Vísir - 12.09.1923, Blaðsíða 2

V !S1 K
Gott herbergi
er til íeigE i húsi okka? frá 1. október.
I
I
ÚlafQP Þorsteinsson
verkfræðingur.
1
I
May there be no sadness of farewcll
When I embark.
IJannig mundi Ólafur Þorsteins-
son hafa viljaS ávarpa þá/, seti:
horfa á efti'r honum sigla út á
„svarta djúpið“. Hitt er anna’S mál,
að þeim sem kynni höf'ðu af hon-
um, mun veitast erfitt að uppfylla
óskina. Það er jafnan ömurlcgt, að
verða að sjá þeim mönnum á bak,
sem ætla má að eun hafi átt mikið
verk óunnið, en svo er um hvern
hugsjónamann, sem stendur i
blóma lífsins. Og hins dagíars-
prúða, samvinnuþýða rnanns, ei
jafnan saknað af þeim, sem tni-
gengust hann eða unnumeðhonum.
íslenskt máltæki segir. að þeir
gusi mest, sem grynnst vaða. Um
Ólaf Þorsteinsson stóðu ekki niikl-
ar gusur. Meðal þeirra þúsunda,
sem þenna bæ byggja, varð ekki
fundinn hæglátari og yfirlætis-
lausari maður en Ólafur, og lítt
num hans hafa orðið vart á glímu-
vellinum þeim hinum fjölsótta, par
sem ,,um einskilding og dalinn
menn eru að þræta og ýtast á“,
oft og einatt án þess að hirða mfk-
ið um það , seni kallað er f a i r
p 1 a y. Óheimskum mö'nnum mur.
því ekki hafa komið það undar-
lega fvrir sjónir, að blaði, sem
í fimni dálkum fræddi lesendur
sína um nautaötin á Java, þótti
hans hæfilega minst með ellefu
iinum, jtegar æfi hans var á enda
kljáð. Hugðnæmisefni manná eru
svo misjöfn og margvtsleg, en þar
sem yðar fjársjóður er, þar er og
yðar hjarta.
Þótt eigi virðist, sem orðið hafi
neinn héraðsbrestur við lát þessa
manns, var hann ]ió ekki einungis
einn af hinum föstu starfsmönn-
um Reykjavíkurbæjar: — hann
var án alls efa einn hinn mætasti
og að sumu levti einn hinn merki-
legasti starfsmaður' bæjarfélags-
ins. F.g ætla ekki að fara að lýsa
hér starfi hans í þágu bæjarins,
enda þykir mér ekki ósennilegt.
að einhver stéttarbræðra hans geri
það annarsstaðar. En vel má þó
geta þess, að þeir sem um það eru
bærir að dæma, telja, að með þvi
að mæla allan Reykjavikurbæ og
gera uppdrátt af honum, hafi hann
lejcst af hendi rrjjkið verk og
vandasamt, og unnið það, eins og
cll sin verk, af hinni mestu alúð
og nákvæmni.
RúLöugler
hvortheldur i Vi kössum, eða
skorið eftir máli, verðnr áralt
hyggiiegast að kuupa í
Versl. B. H. BJARNASON.
Ólaíur Þorsteiusson var gáfað-
ur í besta lagi. í sumum greinum
var næmið og skilningurinn með
afbrigðum: t. d. var honum frá-
bærlega létt um að nema tungu-
mál. Hami var maður óvenju djúpt
h.ugsaifdi og leitandi. Af því leicldi
það, að þegar á unglingsaldri tók
hann að lesa heimspeki af miklu
kappi, og hélt því áfram til dauða-
dags. Heimspekin er tilraunir
mannsandans til þess að ráða gát-
ur lifsins, og hún hefir ]>ví jafnan
verið hugðnæmt viðfangsefni öll-
um djúphvggjumönnum. Vera má, S
að Ólafur hafi ]oóst hafa fengið i
fullnægjandi raðningu á sumum
þessum gátum, en ])ó hafa hinar :
vafalaust verið fleiri, sem hann
taldi óleystar, er hann fluttist vf-
ir landamærin. Við lát hans er því
cðlilegt, að þeir sem samúð höfðu
með leitun hans, spyrji með ensku
skáldkonunni:
i íast tliou been answered? — thou, tbat
from the night ,
And from the voices of the tempesfs í
might, ;
And frorn tlte past,
Wert seeking still some oracle’s reply, j
To pour the secrets of man’s destiny
Forth on the blast!
