Vísir - 18.01.1922, Side 3

VISIR
ieildsala-lmboðsversluB
Fyrirlig gj
Ðómnllarhanakar, allar stœrSir,
Ritvélapapplr, 2 teg.
Sigfús Bl0: dahl & Co.
Stmi 12%. Lsak j arg»t» C B,
og hinir ákærðu framseldir und-
ir dómstóla bandamanna. pýslc
Wöð eru sammála uni, að engin
stjóm geti gengið að slíkum
fcröfum.
Veðrið í morgun.
I Vestmannaeyjum hiti 2 st.,
Reykjavík 0, Grindavík 0, Stykk-
ishólmi l. ísafirði 2, Akureyii
~ 3, Grímsstöðum — 3, Rauf-
arhöfn 0, Seyðisfirði 1, Hólum
í Homafirði 1, pórshöfn í Fær-
«eyjum 3, Jan Mayen 3 st.
Loftvog lægst fyrir sunnan land,
hægt fallandi. Snörp austlæg átt.
Horfur: Sama vindstaða. Óstöð-
ugt veður.
Germania.
Aðalfundur félagsins verður
haldinn annað kvöld, ekki í
kvöld, eins og misprentast hefir
í Morgunblaðinu.
Aðgöng'umiða
að fyrirlestri Mr. K. T. Sen,
eru félagsmenn beðnir að sækja
sem fyrst i bókaverslun Ársæls“
Ámasonar.
Prentvilla
var i greininni til enskumæl-
andi manna, sem birtist í Vísi
í gær. par stóð: Enda talar hann
með afbrigðum vel, en átti að
vera: Ensku talar hann, o. s. frv.
Verslunarmannafél. Rvíkur.
Fundm* á morgun kl. 8V2 síðd
á Hótel Skjaldbreið.
Háskólafræðsla
kl. 6—7 í kvöld: Prófessor
Ágúst H. Bjarnason: Huglækn-
ingar í trú og vísindum.
Botnia
fór frá Leith kl. 5 siðdegis í
gær. Kemur \áð í Færeyjum.
Menja ,
seldi ísfisk í Englandi í fyrra-
dag fyrir 1680 sterlingspund.
pórólfur
fór héðan i gær, áleiðis til
Englands.
Frá Mureyri
Karl Guðnason, verslunarstjóri
við Tuliniusarverslim hér í bæ,
andaðist úr lungnabólgu sunnu-
daginn 18. des. Kendi hann sjúk-
Gnðai. Asbjömsson.
Laugaveg 1. Sími 55*.
Landsins besta úrval af RAMMALISTUM.
Myndir innranamaðar fljótt og veL Hvergi elus ódýrt.
KLoneert
heldur Iogimondur ^veinaaoD, í Iðnó á fimtudagiou
19. janúar kl. 8Vs- Aðgöngumiðar seldir miövikudag og fimtudag
í Bókaveralun ísafoldar og Ársæls Árnasonar og 1 Iðnó & fimtudag
kl. 11—8 og boata kr. 2,00.
leikans á föstudaginn, var J?ó á
fótum þann dag allan, en var
látinn fyrir hádegi á simnudag-
inn. Karl heitinn var 33 ára,
fluttist hingað með Otto Tnlin-
ius 14 ára gamall og hefir starf-
að við Tuliniusverslun síðan og
lók við foi*stöðu hennar við síð-
astliðið nýár. Kvæntur var hann
Dagnýju Guðmundsdóttur (Vig-
fússoúar kaupm.), er Iifir mann
sinn ásamt tveimur ungmn
börnum.
Ragnar Ólafsson kom heim
úr utanför'með íslandi síðast.
Var för hans hin besta. prátt
fyrir megna örðugleika á að fá
lán í Danmörku, tókst honum að
fá lán að upphæð kr. 150 þús.
hjá Fredriksbergbanka í Kaup-
mannaliöfn. Er lánið tekið til
þriggja ára, með 6% vöxtum og
1% í próvision. Borgað út af- J
fallalaust.
Jónas Jónsson ritstj. Islend-
ings liefir keypt Hjalteyri af
af dánarbúi Jóns heitins Norð-
manns og ætlar að setja þar upp
stórsölu á kolum, salti og olíu.
Einnig að kaupa fisk og ef til >
i vill síld. Mun þessi starfsemi (
byrja með vorinu.
1 (Verkam.).
H1 pinar og góöar
alnllartnsknr
eru keyptar á
afgreiðslu „Álafoss“
Laugveg 30.
Rtisíniir
góðar og ódýrar, fyrirliggjandi.
Þórðnr Sveinsson & Co.
Ensku
kennir Sig. Árnason. Til viðfeals
á Ghrundarstfg 12 (i búðinni,) frá
kl 6—7 e. h. Lógt kenslugjald
Glervörur
afar ódýrar þennan
mánuð.
Hjálmar Gnðmnndsson.
10000 kr.
í bankavaxtabréfum óskast til
kaups nú þegar. A.. v. á.
«tAMMÁRNIR 63
Nú var eftirtekt Cartoners vakin. pað var að
lokum eitthvað í frásögninni, og skeð gæti að
það vasri alt, þegar skipstjórinn segði frá því, sem
hafði mint hann á þessa atburði.
