Vísir - 23.10.1919, Blaðsíða 4

23. október 1919).
ylsiR
sem fjárráSamanni félagsins þarna
aS greiða reikninga Jóns á Laug,
ein sog þeir voru. I iitt þori eg að
fullyröa, aö hann hafi ekki ætla'ö
Jóni aö hafa tjón af komu okkar.
En eftir skaplyndir Jóns aS dæma,
þykir ntér heldur eigi ólíklegt,
að hann hafi krafist þess aö fá
reikning sinn aö fullu greiddan,
eöa þá ekki neitt. Því að þá var
svo hægt aiS bera okkur feröalang-
ana út á eftir, fyrir svik og pretti.
Enda notar hann nú tækfæriö til
þess í hitiu andlega fóstrisínu (sem
þó er ekki eingetið), og efast eg
ekki um, aö þaö hafi áður verið
•komiö á næstu bæi viö hann og
iaínvel lengra. fin það var óþarfi
fyrir jón, og honum litill vegsauki,
aö fara að draga Ögmund Sigurðs-’
son inn í blessunaroröin til mín.
Hann gat látiö sér nægja aö böl-
sótast eins og naut í flagi út af
.þygtnn" mínum. En það er ait á
eina bókiná lært hjá honum.-----
Annars var það ekki tilgangur
ntinn meö grein þeirri, er jeg reit
I Morgunblaðíð, að skamma neinn
mann. Þaö geta allir séð, sem
greinina !esa, aö eg vildi að eins
iýsa þvi, hvernig væri aö koma til
Geysis. Og eg endurtek þaö, sem
eg s'agði þá, að tilganginum með
þeirri grein væri náð, ef hið opin-
bera gerði eitthvað til þess að
konia í Veg fyrir það, aö landi og
þjóð væri gerð skömm ,að þeim
viðtökum sem útlendingar fá hjá
Geysi. Og siðan hefi eg sannfærst
um það, að fleiri hafa reynt þar
citthvað líkt og við, því að fjöldi
manna hér í bæ hefir þakkað mér
fyrir aö hefja máls á þessu, og
sagt, að það væri orð í tíma talað.
Enda von eg. að grein Jóns ýti
heldur undir það, að eitthváð verði
gert til þess, að gestir geti komið
250
Stúlka
dugleg að sauma og pressa get-
ur fengið góða atvinnu.
0. Rydelsborg
Laugav. 6.
Dálítið af
notnðnm klæðnaði
er til sölu nú þegar.
Sangjarnt verðl
ö. Ryflelsbon
..
Langaveg,6.
fjölbreyttJúrval. Lœgst verð
Gnðni. Ásbjörnsson
j Laugaveg 1 Sími 655
aö Geysi, en jjurfi ekki aö fælast
hanu stað. < Ireiniu !>er ]>að með
sér. hvernig maðurinn er. Enda
hefi eg engan ]>ekt hans líka, og
vona að eg þekk'i aldrei. að minsta
kosti á meðal islenskra sveita-
manná.
Árni Óla.
Drengur
» \
15—18 ára, sain skrifar og reikuar vel getur strax fengiö atvinnu
á skrifstofu hér í bænum. Umsóknir merktar „L“ leggist inn á
afgreiðslu þessa blaðs.
Segldákur úr hör, ágæt tegund, frá Nr. 0—6 stcerst úrval i
heildsölu og smásölu. Ennfremur skaffar verkstæðið lang ódýras
saumuð segt, preseningar og fleira
Seglaverkstæði Gnðjóns Ólafssonar, Bröttng. 3 B. Sími 667
Með e.s. Botniu
Kom miliiö úrval ar
Divanteppum.
Verð frá 40 krónum upp í ■ 142 krónur eftir gæðum
Þetta fæst á Húsgagiiavinnustoíunni Laugaveg 31 (bakhús)
Sími 711. Gruðl. H. Waage.
Reyktöbak
í dðsnm
Gariick
Waverley
Glasgow
Tuxedo
Lucy Strike
Capstan Loc Cabin
o. fl.
1 Ijitlu
p
251
252
aráætlumna. Til þess aí) ná til Scörsdale
þann dag, varð liann að leggja af stað
frá Lundúnuni um hádegiS. J>að var sjö
tínia ferð og ómögulegt að omast lieirn afl-
ur samdægurs.
