Vísir - 26.11.1925, Blaðsíða 2

t
VlSIR
Umsóknir nm styrk úr styrktarsjóði skipstjóra og síýri-
manna við Faxatlóa, eiga að vera komnar til formanns
Öidnfélagsins íyrir 15. desember næstkomandi.
Rúsínur,
Sveskjur,
Epli þurknð,
Apricots,
Ferskjnr,
Döðlur,
Fíkjnr.
G. Rristjánsson
pt. formaður.
Hafnarstræti 17.
i
t
I
( -;------——————
Inniletg þakklæti vottast hér með öllum, sem á einn eða
annan hátt sýndu okkur samúð og hluttekningu, við frá-
fall og jarðarför sonar míns og bróður okkar, Jóns Óla-
sonar, kaupmanns.
Elinborg Tómasdóttir og börn.
Símskeyti
Khöfn 25. nóv. FB.
Briand tókst ekki að mynda
stjórn í Frakklandi.
Sima'ð er frá París, a'ö Briand
hafi gefist upp við að mynda nýja
stjórn. Jafnaðarmenn bjóðast til
að mynda nýja stjórn, vilji þeir
flokkar, sem hallast að þeim,
styöja þá.
Utan af landi.
—o—
ísafirði 25. nóv. FB.
8 vélbátar héðan byrjaðir veið-
um. Afli í tregara lagi. Síld lítils
liáttar veiðst i Skötufirði. Aflast
vel á hana í Miðdjúpinu. Tíð hag-
stæð. Snjólaust.
„Vesturland“.
Listamenn.
Átta konungar við útför Alex-
öndru drotningar.
Símað er frá London, að átta
konungar verði viðstaddir jarðar-
för Alexöndru drotningar.
Hátíðahöldum frestað.
Hátíðahöldum í desemberbyrj-
un vegna undirskrfftar Locarno-
samingsins, verður sennilega sleg-
ið á frest vegna hirðsorgar.
Khöfn 26. nóv. FB.
Gersemar Tutankhamens.
Símað er frá Cairo, að hálfgert
sé ráðgert að flytja þangað lík og
gersemar Tutankhamens, þar eð
hættulegt sé að varðveita þetta á
staðnum.
Baráttan við bannlagabrjóta.
Símað er frá Osló, að bardag-
inn við vinsmyglana sé harður;
óvenjulega miklar eftirspurnir
eftir jólabrennivíni.
Friðarverðlaun Nóbels.
Simað ér frá Stokkhólmi, að
Aftonbladet skýri frá því, að það
sé ekki ósennilegt, að Dawes hinn
ameriski, sem Dawes-samþyktin
er kend við, fái friðarvertðlaun
Nóbels á þessu ári.
V
Gúmmistigvél
fyrir börn og unglinga.
Verðið lágt.
Páll og Emil léku á tvö flygel
í og höfðu hjálparmenn tvo — voru
þeir þá fjórir í einni röð, — hvers-
| dagslegt eins og á áheyrendabekk,
| en hreinlegt til að sjá vegna þess,
. að nóg var rúm fyrir þá alla. En
! staðfesta og djarfleikur var á föl-
: um andlitum listamannanna.
; Og tónverkin byrjuðu að fæð-
! ast i stigandi framsögn með um-
j sögn og risi og afleiðsluend-
j ingum — alveg eins og í mál-
j fræði — og hljómmyndirnar birt-
j ust eins sjálfrátt og eðlilega —
alveg eins og þegar talað er rök-
hugsáð frá sönnum tilfinningum.
Við sem híustuðum vorum fá
— en við gleymdum sjálfum okk-
ur smám saman — þvi að hér voru
guðir tónanna í veldi sínu — og
vér áheyrendurnir urðum örlítil
börn. — Það var klappað af vana
eftir tvö fyrstu verkin — en lengi
og innilega, — mýkra og samstilt-
ara en eg hefi nokkru sinni heyrt
hjá áheyrendum — vér vorum 1
áhrifum hinnar „hljómfyltu sam-
slillingar".
Líkast til hafa þeir Emil og
Páll fundið þarna listaðferð sem
bæjarbúum verður geðfeld, —
flygelin tvö. — Hljómmagnið er
likast til mátulega mikið og ein-
falt til þess að okkur þyki svara
kostnaði, að hlusta méð athygli.
— Skapferli okkar sem' er bæði
gjöfult og heimtufrekt, finnur
þarna hæfilega viðstöðu fyrir
sterkustu kendirnar, — en einmitt
á þann hátt opnast hin mörgu sál-
arsvið milli þessara tveggja
hljómfjarlægða í eðli okkar — og
við það fá fleiri hliðar í sálarlífi
okkar tækifæri til þess að jjrosk-
ast — svo að meira jafnvægi
verður eftir ep' áður á skapferli
þess sem hljómleikinn sótti.
