Vísir - 05.09.1921, Blaðsíða 3

Heygrímur.
Tvssr tegaudir fyrirliggjaudi í heildsölu og siaásölu. Hverg
jafti ódýrar. Birgðir mjög takmarkaðar. Gjörið iankaup yðar lyrir
veturinn sem fyrst.
i
Simi 106, X^ækjairg, 0A,
„Glerasgnasala aipl8íBi&“
neska þjóöin sé aöíram komin og
úttauguö af langvinnum hernaöi
og stjórnarbyltingum og aS hung-
ur vofi yfir miljónum manna sakir
uppskerubrests. BiSur Gorki um
hjálp til handa hinni rússnesku
jþjóíS, aSallega í matvælum og
lyfjum, og treystir á skilning og
samúS menningarþjóSa Noröur-
álfunnar og Austurríkis meS Rúss-
um. HjálparbeiSni þessa lagSi
Ger. Hauptmann tafarlaust fyrir
ríkisstjórnina þýsku, sem brátt
komst aS þeirri niSurstöSu, að M.
Gorki mundi tala fyrir munn rúss-
nesku stjórnarinnar í þessu tnáli.
1 Moskva var stofnuS sérstök
hjálparnefnd af öllum flokkum, og
voru eigi allfáir ÞjóSverjar þar á
meöal (ca. / milj. ÞjóSverja búa
sem sé í Volgahéruöunum). Ger-
hardt Hauptmann svaraSi Maxim
Gorki sjálfur meS löngu símskeyti
og heitir Rússum hjálpinni. Segir
aS hin hræSilegu neySaróp rúss-
nesku þjóSarinnar hafi veriö heyrÖ,
eigi aS eins meö eyrum, heldur
einnig í hjörtum allra siSaSra
þjóöa, og verSi því eigi daufheyrst
viS þeim. Sérstaklega hafi hin
marghrjáða þýska þjóS komist
mjög viS af raunum þeirra austur
þar, og þjóS og stjórn muni því
leggjast á eitt til hjálpar eftir
fremsta megni. — BlaS eitt í Vín-
arborg, „Wiener Arbeiterzeitung“,
hófst óSar handa og stofnaSi til
samskota þar í landi handa Rúss-
um, og var þó eigi af miklum auS-
æfum að miSla þar sem eru Aust-
urríkismenn nú, en fyrsta daginn
söfnuSust þegar rúmar átta hundr-
uS þúsundir austurrískra króna.
Finnar og Frakkr.
Frakkar og'Finnar hafa gert með
sér verslunarsamninga. Enga kröfu
gerðu Frakkar um afnám vínbanns-
ins í Finnlandi, eða breytingar á
því, og er til þess tekið, hve góð-
um samningum Finnar hafi komist
að.
Franska stjórnin hefir lýst því yf-
ir, að hún vilji á engan hátt leitast
við að kúga bannlöndin, og telur sh'k-
ar aðdróttanir móðgandi. — pað er
kunnugt, að flestar Norðurálfuþjóð-
ir vilja nú koma sér við Bandaríkin,
og þá ekki síst Frakkar, og hugsan-
legt væri, að það hefði einhver áhrif
haft á þessa samninga.
Nýjar leiðir
hefir heyrst að hf. „Kveldúlfur“
ætli að kanna, og senda einn botn-
| vörpung sinn vestur um haf, til Ný-
i fundnalands, til að stunda þar fisk-
veiðar í tveggja már.aða tíma. pað
er ,,pórólfur“, sem vestur á að fara,
og á honum allir skipstjórar og
stýrimenn af hinum skipum „Kveld-
úlfs“ til þess að kynnast miðunum,
og auk þess 4 hásetar af hverju skipi.
— Verði förin eklti til fjár , sem
tæplega mun gert ráð fyrir, þá ætti
hún að verða íil frama .
GrænlaM og Island.
Ummæli Einars Benediktssonar.
—o—■
Einar skákl Benediktsson og
kona hans voru gestir íslendinga
í Winnipeg, á þjóShátíS þeirra
2. ágúst. Þar mælti Einar Bene-
diktsson fyrir íninni íslands og
mintist þar meSal annars á Græn-
land og kröfu þá, sem íslendingar
eiga til landsins. Fórust honum
svo orS um þaS efni:
„Grænland, forn nýlenda íslend •
ínga, hefir nýlega veriS heimsótt
af. konungi, og hefSi veriS skylt og
sjálfsagt, aS íslendingar léti sig
þaS alt skifta máli, sem geröist í
þeirri heimsókn og fyrirætlaö var
áSur í Höfn. HvaS hefir stjðrn ís-
lands, eöa almenningsálitiö þar,
lagt til um þetta málefni, sem
sriertir stórvægilega hagsmuni
þjóSar vorrar heima, og ekki síöur
hér vestra? Um þetta efni geta
Vestur-íslendingar talaS svo aS
gagni getur komiS fyrir ísland.
UnniS landi voru hugástum og
gleymiö ekki gröf þjóöbálksins á
Grænlandi! ÞaS var dýrkeypt eign
—HIWW ..........
Eflið íslenskan iðnað.
Notið islenskar vörnr.
Utsalan
á Aiafossdáknm
i X£ol»suntcii.
■
Hvitasykur í heiluna
kössum 60 aora pr. */9 kg.
líersi. ilannesar Idnssoeir.
Laugaveg 28.
K. F. U. M.
Jarðræktarvinna
í kröld kl. 71/,.
