Vísir - 10.08.1922, Side 4

ylsiR
Tryggið
hjá einasta íslenska félagintíj
H.f. Sjórátryggingarfél. tsland^
*em tryggir Kaskó, vörur, fai-
J»egaflutning o. fl., fyrir sjó-
og stríðshættu.
Hvergi betri og áreiðanlegri
-----viðskifti.--------
Skrifstofa í húsi Eimskipafé-
lagsins, 2. hæð. Afgreiðslutími
kl. 10—4 e. m. Laugardaga kl.
10—2 e. m. Simar: Skrifstofan
542. Framkvæmdarstjórinn 309.
Pósthólf: 574 og 417.
Simnefni: Insurance.
Gjöfið STO TOl
aö athuga verö og gaði á: Sultm
tftui, reyktum laxi, r&Ilupylsum
soðnum og ósoðnum. ottum/sild,
kælu og reyktum rauðmaga,
Yergimim VON.
Laugayeg 55. Simi 448.
L EI6A
Nýir hjólhestar leigðir í lengri
og skemri ferðir. — Verð eftir
samkomulagi. Sigurþór Jóns-
son, úrsmiður, Aðalstræti 9. —
(550
Kaupakonu vantar að Kirkiu-
bæ á Rangárvöllum. Uppl. Lauf-
ásveg 33, frá kl. 6—9 í kvöld.
(110
Tilboö óskast í. aö grafa hús-
grunn. A. v. á. (120
Kaupkona óskast strax austur í-
Rangárvallasýslu. Uppl. Frej'ju-
götu 4. (122
1—2 herbergi og eldhús ósk-
ast til leigu fyrir hjón með 1
barn, nú þegar eða 1. okt. A.v.á.
(85
peir, sem kýnnu að geba leigt
Ríkharði Jónssyni myndhöggv-
ara góða íbúð 1. okt., snui sér
til B. Stefánsson & Bjarnar,
Laugaveg 17, skóbúðin. (116
Herbergi fyrir einhleypan
karlmann lil leigu. Hverfisgötu
42. (114
2 herbergi meö rafmagni, sól-
rík og viöfeldin (annað 4X4 m.)
og eins stórt eldhús, til leigu strax
töa 1. október i austurbænum,
ásamt útiskúr og dálítilli jörö. Ef
mikiö er greitt í einu og samiö
yfir lengri tíma, fæst húsnæðiö
ódýrara. Tilboö um hve mikiö yrði
greitt, sendist Vísi fyrir miðviku-
<tag n. k., auðkent: „B. B.“. (118
íbúðarhús. Fremur lítið hús
óskast til kaups. (parf að vera
laust til íbúðar 1. okt. Tilboð
sendist afgr. Vísis fyrir 20 ág.
auðk. „500“ með tilgreindu.
verði, stærð og stað. (100
Nýleg og sterkt karlnianns-
reiðhjól til sölu með tækifær-
isverði. Baldursgötu 3, eí'lir 8
síðd. (11S
Gott tjald til sölu. Tækifæris-
verð. A. v. á. (113-
Rúmstæöi með (fjaörádýnu og'
klæöaskápur til sölu. A. v. á. (121
Nýkomnar munnhörpur á a'ð
eins 1 kr. stykkiö í ITljóöfærahús-
Reykjavíkur. (119.
IIEMSL1§
IvENSLA. — Duglegur stúd-
ent og vel að sér, vill gerasi
húskennari á góðu heimili hér
í borginni á vetri komanda. —
Uppl. gefur Bogi Ólai'sson, siml
975. ' (70
Síðastliðinn sunnudag tapað—
ist kvenúr á ]?ingvöllum. Finn—
andi skili á afgr. Visis gegrt
fundarlaunum. (117'
Félagsprentsmiðjan.
lán unni honum 110
í»æ8ilegt, góða mín, en mundu það, að eg held
aS þér sé að nokkru leyti um að kenna. pað var
mesta drengskaparbragð, sem þú gerðir, en —
mjög heimskulegt. Og það verður hver að gjalda
hómsku sinnar.“
„Hún hefir rétt fyrír sér, CIyde,“ hvíslaði Bess-
ie auðmjúk. „Eg sé það núna.“
„Pað sem guð hefir samtengt, skal maðurinn
— eða sjálf konan — ekki sundur skilja," sagði
hertogafrúin hátíðlega. „En farið þið nú í burtvi.
Eg ætla að koma til ykkar í fyrramálið og heyra
alla söguna; það er að segja það af henni, sem
þið viljið segja mér.“
sagði Bessie lágt.
„Og um hitt —hún ypti öxlum og hló kulda-
lega. „Jæja, eg verð í þokkalegri klípu næstu
daga. Svona, svona, burt með ykkur!“ Henni
varð litið á skrúðið á veggjunum og blóinin á
gólfinu ; tók upp appelsínublómskúf og rétti Bessie
hann.
„Við skulum ekki eyðileggja það alt,“ mælti
hÚD.
Clyde kallaði í ökumanninn og þau óku til
Orafton-strætis. pau mæltu fátt á leiðinni, en
héidust í hendúr og horfðust við og við í augu.
