Vísir - 22.07.1925, Blaðsíða 4

VtSIB
Fengum með es. ísland
valdar danskar kartöflur í 30
I kg pokum. Aðeins lítið óselt.
Eggert Kristjánsson & Co.
Sími 1317.
8stúlkur
vantar til Siglufjarðar i sumar.
GóS kjör.
Upplýsingar í Aðalstræti 8.
Jón GuðmundssoiL
miklu stærri flötur úr i kg. af
„Kronos“-Títanhvítu
en úr i kg. af ö'örum farfa.
Yfirburöa þekjumagn og
ending.
«
Umboösmenn:
Árni Jónsson, Reykjavík.
Bræðurnir Espholin, Akureyri.
¥isis-kaffið gerir alla glaða.
I TILKYNNING |
Ódýrastar ferðir austur í Grims- nes og Biskupstungur, frá Nýju Bifreiðastöðinni, Kolasundi. Sími 1529- (451
ai 1 Svið eru sviðin,, eins og að und- ifömu á Skólavörðustíg 9. (485

Grár hestur, stór, dökkur á tagl
og fax, sex vetra, — mark: heil-
rifa'ö vinstra, tapa'öist frá Reykja-
hvoli aöfaranótt sunnudags. —
Mun hafa tjóðurband um hálsinn.
Finnandi beöinn aö gera undirrit-
uöum aövart símleiðis að Reykja-
hvofi. — Hálfdan Helgason. (495
Tapast hefir lcvenúr í plettarm-
bandi á skemtuninni á Hrafneyri.
Finnandi er vinsamlega beöinn aö
skila á afgr. Vísis, gegn fundar-
Iaunum. (492
Wahl. Eversharp silfurblýantur
tapaöist i miöbænum í fyrri viku.
Skilist í Tjarnargötu 24. (490
2 dúfur í óskilum á Bragagötu
29 A,________________________457
Grábröndóttur ketlingur, hvítur
á lærum og hvítur undir skolti í
cskilum á Þórsgtöu 29. (482
Grátt ullarteppi hefir tapast, aö
likindum rétt fyrir neðan Lögberg.
Finnandi vinsamlega beðinn að
skila því í Ingólfsstræti 21 B, gegn
fundarlaunum. (500
Kvensvipa tapaðist milli Hafn-
arfjarðar og Reýkjavíkur, merkt:
„G. V.“. Skilist á afgr. Visis. (486
Kvenúr í armbandi hefir tapast.
Skilist á Suöurgötu 12, gegn fund-
arlaunum. (469
Kápa og kjóll til sölu á Hverfis-
götu 61. (494
Ný sumarkápa til sölu með gjaf-
verði. A. v. .á. (488
Tjald til sölu. Elías S. Lyng-
dal. Sími 664. (484
Kringlur, tvibökur og skonnrok
sel eg afar ódýrt, ef um stór kaup
er að ræða. Ingi Halldórsson,
Vesturgötu 14. (497
Góð mjólkandi kýr, en kálflaus,
fæst til kaups nú þegar. A. v. á.
(496
Snúinn járnstigi óskast keyptur.
Uppl. á afgr. Vísis. (440
Hvítar ullarpeysur, mjög vand-
aöar og.ódýrar, jafnt fyrir konur
sem karla, með niðurliggjandi
"lcraga, ásamt allri smávöru til.
saumaskapar, er ódýrast í borg-
inni hjá Guöm. B. Vikar, klæð-
skera, Laugaveg 5. (342
FÉLAGSPRENTSMIÐJAN.
I ~~ 1
Kaupakonuog dreng 14—15 ára
vantar austur í Árnessýslu. Uppl.
á Frakkastíg 19, uppi, eftir kl. 6.
(49i
Kaupakona óskast að Gullbera-
stöðum, Lundarreykjadal. Uppl. á
Hverfisgötu 53. ' (489
Kaupakona óskast á gott heim-
ili. Uppl. hjá Símoni Jónssyni,
Grettisgötu 28. (498
Allskonar hnífabrýnsla á Njáls-
götu 34. (224
Komið með föt yðar til kemiskr-
ar hreinsunar og pressunar til O.
Rydelsborg, Laufásveg 25, þá
verðið þið ánægð. (379
Áreiðanleg stúlka óskast 2 mán-
aða tíma. Kaup eftir óskum. A.
v. á. (467"
BÚSN JBBK
Forstofuherbergi til leigu, mið-
stöð, rajmagnsljós. Uppl. í síma.
442. (493
1— 2 herbergi og eldhús óskast
sem fyrst. Uppl. í síma 1537, frá
7—9- (487
2— 3 herbergi og eldhús helst h
vesturbænum óskast strax eða 1.
okt. Uþpl. í síina 1365. (483:
Iierbergi með forstofuinngangi
til leigu á Njálsgötu 54. (499’
Herbergi með húsgögnum
(1—2), óskar reglumaður að fa
1. ágúst. Tilboð: „Möblerað‘c
sendist Vísi. (481
PRlMUMAÐURINN,
.. frekari fortölur eða skipanir gæti vald-
ið uppreisn í liðinu; er þá horfið frá frek-
ari sendiferðum og kastalinn einangrað-
ur eins og áður.
