Vísir - 16.10.1919, Qupperneq 5

vísiR
16. október 1919.
BANN.
líérmeft er öllum stranglega bannað aft testa skip, báta
e^a nokkuð acuaft í dufl og festai* Slippfélagsius, söniuleiðis
er stranglega bannaft að draga skip, báta eða nokkuft annað
að laudi efta á laiid fyrir lóft Slippfélagsins, nema með sér-
st!3ku ieyíi.
Verfti bann l>etta brotift, verður það tafarlaust tilkynt
^oí'eglunnl lil fre .ari meðferðar.
SUFPFÉLAOIÐ I REYKJAVIK
Daníel Þorsteinsson.
____ _______________
lótorskip til sölu.
Til siilu er eitt allra yandaðasta mótorskip þessa iands.
Skípift cr ca. 60 ton’s með 48 hesta þriggja ára gamalli Alfa-
Vé),
Agt tlega útbúið tii þorsk-, -íldar-, og liákarlaveiða — Ný
8^dvciða veiðarfœri geta fylgt.
Veroi el.ki kaup farin fram lyrir 1. nóvember, verður skipið
r
6kki aelt, því þá ætlar eigandinn sjálfur aft ráða fólk til næsta
4re viifta.
Nák .æm lýsing á skipinu liggur hjá ritstjóra Vísis sem gefur
a*nftri up plý( ingar.
I 5L4NDSK HANDELSSEL KAB
KÖBENHAVN K.
6 egUmadr Necnava. Knabrostræde 3.
Tilboð um sölu á íslenskum afurðum
til Europu og annara landa óskast.
H.f, Sjóvátryggingartélag Islands
Austurstræti 16, Reykjavík.
P sthólf 574. Símnefni: Insuranoe
Tulsími 642.
Alskonar sjó- og strtOsvátrygglngar.
Skrifstofutími 10-4 -- laugardögum 10—2.
HaiaarfjaróarApotek
hcfir nú aftur fyrirligejandi
3] ^stein 0« NJAlstönur
'^Us h
eötu
SEGL
*nai, úr hör og bómullardúk, á stærri og minni skip, fá menn
'dega hvergi betri né ódýrari en hjá E. K. Schram, Vestur-
6» S ÍH'; 474,
Flenging.
Söguburður Árna Óla.
l’t'gar krakkar t‘ba fullor'önir
höíiiu logið, stoliö eöa svikiö, eöa
gert annaö slíkt, sem þótti refsing-
at vert. voru þeir flengdir — rass-
skeltir. I’etta.er nú lagt niöur aö
mestu, en er skaöi, því aö þeir
nietin eru alt af til, sem þurfa aö
ir vottaö þaö, setn fariö hafa þessa
leiö. Auk þess gætir Árni Óla þess
ekki, aö nokkur munur er á því,
hvort fariö er á degi eða nóttu.
liann kanti auðvitað ekki aö meta
livers virði það er fyrir erfiöis-
ntann, sent þarf aö vinna frá
morgni til kvelds aö heyskap, að
taka af svefn- og hvildartima sín-
nm. Árni er einsdæmi allra slæp-
ingja, ef hann heföi fengist til á-
!ika snúnings, þótt betur heföi
slaðið á fyrir honum en ntér, fyr
rassskellast, af því að önnur refs- Jr minni borgun, en eg setti upp
ing hæfir þeim ver, — þeir slíkum
óknyttum gæddir, að litlar líkur
eru til, aö þeir leggi þá niöur ueina.
þeir fái likamle ga ráönihgu.
Þaö eru menn, setn ekki kunna að
skammast sín fyrir neítt, er þeir
sjálfir gera, né fyrir þaö, seth viö
'þá er gert, en et n hins vegar hug-
laus bleyöimenni og óttast návígi
i beinni og óbeinni merkingu. Aö
Árni Óla muni vera einn af sltkum
mönnum skal nú bent á.
Sunnudaginn 24. ágúst í sumar
kom aö. Geysi hópur manna. Voru
þaö danskir kvikmyndarar og
fylgdar- og hjálparmenn þeirra,
íslenskir, með um 80 hesta. Tveir
af fylgdarmönnunum, Ari og
ÞórÖur, kendur viö Staöarhraun
komu heim lil ntín og báöu tnig
um hága fyrir hross feröamanná-
hópsins og hiröingu á þeim, svo
og aö mega slá tjöldum eftir þörf-
um. Léyföi eg þetta orðalaust, en
gat þess þegar, aö eg heföi ekki
anttan til aö liiröa hrossiti, en
clreng, sem eg treysti ekki til aö
hafa vissa tölu á þeim, þar seni
þatt voru svo mörg. Mundi því
vissara, aö þeir te.ldu þau kvelds
og morgna sjálfir. Aö ööru leyti
skyldi eg láta gæta þeirra bæöi
nótt og dag. Varð þetta að sam-
komulagi og eins hitt, aö þeiv
borguöu 50 attra um sólarhringinn
fyrir hvert hross, fyrir haga og
hiröingu. Stungu þeir Ari og
Þóröur sjálfir upp á því gjaldi, og
gerði eg eigi annaö en aö sam-
þykkja þaö. Einnig spurðu þeir
mig um, hvort eg geröi mig ekki
ánægöan meö 30 kr. fyrir tjald-
stæöin — þau voru þrjú. — Lét
eg þaö svo vera, enda þótt eg
vissi eigi annaö, en aö þeir myndu
tjalda heima á túni, og að meira
svæöi mundi sparkast út, en tjald-
stæöin sjálf.
