Vísir - 08.07.1922, Blaðsíða 3

VÍSIR
Crescent ^nin4i> Þ»f »sl> mtlmeli - Reyislm er ðlfgeest
Kosnineaskrifstofa E-listans
er í Bámbáð niðfi. Opin all-
an daginn.
SlZXUL 827
ósið snemma.
R.i!iöuiSirl©r
tvöfalt — og þar yfir.
Heild- og smásala.
Lægsta verð á landinu.
versl. B. H. BJARNASON.
Skemtiför
fara barnastúkurnar fram á Sel-
tjarnarnes á morgun. Lagt verður
aí stað frá G. T.-húsinu kl. io árd.
og eru börnin beöin aS koma í
tæka tíð.
Þorsteinn Ingólfsson
er a'ö búast á veiðar; ætlar aö
veiöa í ís og leggur af staö í kvöld.
Þeir botnvörpungar, sem veitt hafa
í ís og selt í Englandi nýskeö, hafa
fengið mjög lágt verð fyrir afl-
ann.
Sameiginlega skemtun
halda þ.eir Guðmundur Kamban
OR Eggert Stefánsson í Nýja Bió
á mánudaginn. Sjá auglýsingu.
Bifreiðaferðir.
Eftirleiðis verða bifreiðaferðir
austur yfir Hellisheiði á þriðju-
dögum og föstudögum. Afgreiðsla
i' versl. „Vöggur“. Sími 493.
Leikmót.
íþrótt^félags Reykjavikur hefst
i kvöld kl. 8 á íþróttavellinum.
Verður þá kept í spjótkasti, 100
metra hlaupi, 1500 metra hlaupi,
langstökki og 3000 metra floklca-
hlaupi. Ennfremur sýna leikfimis-
flokkar félagsins fimleika. Annað
kvöld verður haldið áfram, og þá
kept i 4 X 100 inetra boðhlaupi,
5000 metra hlaupi, hástökki, stang-
arstökki og kringlukasti. Ennfrem-
ur sýnir Reidar Tönsberg íþrótta-
kennari fimleika. — Þátttaka er
ágæt í þessu leikmóti; flestir af
bestu og kunnustu íþróttamönnum
hér um slóðir hafa tilkynt þátttöku
sína og ýmsir nýjir menn koma
fram á þessu móti. En tvímælaust
rná telja sýningu Tönsbergs við-.
bui-ð mótsins. Hann er kunnur
íþróttamaður um allan Noreg og
Noregsmeistari í fimleikum. Þeir,
sem minnast komu norsku iþrótta ■
mannanna hingað í fyrra, — og
hver er sá, sem ekki gerir það, —-
munu óðfúsir vilja sjá þennan
snilling, sem hingað hefir komið
fyrir milligöngu Christiania Turn-
forening og fyrstur alh-a kennirís-
lendingum íþróttir.
Erleud mynt.
7. júlí.
Sterlingspund .......kr. 20.54
Dollar ................— 4Þ3.5
100 mörk þýsk ............— 0.90
100 kr. sænskar......— 119.85
100 — norskar .........— 77-25
100 fr. franskir .........— 36.10
100 fr. svissn............— 88.60
100 lírur ít..............— 20.00
100 pesetar spánv......— 72.30
100 gyllini holl..........— 179.00
(Frá Verslunarráðinu).
Roald Ammdsen.
Roald Amundsen er víst fræg-
astur allra þeirra, sem við ferðir
i heimskautalöndunum hafa feng-
ist. Hann er nú orðinn roskinn
maður, en ekki alveg af baki dott-
inn.
14. des. 1911 komst Amundsen
í suðurheimskautið, og varð hon-
um þá að orði, að þótt hann hefði
nú náð tilgangi þeirrar farar, þá
hefði þó varla nokkur maður stað-
ið á bletti, sem væri andstæðari
sjálfu lifstakmarki hans, heldur en
hann, er hann stóð á suðurpóln-
um. Þvi að hann hafði sett sér það
fyrir, að komast í norðurheim-
skautið.
