Vísir - 15.03.1922, Qupperneq 3

ima
Allar tegundir aí
lýsi
óstast keyptar.
H.f. .IsilfM'
Simi 719.
ísland erlendis.
I febrúarhef ti „The Educatio-
nal Times“ er vinsamleg grein
um „Anglia“, hið nýstofnaða fé-
lag enskumælandi manna hér í
bænum. Höfundurinn er vafa-
laust prófessor Cowl, sem hér
var siðastliði'ð sumar. Má meðal
annars ráða það af því, að höf.
kveðst hafa verið hér á sam-
komu og hlýtt á fyrirlestur flutt-
an á ensku, — (þ. e. fyrirlestur
K. T. Sen, sem prófessor Cowl
var á). Hann lýkur miklu lofs-
<orði á landsmenn, svo að sumum
hérlendum kann að þykja nóg
um. „í andlegum þroska stendur
íslenska þjóðin ekki nokkurri
Norðurálfuþjóð að baki, og vér
getum vissulega lært eins mikið
af þeim, eins og þeir kunna að
geta Iært af oss,“ segir hann.
Hann lætur og vel af alþýðu-
anentun og segir ensku-þekkingu
víða um landið. „Eg liefi verið
svo heppinn,“ segir hann enn-
fremur, „að hlusta á ágætlega
fflutt erindi á enskn fyrir íslensk-
um áheyrendum, §em skiftu
nokkrum hundruðum, og fúrð-
aði eg mig þá á þeirri nánu eftir-
tekt áheyrendanna. Hæfari á-
heyrendúr eða skynugri hefði
hvergi verið unt að finna nokk-
urstaðar á Englandi.“
Höfundurinn getur um til-
gang félagsins og fyrirætlanir og
vekur samtímis máls á þvi, að
-æskilegt væri, að islenska væri
kend í fleiii liáskólum á Bret-
landi en nú tíðkast, og írland
ætti ekki að láta sig engu skifta
íslenskuna, sem töluð hefði ver-
ið þar fyrr á öldum, samfara
irsku.
KaapiO vandaðan skó-
fatnað og sterkar skó-
hlifar hjá okknr.
Þórður Pétursson & Co.
I. O. O. F. 1033169 — St.f.
B j örgunartilraun.
Geir fór inn á Eiösvík á mánu-
dagsmorguninn, til þess atS reyna
aö lyfta barkskipinu Fristad, sem
sökk þar fyrir nokkru. Tilraunin
misheppnaðist, og kom Geir hing-
að svo búinn í gærkveldi. Fristad
mun hafa brotnað eitthva'ð leSa
liSast sundur.
Korn-einkasölufrumvarpið
var til umræSn á síSasta bæjar-
stjórnarfundi í HafnarfirSi, og
var felt þar meS öllum greiddum
atkvæSum 'gegn tveimur.
Veðrið í morgun.
Hiti í Reykjavík 5 st., Vest-
mannaeyjum 6, Grindavík 6,
Stykkishólmi 6, ísafirSi 5, Akur-
eyri 10, GrímsstöSum 3, Raufar-
höfn 4, SeySisfirSi 8, Hólum í
Hornafirði 2, Þórshöfn í Færeyj-
um 6, Jan Mayen -t- 7 st. Loftvog
há, einkum y.fir SuSurlandi, og
stígandi. Hæg suSlæg átt. Horfur :
Kyrt veSur.
Frá Bæjarsimanum.
Upp frá þe8su verða stúlkur eigi ráönar á bæjarslmastöðlna
nema aö undangengnu prófi, sem veröur haldiö einu sinni eöa
tvisvar á ári. Eftir prófum þessum veröur svo valiö i stööurnar
jafn ótt og þær losna.
Slikt próf fer í fyrsta sinn fram i lok þessa mánaðar og verða
að því loknn ráönar nokkrar stúlkur. Þœr sem kynnu að óska aö
ganga nndir próf þetta komi meö eiginhandar umsókn — stilaða
til landssímastjórans — til undírritaös kl. 9—12 árd. og 4—6 síöd.
hvern virkan dag, til og með 22. þ. m.
Reykjavík, 14, mars, 1922.
BBjmiautjériai.
Sameinaða gufaskipafél.
E.s. „Hengest”
fer frá Leith til Reykjavikur 33. j>. m.
C. Zimsen.
Háskólafræðsla.
í kvöld kl. 6-r-y: Prófessor
Ágúst H. Bjarnason: Sálargrensl-
an.
Gamla landsbankahúsið
á nú aS endurreisa, og er ný-
byrjaS á því verki.
AV. Haflð þér til 1. hefti 12. árg. Eimreiðar-
innar? Keypt háu verði. A. v. á-
Kári Sölmundarson
kom frá Englandi i morgun.
Þilskipin.
SigríSur kom af veiðum í gær
meS 7—8 þúsund og Hákon meS
8þá þúsund.
Þór
kom frá Vestmannaeyjum í
morgun.
Verslunarmannafél. Rvíkur
heldur fund annaS kvöld kl. 8þ-£
á Hótel SkjaldbreiS. Hr. bankastj.
Sighv. Bjarnason flytur erindi um
verslunarlífið hér í bæ fyrir 50 ár-
um. Félagar m/ntir á aS mæta vel
og stundvíslega.
Skugga-Sveinn
verSur leikinn í 13. sinn í kvöld.
Alt af sama aðsóknin.
Gammamir
Fást á afgr. Vísis. Ljómandi
skemtileg saga.
