Vísir - 02.06.1924, Side 3
.koti aiS marki K. R.. en knöttur-
ínn Jeiiti í niarkstönginni og hrökk
ínn á völlinn afttir. Þegar ca. 15
mínútur vorti eftir af þessum hálf-
.ieik, fékk K. R. fríspark, rétt fyrir
utan vítatéig. J'etta var hættulcgt
ívrir Víking, þar sem þetta var
• vo nálægt marki þeirra og vind-
ttr og sól beiht á markiiS. < iuöjón
ólafsson úr liði K. 1\. tólc þetta
i'ríspark og'slroraöi mark. Nú fór
jitessi há.Jfleikur óðum aS styttast
tnörk yrfiu ek.ki gerfi, en þegar
ag lijuggust tnenn viS. ;tö fleiri
aö eins voru eftir 6 niín.. gaf
kantmaöur K. Gun-nar Waage.
.knöttinn fyrir mitt marlc Vikings
ag Viggó Þorsteinsson skaut
'nomim í mark. Þessi Itálfleikur
’iidaöi þannig, aít K. (\. Iiaföi 3:0.
Þennan hálfleik átti K. R. a'5
mestu leikinn. Vikingur gerði
r.okkur hættuleg upphlaup, en
>:áSi aldrei ah skora mark.
2. liálfleikur: Nú höföu X'íking-
■1st'tl og' vind tvic-Þ sér, og l>jugg-
•tisl' menn viö, eftir áS liafa sé'8
fyrri hálfleik, aö þeir myndu bráö-
!ega kvitta Itessi 3 tnörk. \ ikingar
geröu nú talsverSa .sókn og bjuggu.
K.R.-menn sig strax í vörn. Vík-
'Uigar áttu nú leikinn aö mestu
íeyti. ng skutu loiettinum oft á
•mark K. R.. en Sigurjón Péturs-
- iíi. markvöröur K. R., tók alla
iæirra bolta. J\. R.-menn geröu
iiokkur hættnleg upphlaup, en
tókst ]>ó aldrei a5 skora mark.
Þessi hálfléikur endaöi þannig, aö
ekkert mark var gevt, og urðu
því úrslitin. þau, aö K. R. vann
Víking' me'8 3 gego o.
! JiBi licggja féláganna voru
sokkrir nýir og efnilcgir knatt-
spyrnumenn, sem hafa skilyröi til
■'ö geta oröið góðir, ef þeir æfa
r-ig vel og rétt.
2. kappleikur: Fram og Valur.
I>ann 30. tnai keptu félögin
Frain óg Valur. \{e8ur var likt og-
.! fyrri kappleiknum, nema vindur
var lieldur minni og lilýrra i veðri.
t’ram hafði vind og sól mcð sér
tyrri laál fleik og skoraði GísJi
í'áisson þá 4 tnörk, en Valsmenn
■ekkcrt'. Seinni ltálfleik spilaði Val-
xr undan sól og vindi og skoruðu
j»oir þá 1 mark. Þetta mark var
gert meö þeim hætti, að 2 menn
úr Val hlupu' á markmann Frani,
■*.ig settu ha'nn inn í markiö með
knöttinn.
Leikur þessi var mjög ójafn, og
’itti Fram Itann aö miklu leyti.
Valsnvynn. virtust vera illa sam-
æföir, eti laafa samt mörgúm cfni-
tegum mönnmn á að skipa. Þaö
virSist, seni þeint laa.fi farið aftur
Vrá því i íyrrahaust, að þeir spil-
aíu úrslitin um yíkingsbikarinu
vi'8 K. R. Li8> Frám hefir breyst
nokkuð frá því á síSasta sumri,
--en leikur þeirra var oft nijög lipnr
og fremur gott samspil. Annarscr
---kki strax gott að dætna um, hvort
v.reyting þessi er til batnaöar i
5i8i þeirra eða ekki.
Ahorfendur á þessum kappleíkj--
um voru alt of fáir, og er það illa
íarið, að Reykjavíkurbúar skuJi
-»;kki stekja bétur jafn skemtílega
\
p á sild.
TiihoS óskast «m sölu á 2000 málum af stld, afhentri áv
Hjalfeyri. viö Eyjafjörð.
Þetr, sem þessu vilja sinna, simi tif undirritaös tif Hjalteyrar
eftir í. júní.
hMwíq Miiler.
Síldarsöltnii.
Vti íaka að mér s'titun á c. 5000 tutumni af síid (eða msnna) á
íijaiteyri i sumar.
Þeir, sem kymtu að vilja sinna þessu, geta snúið sér íii min í
Hjalteyri eftir 1. júni.
Luifig Msler.
Veggföður
Yfír Í00 íeguridír s£ ensku veggfóðri á 00 aura rúllxu.
Myrtdabiiðixi, Laugav.
Sámi §55.
íþróttt og knattspyrnuna. Jin et
íil viíl á iutldinn, sctn var báða
þessa daga, einhvem þátt í því að
aðsókn var ekki meiri, og er von-
andi, að bæjarbúar s;eki nú þá
kappleiki, sem eftír cru enn, því
knattspyrnumennirnir eiga það
ívJliJega slrilið.
Diddi.
liiSini í ðslji
1922.
Eftir Jóhannes Sigfinnsson
á Grimsstöðum við Mývatn.
(Framh.)
