Vísir - 03.10.1925, Blaðsíða 6

VÍSIR
Trolle & Roihehf. Rvík.
Elsta vátryggingarskrifstofa landsins.
Stofnuð 1910.
Annast vátryggingar gegn Sjó og brunatjóni með bestu
fáanlegu kjörum hjá ábyggilegum fyrsía flokks vá-
tryggingarfélögum,
Margar miljónir króna greiddar innlendum vátryggj-
endum í skaðabætuff-.
Látið því að eins okkur annast allar yðar vátrygging-
ar, þá er yður áreiðanlega borgið.
I
SLOANS
er langútbreiddasta
„LINIMEííT“
i heimi, og þúsund-
manna reiða sig
á það. Hitar strax
og linar verki. Er
borið á án núnÍDgs
el i öllum lyfjar
búðum. Nákvæmar
notkunarrogl'ur
fylg a hverri flösku.
15-30 °o afslátt
gef ég af öllu veggfóSri. — j
— 120 tegundum úr að f
vfelja. : : — : :
Simi 1700
Gnðnmndnr Ásbjðrnsson
Laugaveg 1.
Skólabörnin
Flnttur á Grundarstíg1 4 A.
Viðtalstími kl. 4— ö1/^.
Steindór Gfnnnlangsson
cand. juris.
þurfa vatnshelt og sterkt á fæturna. Það fæst best með því að kaupa.
1 GfOODRICH gúmmistígvél
sem fást hjá
OLE TH0RSTEINSS0N.
Herkastalanum.
t »
« SIMIW03 h
UTSALÁIÍ
LAUGAVES
- .,«íEdik.
Tilefni: Gengislækkun. — Útsalan ársgömul.
VÖrnr: Nýkomið stærsta úrval, sem enn hefir komið á Laugaveg 49, af tvistum, flonell-
um, morgunkjólatauum, sængurveraefnum, skyrtutauum, svuntutauum og ótal
’ fleiri vörum.
FERMINGARFÖT, svört og blá.
Gfæði: péttur vefnaður steiningarlaus, litheldur bæði í sól og þvotti.
Verð: pað lægsta, sem þekst hefir síðan fyrir stríð og verður sett svart á hvítt. — Útsal-
an þorir það og leggur svo dóminn undir viðskiftavini sína.
FÓRNFÚS ÁST.
grímudansleik. Sér hefSi eigi til hugar komi'S,
aS móSga hann, og ef hann hefSi óviljandi gert
þaS, þá bæSi hann velvirSingar á því. Og meS
því aSBrucken létsemekkert hefSi í skorist,og
virtist tæplega muna eftir frú Peral, var Cle-
ment ánægSur, svo aS þetta gleymdist fljótt.
Þegar Clement hálfu ári síSar, var orSinn fé-
laus, yfirgaf hann Manúelu og fór burtu úr
Paris.
Brucken var nú orSinn laus viS þennan
hættulega keppinaút og- fór aftur aS gefa sig
aS Manúelu, sem tók honum rniklu betur en
áSur. En þótt Brucken gengi þetta aS óskum.
hafSi hatur hans til Pont Croix ekki rénaS,
heldur vaxið. Hann hafSi glaSst með sjálfum
sér yfir því, aS Pont Croix tapaSi eigum sín-
um, og þótt Pont Croix hefSi flust upp í
sveit, og gæti ekki staSiS honum á sporSi,
bar hann þó megnan kala til hans. Hann var
ekkert hræddur um Manúelu fyrir Núnó, en
hann mátti ekki hugsa til þess, aS hún væri
ef til ,vill enn með hugann hjá Pont Croix.
ÞaS var af góSum og gildum ástæSum, aS
hann gat þola'S, aS Núnú litist vel á Manúelu.
