Vísir - 15.12.1922, Síða 6

18, dftsember 1922)' " " LVISIR
VICTORIA SAUMAVÉL ER EIN SÚ ALLRA BESTA
JÓLAGJÖF, SEM HÆGT ER AÐ GEFA. —
pESSAR HEIMSVIÐURKENDU SAUMAVÉL-
AR FÁST GEGN AFBORGUN I
Ásdals. Kona hans hefir orSið á-
skynja um leyndarmál dóttur sinn-
ar. Hún ann Baldri, og hann henni.
En ójafnt er ákomið með þeim, að
efnum og veg. Hann vili enga fórn
þiggja. ]7au verða að rjúfa ástir
sínar. Hún harmar hann og honum
fellur þungt að hafa bundist í fjand-
skap gegn föður hennar. ]7etta faar
Ásdal að vita. pá kemur Hörður
og fer með erindum flokks síns. Veg-
ast þeir á orðum og kann hvorigur
að vægja. Kemur þá skeyti. Skipið
hefir farist. Ásdal er eyðilagður
maður. Endist það honum til bana,
er hann er maður farinn að kröft-
um og hnígur hann niður örendur.
Baldur ber að í þeim svifum.
Hann mótmælir, að eiga nokkra
ábyrgð á um atferli föður síns, og
gerir tilraun til þess að sættast við
Júlíu. Honum er vísað á bug-
í lokaþættinum kemur frú Ásdal
sáttum á milli dóttur sinnar og Bald-
urs, og varðar þeim veginn inn í
framtíðina. Kennir þeim, hvernig
sameina skuli reynslu og sannanir
hins gamla, við tilraunir og spár
hins nýja. Byggja upp mitt á milli
öfganna. Vaxa upp yfir hatrið. en
verða ekki bráð þess.
Meðferð höf. á efninu er yfirleitt
ágæt, bygging leiksins öll föst. Hver
atburður knúinn fram af nauðsyn
undanfarandi orsaka. Málið er á-
gætt, orð sumra persónanna ef til
NÝKOMNAR
flestar nauðsynlegar matvörur,
bæði Tnnlendar og útlendar. —
Hvergi betri vörur í jólamaíinn.
Lægsta verð.
Pantanir sendar heim.
VERSL. SKÓGAFOSS
Sími 353.
vill of þung,- of þrungin af hugsun.
Fólk höf. hugsar yfirleitt meira en
það talar. Hlutleysi höf. er einnig
mjög eftirtektarvert. Hann dæmir
ekki. Tveir fyrstu þættirnir eru und-
irbúningur. pað er að brima undir
ólag'ið. Krappar öldur og rýkur úr
kambinum. En það er ekki brot,
Brotið ríður yfir í þriðja þætti. Fjórði
þáttur er útsogið, ókyrt en slétt. pá
kváðu formenn fyrrum vera lend-
anda sjó.
ÖU hlutverkin eru sæmilega leik-
in, sum ágætlega. Má þar nefna
Ásdal, hr. Jón B. Pétursson, Hörð, j
hr. Jón G. Vigfússojn, og Júlíu, !
ungfr. porbjörgu Karlsdóttur. Frú
Ásdal, ungfr. Margrét Kristjáns-
dóttir, fer einnig mjög sæmilega með
hlutverk sitt, sem er með þeim
vandasömustu.
Sig. Einars.
T Fiitoltmtiur
® g
aaoLilXivoirlx.
fást i ver#ltmiuni
„Líxi”
Bókhlöðustig 8.
•----------------------1
Æaknnnar
%
ern
„Hlýir stranmai11
i
jóiagjöf
Fást í bókaverslnimm.
,----------------------11
Wtt mmang,
Hreint óblandað egta hunang
frá okkur, sem þekt er að gæð-
um, kostar kr. 1,35 liálft ldló, í
3'og 4V2 kg. fötum. Fatan ókeyp-
is. Sent gegn eftirkröfu, (en
burðareyrir reiknaður.) Honing
Depotet, Nr. Sögade 39, Köben-
havn K. Selur læknum og' lyfja-
búðum.
I- £e De rigtig Mog,-lr
da forlang gratis vort nye ill. Katalog
over alle Sanitets-, Toilet- og Gummi-
varer. Stærkt nedsatte Priser. Nyt
Hovedkatalog, 3G Sider med 160 Hl.
mod 75 Öre i Frimærker. Firmaet
Samariten, Kobenhavn K. Afd 59.
Fedóra-sápan
erhieinast&feg-
urðarmeðal
fyrlr hörund-
ið, þvi að hún
ver blettum,
htukkum og
rauðum hörundslit. — Hún
gerir húSina mjúka og hvíta
og brenuir ekki eins og
margar aðrar sápur.
Áðalumboðsmenn:
R. Kjartansson & Co.
Reykjatík. Simii 1004
Jölatré
.seljum við eftirleiðis í Aðalstr.
9. Ráðlegast að kaupa i tíma
því að i ár verður með minna
móti um JÓLATRÉ. — Komið
á meðan úr nógu er að velja.
£. Kristjánsson & Go.
Aðalstr. 9.
BESTU KARTÖFLURNAR
fást n'ú í heilum pokum; einnig
Sellerí, Gulrætur, Purrer.
- A. v. á.
mmmmmmmmsmBmmamam
„HLMOJbLi"
X mas Craokers i heildsölu hjk
Kr. Ó. Skagfjörð.
Skift um hlutverk.
Ég sagði: — Við skuiuin iiú bíða þangað til
ViS höfum heimsótt þær Tracey-mæðgur.
— pað má vel vera, að blessað fólkið sé ekki
heima, mælti hann. Hvernig fcr nú, ef þær eru
ekki heima?
