Vísir - 22.08.1925, Qupperneq 2

VfSÍK

Vísis-kaffið gerir alla glaða.
Höfam fyrirllggjandi:
Blandaða hænsnafóðrið góðkunna,
Hænsnamais,
Hænsnabygg,
Hestahafra,
Maismjöl.
Símskeyti
Khöfn, 21. ágúst. FB.
Leopardinn skotinn.
Síma'S er frá París, aS búiö sé
aö skjóta leopardann.
Kirkjufundur settur í Stokkhólmi.
SímaS er frá Stokkhólmi, aö
kirkjufundur hafi veriö settur þar
i gær meS miklum hátíöleik. Fund-
urinn er mjög fjölmennur.
Fjórar norskar f jölskyldur gerðar
rækar úr Þýskalandi.
SímaS er frá Berlín, a'S fjórar
norskar fjölskyldur hafi veriS
geröar landrækar. Er þetta gert í
hefndarskyni, þvi aö nokkurar
þýskar fjölskyldur voru börnar út
í Osló, végna húsnæðisleysis. Er
fólk mjög reitt yfir þessu í báSum
borgunum.
Ketill springur í lystiskipi.
Símað er frá London, að ketill
hafi sprungiö í lystiskipi einu.
Skipið var nálægt Pawtucket, er
ketillinn sprakk. Ákafleg hræðsla
greíp farþegana og drukknuðu 60
þeirra.
(Pawtucket er borg í Banda-
ríkjunum, í Rhode Islands ríki, á
Atlantshaf sströndinni).
Bandaríkin slaka til við Belgi.
Shnað er frá Washington, að
Bandarikjamenn og Belgir hafi
aftur tekið til að semja um skulda-
viðskiftin. Bandarikjamenn slaka
heldur til.
Drykkjuskapur
eða
biudindi.
(NiSurl.).
V.
Drykkjuskapurinn magnast í
landinu, einkum meðal hinnar
ungu kynslóðar. — Ungir sveinar
um fermingu eða lítið þar yfir,
sjást iðulega víndrukknir á al-
mannafæri, og mælt er bæði hátt
og í hljóði, að stúlkurnar sé farn-
ar að staupa sig líka. — Þetta er
sorglegt tímanna tákn. — Það er
ekki tiltökumál, þó að gamlir vín-
\ svelgir haldi uppteknum hætti og
| drekki sig fulla. — Það virðist
vera þeirra líf og yndi og áhuga-
mál. Hitt er alvarlegra, ef æsku-
lýðurinn alment flykkist inn á hinn
breiða veg hófdrykkjunnar, því
að sú braut er hál og hættuleg,
og liggur ávalt til ofdrykkju og
glötunar fyrir einhverja, sem eftir
henni fara.
En hvað á að gera ? Á að láta
skeika aS sköpu'Su Og alt draslast,
svo sem verkast vill?
Vínflóðið til landsins og um
landið verður ekki heft aö svo
komnu. — Hvorki löglegt vín né
ólöglegt mun veröd gert landrækt
með öllu fyrst um sinn. — Við er-
um ekki færir um, að taka afleiö-
ingum þess, að banna hin léttu vín-
in, sem við Spánverjana eru kend.
Og við erum ekki heldur menn til
þess, að taka að fullu fyrir kverk-
arnar á smyglurum og launsölum.
Sumir þeirra pilta kunna að nást,
eins og verið hefir, en marga rek-
ur stöðugt undan ' refsingum og
skakkaföllum, og þeir lifa góðu
lífi á breyskleika náunga síns. —
Strandlengja þessa lands er svo
mikil, að hún verður ekki varin
ti! neinnar hlitar fyrir smyglara-
lýð, jafnvel þó að yfirvöldin væri
hin röggsömustu. — En við öðru
er fremur ráS gerandi í þessu
landi, en rögg og skörungsskap af
hálfu stjórnarvaldanna.
Þegar svo er í garðinn búið sem
hér, viröist ekki geta veriS nema
um tvent að velja: annað hvort
aS afnema bannlögin og gefa öllu
lausan tauminn, eða þá aS taka
upp öfluga sókn á hendur vín-
nautninni. — Aö láta alt móka og
dingla i deyfð og aðgeröarleysi
líkt því sem verið hefir, finst mér
aS ekki geti komiS til mála. —
ÞjóSin mun nú ekki óska þess, að
bannlögin verði úr gildi feld, og
þarf því ekki frekara um þaS aS
ræða hér. — Þá er hitt atriðiS:
með hverjum lifctti vínnautn þjóð-
arinnar verði upprætt, án þess þó
að banna þurfi með lögum alla
vinflutninga til landsins. — Mér
skilst, að til þess að þaS megi
veröa, þurfi hugarfar þjóðarinnar
að breytast. Og sú breyting skeSur
hvorki í dag eða á morgun né á
næstu árum. Hún tekur áreiðan-
lega langan tíma, líklega svo að
mannsöldrum skiftir. — Og hún
fæst einungis með stöSugri fræSsíu
um skaSsemi vínnautnarinnar. —
Carr & Co. Ltd. Carlisle.
