Vísir - 16.08.1919, Blaðsíða 3

snild, eða hvetja þa til að iðka
hana.
Til þess þyrfti jafnvel ekki
nema árlega samkcþni, þar sem
kept væri um einhvern grip, þvi
að mönnum er einu sinni svo
farið, að þeir vilja lieldur keppa
um verðlaun en heiðurinn einan.
' Slíkar skemtanir yrðu sóttar,
ekki siður en aðrar íþróttasýn-
ingar, og það mundi þykja vegs-
auki að lieita „ræðukonungur
íslands“, eða eitthvað þvi um
likt.
Af því að eg er sjálfur meiri
ráðagerðamaður en fram-
kvæmda, þá vek eg máls á þessu,
og getur þá hver sem vill liaft
heiðurinn af að koma því i
framkvæmd.
Snorri.
Af fjöllnm ofan.
Mánudaginn 21. f .m. lögðu
þeir al' stað héðan úr bænum i
ferðalag, þrír saman, Bjarnhéð-
inn Jónsson járnsmiður, Jón
Ölafsson skipstjóri og Ólafur
læknir ísleifsson i pjórsártúni,
og var ferðinni heitið upp í ó-
bygðir. peir eru nú komnir heim
aftur, og hefir Ólafur tsleifsson
sagt Visi af ferðalaginu á'þessa
leið:
Á mánudaginn fóru þcir í bif-
reið austur að pjórsártúni og
þaðan ríðandi að Skriðufelb um
kvöldið og gistu þar um nótt-
ira. Annan daginn fóru þeir að
Dalsá og þaðan inn i Nauthaga,
þriðja daginn og þann fjórða
upp í Arnarfcll, voru þar um
kyrt megnið af deginum en fóru
siðan áftur í Nauthaga og ferð-
uðust þar um upp undir Hofs-
jökul og víðar. Segir Ó. f.. að
þar uppi undir jöklihum muni
vera fegursti blettur á landipu.
Er þar ákaflega grösugt og
blómaskraut svo mikið, að feg-
urri blómgarðar sjást ekki af
mannahöndum gerðir. Hiti var
þarna afska]ilegur,og lágu ferða-
mennirnir þar úti undir berum
himni eina nótt. pví næst héldu
þeir vestur yfir Illahraun, fyrir
norðan Kerlingarfjöll, vestur i
Jökuldali og voru þar nótt.
Gengu þeir upp i Kerlingarfjöll-
in og þólti þeim þar hrikalegust
útsjón. í sama áfanga fóru þeir
að Jökulkvísl, en najsta dag að
Gránunesi og voru þar um kyrt
\iinnudaginn allan. Á mánudag-
, inn skildi Ó. í. við samferða-
menn sína við Hvitá, skamt fyrir
neðan Hvítárvatn. paðan fór
; hann, í einum áfanga frá Gránu-
nesi, heim að pjórsártúni. Eru
það um 130 km. vegar og lik-
lega lengsti áfangi, sem farinn
hefir verið landveg hér á landi.
og hafði hann 3 hesta. Samferða-
mennirnir ‘ ætluðu að vera um
kyrt i Gránunesi, en halda það-
an til Hveravalla og vestur að
Arnarvötnum og þaðan til
Kaldadals.
Eftir öllu útliti að dæma, seg-
ir Ö. í., að líð muni hafa verið
miklu betri á fjöllum uppi en
sunnanlands; afrétturinn var á-
gætlega sprottinn og sáust þar
engar minjar Kötlugossins.
Ræktarleysi.
..íslendingnr" átaldi þaö hariS-
lega og maklegá i X’isi á dögunum,
þegar menn geröust svo djarfir,
! aö taka mynd Jóns Sigurössonar
| úr þingsal neöri deildar.
i Orö hans máttu sín svo mikils.
: aö tnyndin var flutt inn i salinn,
i en þó sett á óæöri staö en áöur,
cöa aö húröarhaki, aö því er sagt
I er. —
| Eg leyfi mér aö spyrja, hvort
| þingmenn ætli aö þola þá háöung.
Er minning Jóns Sigurössonar
, oröin þeim svo óhelg, aö þeir leyfi
einhverjum og einhverjum aö vera
aö leika sér meö mynd hans hingaö
og þangaö um þingliúsiö ?
Eg trúi því ekki, fremur en ís-
lendingur, aö háttvirtur forseti
sameinaös . þings leyfi þenna
skripaleik.
I’aö er skylda hans aö sjá um,
aö myndin komist á sinn staö.
Jón Sigurðsson á ekki að vera
aö hurö’arbaki i þingsalnum!
Annar íslendingur.
f
Séra Arni Þorsteinsson
pfestur á Kálfatjörn, andaöist á
heimili sinu i fyrrakvöld, eftir
mjög langvarandi sjúkleik. Bana-
mcin hans var krabbamein. Hann
j var nær 68 ára gantall, fæddur
j 1851,
;
j
Lárns Pálsson
I 1
prakt. læknir, lést aö heiáiili sínu
hér í bæ í morgun. I fann var hnig.
inn á efra aldur og haföi iengi ver
iö heilsulítill.
1 \____________________
Markús Einarsson
Langareg 44
selur eftirtaldar vörur:
Högginn sykur á 2/- kr. pr. kg.
Strausykur - 1/80 - — —
Leverpostej - 0/95 - — —
Sveskjur - ‘2/50- — —
Kvensobba á kr 1/50—1/15 parið
N ormal nserföt á kr. 8/50 settið.
