Vísir - 18.03.1925, Blaðsíða 2

vleiR
Tilbúmn ábnrdur:
Útvegum eins og a5 undanförnu a 11 a r tegundir af t i 1 b ú n u m
á b u r 5 i, svo sem:
NOREGSSALTPÉTUR (ca. 13% köfnunarefni).
CHILESALTPÉ7TJR (ca. 15,5% köfnunarefni).
BRENNISTEINSSÚRT AMMONÍAK (ca. 20'/z% köfnunar-
efni).
LEUNASALTPÉTUR (ca. 26% köfnunarefni).
SUPERFOSFAT 18%. KALl 37%.
VerðiS er mun lægra en í fyrra. peir, sem panta strax (fyrir 25.
mars), og taka áburðinn á bryggju hér, og greiða við móttöku, fá sér-
staklega ódýrt verð.
Bæklingur Sigurðar Sigurðssonar búnaðarmálastjóra, um notkun til-
búins áburðar, fæst ókeypis á skrifstofu vorri.
Frá Aiþingi
í gær (þriöjudag) var aS eins
eitt mál á dskr. Ed.: Frv. um vi'ö-
auka viö lög um fiskiveiSar í land-
helgi, og var þaö svo aö segja um-
ræðulaust samþykt til 2. umr. og
sent til sjávarútvegsn.
Neöri deild samþ. og aígreiddi i
til Ed. frv, um aflaskýrslur.
Frv. um brevting á lögum um
fiskiveiðasámþyktir og lendinga-
sióði. var samþ. til 3. umræðu.
Frv. um skiftingu ísafjarðar-
prestakalls í tvö prestaköll, var
þriðja málið á dagskrá, og urðu
um það langar umræður og leiðin-
legar. Allshn., sem haföi haft frv.
til umsagnar, iagði til að það yrði
samþykt, þó var nefndin eigi ein-
huga fylgjandi þeirri tillögu, en
gaf eigi út nema eitt nefndarálit.
Framsögumaður var Jón Bald-
vinsson. Talaði hann með frv., og
margir aðrir. Móti frv. mælti aðal-
lega Pétur Ottesen, sem horfði í
kostnað ríkissjó'ðs við þetta; þótti
auk ]>ess prestar síst of fáir í þjóð-
félaginu o. s. frv. Ennfr. hrædd-
ust ýmsir þm., aö ef frv. yrði
samþ., mundu fleiri írv. koma á
eftir, um sama efni. Að lokum var
þó frv. samþ. til 3. umr, með tals-
verðurn atkvæðamun.
Næsta mál var frv. Bjarna Jóns-
sonar frá Vogi, um lærðaskólann
í Reykjavík. Kom það frá rnenta-
málanefnd, sem eigi hafði getað
orðið sammála um stefnu frv.
(breyting Mentaskólans í óskiftan
lærðan skóla), en játaði, að hafa
litla rækt lagt við að athuga eða
ræða frv. á neíndarfundum. fiins
vegar horfði n. mjög á kostnaðar-
hlið málsins, og taldi einnig tor-
merki á, að vel yrði séð fyrir gagn-
fræðamentun Reykvíkinga fram-
vegis, ef frv. yrði að lögum. En
aðalatriði í þessu máli, virtist
nefndinni vera það, að Jón Ófeigs-
son, kennari við Mentaslcólann,
dvelur nú erlendis vi'ð aö kynna
sér ýms skólamál, og vildi n. bíða
eftir heimkomu hans, til að vita
hvað hann mundi vilja leggja til
þessara mála. Iutgði nefndin því
til, að visa málinu frá, me'ð svo-
feldri rökstuddri dagskrá:
„Þar sem búast má við, að ineiri
kostnaður muni af frv. Ieiða, en
nú þykir fært að rá'ðast í, og vænta
má, að fleiri gögn muni innan
skarnms fram koma um málið, þá
tekur deildin fvrir næsta mál á
dagskrá.“
Framsögu af hendi nefndarinnar
hafði Ásgeir Ásgeirsson, og lagði
til að rætt skyldi helst eingöngu
um dagskrána, og síðan gengið til
atkv. um hana, en vildi helst eigi
burfa aö ræða frv.,semhanntreysti
að mætti losna við á þenna hátt.
Næsjur tók til máls Klemens Jóns-
son, og talaði langt erindi og ítar-
legt fyrir frv. Kvaðst hann vera
flm. sammála í öllum höfuðatrið-
um frv.. og taldi hina mestu nauð-
sym á, að breyta skólanum. Bar
hann fram breytingartill. vjð frv .
um að bæta viö dönsku sem
skyldunámsgrein í hinum lærða :
skóla o. fl., en samkv. frv. er að eins j
krafist nokkurrar kunnáttu í ein- 1
hverju hinna þriggja Norðurlanda- j
mála, dönsku, sænsku eða ríkis- ;
norsku, til inntökuprófs. Fór ræðu- j
maður mörgum orðum um nauð- I
svn og nytsemi aukinnar kenslu t
fommálunum, einkuni Iatínu.