Þegar við komum upp ri
Dýngjufj.öllin, var orðið skugg-
sýnt, svo að við sáurn óglögt
hvernig tnnhorfs var. Við stefnd-
um í suðvestui', 0g áltum von á að
koma þá og þegar frarn á brúnina
á Öskju, en það reyndist að vera
lriukkuthna gangur, frá því vi'S
lcontum upp á fjöllin og þar til viS
sáttin ofan i Öskju. 'Við kotnum
fram á lirúnina á fjöllunum, ]>ar
sem Öskjuopið svo kallaða liggtir
austur í gegnum þau. Þar rákum
við okkur á hindrun, sem tafði
ferð okkar töluvert. Eftir fjöllun-
11 m lá hamrabelti, sem ómögnlegt
var að komast niður af, þar sem
við komum að þvi, og það var
ekki fyrr en við höfðum gengið
langa leið meðfram því, að við
sáum stað, ]tar sem liklegt vár,
að mætti klifra niður.
Ærið þótti okkur vetrarlegt að
’ilast um Jtarna -á fjallsbrúninni;
alt var hvítt af snjó, hvert sent
litið var. Dagsbirtan var alger-
iega horfin og ttinglið, sem var að
koma upp, kastaði draugálegri
gjætu yfir umhverfið. Langt frá
okkur i vestri og suövestri sást ó-
glögt móta fyrir fjallshlið með
lágum hnjúkum. Það var vestur-
hlíð Öskju. sern lá þar í boga og
hvarf lengst i suðvestri t hríðaréli,
sem hukli suðurfjöUin og tak-
markaði útsýnið i þá átt. Þegar
við stóöum þarna á brúninni,
heyrðum við i suðvestri dunur
eða gný, setn við gátum ekki átt-
að okkur á, livað var. Það var lík-
ast brimhljóði í fjarska.
Neðan við hamrabeltið var snar-
brött jökulfönn, svo hörð óg hál,
að við þurftum að höggva okkur
spor með hroddstöfum, til þess að
geta fótað ókkur, og var það bæfti
crfitt verk og seinlegt, þvi að
fönniu var I>æði hörð og brött,
og ekki var fýsilegt aft renna úr
sporunum, því að íörniin var ó-
slitin niftur að fjallsrótum, og þar
var stórgrýtis urð >og viða stóðu
hvassar kléttanibbur upp úr fönrt-
inni. Það gékk nú samt hægt Og
slysalaust niður fönnina, en þcgar
viS kotnum niður úr fjöllununs,
var skollin á blindhríft af vestrí,
með miklum stormi. Við höfðum
ætlað okkur að komast suður að
Knebelsvatni, scm er í suðaustur-
horni Öskju, og tjalda þar. Það
var því ekki um annaö aS gera,
én halda vuður og re.yna að íixma
FyrMIggjaMI:
Saltkjöl, hangikjöt, soýðr, tóíg,
kæfa, rullupylsa, riklingur.
AUaf be-t að versía i
¥ 0 N .
Sími 448. Sírni 448.
vatnið. Við ákváftum slefntirra eft-
ir áttavita og liéldum svo af stað
út í úfið apalhraun, sem byrjaði
íast við fjallsræturnar. Nýi snjór-
inn var ]>ar mikill, svo a8 alíar
sprungur og gjótur voru fuílór a£ :
snjó, og sá hvergi fyrir þeim;
þurftum við því að fara hægt og
gætilega, til a'ð meiða olckur ekks,
því að alt af vpnim við að reka
fæturna oían í hraunholumar.
Eftir hálftíma göngu konraw við
að fjöllunum, sunnan við Öskjtt- j
opið, og gengum svo suður meö ]
þeim. llríðm hélst liin sama, og i
versnaði }>ó heldur, er á lcvöldiis
leið. Alt af heyrðum við hið duíar-
fulla brimhljóð, þó að vcðurgnýr-
inn væri ntikill, og færftist þaö alt
af t aukana, eftir þvi sem vi5 færft-
iimst sunnar. Hvemig á þessn
brimhljóði gæti staðið, vissum viS
ekki. Vift hugðum aft Knebclsvatn
væri þakið ísi, því að eítir sögn
ferðamanna, sem komiö höfðu s j
Öskju, ]>á hafði vcríð ís á vatninta J
íram í júli. Þess vegna gátum við j
ekki búist við Ö8ru, en aft vatnift
væri a!t lagt í desember; þvi aft
ckki sást það á neinu t Öskju, aí>
góð tift heffti veriö undaníariB.
Gaddurinn var þar svo mikili, a'6
alt var á kafi i fönn.
(Framh.)
Heimsókiiir
Þeirra, sem «kki bafa fengiö
misimga áðar, ena bssnaðsr
imgaS.
Knaeigendor
i ííeykjavík og þetr kéaeigendur'
utíitibæjar, sem selja tnjólk [tif
bæjaritis, eru ámitftir tw», a5 sendá
til shr vettorð dýrakBknts em fevr-
^jós, fyrir 15. tiæsta, Tnónaðsr.,
Keyfejavik, 2S. n?aí 1924,
Ágnst -.késeísstm,
lies&r.fulfírúi. Gretíisg. Í14.
Mýjir iijólhesfar
til letgn.
Siimrjór Jóassoi
örsmiðnr.
Sig. Maynússon
lækair
feeftw fltdí fauniækniugastofu sitMt
á Langaveg 18 uppi.
Vcðiabtími IO*/t—12 og 4—
Stel 1097.
" ~~~T\
sOdavatn.
SÍMI Í393.
í