-Eg mintist þess, að Philippa hafði sagt mér um
það, að þau ætluðu öll í heimboð til einhvers þetta
kvöld. — Nei, það er ekki mjcg áiiðið enn, mælti
eg við sjálfa mig. pær eru áreiðanlega heima.
petta var alveg rétt. pegar við komum þangað,
ságði þernan okkur, að frúin væri heima og tæki
í móti gestum.
*— Georg — guð minn góður! Georg og kon-
áli hans eru komin- En hvað það var gaman.
p\í fleiri, því meira gaman, heyrðum við kallað
hiður stigann. Nei, sjáið þið, en hvað þetta var
heppilegt. pau geta bæði snætt af sama diski!
Og svo sáum við, hvar frú Tracey kom hlaup-
ándi niður stigann til þess að taka í móti okkur.
— En hvað þið voruð væn að koma! hróp-
aði hún. Hvernig líður þér, ófreskið þitt? Jú, miklu
fegurri en nokkru sinni áður. Hvernig líður þér
í fætinum?
Svo hljóp hún upp um hálsinn á George og
kysti hanu.
— Er þetta ekki leyfilegt, frú Geörge? mælti
hún. JÚ, eins og þér vitið, þá eru það hin einu
fórréttindi, sem við gömlu konurnar höfum, að
mega haga okkur eins og okkur lystir gagnvart
hinum ungu mÖnnum, er heimsækja okkur. Minn-
ist þess eftir hundrað ár, góða mín, þegar þér er-
uð orðin eins gömul og eg. En nú skulum við
koma inn og fá okkur einhverja lífsnæringu.
— Ætlið þið að snæða kveldverð nú þegar?
jBiaelti Georg um leið og við fylgdum henni upp
á loft. Eg hélt að við mundum koma nógu tím-
anlega til þess að hitta í kvöldte hjá ykkur.
— Jú, það er alveg satt. En í kvöld snæðum
við kvöldverð fyrr venju, því að við ætlum til
Montmartre, að hitta vini okkar. Hvernig stend-
ur á því, að móðir þín kemur ekki með ykkur,
Georg?
— Hún er einhversstaðar úti í borginni með
pabba, mælti Georg.
— Jæja, gerið þið svo vel. Brúðurin fyrst!
Gerið þér svo vel, frú George! mælti frú Tracey,
er við vorum komin upp á loft. Við ætlum að
snæða í myndastofunni. pað eru svo langar lapp-
irnar á honum Harry, að þær komast ekki fyrir
í annari eins kytru og stofan ér.
Myndastofan var gríðarstór salur í efri hæð
hússins. Hún var aflöng, veggfóðruð dökt og Ijós-
in í loftinu.
pama hittum við Philippu í hópi ungra manna
í Khaki-klæðum.
Eg sá það undir eins, að Philippa hafði aldrei
fegri verið. pá er eg hitti hana um morguninn,
hafði mér sýnst hún þreytuleg. í kvöld var öðru
máli að gegna. —• —•
Hvernig gat þessi mikla breyting á henni orðið?
Augu hennar glitruðu eins og gimsteinar. Og upp
úr hálsmálinu á svarta silkikjólnum hennar var
háls hennar, hinn snjóhvíti, miklu fegurri en nokkru
sinni áður. í belti sér hafði hún brugðið rauðri
nelliku. Og önnur blóðrauð nellika var fest á svif-
létt pils hennar, eins og hún hefði fest sig þar
óvart.
Eg sá að George brá, er hún rétti honum hönd-
ina til kveðju og brosti framan í hann. Hann hafði
víst ekki búist við því að hún væri svona rólynd.
En fögur var hún, óviðjafnanlega fögur.
George bjóst víst vjð því, áður en hann kom,
að hann mundi fá staðist þá fegurð og augnatiilitl,
Eg vissi að honum hlaut að falla allur ketill í
eld. Eg vissi að hann hlaut að falla að fótum
hennar.
Eitt gladdi mig þó. penna dag hafði karlmað-
ur tekið mig fram yfir allar aðrar, og eg hafði
komist að raun um hver sæla það er.
En það, sem gerðist þetta kvöld, er alt óljóst
fyrir mér, og eg get tæplega framar munað hvern-
ig eða í hverri röð atburðirnir gerðust. Mig minnir
þó, að Pilippa færi með mig fyrst til herbergis
síns, svo að eg gæti skilið þar við mig yfirhöfn
og liatt.
Hún tók höfuð mitt milli beggja handa sinna,
horfði á mig um stund. Svo sagði hún: — Enginn
,af þeim, sem hér eru veit neitt enn.
Mér fanst hún horfa svo alvarlega á mig, að
eg sneri mér undan, og fann að eg titraði. Hún
mælti vingjarnlega, en þó var svipur hennar alvar-
Jegur: Getið þér ekki sagt mér neinar fréttir
af því, sem gerst hefir síðan við skildum?
Æ—nei, Philippa, mælti eg og aiidvarp-
aði. Eg hefi engar fréttir að segja. ,
petta sagði eg vegna þess, að mér fanst Georg
verða að sjá fyrir öllu, sem hér á eftir kæmi.
Og mig minnír að eg segði einnig: — Hann
mun segja yður alt.
pá sagði hún: — Nei, það gerir hann ekki,
pví aS eg veit alt.
pegar við gengum út úr herberginu, mælti eg:
— Ó, Philippa, hvað þér eruð fögur í kvöld. pað
er síst að furða, þótt karlmennirnir gengi á eftir
yður með grasið í skónum.
— Mikill blessaður einfeldningur eruð þér,
mœlti hún. Væri eg karlmaður, þá mundi eg taka
yður lángt fram yfir.
En þá er sest var að borðuin, höfðu karlmenn-