Kvaðst hann jafnvel mundu hafa
verið santþykkur því, að taka upp
aftur kenslu í grísku i 3 efstu
bekkjum skólans. Um latínukunn-
áttuna tók hann fram, sem er al-
kunnugt, að stúdentar síðustu ára *
"geta naumast talist bænabók-
arfærir á latinu, og kunna i lat-
ínu varla til jafns við nýsveina i
1. bekk gamia lærðaskólans fyrír
40—50 árum. Latínukunnátta væri
enn nauðsynleg öllum, sem við vis-
indaleg efni vildu fást, svo sem
sagnfræði o. fl. Eins og nú stæði,
liti hclst út fyrir, að vér, sem ávtilt
böfum staðið framarlega í sagna-
vísindum, — vér, sögu])jóðin sjálf, :
— mundum eigi geta lagt stund á
okkar eigin sögu, t. d. miðaldasög-
una, vegna þess, að nú kann eng-
inn latinu framar. Að vísu mætti
segja, að kensla sú,' sem Menta-
skólinn veitir enn þá i latínu, væri
nægileg til að geta fleytt sér áfram
við lestur latneskra rita; heíði og
Vel þekt&r og góöar
Dtangunarvélar og Fósturmæður
getum við útvegað með eins mánaðar fyrirvara. Verðliata meö
myndum höfum við handa þeim, sem þess óska.
Jóh Ólafsson & Co.
P.0 Jiahka öllum hjartavlerja fyrir mér sýnda virð-
inqu og vináttu á 80 ára afmœli niínu. Sérstakleya þakka
ég sóknarnefnd fyrir þá góðu gjöf, er hún fœrði mér.
Það gladii mig innileqa öU, skegiin og hlýju handtök-
in, sem éq fékk.
Bjarni Matthíasson.
Innilegar þafekir til þeirra, er sýndu okkur samúð og hlut-
tekningu viö missi sonar og bróður okkar, Sigurjóns Jónssonar,
er fórst á Leifi Heppna.
Foreldrar og systk'ni.
getað verið svo, ef i skólanum væri
að eins lesið óbundið mál, en eins
og kenslunni er nú fyrir komið, —
áð jafnframt er verið að gutla við
lestur skáldrita á latínu, verður
þaö auðvitað til þess eins, aö kensl-
an kemur að minna gagni en ella.
Næstur talaði' forsætisráðherra;
stutt en skorinort. Þakkaði hann
flutningsm. fyrir að hafa komið
íram með þetta frv., sem væri
mjög i sama anda og frv., er hann
sjálfur hefði flutt inn i ])ingið fyr-
ir nokkrum árum, en ekki náð fram
að ganga. Þótti fors.ráðh. Ieitt að
hafa ekki atkv.rétt um frv. í þess-
ari deild, en'hét því ])eim stuðn-
ingi er hann mæfti viðkoma. Síð-
astur talaði flm. sjálfur (Bjami
Jónsson frá Vogi) nokkur orö að
eins, og rakti nokkur atriði frv.,
sem ftann kvaöst þó fús til sam-
komulags um. ef aöal-stefna |)ess
næði samþykki ])ingsins — þ. e.
niðurlagning gagnfræðadeildarinn-
ar og að stofnaður yrði 6 ára ó-
skiftur lærður skóli. Þegar Bjarni
hafði talað, var fundartími á enda
og tók forseti málið út af dagskrá
og frestaði umræðunni, })ar eð
margir þingmenn höfðu enn kvatt
sér hljó'ðs. En nokkur kurr var
meðal suinra þm., sem vildu málið
feigt og skera niður umr. eða fá
atkv. tun dagskrá nefndarinnar.
Hegningarhtisiðlog
sektalögin.
Á Alþingi ertt komin fram tvö
írv., sem bæði hafa það í för með
sér, að afplánun sekta og saka í
hegningarhúsimi verður lang-
dregnari fyrir sakamenn en verið
hefir undanfarið, þar sem gert er
ráð fyrir að vatns- og brauðshegn-
ingin íalli niður.
Það hefir oft verið á það minst
manna á milli, að ýmsir sakamenn
yrðu að ganga lausir, ])ótt dæmdir
værtt til fangelsisvistar, söktun
Hérmeð vottum við hinunt
mörgu, er heímsóttu okkur (að
heimili okkar og við kirkjuna).
við jarðarför okkar elskaða eigin-
manns og föðúr, Ólafs Erlendsson-
ar á Kárastíg 10, 17. þ. rn., okkar
innilegt hjartans þakklæti fyrir
samúðarhluttekningu við það tæki-
færi. Ennfremur vottum viö öllum
vinum og vandámönnum. okkar
innilegustu hjartans þökk fyrir
heimsókn til hans i banalegunní
að Landakotsspitala, homtm tií
ánægju og okkur til gleði.
Guðríður Þorsteinsdóttir
ekkja h. 1.
Þórunn ólafsdóttir.
Erlendur ólafsson.
Guðm. ólafsson.
(Börn h. 1.)
þess að ekki væri rúm í hegning-
arhúsinu til þess að hýsa þá, fyrr
en einhver af þeim, sent inni va?nt,
hefðu lokið hinum tildæmda tínra
sínum.
Jafnfrantt þessari breytingti á
hegningarlöggjöfinni þarf þetta
ósæmilega ástand að breytast. Því
það er með öllu ósæmilegt, að á-
fengissmyglarar og launsalar haldi
áfram hinni svívirðilegu atviimn
sinni með hæðnisbrosi á vörunuro
yfir því, að „réttvísin“ hafi ekkt
hentugleika til að taka við þeini
tjl geymslu fyrst um sinn.
Eg vil því leyfa mér að skjóta
því til þingnefndar þeirrar, sem
mál þetta hefir til meðferðar, aH
fá upplýst, hvort ekki sé ástæða.
til að gera þá tillögu í sambandi
við lagabreytingu þessa, að fjölgað
verði fángaklefunt í hegningarhús-
inu, svo breyting laganna nái tif.
gangi sínum, þeim tilgangi, aft
dæmdir sakamenn séu ])egar í staS,
eftir að dómur er fallinn. látmr
byrja afplánun sektar sinnar.
Enn fremur væri æskilegt, a*
sama háttvirt-þingnefnd vildi úatwt
i