Næsta morgun kom hertogafrúin, eins og hún
hafði lofað; sat hún á milli þeirra meðaa hún
hlustaði á söguna, og var mjög alvarleg á svip-
inn, en eftir því sem á leið, klappaði hún Bessie
á höndina hughi eystandi.
„Jæja,“ sagði hún eftir nokkuð langa þögn.
„Hvað ætlist þið nú fyrir?“
„Eg hefi ekki minstu' hugmynd um það,“ svar-
aði Clyde, en þó ekki nándanærri með eins mikl-
um alvörusvip, eins og við hefði mátt búast. En
það er ekki svo gott að vera alvarlegur á svipinn
og vera þó í sjöunda himni af hamingju. „Og
sg er hræddur um að eg hirði ekki iajög mikið
um það. Eg hefi heimt Bessie, konu mína, úr
helju, og það er mér nóg í bili.“
„Eg skil,“ sagði hertogafrúin. „En eg held að
þú ættir að fara út og labba dálítinn spöl, og
lofa okkur að talast við. Eftir því, sem mér virðist
lafði Leyton —“
„Já, yðar tign af Strathmore," skaut Clyde
inn í.
„Jæja, Bessie þá.“
Bessie þrýsti hönd hennar þakklátlega.
„pá er hún hygnari, að eg held.“
„pú hefir rétt fyrir þér um það,“ sagði Clyde
með ánægjusvip. „Hún hefir meiri hyggindi í litla
fingrinum, en eg í öllum búknum!"
„Einmitt það,“ sagði hertogafrúin. „Fyiir því
vil eg fá að tala við hana.“
Hann reis þegar á fætur, fór í yfirhöfnina og
lét á sig hattinn.
„Eg skal gefa ykkur tóm í fjórðung stundar,
eða í mesta lagi í tuttugu mínútur; lengur get
eg ekki verið í burtu,“ sagði hann og kysti þær
báðar, um leið og hann fór út.
Bessie horfði á eftir honum með svo ástúðlegu
augnaráði, að hertogafrúnni hlýnaði um hjarta-
ræturnar á ný.
„Hann er fríðastur, mestur og bestur allra ungra
manna; er ekki svo góða mín?“, sagði hún-háðs-
lega.
„Jú,“ sagði Bessie áköf. Ó, jú, jú!“
Hertogafrúin hló og þær hófu talið.
pegar Clyde kom aftur, sá hún að Bessie hafði
grátið, þó a$ hún væri brosandi; og hann gekk
þegar til hennar.
„O, eg hefi ekki drepið hana, ekki einu sinni
barið hana!“, sagði hertogafrúin. „Hún segir þér
alt, sem eg hefi sagt henni, á leiðinni til Dover
í dag.“
„Til Dover!“, endurtók Clyde.
„Já,“ svaraði hertogafrúin þurlega. „Eg held
að þig hefðuð bæði gott áf dálítilii tilbreyting.
Reynið Mentone. pið getið skoðað það, eins og,
brúðkaupsför, — í annað sinn. Vertu sæl, góða
mín, skrifaðu mér öðru hvoru og láttu mig vita
hvernig hann reynist þér. Vertu sæll, Clyde.. Hún.
veit hvað eg held um hana. Og — og þú skalt
stinga þessu á þig og lesa það þegar þú hefir
tóm til.“ Og áður en Clyde gat áttað sig, var
hún farin. Bessie lagði hendurnar um hálsinn á,
honum.
„Ó, Clyde, hún hefir reyn^t okkur afbragðs.
vel.“
Síðan sagði hún honu'm, hvað hertogafrúin hefði
gert og hvað hún hefði í hyggju að gera., Hún
hafði tekið Bessie að sér frá því fyrsta og hún
ætlaði sér að standa við hlið hennar þangað til
yfir lyki. Eins og sakir stæðu, væri engin von til
samkomulags við jarlshjónin, og fyrir því sagði
hin góðhjartaða gamla kona við Bessie, að þau,
yrðu að lofa sér, að vera vinkona þeirra. Og um
fjárreiðurnar, jæja, Clyde var sagt, að hertoga-
frúin ætlaði að leggja honum til fé strax og ánafna-
honum í erfðaskrá sinni. Og í umslaginu, sem hún
hafði stungið í vasa hans, voru fimm hundruð-
sterlingspund, sem var fyrsta ársfjórðungs tillagið,
ásamt miða, sem á var skrifað, að þar eð her-
togafrúnni væri illa við ajlar skuldir, yrði Leví
og öðrum greitt á réttum gjalddögum, svo að
Qyde gæti „byrjað af nýju“.
Ó, Clyde, en hve hún hefir verið mér góð*
Ef við hefðum einungis sagt henni strax! Ó, ef
við hefðum sagt henni strax! Eji það var alt mér
að kenna, góði, og þú hefðir orðið að gjalda
þess!“
pegar, leið á daginn, lögðu þau af stað, og
Clyde fékk þá ánægju, að sjá í blöðunum, sem
hann keypti í Dover, sanna og rétta frásögn, um
hið mikla hneyksli, sem orðið hafði „á hærri stöð-
um“, og hve hraparlega brúðkaup Leyton lávarð-
ar og lafði Paulett hefði farið út um þúfur. í.
Lundúnum var ekki um annað talað. Clyde tókst,.