Ctóð saft á 3 kr. Jitep
Sími 105.
og hefir aldrei löglega veriS af-
salaS frá íslandi. ÞaSan var rund-
iö nýja þjóöheimiliö ykkar sjálfra.
og þaö er næsta nágrannalandiS
fyrir austan Canada. Lokun Græn-
lands gegn íslendingum getur eltki
þolast og má ekki þolast. Þegar nú
kernur til þess, að halda uppi rétti
fósturjarðar vorrar í þessu mikil-
væga málefni, þá má heldur ekki
gleyma því, aS þér eigiö heima í
voldugu, frjálsu ríki, þar sem altaf
er tekiS undir meö réttlætiskröfum
á móti yfirgangi og mannkúgun."
/
STELLA 94
„pað er lítið, Jeanette," svaraði hún og brosti
gegnum tárin. „Trevome lávarður er í miklum
raunum staddur og mig langur til að hjálpa hon-
um.
, Síðan sagði hún henni hrædd og skjálfandi frá
fyrirætiun þeirri, sem hún hafði skyndilega hugs-
að sér. Jeanelte varð forviða í fyistu, en að lok-
um lét hún sannfærast og flýtti sér brott, til þess
að framkvæma óskir hinnar ástkæru húsmóður
siönar.
XXXI. KAPÍTULI.
pegar hurðin laukst eftir Leycester, þótti Stellu
sem slokknuð yæri síðasta von sín og sá refsidóm-
ur upp kveðinn, sem ekki yrði ráskað.
Hún herti upp hugann sem mest mátti og sneri
sér rólega að Jasper. „pér hafið komið fram ætl-
un yðar,“ sagði hún lágt. „Hvað er nú ógert?
Hvaða fyrirskipanir, aðrar, ætlið þér að leggja mér
á herðar?“
Honum sárnaði þetta og roðinn hljóp út í föl-
ar kinnarnar. „Framvegis er það yðar að skipa,
en, mitt, að hlýða,“ sagði hann.
Stella bandaði hendinni, þreytt og óróleg. „Eg
er á yðar valdi,“ svaraði hún, „hvað á eg nú að
gera? Hvernig get eg komist heim? Hvað á eg
að segja. þegar þangað kemur?“
„Eg hefi hugsað fyrir því,“ sagði hann til
skýringar. „Eg sá þessi óþægindi fyrir, og hefi
séS við þeim. Eg veit ekki, nema yðnr falli illa,
það sem eg gerði, en eg gej'ði það í besta skyni.“
„Hvað hafið þér gert?“ spurði Stella óþolin-
móð.
„Eg hefi símað til frænda yðar og sagt honum,
að eg hafi freistað yðar og Franks til að strjúka
með mér til borgarinnar og eg komi með ykkur
í kvöld. Eg vissi, að hann yrði ekki kvíðinn um
yður, þegar Frank væri með yður. Hefi eg breytt
illa í þessu?‘“
„Nei, eg hugsa ekki. Mér stendur á sama, ef
honum verður hlíft við sársauka.“
„Eg skal sjá um, að svo verði,“ svaraði Jasper,
„og gera mitt til þess að hann og Frank verði1
hamingjusamir eins og þér.“ \
Hún leit til hans og brosti af meðaumkun.
„Gerið þér svo vel að lofa mér nú að fara,“ sagði 1
hún í hálfum hljóðum.“
Jasper var svo greindur, að hann sá, að Stella
hafði lagt svo mikið að sér, sem heilsa hennar
framast leyfði. Hann kallaði þess vegna á Frank j
og þegar hann hafði talið Stellu á að bragða á
I víni og neyta matar, sem hann lét færa þangað,
; þá leigði hann sér vagn og ók til járnbrautarstöðv-
: arinnar.
pau komu í tæka tíð á stöðina til þess að ná
; í lest til Wynward. Stella settist út í horn í vagn-
i inum og lét ekki á sér bæra. Ferðin var einmana-
j leg og leiðinleg. pau mæltu ekki orð af vörujn-
! Stella var svo yfirkomin af harmi, að hún mælti
ekki orð frá munni, en Frank vissi varla hvaðan
á sig stóð veðrið, því að Jasper hafði fáar skýr-
ingar látið honum í té og hafði Frank enga löng-
un til að hefja samræður við þenna mann, sem
hann hataði og tortrygði.
„Stella“
fæst eftii
pöntun, tii
októberloke
á kr. 4,C0
ðtærð k 400
bls Bóksölu
verð eftir
þaðkr.5,00
Afgreiðsla Vísis. Reykjavík
Geríð svo vsi aö senfía mér
..... eint. af sögunni „Htella“
Nafn .........................
Heimili .........
pegar lestin nam staðar á Wyndwardstöðmni.
hjálpaði Jasper Stellu til að stíga út úr vagnin-
um og þau gengu yfír engin. pegar þau komu í
augsýn við höllina, sem biikaði mjailhvít í sól-
skininu, varð Stellu litið þangað, og fanst henni
þa, eins og tekið væri kaldri hendi um hjarta
sér. Jasper virtist renna grun í tilfínningar heiái-
ar, greip sólhlífina. og brá henni upp. „Sólskinið
er Iieitt enn þá, sagði hann ,og hélt sólhlífinni svo,
að Stella sá ekki til hallarinnar.
pegar, Jasper lauk upp hliðinu að garði gamla
málarans, fór bros að færast um varir honum. —•?
„pér þurfið að búast við ávítum,“ sagði hann
glaðlega. „Skellið þér allri skuldinni á mig.“
En hún fékk engar ávítur. Gamli’ Etheredge
sem sat brosandi í hægindastólnum sínum, leit til
þeirra af rnildilegri undrun og kvíða.
„Stella,“ sagði hann, „hvar hefir þú verið? ViS
höfum haft mjög .mikíar áhyggjur. En hvað þó
ert föl og þreytuleg!"
,.pað var alt mér að kenna, kæri herra,“ svar-
aði Jasper Ádelstone og gekk nálega fram fyrir
Stellu, til þess að skyggja á hana. „pér verðið