Vísir - 14.11.1922, Page 2

VfSlR
lD)8fcmaH&
Höfum nú fyrirliggjandi:
Jólakerti frá ,,ASP“
Stór kerti ,,GOUDA“
Chocolade
/Kaffi
Exportkaffi
Epli — þurkuS
Apricots —- ]?urk.
JarSarber í dósum
Hindber í dóskum
RÚSÍNUR
„PALMIN KOKKEPIGE**
Rúgmjöl
Haframjöl
Hrísgrjón
Sagó
Heilan Mais
Bl. Hænsabygg
Sóda
Blegsóda
Kristalsápu
KEX
LIBBYSMJÓLK.
ai*2Ki
3 -f:
Leiktélag Reykjaviknr.
ipsia aiitapll
Gamanleikur í fjórum þáfíum
eftir
Gustaf af Geijerstam
veráur Jeikinn i Iðnaðarmanna-
húsinu miðvikudaginn 15. þ. m„
kl. 8 síðdegis.
Aðgöngumiðar s^Idir í Iðnc
i dag kl. I 7 og á morgun kl.
10—1 og eflir kl. 2.
Listasýningin.
Listvinafél. á mikiar þakkir sk'Hð
fyrir rausn sína og dugnaá að hafa
komið upp húsi fyrir sýningarnar.
Lakast að eigi skyldi vera hægt aö
koma því fyrir nær alfaravegi. —
Máske Reykvíkingar komist með
tímanum upp á að sækja þangað
samt — þó að sporlatir séu ]?eir
margir.
I þetta sinn sýna þeir mest Jó.i
Stefánsson og Kjarval, og hefir
sumar þetta verið . betra við Jón.
Náttúrufegurðin okkar er það, sem
framar öllu öðru hefir mótað, ef ekki
skapað, þá málaralist, sem hér er.
Hingað til hefír Jón lagt mesta alúð
á að tileinka sér þið „monument-
ala“ úr þeim næglabrunni; og það
svo, að þótt hann málaði epli, blórn
og krukkur, er það krafturinn og
formfestan sem mest hefir einkent
hann.
Hann hefir og sýnt myndir, sem
heilia áhorfandann af þeim hug-
næmu • kendum, er hrífa menn í
hrikalegum fjöllum; myndir, sem
eru og verða meira en venjulegar
myndir, því þær draga menn Inn í
áhrif fjarlægra fjalla. parna héíir
hann leikið sér að því að mála svo
stórfenglega skepnu sem hval, svo
átakanlega að undrum sætir. Mynd-
in „Skúlaskeið“ er og ein af l'ess-
um eftiriminnilegu myndum Jóns sem
tala til manns með skýrum og djörr-
um dráttum íslenskrar náttúru Lu
hve vel- hann veldur verkefni sínu
sýnir hann máske hvað best í mynd-
inni ,,Hraun“, því þar er sarnstill-
ing lita og lína svo fullkomin, svo
„harmonisk“, að enginn, sem á nara
horfir, getur komist hjá því að heid-
ast af þeirri bjargföstu ró, sem yfir
henni hvílir.
En víðsýnið í Skaftafellssýslunum
I
Batmigmluipur
alltr gerCir. Einkar vandaðii*.
Afar ódýrii'.
Yersl. B. H. Bjarnason.
í sumar hefir leitt hann inn á nýjar
brautir. Litbrigði og hreimur fjar-
sýnisins hefir hingað til verið hverf-
andi í myndum hans, víðáttan, víð-
feðmið kom í'sumar. Má þar iielst
nefna „Skaftá“ méð skínandi fjar-
sýn. ,
Kjarval kemur frá Austfjörðum
og eru myndir hans þaðan — þær
sem á annað borð eru nokkuð stað-
bundnar. pessar myndir sýna enga
nýja hlið á Kjarval, eða réttará
sagt/þær eru með færra móti hlið-
arnar, sem hann sýnir í þetta sinn.
Annars á maður því að venjast af
sýningum Kjarvals, að þær beri með
sér margskonav tiltaunir, stefnur og
aðferðir, því hann hefir fram að
þessu verið síleitandi og breytilegur.
Væri óskandi, að hann færi úr þessu
að .komast að fastara formi, sem
hann svo þroskaoi og fullkomnaði.
Tilbreytingarnar í verkum Kjar-
vals hafa aðjaðandi áhrif á marga,
og er það í sjálfu sér eðlilegt, þar
sem málaralistin er eins ung og hér,
og lítið um rótgróinn listasmekk.
Eins er um dularblæjuna, sem oft
hvílir yfir, myndum hans, er má
skoða sem ávöxl af allri þeini
,,mystik“ sem lifir cg ríkir með þjóð-
inni, enda virðist Kjarval oft vinna
með þau einkunnarorð í huga: —
Milt er að yrkja — ykkar að skilja.