„Fráleitt svo að þú sért hættur
aö' spyrja“, liggur mér við að
svara. Þeim sent ,,m a k e t h e
s e a r c h f o v knowledgethe
.supreme g a m e o f g a m e s“
verður sennilega aldrei svarað svo,
tcð einskis sé lengur að spvrja.
Ólafur las afar mikið. en þrátt
ívrir hans ágætu málakunnáttu
var nú á seinni árum (hversu lengi
er mér ekki kunnugt) nálega aF
sem hann las á einu og sama mál-
inu : — e n s k u. Hann var þvi orð-
ir.n töluvert víðiésinn i enskum
bókmentum alment, og um þekk-
ingu á enskum heimspekishók-
rnentum býst eg við, að hann bafi
ítt fáa jafnoka hér á landi.
Hér verður engin tilraun til þess
gerð, að rita æfiminningu Ólafs
Þorsteinssonar. Þessar línur eru
ekkert annað en a h u m b 1 e
persona l t r i b u t e til manns
sem eg sakna. Okkar kynni
vortt ung, en við áttum af
rninsta kosti eitt sameiginlegt á-
Goodyear hringir endast lengst og
kosta minst.
30x3—Va Cl. Cord br. 65.00.
33x4 SS - —112.50.
82x4-Va SS. - —144.00.
84x4—V. SS. - - 137 50.
hafíð hugfast að
verð á gámittíhringatti er engia sðnnaii
fyrir gseðam. iVotið GloodLyoar.
JóH Ólafsson cfo

er besti skóibarðarirm af þvl:
,Nugget‘ er hreiuu vaxáburgur
,Nugget‘ gefur góðan ,glans(
,Nugget‘ gerlr leðrið vatnshelt
,Nugget‘ ver leðrið frá að springa.
,Nngget‘ sparar peninga.
Hygginn maður, sem meira metur krón-
una en eyririnn, notar þessv. eingöngn
.,3NT UG-G-E T“
Heildsala
Smásaia^
aýkommr 1 stóru
og fjölbreyttu
úrvali.
Braiss yerzlM
Aðalsfcrœti 9
húgamál og það áhugamál dró
okkur saman. Eg á við enska
tungu og það sem hún geymir og
táknar. Það var hjartanleg sann-
færing okkar beggja að fslending-
nm væri það hinn mesti ávinning-
Ufc að komast í sem nánust kynni
við enska menningu: — sannasta
og dýpsta, að því er við hugðum,
allrar vestrænnar menningar. Þó
nð Ólafur fengi, eins og flestir ís-
lendingar,' upphaflega danska
mentun, var hann þó gersamlega
búinn að lifa sig inn í menningu
og hugsunarhátt enskumælandi
þjóða. Hann dvaldi aldrei á Eng-
landi, en eigi að síður var hann
íortaklaust einn af bestu enskti-
mönnum þessa lands: og það var
hann sem átti frumkvæði að stofn-
un félags enskumæiandi manng
hér í Reykjavík nú fyrir tæpuni
tveim árum. Er vel að þess sé liér
getið, svo eigi verði deilt um jiað
síðar. Hann var frá byrjun í stjórn
þess félags (Anglíu), og skömmu
eftir stofnun þess flutti hann á
fundi erindi um framtíðarverkefni
félagsins eins og hann hugsaði sér
þau. Kpm það í ljós við það tæki-
færi, eins og líka iðulega endranær,
t. d. á stjórnarfundum. að hann var
ílestum djarfhugaðri og hugsjóna-
ríkari að því er til framtiðar fé-
lagsins kom. Ef það lætur fram-
tiðardrauma hans rætast. getur
ekki hjá ])ví farið að þetta litla
élag, sem enn er ekki nema vísir,
setji mark sitt á menningu óbc.r-
inna kynslóða í þessu landi. En
hyort sem félagið reynist mikil-
1 virkt eða lítilvirkt, mun það geyma
minningu Ólafs Þorsteinssonar í
heiðri svo lengi sem það afneitar
ckki að fullu hugsjónum þeirra
manna sem gengust fyrir stofnun
þess/
i ...
Frægur cnskur spekingur hefir
komist svo að orði; „D e a t h i s
a f r i e n d o f o u r s; a n d h e
t h a t i s n o t r e a d y t o e r. t-
ertain him is not at
h o m e.“ Það held eg endilega að
Ólafur Þorsteinsson hafi fundið
sig þess albúinn að taka á móti
honum: — að hann hafi verið
heima. Sn. J.