Vísir - 01.09.1921, Blaðsíða 3

Vísir - 01.09.1921, Blaðsíða 3
tfisia Heygrímur. Tvær teguudir fyrirliggjandi í heildsölu og smásölu. Hvergi jafa ódýrar. Birgðir mjög takmarkaðar. Gjörið iuukaup yðar fyrir veturinn sem fyrst. Simi 106. Læbjarg, OA.. „61erngiis«U ngnlæknis" okkar með 9:3 og voru allir á- nægðir. Var okkur síðan boðið til kaffisamsætis i Bíó, og þaðan var haldið heim til form. ísafjarðar- félagsins, hr. verslunarstj. Brynj- ólfs Jóhannessonar, og fundum við þar hina sönnu íslensku gestrisni, og skemtum okkur urn kvöldið meö söng, kaffidrykkju o. íl. Næsta dag keptum við við knatt- •spyrnufél. „Hörð“ og sigruðum með 3:0, en eigi vaf sá kappleik - ur eins skemtilégur og sá fyrri, því Ha röarmenn gerðu fremur aö verj - ast en sækja. — Um kvöldið var okkur haldið kaffisamsæti og hélt hr. Brynjólfur Jóhannesson þar snjalla ræðu fyrir minni Víkings, en form okkar, A. Andrésson, þakkaði fyrir okkar liönd. — Á eftir var haldinn dansleikur fyrir okkur, og stóð hann til kl. 3 um nóttina og skemtu menn sér hið besta. Daginn eftir kl. 12% áttum við að keppa við úrvalsliðið, og vat haldið í skrúðgöngu út á völl, með hornahlæstri í hroddi fýlkingar. Þessi kappleikur var hinri skemti- legasti og lauk með sigri okkar 6:1, og varð Brynj. Jóhannesson til að skora þetta eina mark sem þeir settu. Eftir leikinri var okkur öllunt boðið til hr. konsúls Jóns Edwald, og horðuðum þar miðcleg- isverð, og voru konsúllinn og frú hans hin vingjarnlegustu í okkar garð og' vildu alt fyrir okkur gera "og þakkaði form. þeim viðtökurn- ar. — Var síðan haldið um borð og var þá kominn fjöldi fólks nið- ur á bryggju til að kveðja okkur, og kvöddum við með söng og húrraópum, og var goldið í sömu mynt af mannfjöldanum í landi. Við skipshlið ávarpaði hr. Brynj. Jóhannesson okkur með nokkrum vel völdum orðum og form. okkar svaraði. Ferðin heim gekk ágætlega og komuni við hirigað á mánudags - morgun lcl. 10. Yfirleitt var för I óbygðum. £fr dagbók Nafnlansafélagsins. Niðurl. '' ' ^ Nokkru eftir miðnætti heyrðist til liestanna fyrir utan tjöldin. Þeir sem þreytt höfðu eltingaleikinn við þá voru þreyttir og illa til reika. enda sögðu þeir sínar farir ekki sléttar, þó að ferðin liefði hepnast. Myrkur og þoka hjálp- irðust að, svo að þeir sáu litið frani- undan sér enda varð þeim ýmis- legt að fótaskorti og leitaöi höfuð og hendui' ósjaldan til jaröar. Ann- ar varð fyrir því að h1au]>a fram af melbrún og vissi ekki fvrr til en jörðin hvarf undan fótunum og herðarnar leritti á brekkunni og veltist liann svo niður. Hinn lirat- aði eitt sinn um þúfu og vissi það næst, að hendttr og andlit fórtt á kaf i vatni. TTélt hann að þar mundi sitt síðasta. En hann hjargaðist skjótt. þvi a-ð hann hafði fallið í smálæk setn rann i ána. Ýmislegt 'íleira henti þá áður.en þeir náðu heslúuum. en eftir það gekk alt greiðlega. Síðar fréttum viö. að reímt er í Asskarði. Skildum við þá hvað fælt hafði hestana. Við lögðum af stað snemma riæsta morgun. því að við ætluðum langa dag'leið að fara. Héldum við beinustu leið niður að ferjustaðn- •ant við Hv.itá. Við gengum hratt því að útlit var fyrir rigningu. Öll fjöllin í kringum okkur voru úfin og grá af dökkttm skýjum. Var eitis og þau vildu hiðja okkur lít- illa fararheilla niður í bygðina' Undanfarna daga hafði verið sól- skin og hiti. Nú var veðrátta auð- sjáanlega að breytast en við bár- um litlar áhyggjur af þeim skap- brigðum náttúrunnar, því að nú vot ttm við á heimleið. Við stönsuðum einu sinni á leiðinni niður að ánni og tókum af hestunum. Settumst við þar að snæðingi á sandharði eimi, sem nokkuð var grasgróið. En við sá- um bráft að staðurinn var óheppi- lega valinn. því að sandttrinn leit aði upp í okkur með matntim og muldist ónotalega ntilla tannanna. Þegar við höfðttm lokið þessari sandtnáltið lögðunt við aftur af slað og' áttum þá skamt ófarið til ferjustaðarins. Þegar við vorum komnir hciltt og liöldnu yfir ána, var trijög áliðið dags. Kom okkur santan ttm að leita tjaldstaðar atist- an ttndir Bláfelli. Er þar dalur einn sem eg man ekki hvað heitir, en þar er tjaldstaður góðttr og rennur þar lækur ofan úr fjallinu. Þar eru og góðir hagar. Þegar við vorttm komnir nokk- tið ttpp fvrir ána. TmrfðUm við norður vfir Kjöl í siðasta sinni og kvöddum í huganum öll fjöllin og árnar. mélana og móana, allar álftiriiar og grágæsirnar. sattðina Landakotsskóli