Hún unni honum. 21
„Já, það var vel borgað," sagði Bessie. „Ó, yð-
ur finst þaS lítiS. En þaS er ekki. petta var fyrsta
íilraun mín, og ekki víst, aS mér'tækist ávalt eins
vel. ]7etta var eins og ævintýri fyrst. Og eg mundi
ekki fara, þó aS mér væri boSiS hærra kaup ann-
arsstaSar. Aheyrendurnir eru rólegir og hegSa sér
vel, en eg hefi heyrt, aS út af því beri annarsstaS-
ar. Og þar aS auki“ — hún hikaSi eitt andar-
tak — „eru engin líkindi til aS neinn af þeim
sem þektu mig áður, rekist þangaS inn; það er
skamt undan. Ó-já, það er alveg nægilegt."
„Og þér eruS hamingjusamar?** spurSi Clyde,
•en fann um leið og hann slepti orðinu, að sú spurn-
ing var .ónærgætnisleg.
„0-já,“ sagði hún og horfði djarflega í augu
hans; „eg er hamingjusöm. Lil skortir ekkert, og
— jæja — eg hefi ánægju af starfinu. Stundum
hugsa eg til þeirra daga, þegar“ — hún hló við
— eg var hefðarmær, en eg gleymi því, þegar eg
■sé manngrúann fyrir framan mig, og finn að eg
látið þá hlæja eða gráta, eftir því sem á mér
liggur. pá missi eg vald yfir sjálfri mér, og —
það er eins og að lifa öðru lífi.“
„Við Jehóva! pað er stórmerkilegt," tautaði
’Clyde, ,,og sýnir ókunnugleik manna. Allir ímynda
sér að leikkonur baði í rósum og lifi í sukki; að
þær sofi á daginn, en þegar kvöldar fljóti þær í
kampavíni. Mikil ósköp! pér gætuð ekki lifað
lcyrlátara lífi, þó að þær væruð — hérna —
sveitabúi."
Hún hló.
„Nei; nema þessar fáu mínútur á hverju kvöldi,
sem eg er á pallinum."
Hún þagnaði dálitla stund og Clyde horfði á
litbrigðin í yndisfríðu andliti hennar.
„Ef til vill er það rangt af mér, að segja ekki
Lil satt frá,“ sagði hún. „En eg ímynda mér
að hún héldi það verra en það er, og mundi halda,
að eitthvað mundi koma fyrir mig, svo að eg sagði
henni að eg hefði fengið stöðu við kvöldskóla. Og“
— bætti hún við brosandi — „það er í rauninni
skóli; og hver veit nema að eg kenni þeim eitt-
hvað.“
„Eg gæti trúað því!“ hrópaði Clyde og mintist
um leið táranna, sem hann hafði séð renna kvöldið
góða í Skemtihöllinni.
„petta er öll mín saga,“ sagði Bessie með lát-
bragði sem gaf í skyn, að nú hefði hún sagt hon-
um alt.
„Hún er stórmerkileg! “ sagði Clyde.
pau þögðu bæði dálitla stund, en þá varð
Bessie litið upp. ,
„En hvað Lil sefur lengi!" sagði hún og hrökk
við, eins og hún hefði gleymt því, að tíminn er
á hreyfingu.
„Lofið henni að sofa,“ sagði Clyde. „Henni
er það holt.“
„Pér hafið verið henni mjög góður," sagði Bessie
lágt.
„O-sei-sei; ekki vitund,“ sagði Clyde og fann
til sektar sinnar. „Mér þykir feikilega gaman að
börnum, og Lil er skemtilegasta barnið, sem eg
hefi fyrir hitt.“
„Hún mun aldrei gleyma deginum í dag,“ sagði
Bessie í þýðum rómi. „Hann verður ljósgeisli í
þrautalífi hennar. Aumingja Lil! Nú held eg aS
hún sé að vakna, og — er ekki orðið áliðið?"
„Nógur er tíminn,“ sagði hann. „Halló, ung-
frú Lil! Hvað er títt í draumaheimi?“
Lil opnaði augun, starði í kring um sig og Ieit
brosandi á hann.
„Sofnaði eg?“, surði hún svo.
„Ekki nema rúma klukkustund,“ svaraði Clyde.
„Á eg að segja ykkur hvað mig dreymdi?"
sagðiýiún með alvörusvip. „Mig dreymdi það, aS
þetta væri alt saman draumur, og eg reyndi aS
varast að vakna; þér vitið að það er hægt að
gera það. Eigum við nú að fara,“ bætti hún við
og var óþreyja í röddinni, því að Bessie var staðin
upp. „En hvað tíminn líður fljótt.“
„Hann gerir það venjulega meðan sofið er,“
sagði Clyde. „Já, því miður verðum við að leggja
af stað, ungfrú Lil. Eg er reiðubúinn að eyða því
sem eftir er ævinnar í Hamptongarðinum. En eg
er smeykur um, að þeir gefi okkur ekki leyfi til
að slá hér tjöldum. pað verður að hafa það. Eig-
um við ekki að líta á höllina?"
Hann bar hana í stólinn. — „Alveg eins og eg
væri fótalaus," sagði Lil — og vafði ábreiðunn*
um hana. En um leið og þau lögðu af stað, tók
hann upp gæsablómið, sem Bessie hafði slitið upp,
og stakk því í vestisvasa sinn, án þess að þær
tækju eftir því.
Á leiðinni til hallarinnar, sem er áföst við garð-
inn, mættu þau einum umsjónarmanninum; hann
leit á þau grunsemdaraugum, en tók svo ofan fyrir
\ *
-