Skammdegi fer nú í hönd — og
gerist því þörf á undirbúningi til
mótstöðu myrkurs og kulda. —
Bæjarbúar eiga útverði —• al-
íslenska i listum — hljómlistar-
menn. — Þessum mönnum verð-
um við að trúa fyrir velferð okk-
ar meðan sól ekki skín, — ]jví að
í verkum jjeim er jjeir leika, er
birta mikilla meistara er sækja
liugi okkar heim með ljósi og yl.
Það er jjrent til fyrir borgar-
búann til jiess að halda heilsu í
skammdeginu, — gott heimilislíf,
starfræksla við fagrar listir, og
aö ganga vel búinn úti í náttúr-
unni og sjá hversu hún er undur-
samleg. — Hljómlistin lýsir hug-
anum inn á náttúrulönd tónanna
„inn í frumbygðir aldanna“.
íslendingar eru frægir um heim
fyrir margt og mikið — og vilja
vera það. — En hættulegast af
öllu fyrir hina sönnu list er ein-
mitt þetta, — að vilja verða fræg-
ur. — Hin sanna frægð er nátt-
úrulögmál sem birtist hér og jrar,
líkt og erfðagjöf sem er rétt að
hinum eða jjessum, þegar tími er
til korninn fyrir sliku. — Það sem
tilfinnanlegast vantar í íslenskum
listum nú, — er að gefa sér tíma
— flýta sér ekki of mikið — og
hlynna vel að jjví sem er lífvæn-
legt í ljstum okkar.
Vér íslendingar erum að byggja
okkur borg með nýtísku sniði og
vér höfum í hyggju að verða
hamingjusamir — en það er nú
erfitt mál. — Einungis verðum
við það ef við trúum því sem rétt
er — jafnt listamenn sem aðrir,
hvaðan svo sem jjað kemur. —
Einungis getum við haldið í horf-
inu, ef vér hlustum á þá menn,
sem lyfta okkur fram og upp til
þess að eygja mismuninn á
gleymskunni og nýjum uppgötv-
unum. — Og mennirnir sem eiga
að hjálpa oss til ]æss að sjá þenn-
an mismun, eru hljómlistarmenn
okkar. Þeir verða nú að hjálpa
um stund upp brattann.
Eg sit einn í stúkunni. — Eg
fylgist með tónum slaghörpunnar
tvígildur. — Páll situr teinréttur
gjörhugall, hinn þaulæfði
orgel-meistari. — Emil Thorodd-
sen, hinn verðandi meistari, grann-
ur, innfjálgur — trúir á list sem
inspirerað form. — Samspilið er
óviðjafnanlegt. — Eg hefi ekki
heyrt neitt betra hér á landi, finst
mér. — Þeir kunna nógu mikið,
jjessir tveir menn, til jiess að und-
irvitund Jjeirra kemur fram — ís-
lensk blæbrigði streyma í frjáls-
um andvara í hinu himingnæf-
andi meistaraverki. Þessir menn
eru færir um að spila fyrir allan
heiminn jjegar fram í sækir, ef þeir
halda áfram að vinna að jrví — eg
finn jjað glögt. — Þeir leika fyrir
sköpunarverkið. — „Þar er ein og
einráð verðandin sem ræður.“
Kristallshrein og tær frum-
efni fylla salinn — hljómsveifl-
urnar fylla hvern ,desimala‘ i rúm-
inu — og veggir og loft verður
gagnsætt eins og úti um hásum-
ar • í sólskini. — Himininn er
nokkrum ,desigrömmum‘ blárri en
um sumarnótt •— og mettur af
blómum svo langt sem augað eyg-
ir. — Undra brött fjöll í sól og
litaríki rísa frá grunni undirstöð-
unnar, með skærar og skrúðugíir
hlíðar — í snöggum, hrífandi tón-
brigðum. — — Það drífur stór-
um, ilmandi rósum yfir öll fjöll,
og yfir allar hlíðar — háramðum,
með stórum, algrænum blöðum.
Himininn er Jjrunginn af inspira-
tion, svalur! og angandi þökk —
heilagri-------heilagri Jjökk.
Rvík í nóv. 1925.
Jóhannes Sveinsson Kjarval.
frá Uestur-ísfeidinoui.
íslenskur þingmaður.
I liinum nýafstöðnu kosning-
um til Sambandsþingsins í Ott-
awa (höfuðborg Kanada), var
Islendingurinn H. M. Hannesson
kosinn. Er hann fyrsti Islend-
ingurinn, sem kosinn hefir verið
á SambandsþingiS. Hann er
fseddur í Öxnadal í EyjafirSi 27.
nóv. 1884. LögfræSipróf tók
hann viS Manitobaháskólann ár-
ið 1905. Ilann gegndi ábyrgðar-
miklum stöðum í kanadiska
hemum, meðan heimsstyrjöldin
stóð yfir, og smáhækkaði í tign
uns liann var gerður að her-
deildarforingja. Heimskringla
kveður hann gáfaðan mann og