tekur til starfa máuudagiuu 5. þ. m. þessi öll hin ánægjulegasta, og má ekki sist þakka það Brynjólfi Jó- hannessyni form. ísafjarðarfélags- ins, og hefðum við ekki getað kos- ið okkur betri mann, enda mun það hafa verið horium mest að þakka aö úr þessari för gat orðið. — Þess skal getið, ísfirðingum til maklegs lofs, að við fengum ó- keypis dvöl og alr sem inn kom á kappleikjunum, sem nam hátt upp i ferðakostnað. Isfirðingar eiga marga ágætis knattspyrnumenn, og er B. Jóhann- esson þeirra bestur, og vonurn við aö för þessi riiegi veröa til þess að þeir sendi hingað knattspyrnusveit næsta ár, og munti þeir verða sjálf - um sér og hæ sínum til sóma. V. Þnr eða blant kol. Unlarlegt er það, hvérsu merin láta sig litlu skifta, hvort kol, sem seld eru, liggja undir beru lofti eða inni í regnheldum liúsum, því að á þvi er mjög míkill munur. — Smá kol, blaut, eru stundtim alt að því helmingur vatn. Meðal stór kol frá 10-—20% þyngri blaut, stór kol og stóðhrossin, grasið og víðinn og öll blómin i Hrefnubúðum. Síð- ast kvöddum við Langjökul og Blvítárvatn og öll ísskipin sem vindurinn stýrði á vatninu. Næsta niorgun var rigning, sem er hinn versti förunatttur gang- andi manns á ferðalagi. Rigning- arskýiri hringuðu sig um hálsirin á Bláfelli og sendu okkur kveðjti öðruhvoru meðan við gengunt fram með fjallinu. Anti gengunt í þungum vatnskápum, en veður var allheitt, svo að við svitnuðnm eins og uxar fyrir plógi. Kápurnar hlifðu okkur fyrir rigningunni, en við svitanum gáttt þær ekki lilíft okkur, og ekki var þur þráður í klæðum okkar þegar við loksins kontumst fram fyrir Bláfell. Við íónim sem leiö lá niður í Haukadalinn. yfir sanda og nakin hraun. Er þar gönuil þjóðleiö og vörðttð illa. T.eið þessj er greiðfær cn þrautleiðinleg. Ætíð hýst mað- | ur við að eyðintörkin sé á enda þá j og þegar. Menn ptmga aí einttm sandltólnum yfir á annaii. frá Herodes lil Pílatusar, en ekki sést ofan í hygðina. Nú er það hygðin. j sent hugurinri snýst unt, hygðitt. sem talar án þess að hugsa. Það var livíld að ícorna þangað úr ó- bvgðunum. sent ltugsa án jtess að ; tala. Yið sáunt í hugamim hvgð- j ina gestrisna og hlýlega. Þar var j hægt að horða án þess að þurfa j að matreiöa sjálfttr. þar fékst j 6—10%, hér unt bil, Þessar tölur eru auðvitað ekki nákvæmar, en eg veit til þess, að nokkrar til- raunir hafa verið gerðar til a‘8 rannsaka þetta og útkoman orðið nálægt þessu. —— Það er auðvelt að fá nokkra ltugmynd ttnt þa.ð, t. d. nteð þvi að - láta eitt tvípund at blautum kolasalla, teknuni úr bing, í ilát og þurka þau og vega þau siðan aftur. Eg veit dænti þess, að 1000 gr. hlaut vógu þur 458 gr. Það hefir því afar ntikla þýðingu, að tekið sé hæfilegt tillit til Itleyt- unriar, þegar kol eru seld úr bingj- unt í óþurkatíð. Annars væri æskí- legt, að þetta væri nákvæmlega rannsakað. Borgari. Þetta er alveg rétt hjá háttv. höf., og raunar furða, að við þétta fyrirkomulag á kolasölu skuli hafa verið unað svo lengi, — Það á sem sé að lögskipa kolasölu eftir nt á 1 i i stað þunga, enda ntun það tíðkast í flestum „siðuðunt“ löridum. Og verksparnaður væri lika mikill að því. — Það er rétfc að minna þingmennina á þetta fyr- ir næsta^þing! R i t s t j. m—iCTiri 'ir-næTwmJtwag.'i'.eKJigi Efllfl fslenskan lðnað. Notið íslenskar vörnr. Utsalan á Alafossdúknm i Kolasuudi. 9 ým'islegt sem við höfðum lengi án verið. Þar gátiim við fengið kaffi. Loksins opnaðist hvgðin. Efsti hær í lTaukadalnttm horfði við okkur. á ið ltéldum alveg lteint aö hænunt og settunist í ltlaðvarpann. Það fyrsta sem við háðum unt var kaffi. Nokkrir ttngir TTatikdæling- ar nteð óhrein ttef og greiridarleg attgu stóðu upp við bæjargáflinn og gáftt okkur nánar gætur. F.n viö töluðinn við hónda ttm vinnu- hjúavandræðin og ltinn sívaxandi afturkipp í búskapnum. Þegar við vorttm kontnir til hvgða var alt erfiði gleynit. En alt sem fyrir ltafði horið ranri nú upp fyrir okkttr í nýrri birtu. Oft sé eg í liuganum fjöllin og jöklana vafin í sólskini ltorfa á mig nteð sinni stérku ró, eitts og ]>ati vildu spyrj-a hyort eg komi ekki bráðum aftur. Það er rödd óbygðanna sem hljóm- ar eins og hergmál í sálinni. Það er rödd skvldleikans við landið. Það er rödd hinnar fögru. mátt- ttgtt. íslensku náttúru. Leitið til hennar — ])ví ]>á mun og alt ann- að veitast yður. Björn ölafsson.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.