stól, sagði
hann upp úr þurru:
„Eg ætla að segja af mér forsetastöð-
unni og þingmenskunni, QuiIton.“
Quilton kinkaði kolli. „það datt mér’í
hug,“ sagði hann. „Eg er alveg á sama
máli og mundi i þinum sporum fara eitt-
hvað burt mér til hressingar. Hvað seg-
irðu um, að fá þér lystiskútu og sigla um
útlend höf'cða gerast sjóræningi. Eg get
hugsað mér þig stjórna blóðþyrstum og
óstýrilátum sjóræningjahóp. Að ininsta
kosti skaltu segja skilið við þingmensk-
una og stjórnmálin og láta alþýðuna finna
sér annan vin til að svívirða og skanmia,"
Clive liristi höluðið. „Eg hefi yfir engu
að kvarta við alþýðuna, Quilton. —• En
hvenær heldurðu að eg geti farið að fara
Út? Eg þarf að fara að finna hana verð
að sjá hana. Dag og nótt sé eg hana í hug-
anum eins og hún var, er við biðuin dauð-
ans.“
Quilton iagði höndina á handlegg Clives.
„Svona máttu ekki láta. pú verður að
vera rólegur að ininsta kosli þangað til
þér er svo batnað, að þú getir gengið
studdur út í v'agn. En eg skal játa, að hún
er þess virði að til hennar sé liúgsað, en
það er skylda mín að láta þig vita, að því
meira sem þii ladur þér leiðast,. þvi lengur
dregst það, að sú glæsilega stund renni
upp er tvö hjörtu og svo framvegis.“
* „Færðurðu henni siðustu skilaboðin frá
mér?“ sagði Clive með illa duldum ákafa.
„Já, eg gerði það,“ sagði Quilton, og hún
sagði ekkert. Eg hefi aldrei vitað konu
geta sagt jafnmikið með þögninni eins og
Mínu. Vel á minst, hún er búin að fá söng-
rocid sít'íú
„Ö, guði sé lof,“ hvíslaði Clive,
„Já, það var að þakka hinni ágætu að-
hjúkrun, og líka ef til vill gleðinni yfir
því að vita, að "þér væri að batna. pað er
aldrei gott að segja hvað það er, sem oft
veldur snögglegum bata, einkum hjá
kvenfólkinu. En hver er nú að koma upp
stigann?“
Hann gekk að dyrunnm tii að opna.
Tibby stóð á þrepskildinum. Quilton og
Clive urðu alveg orðlausir yfi breyting-
unni, sem orðin var á henni. það var
Tibby, þar var ekki um að viliast, en ný
og ummynduð Tibby. Hún v::r í bláum
kjól, saumuðum eftir nýjustu tísku i stað
gömlu fatanna, hárið var snyrtilega vafið
upp í hnút aftan á hnakkanum og í stað
gamla, skringilega, barðastóra hattsins,
sat nú einstaklega snotur og smekklegur
stráhattur á fallega lagaða höfðinu. Hún
tók sig ljómandi vel út og það merkileg-
asta var, að hún, sem áður var ekki hægt
að segja um með vissu, hvort heldur A'æri
gömul eða ung, leit nú alveg út eins og ung'
stúlka og meira að scgja einstaklega nett
og lagleg, ung stúlka.
Augun i Quilton, sem allra snöggvast
höfðu orðið sæt eins og síróp, huldust nú
fljótlega undir þykku augnalokunum, og
með sinu venjulega jafnaðargeði hneigði
liann sig og sagði: