Vísir - 16.12.1919, Side 3

YÍSIR
Verslunartíðindi
Máuaðarblað, gefið
Argangurinn kostar 4,60. Meí
endur fengið I. og II. árg. (1918 og 1919) fyrir 6 krónor báða.
Afgreiðsla:
Skri&tofa Yerslunarráðs íslands Kirkjuatræti 8 B. Póstkólf 614.
Talsími 694.
at a( Verslunarráði ís).
)an upplagíð hrekkur geta nýir áskrif-
Duglegur maður
óskast, sem séð gæti um vinnu á tjörninni í vetur fyrir Skautafé-
lagið. Nánara hjá
Agns! Lárnssyní, Ingólfsstræti 3
Heima kl. 71/* e. m.
H.f. Carl Höepfner
Heildsölnverslnn
CONFECT
Besta heimagert Confect fæst i búðinni
á Hverfisgötu 35
IORNVÖRDR: ÝMSAR VÖRUR:
Rúgmjöl, Mjólk sæl.
Hálfsigtimjöl, ósæl.
Perlusago, Ávextir, niðurs.,
Kartöflumjöl, Ostar, Gouda, Steppe,
Baunir 1/1, Mysuostiu*,
Bankabygg, Rúsinur, Sveskjur,
ÝLENDUVÖRUR: Graai sápa í tn„
Kaffi RIO Brún sápa i tn„
Exportkaffi, Stangasápa,
The, Sódi,
Chocolade, Margarine,
Cacao, Kex i tn. og ks.
Maccaroni, Ixion kex. sætt, ósætl.
Confect, Byggingarefni alksk..
Sykur, st„ Málaravörur,
Skraatóbak, Ofnar og eldavélar, o. fl.
bæði í öskjum og eins í lausri vigt eftír pöutun.
Mjög hentngt í jólapoka.
lokkrir ábyggilegir unglingar
eða fullorðnir menn óskast til aðsloðar við átburð jóla og nýars-
pósBÍns
Talið við bæjarpóstana.
\ , * . c;
Liisábyrgðarstotnnn Rikisins.
. . Einasta lifsábyrgö, sem danska ríkiö ábyrgist.
Best líftrygging-arkjör allra hérstarfandi félaga.
Skrifstofa í Lækjargötu 8 í Reykjavík.
Opin kl. io—ii f. h.
Þórunn Jónassen.
54
er verulega hrædd. Baa að skipið sökkvi
ekki, inér virðisl það höggva svo geig-
vænlega.
:— Engin ástæða til að óttast það, sagði
Max brosandi.
— J?að gerir mig örugga að hcyra yður
segja þetta. Yfirleitt er það mikil huggun
að liafa mann hjá sér til þess að tala við,
þegar fár\'iðri geysar, stundi imga stúlk-
an. Nú líður mér betur. En éf þér adlið
að fara, hvert farið þér J?á?
— J?að eru engin vandræði með mig.
Eg get alstaðar verið, sagði Max.
Nú hjó skipið ákaft. Unga stúlkan tók
ósjálfrátt fastari tökum á Max, og slepti
honum ekki fyr en versta hafrótið var
umliðið.
— petta var geigvænlegt, hvíslaði hún.
Eg er lirædd um að þetta endi með skelf-
ingu. Yfirgefið mig ekki.,
— Eg fer þvi aðeins, að þér vil jið að eg
fari.
— Eg vil að þér séuð kyr. Eg þori ekki
að vera ein.
— petta er nú sú mesta ánægja, sagði
Max blíðlega, að þér skuluð biðja mig að
vera kyrran — að nærvera mín skuli veita
yður huggun í Jæssum kringumstæðum.
— pér eruð einn þeirra karlmanna, sem
konur geta treyst á ,Bagöi förunautur hans.
55
eins og hún væri að afsaka sig. Eftir fram-
burði yðar að dæmá, álit eg að þér séuð
Ameríkumaður. Og eg hefi altaf hejrrt að
Ameríkumenn væru kurteisir og um-
hyggjusamir, þegar um kvenfólk er að
ræða. Eg sá yður ujjpi á þiljum og seinna
við miðdegisborðið. Mér virtist stíax, að
yður væri hægt að treysta í hvívetna.
— Sú aðstoð, sem eg hefi veitt yður,
er sannarlega ekki mikið offur frá minni
hálfu, sagði Max i gáleysi. En um leið
datt honum í hug, að þcssi athugasemd
væri ekki vel við eigandi, eins og' sakir
stóðu, og flýtti sér því að snúa samtalinu
að öðrum efnuni.
— Hvemig myndi yður geðjast að því
að eg settist á handtösku mina, við hlið-
ina á rúniinu yðar? }?á getið þér örugg-
ar farið að sofa. Eg skal vaka vfir yður,
og vera reiðubúinn aðgrípa yður, ef þér
ætlið að detta út úr rúminu.
— pér eruð altaf svo góður og hugs-
unarsamur, sagði imga stúlkan þakkandi.
En eg er ekki syfjuð, og þar að auki Hð-
ur mér nú hctur. það er eins og þér haf-
ið gefið mér eitthvað af styrkleika yðar.
— þ’að er vínið mælti Max. Reynið að
drekka dálítið meira af því.
— Álítið þér að það mimdi yíja mér.
Eg skelf af knlda.
56
Já, sjálfsagt að drekka af þvi. j?aö
örvar blóðrásina.
Unga stúlkan fylgdi ráði hans. jA’í næst
vafði Max ábreiðunum mjúklega að hennL
Sjálfur settist hann á ferðatöskuna við
hliðina á rúminu. ,
Jafnvel þó þér hefðuð verið bróðir
minn, hefðuð þér ekki getað verið um-
hyggjusamari um minn hag. Ef lil vill
hafið þér útt móður eða systur, sem þér
hafið alið önn fyrir?
—- Eg hefi aldrei átt systur, svaraði
Max. En þegar cg var lítill hafði eg yndi af
að hugsa um móður mina.
— Er móðir yðar dáin?
—- Já, nú er hún dáin.
Móðir mín, mælti unga stúlkan, dó
um leið og eg fæddist. Af því leiddi það,
að faðir minn bar kala til mín. Hann
unni móður minni mikið, og áleit að eg
hefði átt sök í dauða hennar. Eg hefi eldd
séð föður minn frá því eg var krakki, en
nú er eg' á leiðinni tiJ lians. I raun og vera
er í'4 að stíjúka frá frænkum mínum, þar
sem faðir minn kom mér fyrir. Eg hafðí
ekki mikil pcningaráð, og varð þess vegna
neydd lil þess að ferðast á öðru farrými.
— pannig imyndaði eg mér einmitt að
i þvi lagi, hraut af vörum Max.
í