Ein elsta og stærsta verksmiðja í sinni grein í Bretlandi.
wr 1T..1
lv6x og Kökur
Umboðsmenn:
Þórður Sveinsson & Co.
Það þarf aS ala hinar ungu kyn-
slóðir, hverja af annari, ujrp í
þeirri sönmi trú, aS vínnautn sé
mikill og háskalegur ljóður á ráSi
hvers manns. — ÞaS er ekki kunn-
ugt, aS vínnautn eða drykkjuskap-
ur hafi gert menn betri eSa vitrari
eða afkastameiri til starfa. — ÞaS
er ekki kunnugt, að hún hafi ver-
ið þeim aflgjafi til neinna góðra
verka. — Hitt er alkunna, aS á-
fengiS hefir drepiS margar góðar
gáfur, lagt glæsilegustu nienn í
valinn á ungum aldri, og gert sæg
hraustra drengja aS andlegum og
líkamlegum flökum, vinum þeirra
og vandamönnum til skapraunar
og þjóSfélaginu til tjóns og byröi.
Eg geri fastlega ráð fyrir, að all-
ir geti orðiS einhuga um þaS, hvort
sem þeir eru bannmenn eða and-
banningar, aS æskilegt væri, aS
fræöa lýðinn sem allra best um
skaSsemi víndrykkjunnar. — Hinn
vínhneigSi maður sóar ekki ein-
ungis fjármunum sínum eða ahn-’’
ara, sjálfum sér og öðrum til
böls og tjóns. — Hann sóar líka
orku sinni, andlegri og likamlegri,
og miklum tíma skammvinnrar
ævi. — Hann verður lélegri starfs-
maður og afkastaminni og hænir
að sér allskonar slóða og jarð-
vöðlá. Og enn er það, að hannspill-
ír gleöi vina sinna og kunníngja.
En ef menn eru sammála um þaS,
að fræðsla í þessum efnum sé
nauösynleg, þá er líka auðsætt, að
allir ætti að geta sameinast um
aS styrkja þá viðleitni, sém bind-
indismenn hafa sýnt í því, aS fræSa
fólkiö um skaösemi vínnautnarinn-
ar. —
Sú fræðsla hefir verið góðra
gjalda verS, en hún þarf aS fara
mjög vaxandi, ekki síst meSal
æskulýSsins. — Hvert einasta barn
verSur aS fá fulla vitneskju i skól-
anum sínum um skaSsemi áfengis-
ins. — AS öðru leyti hygg eg, aS
Stórstúkunni sé best til þess trú-
andi, aö hafa þaS fræðslustarf meS
höndum. Og Alþingi verSur aö
styrkja hana svo ríflega, aö hún
sjái sér fært, aS hafa góöa menn
að starfi allan ársins hring.
ÞjóSin eyöir árlega miklu fé í
lítilsverSan hégóma. Sumu af því
er algerlega á glæ kastað. — Engi
maður, ætti að vera svo smávax-
inn um skapsmuni, aö hann teldi
eftir nokkura tugi þúsunda árlegæ
til þess aS kenna þjóSinni þau
sannindi, aS víndrykkjan er ein-
staklings-bölvun og þjóSarsmán.
P-
Hljómleikar
frú Dórn
og Haralds Sigurðssonar.
Frú Dóra sýndi áheyrendum þaS
greinilega, hvers virSi þaS er, aS
kunna aö nota sér til fullnustu
meSfædda hæfileika og hve miklu
vandaður og næmur flutningur
fær áorkaS. Hún tók þegar áheyr-
endur á vald sitt meö „Frauenliebe
und Leben“ eftir Schumann. ís-
lensk lög söng hún einnig, úrvals-
lög, eftir þá Árna Thorsteinsson,
Sigfús Einarsson og Pál Isólfsson,
og var eftirtektarvert hve vel
henni tókst meS „Ein sit eg úti
á steini,“ sem raunar má telja f.yr-
irmynd í íslenskri „Lied“-gerS,
fastsamiS og laust viS íboriS
skraut, en lýsir þó vel anda text-
ans. Reyndi einnig á undirleikar-
ann Harald, sérstaklega í Schu-
berts lögunum.
Haraldur SigurSsson hélt pianó-
hljómleik sinn daginn eftir, einnig
fyrir troSfullu húsi, og er þaS
gleöilegur vottur þess, aS fólk skil-
ur, hvílíkur maSur hann er, meSal
Sérlega fallegt og
gott
íranskt
peysufata-
klæði
nýkomið.