Vísir - 06.12.1919, Blaðsíða 4

6, desember 1919)
,vi»iR
Allskonar
Nærföt á, karlmenn
og drengi úr ull og baðmull t. d. Skyrtur þykkar (Fleeoy) á aöeins
kr. 5,50 og 6,25.
Asy. G. GsaalaagosoH.
Nýkomið sérlega
fallegt dömukamgarn
svart á kr. 20,09 mtr.
Oheyiot blá og rauö i dragtir og drengjaföt,
x.
Asfl. G, GnnnlaBBSSOM._
Pallegasta og ódýrasta
J ólatrésskrautið
seaj til er í bæauœ, f»*t I versluu
MJÁLMARS ÞORSTEINSSONAR.
lÍÓLABLAÐ
félagsins „Stjarnan í austri“
er komið át. Fjðlbreytt efni, vönduð útgáía. Verð kr. 1,00.
'feest hjá bóksölum.
Bókaverslnn ársæls Arnasonar.
Verslunartíðindi
Mánaðarblað, gefið út af verslunarráði lelflnds
Árgangurinn kostar 4,60. Meðan upplagið hrekkur geta nýjir á-
skrifendur fengið I. og II. árg. (1918 og 1919) fyrir 5 kr. báða
Afgreiðsla:
Skrifatofa VerslnnarráBs íslands, Kirkjuslr, 8 B. Piisthólf 514
Talsimi 694. «
tnnanhis-strifli
til sölu rnjög ódýr.
J6n Bjamason. Ingólfshvoli.
Opinbert uppboð
á «a, 562,3 □ lóð við Eskihlið, tilheyrandi dánarbúi Einars Sveins-
sonar Hverfisgötu 74 verður haldiö þar á staðnum þriðjudaginn 9
þ. m. kl. 10 f. m.
Uppboðsskilmélar verða birtir á staönum.
Bœjarfógetinn í Reykjavik 4. des. 1919.
Jóh. Jóhannesson.
Litur! Litur! Litur!
Þýskur litur! 28 amra bréfiö. allir regnbogans litir, nýkomið
Versi. VEGAMOT.
36
Jack Doran jnnni Rósu. lii lil vill hafði
hann fyrirgefið henni og óskaði ein.skis
heitara en að minning hcnnar liéldisl ó-
t'lekkuð.....Hvi ekki athuga málið bet-
ur. J?að var lang auðveldast. J?að mundi
énginn furða sig á því, þótt Max tækist
ferð á hendur lil útlanda og sísl myndi
mönnum þykja undarlegl, þótt einhver
ungfrú Doran fædd og uppalin erlend-
is kæmi til Ameriku. Ef til vilL hefði
hun mist foreldra sína fyrir skömmu, ög
því leitað á náðir frænda síns vestan hai's.
.... Ef til viil var stúlkan gift, og þá var
þessi uppspuni óþarfur. Hún mundi þá
vafalaust kjósa að halda kyrru fyrir þar
sém hún var, og láta sér nægja peninga
J>á, seni Max úthlutáði henni.
En Max Hann mundi aldrei biða
þess bætur að hann hefði féfletl uinkomu-
lausa stúlku. Samviskubitið myndi læsa
sig um sál hans eins og' arnarkló. Gull
og .gæf'a eiga ekki altaf samJeið.
•Ráðvöndum raanni var ekki nema e'm
leið opin.
Daginn eftir greftrúnina, tiik Máx fulln-
aðarákvörðun sína. Hann hugsaði mikið
um hvernig hann ælti u'ð haga sér óg hváð
hann ætti að segja mönnuin um stúlkuna.
Eftir mikla erfiðleika tókst honum að
semja sögu þá, sem liæði var ákaflega
37
sennilég og meinlaus i garð Rósu Doran.
Max ákvað að segja Reevcs að stúlka,
sem verið hefði hjá i'rú Doran um það
leyti sem hún ól barn sitt, hefði á bana-
sænginni játað fyrir frúnni, að hún hefði
skifl um börn við fæðinguna — tekið
telpuna, dóttur frú Doran, en látið hana
hafa dreng í staðinn. Max var þess sann-
færður, að Reevés myndi eggja hann á
að leita slúlkunnar og bæta henni að f'ullu
ranglæti það, er liún lial'ði sætt. Max hafði
í hyggju að biðja Reeves um að tala ekki
um "þetta við neinn. en ætlaði um leið
að mælasl til þess, að hann benti sér á
heppilega leið i'it úr þessum vandræðum.
Granl vinur hans varð einnig að fá að
vita hvernig ástatt var og sömuleiðis
Riliie' Brooklon.
Max hafði aldrei búisl við neinum mól-
mælum af Edwin Reeves. Hann bjóst við
að hann mundi i'áðleggja sér að láta stúlk-
una hafa eitttivað af peningum og láta svo
þar við sitja. Eu þeir l'eðgar lilu öðruvísi
á málið. þéir réðu lionum fasllega að leita
slúlkunnar og selja lienni i hendur rétt-
indi þau, er hún var löglegur erfingi að.
Ef það fréttist, munl þú alment á-
Jitinn göfugmenni, ságði Grant. J’að er
óneitaniegu höfðiuglég sjáll'sfórn að al'-
sala sér auðæfiim og nafni Doran-æltar-
38
innar. Mér er það fultkomlega ljóst, að
það v'æri mörgum mönnum ofvaxin eld-
raun — en eg er sannfærður um, að þú
munt standast hana. — Ef þér væri
nokkur þægð í að eg færi með þér, þá
skyldi cg glaður gera það.
Já, hann hefði gert )>að glaður. Ákefð
vinarins lél illa i eyrum Max. Honum
var sem staðfest djúp væri milli hans og
Grant. Hann sagði kurteislega en þ«> ineð
greinilegum kulda:
þakka þér l'yrir. Eg kýs heldtir að
t'ara einn.
En livað verður um stiiðu þina'?
Kg hei'i hugsað mér að láta af
henni eins og nafninu. pegar eg hefi
fundið ungfrú Doran, og aj'hent henni
það. sem henni ber, þá kasta eg nafn-
imi og fer alfarinn l'rá Ameríkn.
— pað er skiljanlegl, sagði Granl með
mestu hógværð.
Reeves lögl'ræðingur lýsti þar næst yf-
ir því, að frú Doran he.fði með arileiðslu-
skrá ánafnað Max gimsteina sína. Hún
hafði kveðið svo á, að þeir skvldii seldir
og iíð Max ínælti ráðstafa peningunum
cins og honum þætti Jiesl henla. Hún
liafði gerl arl'leiðsluskrá nokkru eftir lát
Jacks líklega i .samviskubili. Max
skildi hváð J'yrir hcnni valcti. Gimstein-