Skothrið heyrist um borgina, þvera og
endilanga, og tekur sá gnýr yfir allan
annan hávaða. Reykur úr brunarústum fel-
ur alla útsýn handan við Scheldefljót. Alba
hertogi veit ekkert, livað gerst hafði i mið-
hænum þenna dag. Hann, sjálfur yfirfor-
ingi setuliðsins, hinn voldugi landstjóri,
liefir i raun og veru verið fangi þess upp-
reisnarlýðs, sem situr um kastalann.
: „Uppreisnarmenn hafa látið enn fleiri
• menn en við,“ segir de Avíla, jiegar hann
hvílir sig örstutta stund, síðara hluta dags,
„og þeir hljóta að vera orðnir skotfæralitl-
ir.“
„Við Iíka,“ segir Alba jiungbúínn.
„Londrónó herforingi hlýtur að hafa kom-
ið boðum til Serbellóní. Það getur ekki hjá
* því farið, að foringjarnir við hliðin hafi eitt-
hvað að hafst.“
„Þeir berjast eins og sjátfur skollinn, þessir
Niðurlandamenn,“ segir Avíla háðulega, eins
og honum er lagið. „Þeir hafa engu að tapa
- . þeir vita, að jæir eru allir til dauða
dæmdir, konur og börn og hver maður, __
já! ef eg mætti ráða, skyldi enginn maður lífi
halda, sem mælir á ílæmska tungu.
„Já!‘‘, svarar Alba blótandi, „en ef þeir
Serbellóni eða Londrónó hafa enga menn
sent til Dendermonde, þá geta þessir flæmsku
fólar náð kastalanum með áhlaupi, og þegar
j>eir hafa handtekið mig, þá gera þeir annað
tveggja: brytja okkur alla niður eða segja
fyrir um friðarkostina.“
„En j>eir hafa ekki náð kastalanum enn
þá,“ segir Avila stillilega.
„Hvað getum við lengi varist?“, spyr de
Vargas, sem orðið hefir afarhræddur, þegar
hann heyrði hið ískyggilega spámæli Alba
hertoga.
„Við getum ekki varist nema nokkurar
klukkustundir úr ]>esssu, nerna mannfall
uppreisnarmanna sé miklu meira en við ætl-
um. Við höfum enn ]>rem þúsundum á að
skipa og talsverðar birgðir skotfæra ..,..
Við getum varið skarðið með grjóti, sem við
eigum nóg af. Við særðum og drápum á ann-
að hundrað þessara ]>orpara í siðasta áhlaupi
þeirra .... við getum varist svona fram yfir
sólarlag, en ef þeir gera öflugt ^hlaup á
okkur með morgni, — og við missum margt
manna, það sem eftir er dagsins .... þá ..“
„Þegi þú!“, segir Alba i-eiðulega, því að
hinir yngri foringjar hafa litið tortryggnis-
lega hver til annars, ]>egar þeir heyra þessi
orð af vörum yfirmanns síns. „Þarf eg að
hengja eitthvað af yfirforingjum mínum til
þess að venja hermfennina líka af hugleysi?“
§9-
Þegar kveldklukkuriiar eru hljóðnaðar, er
manni nokkurum fylgt í skyndi inn til land-
stjóra; hann er klæðlaus og allur ataður
seigri leðju og slepju og torkennilegur í and-
liti af svita og grómi.
„Eg kem frá Braehliðum, yðar hágöfgi,“
segir hann lágum rómi og skjálfandi röddu,
og er auðséö, að hann er kominn rnjÖg að
niðurfalli. „Eg hljóp umhverfis borgina og
lenti í feninu .... eg er frá Ghent......Eg
þekki leið .... þess vegna sendi Serbellóní
hershöfðingi mig hingað.“
„Hvaða fréttir átt þú að færa?“, spyr Alba
óþolinmóður.
„Ekki góðar, yðar hágöfgi,“ svarar mað-
urinn. „Fyrirliðarnir vjð hliðin eru mjög að
þrengdir .... eg hafði tal af varðmönnun-
um hjá Brúgge og Waalhliðum, þegar eg fór
fram hjá .... þeir eru einangraðir .... allir
upp til hópa .... og uppreisnarflokkar sækja
að þeirn i ákafa........ Þeir verjast aldrei
lengi úr þessu viö Braehliðin.....Serljellóní
biður að senda þeim hjálp, helst fyrir myrkr-
ið.“
„Hjálp!“, segir Alba reiðulega. „Hvernig
ætti eg að senda þeirn hjálp? Við erum hér
í herkví í þessum hélvískum kastala. Við get-
um ekki rutt okkur leið vegna þessa óþjóða-
lýðs, nema einhverir þessara aula hjá hlið—
unum komi okkur til hjálpar. Hjálp? Eg ])arf
sjálfur á hjálp að halda!“