Vísir - 23.07.1925, Blaðsíða 3

yfiis
Bæjarfréttir fl
Dánarfregn.
Hjónin Sigríður Sigurðardóttir
■og Þóroddur Ásmundsson á Vest-
n.rgötu 46, urðu fyrir þeirri sorg
-aö rnissa elstu dóttur sína, Guð-
rúnu Sigurlaugu, 20. þ. m. Hún
var nær 16 ára gömul (fædd 12.
ágúst 1909), fríðleiks stúlka, ást-
sæl og efnileg. Hún hafði lengi
verið heilsutæp og dó eftir langa
legu í Landakotssspítala.
Veðrið í morgun.
Hiti i Reykjavík 10 st., Vest-
mannaeyjum 9, ísafirði 6, Akur-
■eyri 12, SeySisfirði 15, Grindavík
10, Stykkishólmi 21, Grímsstöðum
10, Raufarhöfn 10, Þórshöfn í
Færeyjum 14, (ekkert skeyti
frá Angmagsalik), Kaupmanna-
höfn 22, Utsire 22, Tynemouth 14,
Wick 14, Jan Mayen 3 st. (Mest-
ur hiti í Rvík i gær 11 st., minst-
xir 5 st. Úrkoma 2.3). Veðurspá:
Suðvestlæg átt á Suðurlandi og
Austurlandi, breytileg vindstaða
annars s'taðar. Skúrir sumstaðar á
Suðurlandi og Vesturlandi.
Skemtiskipið Miinchen
fer héðan i kveld. — Helming-
ur farþega fór til Þingvalla í gær
og voru þeir Guðbrandur Jónsson
'Og Halldór Jónasson þar eystra, til
þess að leiðbeina þeim. Hinir far-
þegarnir voru hér í bænum, skoð-
uðu söfn og fleira. Glímt var í
Iðnaðarmannahúsinu og glímu-
leiðarvísi útbýtt um leið. —
Lúðrasveit skipsins lék þar og úti
á Austurvelli, þegar glímunni var
lokið. í gærkveldi flutti Kristján
Albertson fyrirlestur úti íMúuchen
um menmngu íslendinga og síðan
var sýnd kvikmynd Lofts Guð-
mundssonar. — 1 kveld kl. 7 syng-
•ur Karlakór K. F. U. M. og bland-
•að kór úti á skipi.
Ferð um óbygðir.
Þeir Ársæll Árnason, Friðrik
Magnússon, Sveinn, bróðir hans,
og Bjarni Bjarnason, klæðskera-
meistari, eru nýkomnir úr hálfs-
mánaðar för um óbygðir. — Þeir
höfðu með sér tjald og hvílupoka
og voru vel búnir að vistum. Lágu
þeir fjóra daga við Hvítárvatn, í
besta veðri, en fóru þaðan norður
á Hveravöllu og sneru þar við. Of-
viðri hreptu þeir einn dag í Þjófa-
dölum og illviðri suma daga. Á
Hveravöllum hittu þeir Jón
Björnsson, Jörgen Hansen, Guð-
mund Þórðarson og Sveinbjörn
Sæmundsson. Þeir ætluðu norður
um Langjökul til Borgarfjarðar.
Tveir lögregluþjónar, Sigurður
Gíslason og Karl Guðmundsson,
voru að koma norðan tir Skaga-
firði og hittu Ársæl og þá félaga
við Hvítárvatn; urðu þeir sam-
ferða þaðan suður á Þingvöll.
Hjúskapur.
21. þ. m. voru gefin saman í
hjónaband ungf. Halldóra Björns-
dóttur og Brandur Vilhjálmsson.
Síra Friðrik Hallgrímsson gaf þau
saman.
Es. Suðurland
fer kl. 8 í fyrramálið til Borg-
arness.
Franska skipið
Pourquoi Pas, er væntanlegt
h.ingað næstu daga. Á því er haf-
rannsóknarnefnd oger foringihenn-
ar dr. Charcot, er var'foringi leið-
angurs til Suðurheimskautsins ár-
ið 1910. Dr. Charcot er sonur hins
fræga taugalæknis, dr. Charcot, er
var stórfrægur maður og braut-
ryðandi á sínu sviði. Sonur hans er
einnig læknir. PourquoiPaserleigt
af frönsku stjórninni til þessarar
farar. Munu menn minnast þess,
að franska stjórnin bauð norsku
stjórninni, að láta skip þetta leita
Amundsens, ef þörf reyndist á. —
Efnalang Reykjaviknr
Kemlsk fafahrelnsim og lltnn
Langaveg 32 B. — Siml 1300. — Simnefni: Efnalaug.
Hrainsar með nýtísku áhöldum og aðferðum allan óhrein&n fatnaS
og dúka, úr hvaSa efni semer.
Litar upplituS föt og breytir um lit eftir óskum
Eyknr þœgindl. Sparar fi.
Sokkar.
Mesta og besta úrval lands-
ins er hjá okkur, bæði á
börn og fullorðna úr silki,
ull og baðmull.
Karlmannssokkar
ódýrastir hjá okkur. Verðið
frá kr. 0,75 til 9,00 paríð.
Allur tilbúinn fatnaður bestur
hjá okkur.
Vöruhúsið.
Komið hefir til mála að skipið færi
héðan til Grænlands.
Gengi erL myntar.
Rvík í dag.
Sterlingspund........kr. 26.25
100 kr. danskar ..