Hann símaði til Sliarpe & Smith. Full-
trúi þeirra, sem varð fyrir svörum i sím-
anum, sagði, að hr. Sharpe hefði farið til
Devonslúre daginn áður í einhverjum er-
indum fyrir Filippus Morland.
„Til Devonshire!“ sagði Filippus. „Eg
var einmitt að fá bréf frá þeim hjónum
frá Yorkshire.“
„Já,“‘ svaraði hinn. „Hr. Sharpe furð-
aði sig lílca á þyí, að bréfið, sem hann
fékk frá Jafði Morland, var skrifað í
Yorkshire, en hún bað hann þö að fara
til Devonshire.“
„Hefir þeini viljað tii nokkurt óhapp?“
„því miður get eg engar frekari upp-
lýsingar gefið yður.“
í því að Filijipus sleit þessu tali barsl
honum bréf frá Evelyn. pað var á þessa
leið;
„Komdu heim strax. þarí' að tala við
Ng'.“
Að þrem mínútum liðnum var haun
koniihn heim til hennar.
Evelyn var alvar.leg á svip og rétti hon-
um bréf, sem henni hafði borist. Hann
þekti þegar rithönd lafði Morland,
„Eilippus — þessi hjón <— sem reynd-
ust móður þinni svo illa-------“
„Hafa þau nú líka verið að ónáða þig'?“
. „Æ, það er svo voðalegt. Móðurbróðir
þinn liggur fyrir dauðanum. Og þau eru
orðin bláfátæk; haí'a orðið fyrir einhyerju
óhappi. Líttu á.“ /
„Fyrir guðs skuld, ungfrú Atherley,
biðjið þér unnusta yðar að koma til okk-
ar og rétta okkur hjálparhönd. Eg þarf
einskis með, en það mundi verða Sir
Filippusí mikil fróun, síðustu æfistundir
lians, ef hann að eins vissi, að hægl væri
að borg'a 'lækninum og það, sem kaupa
verður lil daglegra þarfa. Hann er mikil-
látur og honum fellur þuð þungk, að þurfa
að biðja vandalausa um hjálp á bana-
sænginni.“
Filippus símaði nú til „Grange House“
og kvaðsl mundi koma. Kl. 12 fór hann
frá King Cross-járnbrautarstöðinni og
þjónn lians með honum. I’m leið og hann
kvaddi Evelyn, bað hann hana að segja
Abingdon, hvert hann hefði farið og
liverra erinda, og að hann mundi koma
aftur daginn eftir.
í York fór hann í aðra járnbrautarlest,
sem átti að koma víða við, og sóttist ferð-
in seinl eftir það. Laust eftir klukkan sjö
var hann kominn lil Scarsdale. par gcngu
að eins tveir farþegar af lestinni, og var
auðséó, að ferðalangar mundu ekki vera
farnir að venja þangað komur sínar.
Hár maður, klæddur lafafrakka og með
liáan hatt á höfð* gekk i móti Filippusi
og ávarpaði hann:
„Eruð þér hr. Ansou?“
„Já.“
„Eg er Williams læknir. Eg hefi með-
ferðis hréf til yðar frá lafði Morland. Eg
geri ráð fyrir, að þér sjáið í því, Jivað
mér er falið að gera.“
„Er Sir Filippus enn á Iífi?“
„Já, en honum þyngir nú óðum.“
Anson reif nú upp liréfið, sem var á
þessa leið:
„Eg þakka yður fyrir góðvild yðar og
ræktarsemi. Willianis læknir á að fylgja
yður lúngað. Ef þér hafið þjón yðar með
yður, þá látið þér hahn flytja farangur
yðar til gistihússins „Refur og hundur“,
<‘ii þar hefir Williams læknir séð yður fyr-
ir gistingu. pvi miður getum við ekki hýst
yður Iiér, en á liinn bógimi mun fara bet-
ur um yður í gistihúsinu.“
Hann leit á lækninn. Honum fansl hann
kannast við sittlivað i málrómi hans.
„Er hér símastöð?“
„Já, við förum þar rétl hjá. Henni el'
lokað khikkan 8.“
„Verð eg kominn li! Grange House fyrir
þann tíma?“