Alþýðublaðið - 19.05.1928, Blaðsíða 4

a
ALÞVÐUBHAÐIÐ
St. Brusios Fláke
pressað reyktóbak, er
uppáhald sjómanna.
Fæst í Sllnm verzlnnnm.
[iÍjýínprentsmiSian, j
hverfisgðtu S,
I tekur að sér alls konar tækifærisprent- I
f un, svo sem erfiljóð, aðgöngfumiða, bréf, {
J reikninga, kvittanir o. s. frv., og af- J
I gréiðir vinnuna fljótt og við^réttu verði. j
í
Kola-siml
Valentinusar Eyjóifssonar er
nr. 2340.
Jóhannes úr Kötlum
heldur í kvötd í Kaupþings-
satnum fyriríestur urn alþingishá-
tíBina 1930.
Útflutningsnefnd
síidareinkasöIunnar he ir nú val-
ið framkvæmdastjóra. Eru pað
þessir: Einar OLgeirsson, Pétur Ól-
afsson og Ingvar PáLmason.
Beiðnir /
um að mega salta .400 000 tn.
sfldar hafa síldaréinkasölunni bor-
ist Ér pað mikiu nreira en hægt
er að veita.
Kvöldskemtun
heidur Fi, U. J. í kvöld í Iðnó
iál ágóða fyrir útgáfusjóð sixm.
Pétur G. Guðmundsíson heldur
ræðu, Erling Ólafsson syngur og
dr. Guðbr. Jónsson les upp. Síð-
an verður danza'ð. Hljómsveit Þór-
flrins Guömundssonar Lerkur. —
Skemtunm nefst kl, 9.
Útgáfusjóður
heitir nýstofnaður sjóður í F.
U. J. Félagið ætlar að efla. penna
sjóð og nota hann siðar ti/1 að
greiða kostnaðinn við eiinihverja
Munið,
að afgreiðsla ‘
er hjá
fiuðjóni Jónsspi,
Hverfisgötu 50.
Simar 414 og 1852.
Ágæt bollapör frá 0,40
Vatnsglös - 0,30
Matskeiðár - 0,25
Gafflar - 0,25
Kaf f iskeið ar - 0,10
Diskar - 0,55
Verzlun
Jóns B. Helgasonar,
Skólvörðustíg 21 A.
nytsama bók, er það vildi gefa
út. .Sjóðstjórnin heldur kvöld-
Karlmanna-
snmarfðt,
einhnept og tví-
hnept, komu með
íslandi.
Yfir 200 tegundir fyrirliggjandi af
viðurkeridum ágætum veggfóðrum.
Málning
alls konar, lökk og olíur, sömu
ágætu tegundirnar og verið hefir.
Verðið er lágt.
Sgnriur Kjartansson
Laugavegs- og Klappar^tígs-horni.
Utsala á brauðum og kökum
frá Alþýðubrauðgerðinni er á
Framnesvegi 23.
: .. 1 .
Stúlka óskast í vist nú þegar.
Upplýsingar á Njálsgötu 11. Sími
1458.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstræti
18, prentar smekklégast og ódýr-
ast kranzaborða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
•skemtun í kvöld í Iðnó til ágóða
fyrir sjóðinn. U. J.

Unyiinf'sstúlka eða eldri kven-
maður óskast í sveit. Gott kaup
Upplýsingar hjá Sigurði Guð-
mundssvni, Laugav. 71, simi 1468,
Borðstofuborð nreð stólunr —
Tauskápur, Klæðaskápur — Alls
konar rúmstæði — Skrifborð —
reiðhjöl — Barpakerrur. — Vöru-
salinn Klapparstíg 27.
Munið eftir failegu og ódýru
gardínntauunurii
i verzlun
Ámunda Árnasonar.
Unglingur óskast til að gæta
eins barns. A v. á.
UngLingstelpa 14—15 ára ósk-
ast nú þegar. Uppl. á Njálsgötu
11. Sími 1458.
Gerid svo vel og athugið
viirurnar og verðið. Guðm.
B. Vikar, Laugavegi 21, sími
658.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Haraldur Guðmundjson.
Alpýðuprentsmiðjan
Wilíiam le Queux: Njósnarinn mikli.
Liði á ferðurn imínum í öðrum Lönduni, er ég
bar hann, af því að ég vissi, að erlend lög-
regla hafði gætur á mér um þær mundir.