Fyrst var þaS, aS Manúela hafSi orSiS aS
þiggja hjálp hjá Núnó, sem aldrei var spar
á fje við ástmeyjar sínar. Bru.eken hafSi lengi
vel veriS ókunnugt um, aS Manúela væri í
þingum viS Núnó. En svo hafSi hann látiS
hana kynna sig Núnó, og loks hafSi hann þeg-
iS heimboS hans. Ef efnahagur Bruckens
hef'Si veriS betri, mundi hann aö líkindum
hafa veriS of dramhlátur til þessa. En þaS
stó'S eins á fyrir honum og frú Peral. Hún
hafði sóaS eignum sínum, og efnahagur hans
varS erfiSari meS degi hverjum, svo aS vin-
átta þessa auSkýfings varS þeim háSum eins
og lán frá forsjóninni.
Þó leiS enn nokkur tími á'Sur en honum yrSi
full-ljóst, hvílíkan hag hann gat- haft af kunn-
ingsskapnum viS Núnó. — Brucken hafSi far-
iS heim til Manúelu til þess aS heimta, aS
hún gerSi grein fyrir kunningsskap sínum
vi'S Núnó Blann var sótrauSur í framan, augu
hans tindruSu af reiSi. Og hann óS upp á
Manúelu meS hroka-skömmum.
Manúela var léttklædd, í skrautlegxim morg-
unkjól og lá á legubekknum. Hún lét liann
rausa og hlustaSi þegjandi á hann. Eftir
stundarfjórSung fór aS draga niSur í Bruc-
ken, og þegar hún hélt áfram a'ð þegja, misti
hann alveg jafnvægiS. Hún var rósemin sjálf
þó aS hann væri æstur, og brosti til lians lít-
iS eitt. Og þegar hann stóS frammi fyrir
henni, skjálfandi af reiSi, og heimtaSi, aS
hún gerSi grein fyrir framferSi sínu, þá ypti
hún bara öxlum og sagSi kankvíslega:
„Mér finst þaS lýsa miklu vanþakklæti hjá
ySur, herra minn, aS tala svona, þó aS Núnó
sje mjer vinveittur. Mér var í lófa lagiS, ef
eg hefSi kært mig um, aS segja slitiS öllum
kunningsskap vi'S ySur, löngu áSur en þér
vissuð nokkuS um þetta. Og þaS hefSi líklega
verið réttast, því aS ef Núnó kemst aS því,
aS jeg er í makki viS ySur, þá gæti honum
líka mislíkaS, og eg hygg, a'S það sé engar
ýkjur, þó a'S eg segi, aS eg mundi bíSa rneira
tjón af því að glata vináttu hans en yðar.
HvaS er þaS eiginlega, sem þér viljiS og um
hvaS eruð þér aS kvarta? Þér eruS of vel
viti borinn til þess, aS láta ySur detta í hug,
að eg fari aS slíta vináttu minni viS hann, aS
eins til þess aS þóknast ySur. Eg met viuáttu
ySar mikils, en svona heimtufrekir megiS þér
ekki vera. ViS skulum tala um þetta, eins og
þaS horfir viS nú. Eg skulda hér um bil eitt
hundrað þúsund franka, og hefi aS eins fim-
tíu þúsund franka árlega til þess aS lifa á, en
þarf ferfalt meira. ÞaS er hentast aS horfast
í augu við sannleikann, en spilla ekki öllu
fyrir sér og standa síðan ráSþrota uppi. Auk
Jtess eruS þér lítiS betur staddir en eg.“
Brucken reyndi aS bera sig mannalega, en
þaS tókst ekki sem best.
„Já,“ sagSi Manúela, „þér eruS of stoltur
til þess aS geta þolaS, aS kona sé aS sletta
sér fram í hvaS efnahag ySar líður, en þér
verSiS nú aS láta ySur lynda, aS eg reki þetta
mál til rótarinnar. ViS skulum gera okkur
máliS vel ljóst, og þá skiljum viS betur
breytni hvors um sig.“
Brucken hneigSi sig til samþykkis. Hann