„Eg ætla ekki að segja yður frá, til hvaða
hafnar eg fór,“ sagði Cable ckipstjóri, „fyr-
ir þá sök, að eg get með því gert óleik mönnum,
sem komu vel fram við mig. Eitt skal eg þó segja
yður. Á leiðinni sá eg vitaljósin í Ccaw. pér
skiijið. pér, sem eruð að hálfu leyti sjómaður. pér
getið stungið því hjá yður.“
Og hann gaut ánægjulega hornauga til vind-
Jings Cartoners, eins og fréttasnati, sem þykist hafa
hitt á smellna samlíking.
„Fyrir skömmu,“ hélt hann áfram, „komst eg
í rjár við mann, um flutning handa Minnie. Hún
verður ferðafær eftir hálfan mánuð. pér munið
eftir því að líta á hana áður.“
„Mér þætti gaman að því,“ sagði Cartoner.
„En haldið áfram frásögn yðar.“
„Jæja; í kvöld hitti eg þessa menn. Ejntómir
útlendingar og landshomamenn. peir töluðu þýsku
í kurteisisskyni við mig; annars má hamingjan
vita, hvaða mál þeir hefðu talað, þó að mér mætti
raunar á sama standa. pað var málrómurinn en
tíkki tungumálið, sem vakti eftirtekt mína. Hvar
Wefi eg heyrt hann áður? hugsaði eg. Og alt í
ainu mintist eg þess. pað var við Seemannshaus
í Hamborg, eitt skuggalegt kvöld. pú ert féleg-
ur atjómai sendill, sagði eg við sjálfan mig og sat
þarna rólegur, eins og mús í holu. Málrómurinn
var mér í fersku minni, svo að gilti einu, hve
hátt þeir byðu, eg hefði neitað flutningnum. En
mitt í þessu baðstofuhjali sprettur einn upp —
það var sá eini, sem eg bar kensl á, en man
ekki almennilega hvað hann heitir; það byrjar á
K- Hvað um það; hann spratt á fætur og segir
við mig, að við eigum hvorugur heima innan um
þessa menn. Eg er viss um, að þér kannist við
manninn, ef eg myndi nafn hans. Hann er grann-
ur, dökkleitur og ber höfuðið hátt. eins og hann
væri konungur, eða eitthvað þaðan af meira. —
Jæja; við fómm út, ansi rembilegir eins og við
hefðum verið smánaðir. En satt að segja hafði
eg enga hugmynd um, hvað hann fór. — pegar
við vomm komnir út á stéttina, spurði eg: Hvaða
maður er þetta? Og hinn náunginn sneri sér við
og gerði mark á hurðina, sem hann þurkaði strax
af, eins og það væri dauðasök. Hann er þetta,
sagði hann svo.“
Cartoner sneri sér við og dró merki á borðdúk-
inn með fingrinum. Cable skipstjóri fylgdi hreyfing-
unni eftir með augunum og játaði svo, eftir stund-
arkorns umhugsun, hálfpartinn utan við sig, að
hann hefði ákaflega litla von um eilífa sælu.
„pér eruð mér ofviða,“ sagði hann eftir dálitla
þögn, „þér, sem eigið við stjómmál og því um
líkt.“
„Og maðurinn, sem með yður var, heitir Kos-
maroff,“ sagði Cartoner.
„pað er rétt, og hann er Rússi,“ svaraði Cable
! skipstjóri um leið og hann leit á klukkuna. prátt
fyrir aldur hans vom hreyfingar hans stæltar og
snöggar. Hann bar með sér hið hressandi sævar-
loft og áreynsluna, sem stælir vöðyana og kennir
mönnum að stýra beint, gegnum ólgusjóa Hfstns.
„Mér þykir fyrir því,“ sagði hann, „en eg hefi
sagt yður alt, sem eg hefi getað. Ef til vill er
það alt það, sem þér hafið þurft að fá vitneskju
um, því að mér sýnist þér vera byrjaðir á að leggja
tvo og tvo saman. Eg Rugsa að eg hafi faritt
rétt að. Eg skal að minsta kosti standa við það.
pað veldur mér ófó að hugsa til þess, að þetta
skuli hafa verið innanborðs í Minnie."
„pað veldur mér óró líka,“ sagði Cartoner.
„Bíðið augnablik, meðan eg hefi treyjuskifti; eg
ætla út, svo að við eigum samleið.“ Hann kom
að vörmu spori aftur, og hafði þá tignareinkennt
í frakkahorninu.
„Ætlið þér í boð?“ spurði skipstjórinn.
„Eg þarf að finna mann í kvöld, og býst viS
að hitta hann í boði, eins og þér segið,“ sagðí
Cartoner alvarlega.
pegar þeir komu út stansaði hann augnabHk;
kerra frá klúbbnum beið þar við dymar.
„Vel á minst,“ sagði hann, „eg get ekki skoðað
Minnie í þetta sinn; eg fer með lestinni í fyrra-
málið."
„Til útlanda?“ spurði skipstjórinn.
„Já, eg fer til útianda aftur,“ svaraði Cartoner
og það vottaði fyrir ákafa í rómnum. pví að þesji
hægláti maður var þrátt fyrir alt fiamkvæjnda-
ramur, en í embætti hans varð oft að leyna kröft-
untim.