Ef innbrotið heppnaðist, gæti ég strax þar
á eftir.vikið mér á einmanalegan,, dimman
stað þar nálægt, snáið frakkanum við, tekið
ofan húfuna og iátið harra í vasa minn, en
sett upp iæpulegan flókahatt í staðinn. Eng-
inn gat pekt mig fyrir sama mann; jafn.vel
æfður iögregluþjónn var ófær til þess.
Vinur minn, George Kirkwood, hafði ein-
hvern veginn, hlerað það, að ég væri kominn
aftur til Lundána. Hann heimsótti mig þetta
kvöld ög rabbaði við mig heilan klukkutínra
og Lét dæluna ganga. Hann dáði mig mjög
mikið og varð aldrei þreyttur. á að lofa
hin mörgu og miklu afreksverk mlín. Hann
vildi fá að vita um erjndi mitt tii ítaliu
og hvernig mér gengi sljarf mitt um þessar
mundir. En ég varðist allra sagna. Gat hann
því ekkert upp úr mér veitt pví viðvíkjandi.
Samt sem áður Jangaði mig til að mega trúa
honum fyrir því, hvað barátta mín. var erfið
og hörð, og biðja hann um að hjálpa mér í
þessum mikiu vandræðum mínum. En svo
mundi ég fullglögt eftir því, að hann hafði
gert gys að mér fyrir átrúniað minn á stúlk-
unni, sem ég elskaði svo heitt, .— hinni
duilarfullu Clare Stanway. Ég hikaði því
við að segja honum alt af létta af þrí, hve
heimskulega ég hafði farið að ráði minu í
því ástaræfintýri.
,„Já, já, — meðal annara orða, Jardine
minn!“ hrópaði hann og reykti vimdilirm,
sern ég hafði gefið honum, í ákafa: „Láttu
mig nú heyra eitthváð mieira um ástaræfin-
týrið þitt. Fyrirgefðu! Þú nefnir þá yndis-
legu aldrei á nafn framar,“ sagði hann og
h;ló hæðnishlátur.
„Þess gerist ekki þörf,“ svaraði ég og tók
þessu mjög óstinnt. Ég haf’ði mjög kviðið
þvi — og er ég þó kjarkmaður óviðjafn-
anlegur að hann myndi hefja máls á
þessu óþægilega, óvelkomna unrræðuefni.
„Hún' er: farin burtu úr borgiinni."
„Og hefir tekið hjarta þitt méð sér, —
er ekki'. svo ?“ • , *
„Um það ætla ég ekki mikið að segja,“
sagðr ég með þykkjusvip.
„Þú varst fullur af ást til hennar og hrifn-
ing. Þú dáðir' hana og barst eitt og anrrað í
bætifiáka fyrir hana. Ég gait þess fil, aö
hún væri daðuxsdrós. Ég óttaðist, að þér
væri þvi miður full aivara.“
„Mér full alvara?“ át ég eftir hpnum.
„Getur verið á þvr tímabili. Er manni kann
ske ekki leyfilegt að dá konur ernstöku
sinnuin ?“ Ég h,ló hirðuleys;islega. En hann
sá í gegn um mig nú.
„Það var eitthvað .leyndardómsfult við
hana; — var það ekki? Botnaðirðu nokkurn
tima í því? Þú hlýtur að muna eftir Jrvr,
áð þú sagðir mér frá fyrsta ástafundi ykkar.
Hún þveraeitaði þá að trúa þér fyrir þvi,
hver hún í iaun og veru væri.“
„Hún var, var leyndardómur,“ sagóL
ég mjög hikandi og dræmt.
„Og það er hún enn þá, Jardine minn! Ég
sé það á*þér.“
„Já; þetta er rétt hjá þér. Hún er mér
enn þá áeyndardómur."
„Og fundum ykkar ber stundum saman,
býst ég við.“
„Nei.‘‘
„Alt búið! Það var svo sem við þvi að
búast! Margt ólíklegra!“ hrópaði hann. Hann
stökk á fætur. ,;Mér þykir vænt um að
heyra þetta. Lofaðu mér að óska þér til
hamingju með þessi heppilegu endalok.“
Ég svaraði engu.
„En hún striddi og striðir samt á tii-
finningar þínar, gamii kunningi," sagði hann.