Norðurheimskautið líefir þvælst
fyrir honum, en hann kann ekki
að láta undan.
Og nú hefir hann sett sér það,
að komast í heimskautið í flugvél.
Hafði hann keypt sér flugvél i
þessu skyni. Hún var bygð úr
alúminium af Ameríkumanni með
Hán imnt honum 85
„ViS giftumst á laun,“ sagði hann. „E.g hefi
verið erlendis og kom heim í morgun."
„Og hafið ekkert heyrt um eldsvoðann!“ sagði
forstjórinn forviða. Hann átti örðugt með að trúa
því, að nokkur maður á hnettinum hefði ekki heyrt
getið um bruna Skemtihallarinnar. Clyde hristi.
höfuðið.
,-Eg heyrði fyrst sagt frá því, fyrir fáum augna-
blikum.“
Forstjórinn varð hugsi nokkra stund; síðan kall-
aði hann í mann, sem fram hjá fór. „Sækið fyrir
mig koníaksflösku,“ sagði hann og fleygði til hans
peningum. „Hvenær sáuð þér ungfrú St. Claire
síðast?“ spurði hann Clyde, sem stóð og furðaði
sig á hiki mannsins og vonaði að hann mundi geta
sagt sér eitthvað ofurlítið um konu sína.
„pað eru nokkrar vikur síðan,“ sagði hann.
„Eg var snögglega neyddur til að fara til útlanda."
„Eytt sparifé hennar og síðan strokið. peir eru
ávalt í skuldum," sagði forstjórinn við sjálfan sig.
En þrátt fyrir gremjuna gat hann ekki að sér gert
að aumka þennan háa, föla og raunamædda unga
mann.
„Og þér hafið ekki séð hana síðan? Hérna,“
hann helti koniaki og vatni í glas og rétti honum.
r*’ /
„raio your sopa.
Clyde varð hálfundrandi, en sötraðv úr glasinu
ósjálfrátt.
„Eg skal vera yður mjög þakklátur, ef þér getið
sagt mér eitthvað um hana síðan,“ mælti hann.
„Eg er hræddur um að þér verðið það ekki,
herra minn,“ sagði forstjórinn alvarlega. „Fáið
yður sæli,“ og hann ýtti trésmiðsstóli til hans, „pér
segið, að ungfrú St. Claire hafi farið úr leikfélagi
rnínu; það er rétt. En vitið þér, að hún kom aftur?“
Clyde hrökk við og roðnaði. „Kom aftur —
kom aftur til hallarinnar,“ var alt, sem hann gat
sagt.
„Já. Og það var hörmulegt, að hún skyldi nokk-
urn tíma yfirgefa það, og koma svo aftur, eins
og hún gerði.“
Clyde rétti út hendina með hálfbjóðandi og hálf-
biðjandi hreyfingu.
„Segið mér alt,“ sagði hann hásum rómi. „Eg
sé, að þér vitið eitthvað um hana. Eg er bóndi
hennar, — þér skiljið. Og — og eg veit ekkert. hvar
hún er. Eg hefi mist hana.“
..Setjið yður niður,“ sagði forstjórinn og ýtti
Clyde óþyrmilega niður á stólinn. „Nú, herra minn,
eg hefi slæmar fréttir að færa yður. Berið þær
eir.s og maður. Aðrir hafa orðið að gera það á
undar. yður, svo hundruðum skiftir og mér hefir
runnið til rifja að þurfa að segja þeim það og
horfa á þá. Herðið yður upp, herra, og — og
berið yður karlmannlega.
„Haldið áfram,“ sagði Clj^de svo lágt, að varla
heyrð'st. „Hún — hún kom aftur. Hvers vegna?