T. d. núna „Morgunfjöllin“.
Guðmundur 1 horsteirisson Sýnir
lítið og Asgrímur og pórarinn sínar
tvær rriyndirnar hvor, svo að menn
fá ekkert yfirlit yfir verk þeirra eða
hvernig þeir mála nú.
Guðmundur er allur í teikningum
eins og oft endranær, en hann lit-
leggur þessar teikningar sínar af bú-
stöðum álfa, trölla og manna svo
lipurt og létt, áð unun er að.
pessi „motiv“ eru þannig, að a£-
alkjarninn eða sú ríkjandi meira og
minna duida stefna í öllu því, fem
hann gerir, þessi innilega samúð með
öllu dauðu og lifandi, nær lítið á
yfirborðið. Og þó sést hér sém fyrri,
að liann getur teikna'ð eða ‘málað
t. d. einn fiárhúskofa þannig, ao
áhorfandinn fer að kenna í brióst
um kofann -— hve illa menn hafi
gert við hann.
Biíreiðakeðjur
af fiestum stæröum, sem hér eru notaðar, höfam
við fyrirliggjandi.
Jöb. Olafseon & Co
0£
ern:
Ben»ln, B3P Mo- 1 á tuaaam
og dúnkaœ.
Biðjið ætíð um olíu á stáltumium, sem er hreiimst-
afimest og rýrnar ekki Yið geymsluna
LaudsversluDÍn
Vonandi gefst almenningi kostur
á að sjá meira eftir hann frá sumr-
inu. #
Eins hefir Ásgrímur vafalaust
! meira að sýna úr „útlegðinni" á
j fjöllunum í sumar. pessar 2 mynd-
ir hans frá Hvítárvatni og Kerling-
arfjöllum, virðast manni vart eins
tilkomumiklar og búast mætti við að
landslagið þar gæti gefið honum
tilefni til.
- Júlíana Sveinsdóltir sýnir ali-
margar myndir, og er eftir þeírn
að dæma tvent til: Annaðhvort hef-
ir henni farið afar^ mikið fram upp
á síðkastið, eða þá að sumir dómar
I um myndir hennar áður hafa verið
j óvenju strangir.
! Litasamstilling landslagsmynd-
anna er manni óblandið ánægjuefr.i,
I og eru myndirnar frá Hreðavatni
þar bestar. J?að er eins og „motivin“
séu henni enn þá sem komið er meira
til að skapa litfegurð en frásögn uci
landslagið, sem hún málar, og a
sú aðíerð, ef svo mætti að orði
komast, vitanlega fyllilega rélt á sér
frá listarinnar sjónarmiði.
En þegar litið er á andlitsmyndir
hennar, hve áþreifanlegar þær er i
og „malériskar“, eins og „sjáif ‘
hennar og „Baldur“, verður maðer
að gera ráð fyrirj að með tíma og
æfingu takist henni eins að skýra
frá eðli ‘og lögun Iandsins.
Á þessari sýningu vckur Jón Jóns-
son, bróðir Asgríms, einna mesla
nýjungar undrun, og er „Sveila-
drengurinn” haiis bestur. I il þess
að gera þá mynd, þarf ótvíræða
listahæfileika. I andliti þessu ér svo
mikið af svipbíæ og sái sveitadrengs-
ins, á yfirborðinu óvakinn, en með
sálarbæfileika er Jíkja má við 'óút-
sþrunginn blómknapp, scm óvíst er
hvort sól nær til að þroska.
Landslagsmyndir ' hans Irafa
hreimfagran litbiæ — svo sem eins
og myndin „Ur vesturbænum".
Ef gera á yfirlit yfir þessa sýn-
ingU og þá um leið íslenska tnálára-
list sem heild, eins og hún er nú, cg
TOBLERONE.
besta álsúkkulaðiö, sein
fifest á Iandinu. Er i þrí-
stremlum pökkum. Búið
lil af TOBLER.
Af bragðinu skulu
þér þekk ja það.
Selt i flestum verslunum,
því að allir biðja um
það aftur.
ÞórðurSveinsson&Co.
I
Verslunin hefir
aldrei haft jafn
fjölbreytt úrval af
vörum sem nú, jafnt í stóru
sem smáu. páð er því tíma-
sparnaður um leið og það er
peningasparnaður að konia til
HARALDAR.
taka eftir því, liver viðfangsefnm
eru, þá verða það landslagsmyncú
irnar, sem bera alt annað ofurlið:,
og verðá menn því að líta svo á,
eins og minst var á í upphafi, að
þar sé kjarnans að leita sem stend-
ur. Ef þjóðin á annað borð eignast
sína eigin sérkennilegu list á ein-
hvern h’átt, sem hún elur og nærir,* 1
þá þarf einhver viss andi eða alda
að vera með þjóðinni, henni til við-
halds og endurnæringar. Og manns
er nær að halda, að eins og ítölsku
„Renaisance“-málararnir keptu all-
ir að því marki að mála Maríu-
myndir, þeim eilífa guðdómi þjóð-
arinnar til lofs og dýrðar, bg náðu
þar sinpi fullkomnun — eins sé þa&