Sobkabönd á kr. 0/55 parið.
Tóbaksklútar á kr. 0/85 stk.
Sirts á kr. 1/20 pr. meter.
Ef buddan yðar gæti talað mundi
kún ráða yður til aðversla við mig
‘■j. ..*** .4-«*, .•*. -t/m —U'..
|| B«jaríréáíiir^"ft|^
Baldvin Björnsson,
gullsmiöur. hefir opnaö sölubúð
í Bankastræti n, og hefir þar á.
boöstólum smíöisgripi sina.
2 enskir botnvörpiuigar
komtt hingaö í morgun.
. í:
„Belgaum“
kom frá Ifnglandi í morgun, með
saltfarm. I ekttr hér ís til fiskveiða.
Samúel ólafsson,
söðlasmiður, á sextugsafmæli í
c.ag. Hann hefi.r um mörg ár veriö
fátækrafulltrúi og gegnt þvi starfi
’ueö orðlagðri samviskusemi og
dugnaði. Vonandi e.r aö bæjar-
stjórn votti honum veröugar ])akk_
ir í dag fyrir störf hans og ósér-
plægni í þarfir bæjarins.
53
„Einnar vikti gæsluvarðtíald!“ hrópaði
Filippus náfölur og brann eldur úr aug-
um hans. „Hvað hefi eg unnið lil saka
og — —“
V „pci-þei! Látið þið leita á honum og
flytjið hann í fangaklefan».“
Eilippús vék sér nú að Gyðingnum í
örvæntingn sinni.
„Herra ísaacstein,“ sagði hann liálf-
kjökrandi. „Hvers vegna látið þér þetla
viðgangas.t? pér eruð ríkur maður og mik
ils metinn — segið, þeim, að þeir hat i rangt
fyrir sér.“
En tsaacstein hringsnerist og vissi
hvorki ttpp né niður.
„Hvað heldnrðu að eg geti gerl, drcng-
ttr minn?“ sagði liann og lá við sjálfl að
hann fengi krampa. „pú verðtir að segja
livar þú fekst demantana og þá lagast
þetta af sjálfu sér.“
„pað segi eg yður aldrei,“ svaraði Filip-
pus og beit á vörina.
Síðan var lcitað á honum og var ekki
annað að finna í vösum hans en eiim lyk-
il og var hann svo mesla klukkutíinann
i fangaklefanum, sem licldur var af skárra
tagi. Honum var borið kaffi og brauð
klukkan tólf, en hann afþakkaði það og
var þctta eini viðhurðurinn, sem fyrir hann
kom þenuan klukkutímann.
64
En hann var orðinn þreyttur og þreyt-
an sigraði hann. Fleygði hann sér á bekk.
sent var festur við einn vegginn í klefan-.
um. ,i
Eftir nokkra stund var kallað til hans
og ekki mjög harkalega:
„Rístu upp, ungi maður fangakerr
an er kpmin.“
Hann var nú leiddur eftir mörgum
göngum og dimmum og loksins látinn
stíga inn i afþiljaða kompu í stærðar
vagui. Var kompa þessi svo þröng, að þar
koniust ekki fleiri fyrir. Hann þóttist vita,
að ekki væru flciri i vagninuui en hanii
að þessu sinni og var það víst rétt til get-
ið, þvi að vagninn ltafði verið látinn fara
þessa aukaferð að eins vegna lians.
Honum var nú.ekið eftir ýmsum göí-
um, sem hann vissi engin deili á, alt þar
íil komið var inn í fangelsisgarð einn með
hánm múrveggjum alt i kring. pvi næst
var liann leiddur eftir mörgu/ii göngum
og npp vindustiga og skipað að „komast
tir sporunum.“ Að svo búnu kom hann imi
í slórl herhorgi. Var i þvi horð eitt mik-
ið og sátu þar margir menn, þar á mcðal
herra Isaacstein, en á nitphækknðnm palii
liinum megin við horðið sal aldraður mað-
ur mcð gleraugu og'var að skrifa i hök.
65
Ekki leit hann upp þegar nafn Eilippnsar
var nefnt.
Lögreglustjóri einn, sem Filippus ekki
hafði séð áðnr, skýrði frá málavöxtum í
fám orðum og næstur homnn tók til máls
lögregluþjónninn, sem tekið hafði Eilip-
pus fastan. Hann gaf stutta skýrslu og fá-
orða, en sannleikanum samkvænta, og því
næst gal lögreglustjórinn þess. að herra
Wilson hjá Grant og Sonuni á Lugate-
. Hill mundi verða kvaddur til að vera við-
staddur næsta réttarhald, og vildi því, lög_
reglustjórinn mega fara fram j það, ;tð
frestur yrði gefinn til vitnaleiðsly í mál-
inu. Hins vegar liefði hérra Isaacstein frá
Hatton-Garden sýnt þá velvild ,að mæta
fyrir réttinum i dag og væri fús til að gefa
upplýsingar í málinu ef ckimaranum þókn.
aðist að hlusta á þær.
„Já, það vil eg auðvitað,“ sagði dóm-
ariim, Ahingdon að nafni. „ petla virðist
vcra allflókið mál og skyldi mér vænt um
þykja, et’ herra ísaacstein gæti greitt iir
því að einhverju leyti.“
En það gat nú herra ísaaestein raunar
ekki. Hann skýcði stuttlega frá komu
Filippusar til sín pg hætti því við, að ekki
væri neinstaðar til að sinni vitund nokkurt
það safn af loftsteinademöntum, sem þetta