Vísir - 28.09.1919, Síða 6

[28. sept. 1919.
VÍSIR
Tvö hús til sölu
Ársmaður
óðkast W1 aðstoðar vitaverðinum á ReykjaneBÍ frá 1. oktðber.
Upplýsingar á VitamálasVrr'ifstofixnni (hús Nathan&Oisen).
Vitamálastjórinn.
Piltur
á aldrinum 14—16 ára getur komist að sem sendisveinnjjjjbjá heild-
verslun hér í bænum. Umsókn merkt „Pramtíðaratvinna“ sendist
afgreiðslu Visis fyrir klukkah 6 e. h. þann 29. þessa mánaðar.
Nokkrar stulkur
geta fengið atvinnu við fiskþurkun á kirkjusandi hjá
Th. Thorsteinsson.
Tilkynniiig.
Það tilkynnist hér með háttvirtum viðskiftavinum vorum, að
simnefni vort fyrir Reykjavik er „Express“, en aftur á móti höf-
nm vér simuefnið BViiar“ fyrir Leith eins og áður.
A. Gnðmundsson hvildversinn
Bankastræti 9.
1. við Miðbæinn. j-aus ibúð.
2. í grend við bæinn. Mikil framtíðareiga.
Semjið straK.
1 jA. -v.
Skandinavia - Baltica -- National
Hlutafé samtals 43 mil]ónir>róna.
Islands-deildin
Trolle & Rothe h. f., Reykjavik
Allskonar sjó- og striðsvátryggingar á skipnm og vðr-
nm gegn lægstn iðgjöldum.
Ofannefnd félög£hafa afhent Islandsbanka íJReykjar
vík til geymslu:
hálfa milión króna,
aem tryggingarfé fju*ir skaðabótagreiðslnm. Pljót og góð skaða-
bótagreiðsl*. Öll tjón verða gjörð upp hér á staðnum og félðg
bessi hafa varnarþing hér. Bankameðmæli: íslandsbanki.
Seglaverkstæðl Guðjóns Olafssonar, Bröttugðtu 3 B.
kafí ar ný segl af öllum stærtSum, og gerir við gamalt.
Skaffar ennfremur fiskpreseningar úr íbomum og óíbomum dúk,
(jöld, vatnsslöngur o. fl. Segldúkur úr bómull og hör, er seldur miklu
rdýrari en alment gerist.
Rej nslan hefir sýnt, aB vandaðri og ódýrari vinna er hvergi fá-
v uleg.
Sími ( 67. Sími 667.
Bródering'ar Mikið úrval. Best verð.
Nýja verslonin, Hverfisgðtu 34.
186
187
188
skipi sinu um öll höf jarðarinnar. Hann
hafði yndi af þvi að vera með jafnöldrum
sinum, helst lærðum mönnum, en sóttist
lítt eftir kunningsskap kvenna.
Hann forðaðist það, sem kallað er í dag-
legu tali félagslifi.ð, og neitað hafði hann
öllum áskorunum um að gefa sig við
stjórnmálum; hefðarl'rúr, sem honum
kyntust, og áttu gjafvaxta dætur, töldu
hann vera hinn versta „staur“.
Að kveldi þess dags, er Jocky Mason
hafði verið að skoða fornar stöðvar, þai'
sem hann hafði verið handsamaður fyrir
tíu árum, var Filippus heima hjá sér.
Hann var óvenjulega stygglegur á svip
og gekk lram og aftur með óþreyju. J>á
barst honum simskeyti, sem hann opnaði:
„Var að hafa fataskifti i þvi skyni að
fara til yðar, er mér barst skeyti frá
Grainger, um að vera fyrir hann i Lincoln
undirrétti. Vei*ð að fara strax. Fox.“'
\ -
„Engu að svara,“ sagði hann við send-
ilinn, og badti síðan við með sjálfum sér:
„J?ví betra. Fyndinyrði Fox hefðu þreytt
mig í kveld. Bará að Abingdon komi. Eg
þrái að segja honum frii þvi, sem fyrir
mig hefir komið.“
Stundvisi var ein af þeim dygðum, sem
Abingdon liafði i heiðri, og ekki hafði
Filippus fyr slcpl orðinu, en vagn hans
staðnæmdist við dymar.
peir kvöddust með miklum kærleikum,
og mátti af kveðju þeirra sjá, hve innileg
vinátta þeirra var.
„Fox kemur ekki,“ sagði Filippus. —
„Grainger er veikur og hefir beðið hann
að i'ara fyrir sig til Lincoln."
„þar fær Fox tækifærið til að koma
sér áfram. Hann er greindur náungi, og
með nokkrum smellnum gamanyrðum
getur hann tevmt kviðdóminn hvert sem
hann vill.“
„E11 nú er annað í efni. Mér þykir vænt
um það, Abingdon, að við urðum tveir
einir í kveld, þvi að nú getum við talað
saman i næði um leiðindamál, sem eg
er að flækjast i. Eg fékk bréf í gær frá
mönnum nokkmm. sem heita Sharpe &
Smith.“
„Fg kannast við þá — það eru gamlir
ög þektir lögmenn.“
„peir voru að biðja mig um upplýsing-
ar, sem eg gaf þeim lika. I fyrstu ælluðu
þeir að fara að flækja mig með allskonar
spurningum, en þeir þreyttust nú fljót-
lcga á því. Fn mér skilst, að gamall aðals-
maður nokkur, Sir Filippus Morland að
nafni, sé skjólstæðingur þeirra.“
„Morland! Filippus Moriand.“
„pér kannist við nafnið? pað var einu
sinni nefnt í rétti fyrir yður af dreng, sem
var ákærður fyrir að hafa ólöglega . —“
„En er þetta þá eitthvert alvarlegt mál?“
„Já, og meira en það. pessi eini og sanni
og rítti Filippus Morland er móðurbróðir
minn.“
„Og vissuð þér það ekki áður en Sharpe
& Smith sögðu yður það?“
Filippus hló dátt.
„Æ, þessir lögfræðingar! Alt af þurfið
þið að yfirheyra. — En þó að yður þyki
pað kynlegt, þá verð eg þó að svara neit-
andi. Ættarnafn móður minnar var Mor-
land. Bróðir hennar var miklu eldri en
hún, og virðist það hafa sært hann ákaf-
Iega, að hxin ‘kaus sér mann eftir eigu1
geðþótta."
„Og vegna hvers?“
„Vegna þess að staða föður mins var
ekki eins hágöfug og ált hefði að vc.ra.
Én auk þess hafði bróðir hennar orðið
l'yrir einhverjum vonbrigðum í æsku og
gerst síðan mannhatari. Hann lagði stund
á skordýrafræði og leit upp frá því ckki
við öðru en skordýrum þcim, sem bjöllar
nefnast. Móður minni reyndist hann mj°»
illa, eftir að hún giftist, svo að hún jaf®'
vel forðaðist liann siðan og nefndi hann
aldrei við mig, svo ástrik og góð kona
sem hún þó var. Loks hitti hann konö