Vísir - 15.10.1925, Blaðsíða 6

Fimtudaginn 15. okl. 1925.
VÍSIR
koster ikke mere end
andre gode Sœper., Det
er saaledes ikke forbun*
det med nogen extra*
udgifter at benytte daa.;
ren - mild - dr0Í
Enefabrikant:
WPM Sehioldbore
Oslo
KOL.
VerSið lækkað.
Munið að hringja í síma
1514 þegar ykkur vant-
ar góð steam-kol og
ódýr.
Sig. B. Rnnóifsson.
Til 20. október
Stór útsala
SÁFUHÚSID
Austurstræti 17.
SAPUBUÐIN
Laugaveg 40.
201 aisláttnr
af öllum vörum, þó ekki á kristalsápu, sem þegar hefir verið lækkuð niður í 50 aura
V2 kg. Allir verða að reyna besta þvottáduftið „Kit-Kat“, 65 aura pakkinn.
Allar vörur lækkaðar í verði.
Fyrirliggjandi mikið af: Handsápum, Svömpum, Skósvertu, Þvottahlutum, Hárgreiðum,
Burstum, Speglum, Brauðdropum.
~ Mikið af leðurvörum og hárburstum selt mjög ódýrt. ..""" ..
Veggfóðnr
nýkomið.
Verð frá lOþiurum ensk rúlla.
Hvítur maskínnpappír.
Hessian. Málnfngarvörnr.
Málarinn.
Bankastræti 7. Sími 1498.
Húsmæðnr og allir, sem dósa-
mjólk kanpa:
Hvers vegna að kaupa
útlenda dósamjólk, þeg-
ar Mjallarmjólk, sem
cr íslensk, fæst al-
staðar ?
Einalang Reykjaviknr
Kemlsk latabrelnsnn og litnn
Langaveg 82 3. — Sími 1300. — Simnefni: Bfnalang.
Hrflinsar moð nýtfsku áhöldum og aðferðum allan óhreinan fatnað
og dúka, úr hvaða efni sem er.
Litar upplituð föt og breytir um lit eftir óskum
Sykur þægindi Sþarar fé
15—30°o afslátt
Gnðmnndnr Ásbjörnsson
gef eg af öllu veggfóðri. —
— 120 tegundum úr að
velja.
Sími 1700.
Laugaveg 1.
Augað!
Sé sjón yðar farin að deprast, er eina úrlausnin, að fá góð gleraugu er fullnægja
þörfum augna yðar. Rétti staðurinn er Laugavegs Apótek, — þar fáið þér umgerðir, er
yður líkar, — og réttu og' bestu glerin, er þcr getið lesið alla skrift með. Allar viðgerð-
ir framkvæmdar fljótt og vel af útlærðum sérfræðing, sem hefir margra ára reynslu.
Nýtísku vélar. — Nýjasta og ódýrasta verð borgarinnar.
Lnngavegs Apotek, sjóntækjadeildin.
FÓRNFÚS ÁST.
Clement kvaddi hann meS handabandi aö
skilnaSi og fylgdi honum til dyra.
Þegar Clemenf var oröinn einn, brá fyrir
ánægjusvip á andliti hans. Iíonum var ekk-
ert móti skapi, aö miöla málum í þrætu, senr
snerti Núnó, og gat oröiö honum til óþæg-
inda, ef hann lét ekki undan með góöu.. En
á hinn bóginn mundu þessir efnalitlu lóðar-
eigendur bíöa mikiö tjón við aö eiga í deil-
um við jafn voldugan mótstööumann og Núnó
var. Hann gat dregiö málaferlin á langinn
þangaö til beir voru orönir öreigar. Mundi
ekki hest, að koma sættum á í þessu máli?
En þá mundi hann sjálfur veröa til þess, að
liösinna Núnó. Hann hugsaöi meö sér: Þaö
væri samboðið Pont Croix-ættinni, aö halda
verndarhendi yfir þeim manni, sem haföi ver-
iö lionum óþægur ljár i þúfu.
Samviskan sagöi honuni, aö þetta væri eina
rétta leiðin. En hvernig átti hann aö gera
þetta? Viö Núnó sjálfan' vildi hann ekkert
eiga. Ekki gat hann fariö upp í höllina til
J)css aö tala máli bændanna, því aö honum
hauö við aö eiga nokkur mök viö banlca-
stjóranu.
En Termont yar gamall kunningi hans, og
tilvalinn milligöngumaöur í þessu máli. Hann
skrifaöi horium og haö hann að hitta sig við
hliöiö til Precigný.
Termont kom svo sem fyrir hann var lagt.
„Jæja! Komiö þér meö sáttahoö?“ spuröi
Pont Croix og rétti honuni höndina.
„Eg hefi umhoö til þess aö semja fyrir
hönd Núnós,“ svaraöi Tremont hrosandi.
„Hvaö eigum viö þá aö gera til þess aö
koma sættum á?“ sagði Clement. „Eg vona
aö viö getum talaö í einlægni um máliö.“
„Auövitaö!“ sagöi Termont. „Viö viturn,
að horgarstjórinn í Precigny hefir leitað ráöa
til yðar, og að þér hafið lofaö aö miðla mál-
um.“
„Hvernig vitiö þiö þaö?“
„Viö höfum okkar njósnara," sagöi Ter-
mont, „og eg verð að segja yöur, að Núnó
þótti mjög vænt um þetta.“
Clement varö þungur á svip og spurði
gremjulega:
„Við hverju haföi hann húist af mér?“
„Erigu nema góðu,“ sagöi Termont, „en
þér vitiö, að á heimili hans er maður, sem
ekki er mikill vinur yöar.“
„Brucken!“ sagöi Pont Croix fyrirlitlega.
„Eg nefni engan,“ svaraöi Termont. „Auk
þess hefir Núnó aklrei viljaö heyra neitt slikt.
Hann hefir sagt, að þegar annar eins maður
og þér takist á hendur að miöla málum, þá
væri enginn annar vegur, en að taka þeim
kostum, sem þér setjiö. Þér eruö þvi dómari
og getið skorið úr málinu!“
„Gott er það og máliö er mjög auövelt,"
sagði Pont Croix. „Höllin kaupir vörur sín-
ar eftirleiðis í Precigny, og í viðurkenning-
ar skyni leyfa hændurnir veiði á landi sinu,
sem þeir hafa nú girt og reynt að verja.“
„En er þá ekki alt keypt í Precigný?"
spuröi Termouk
„Nei, þar er ekkert keypt, og af þvi er
óánægjan risin,“ svaraöi Pont Croix.
„Eg er viss um, aö Núnó hefir enga hug-
mynd um þetta. Brytinn fær auövitað ein-
hverja þóknun fyrir aö versla í Lagný hjá
kaupmönnum þar,“ sagöi Termont. „Þér get-
ið ckki gert yður hugmynd um, kæri vinur,
hvilíkri óhemju er eytt í þvi húsi. En eg skal
nú tala viö Núnó, og öllu skal veröa kipt
í lag fyrir kveldiö."
Pont Croix þakkaöi honum fyrir, og úr
því aö fundi þessara vina hafði nú boriö
samati, var ástæðulaust aö skiljast strax, Ter-