Guð minn, hvers vegna? En hún kom aftur!“
„pér ættuð að fara næst um orsökina! Jú, hún
kom aftur og — heilla maður, getið þér ekkert
skilið? Hún var hér eldsvoðakvöldið.“
Clyde leit á hann sljóum augum.
„Eldsvoðakvöldið? Jæja? Hvar er hún núna?“
Forstjórinn þrýsti glasinu í hönd hans.
„Drekkið þér, maður, drekkið þér!“ sagði hann
með örvæntingarsvip. „Eg sagði yður, að fréttirnar
væru slæmar, gerði eg það ekki? Jæja, þær geta
ekki verri verið. Kona yðar, — blessuð dúfan, —
var rr.eðal þeirra, sem vöntuðu, og — og •—
þarna!“ hann greip höndunum fyrir augun. „pó
að hún hefði verið dóttir mín, hefði eg ekki getað
gert meira. pað hefir ekki verið árum saman önn-
ur eins jarðarför innan listarinnar.“
„Jarðarför," stamaði Clyde hásum rómi; en svo
stökk bann á fætur og þreif í öxl forstjórans.
„Hvað eruð þér að segja mér?“ hrópaði hann
í annarlegum rómi. „pér eruð að tala um einhverja
aðra; en ekki um konuna mína!“
Forstjóiinn greip um handlegg hans, og hélt hon-
um föstum.
„Herðið yður upp,“ sagði hann. „Berið yður
karlmannlega! pað var um konu yðar, ef ungfrú
St. Claire hefir verið kona yðar. Hún lét líf sitt
eins cg tuttugu álnum frá blettinum, sem við stönd-
um á, og eg sá um greftrun hennar. Stillið yður nú
og berið yður karlmannlega, herra minn!“
Clyde skjögraði og slengdist aftur á bak upp
að bjálkaskýlinu og staorði eitt augnablik á þrútið
og hrukkótt andlit forstjórans, eins og hann hefði
mist vitið; en svo skalf hann allur og fálmaði með
höndunum, eins og maður, sem alt í einu verður
blindur. Forstjórinn setti hann á stólinn og lagði
hendina á öxl hans. „Svona, svona!“ sagði hann.
„Herra minn sæll! Hver skyldi trúa því, að þér
hefðuð ekki heyrt um þetta, fyrr en nú! Jæja, hvað
sem ykkur hefir farið á milli, þá verður yður mikið
um þetta! Svona! Stillið yður og fáið yður meira
í staupinu. pað er engin furða, þó að yður falli
þetta þungt! Mikil ósköp! Eg hefði gefið aleigu
mína til að frelsa hana, og hún var mér þó óvið-
komandi! Hún var sú allra ástúðlegasta og við-
feldnasta kona, sem lifað hefir, og þar að auki
bráðvel gefin og úrvals listakona! Jæja, jæja!
pað er mælt, að sú veröld sé betri, sem við tekur,
og ef svo er,“ hann sagði eitthvað ljótt, sem verður
að fyrirgefa honutn, „og ef svo er, þá er kona
yðar þar, herra minn!“
Clyde titraði aftur; skiögraði á fætur, eins og
allur styrkur hans væri horfinn, studdi sig við hand-
legg forstjórans og leit í kring um sig.
„bynio — symo mei4 — , sagoi hann.
Forstjórinn skildi hvað hann átti við og leiddi
hann þangað, sem búningsherbergi Bessies hafði
verið.
„Hérna," sagði hann. „Hérna íundum við
hana.“
CJyde leit niður fyrir sig og fól síðan andlitið í
höndutn sér. Forstjórinn tók upp vasabók sína og
skrifaði þar í flýti nafn kirkjugarðsins og hvar
gröfin væri; síðan rief hann blaðið úr, braut það
saman og stakk því í vasa Clyde’s.
„Lesið þetta, þegar þér komið heim og eruð
búnir að jafna yður ofurlítið, herra minn. Og —
og ef þér viljið vita meira, þá skuluð þér finna
mig að máli. Eg veit ekkert hvað ykkur hefir