Síöar, þetta sama kveld, var eg
beöinn aö leita uppi Sigurö sööla -
smiö. sem býr i Konungshúsinu viö
Geysi, þvi aö hann haföi riöiö ao
lieintan um ■ínorgúninn, en kvik-
myndararnir vildu fá hús hans til
gistingar. (leröi - eg þaö. Fyrir
þann snúning setti eg upp krónur
25,00, fyrir mig og iiest minn. —
Hneykslar þaö Árna Óla, hvaö eg
hafi veriö dýr á því, þar sem eg
hafi aö oins veriö ,,tvo tíma“ i
burtu. Frá Laug aö Brattholti,
þangaö sem eg fór eftir Siguröi.
er tveggja tíma ferö aöra leiö-
ina. Svo aö eg get ekki liafa veriö
skemur en fjóra tíma fram og til
baka, þótt engin stans hefði oröiö
á leiöinni. Þarna lýgur hann aö
minsta kosti helming, og geta all-
fyrir þetta.
Þaö er af sömu nærgætninni
sprottiö hjá honum, er hann
hneykslast á þvi. aö Siguröur
söölasmiöur setti upp fyrir aö
lána þ r j ú - ekki tvö herbergi,
cins og Árni segir — í tvær nætur
og einn dag. Hann metur ekki mik-
ils, aö Sigurður varö auövitaö aö
ryÖja öllu sinu innbúi úr þessum
herbergjum áöur en leigjendurnir
gátu sest þar aö ; að hann varð aö
liggja í hlööu heima á Laug meö
fólk sitt þessar nætur; aö hann
gat ekki stundað handverk sitt á
meöan, og ekki fyr en búiö var aö
ræsta upp herbergin eftir leigjend-
urna, og koma munum og áhöldum
hans aftur i lag, og til þess þurfti
fullan dag og veitti ekki af. Að
sngu þessu gætir Árni, og meti nú
liver seni vill, hve dýrt þetta hafi
Teriö. auk húslánsins, aö selja þaö
’á 60 krótiur. Varla aö sjálfur Árni
Óla heföi orðið ódýrari.
Þá hneykslar þaö Árna, aö
bóndinn á Bryggju skyldi víkja
hestum þessara ..höfðingja" úr
engjum sínum og krefjast borgun-
ar fyrir ómakið og skemdirnar á
engjunnm. Lýgur hann því svo frá
rótum, aö hann hafi sett upp 15
krónur fyrir, þvi að hann sett:
ekkert upp, en mæltist til óákveö-
innar borgunar fyrir ómakiö. Hinu
þegir Árni yfir, aö eina borgunin,
sem bóndinn á Bryggju fékk fyrir
átroðning og ómak, voru skatnm-
,ir einhverra úr fylgdarliöinu. —
Hann þegir lika yfir því, aö eftir
aö fyrnefndir Ari og Þóröur frá
Staðarhrauni höföu samið um
hagalán og hirðing á hestunum
viö mig, riðu þeir upp að Hauka-
dal og báöu Kristján bónda þar
fyrir þá. og komu þeint fyrir hjá
honum fyrir eitthvað lægra gjald.
cn umhiröulausúm, og að þeir voru
í minni utnsjá og mínum högitm
tyrri nóttina. sem eg ltefi enn eigi
tengiö einn eyri borgaðan fyrir,
hvaö þá lieldur, aö mér væri horg-
aö fyrir svikin, er eg var beittur
eftir aö samiö haföi verið unt
hrossin viö tnig, og þau tekiti, án
þess að eg vissi af. og rekin upp
aö Haukadal. — Líka þegir Árni
yfir þvt, aö ferðataskar þessir
tjölduöu annarstaöar en þeim var
leyft, en snýr því svo viö, að eg
hafi leyft þeirti að tjalda á lóö,
er eg hafi ekkert átt meö. En áttu
þeir þá frekar nteö aö tjalda þar.
þótt eg ætti ekki tneö blettinn ?
Kafa þeir horgaö eigandanum
(hann hefir engan umboösmánn
hér) fyrir að stelast til aö hafa
tjöld sín og dót á lóö hans. Enn
I