100 — sænskar ..
100 — norskar ..
Dollar............
117.19
14543
98.26
54iJ^
Áheit á Strandarkirkju,
afhent Vísi: 3 kr. frá Nönnu, 25
krá frá ónefndum, 5 kr. frá Ö.
Gjöf ; i
til fátæku konunnar, 3 kr. frá
Nönnu.
Fram II. og III. flokkur.
Æfing í kveld kl. 8.
Skúfasilki
6 kr. í skúfinn. Upphluta
silki á kr. 8,80. Dúnkantar
og astrakan kantar, nýkomið.
Versl. Gnllfoss
Sími 599.
Hálfvirði |
snmarkápnm g
°s H
hðttnm. ||
Egill Jacobsen.
2 menn
óskast til síldveiða, þurfa að
fara norður með Islandi.
Gott kaup. Upplýsingar á
Vatnsstíg 9.
Blýmenja
löguð og þur, aðeins bestu tegundir
Málarun.
Simi 1498. Bankastræti 7.
-GRIMUMAÐURINN.
„Hliðin hafa verið hraustlega varin, yðar
hágöfgi. En uppreisnarmenn eru einráðir í
miðbænum enn þá. Þeir hafa náð ’Sgraven-
steen á sitt vald. Tvær þúsundir Vallóna liafa
•gefist upp fyrir þeim......“
„Tvær þúsundir!“, kallar Alba upp yfir
sig, æfareiður og blótandi. „Ræfils geiturn-
ar!“
„Plér sitja að minnsta kosti þrjár þúsundir
manna um kastalann."
„Veit eg það!“, svarar Alba hránalega.
,„Þeir hafa brotið Jirjú skörð í varnarvirkin!
.... Þessir óbótamenn! Hjálp! Mig vantar
sjálfan hjálp!“, endurtekur hann og blótar
hástöfum.
„Serbellóní foringi liað mig að segja yðar
hágöfgi, að hann hefði sent til Dendermonde
til þess að biðja um hjálp í snatri. Hann von-
aði, að yðar hágöfgi mundi fyrirgefa sér, ef
hann hefði gert glappaskotT
Þá hýrnaði yfir Alba, en hann svaraði ekki
skjótt. Hann vikli ekki láta samherja sína
sjá, — og jafnvel ekki einkavin sinn de
Vargas, — hve mjög sér létti við þessi tíð-
indi.
„Sendi hann mann á hesti, einn eða fleiri?“,
spurði hann eftir litla þögn. „Það hefði verið
öruggara að senda tvo, ef annar skyldi meið-
ast á leiðinni.“
„Herforinginn sendi þrjá menn, yðar há-
göfgi. En þeir urðu að fara fótgangandi. ViS
höfum enga hesta við hliðin. Uppreisnar-
menn náðu þeim öllum, löngu fyrir sólsetur.
En sendimenn bjuggust við að ná hestum á
leiðinni.“
Alha blótar í hljóði, eins og hann er van-
ur. Ilin spánverska riddarasveit, sem hann
hafði um sig á torginu, varð fyrst til þess aS
flýja eins og fætur toguðu yfir Ketelbrú og
inn i kastalann, en heil hersveit fórst í
Scheldefljóti. Ef hann ætti ráS á einum hesti
jiarna í kastalagarðinum, þá gæti hann vænst
liðsauka innan fárra stunda.
„Hvenær lagði sendimaðurinn af staS til
Dendermonde?“, spyr Alba.
„Þegar farið var að hringja hádegishring-
ingum, yðar hágöfgi.“
„Hvers vegna fór hann ekki fyrri?“
„Herforinginn var á báðum áttum. líann
bjóst á hverri stundu við hjálp eða orðsend-
ingu frá yðar hágöfgi. Hann reyndi líka aS
koma boöum til Londrónós herforingja, við
Waalhliðin, er sendimenn hans hljóta aS hafa
veriS gripnir og drepnir, því að honum kom
engin hjálp, úr neinni átt.“
„Veistu, hvort herforinginn lét þess getiö
í orSsendingunni tfl Dendermonde, aS mik-
i6 Iægi viS?“
„Eg hugsa, aS svo hafi veriS, ySar há-
göfgi. Herra Serbellóní var orðinn mjög
áhyggj ufullur."
Hertogann setur h'ljóðan. Hann hnyklar
brýnnar og er hinn reiöulegasti. Hann reyn-
ir að gera sér í liugarhmd, hvenær búast megi
við hjálparliSinu. „Mennimir verða aS ganga
til I)endermonde,“ segir hann hugsandi, „og
koniast ekki þangað fyrr en um náttmál .
.. foríngirm gæti lagt af stað í nótt .... en
hann kann að aS biða morguns ________ Hann
kemur varla hingað fyrr en annað kvéld ..
.. og margt gæti gerst á meðan.“
„HvaS sagSirðu marga fallna við BraehliS-
in?“, spurði hann stuttlega.
„Þegar eg fór, voru hundrað og tuttugu
íallnir, yðar hágöfgi, en fúll þrjú hundruS
lágu í sárum á hrúnni. ViS höfum beðiS mik-
ið tjön,“ segir-maðurinn meS hálfum huga,
— eins og þeim er títt, sem flytja óheilla
fregnir til þeirra, sem þeir óttast.
Aiba þegir éitt eða tvö augnablik, en seg-
ir síSa'n ált í einu.: „Veistu þaS, að mér væri