Vísir - 10.08.1926, Blaðsíða 2

Vísir - 10.08.1926, Blaðsíða 2
yisiR Nýkomnar danskar kartöflur. Símskeyti —o- Khöfn, 9. ágúst. FB. Ráðstjórnin rússneska mótmæl- ir því, að uppreisn sé þar í Iandi. Símað er frá Moskva, að ráð- stjórnin hafi lýst því yfir, að uppreisnin sé hreinas ti uppspuni. Símað er fi'á Varsjá, að blöð- in þar flytji nýjar fregnir af uppreisninni gegn ráðstjórn- inni. Sagt er, að herinn sje mjög óánægður með útnefning Un- schlichts herforingja. Margar herdeildir hafa óhlýðnast hon- um. — Morðtilraun gagn Stalin mishepnaðíst. Banatilræði við Pangalos. Símað er frá Aþenuborg, að gerð liafi verið tilraun til þess að myrða Pangalos. Var skot- <ð á liann, en liann sakaði ekki. — Tilræðismaðurinn er talinn geggjaður. Utan af landi. —o-- Akureyri, 9. ágúst. FB. Saltað í Akureyrarumdæmi vikuna 1.—8. ágúst 5123 tunn- ur af sild, en kryddað i 1065 tunnur. Alls mun nú saltað og kryddað á öllum veiðistöðvum norðanlands tæp 40 þúsund tunnur, en á sama tima í fyrra rúm 100 þúsund. ísl. Svar til Jóns Bergsveinssonar. í Vísi 13 og 14. júli skrifar Jón Bergsveinsson „nokkrar athuga- semdir“ viö skýrslu mína um síld- arsölu og sildarmarkao. Eg var fjarverandi, þegar greinin birtist, og gat því ekki svaraö henni strax. En sökum þess, að hún ber með sér talsverðan athugunarskort á málinu, þykir mér ekki rétt að ganga fram hjá henni þegjandi. Mér er ekki algerlega ljóst, hvort ætlan höfundarins var að veitast aö mér persónulega, eöa hvort hon- um hefir aöeins gengið til góður vilji, að verða þarfur þessu mál- efni. En hvort sem er heldur, ætla eg a'Seins að víkja að málefninu og svara þeim atriöum, sem mér þykir einhvérju skifta. J. B. heldur þvi fram, aö rangt sé hjá mér, að Svíar bæti i síldar- tunnur héðan og sendi þær til við- ’skiftamanna sinna með ákveðinni þyngd. Það er flestum ljóst, sem eitthvað þekkja til, að rétt er sem eg segi, en J. B. er auðsjáanlega þessu ókunnur. Eg átti langt tal Versl. Ben. S. Þórarinssonar er ávalt birg af ódýrum barna- sokkum, barnabuxum, hosum, bolum (úr uil 00 baðmuil), treyj- um og útifötum o. s. ftv. um þetta viö stærsta síldarkaup- anda í Svíaríki i vetur, og kvað hann það mikinn ókost, að geta ekki sent síldartunnmr héðan til viðskiftamanna sinna, án þess að þurfa að vega þær og hæta í þær. Enga glöggskygni þarf heldur til þess að sj;t,.að alvarlegar óánægju- raddir muudu fljótlega rísa frá smákaupmönnum í Svíþjóð, ef- þeir ætti að kaupa sildartunnur héðan með afar misjafnri þyngd, frá 75—95 kiloy og greiöa líkt verð fyrir ’hverja tutmu. En þessu hafa innflytjendurnir séð fyrir metTþví að selja tunnurnar með ákveðinni þyngd. Næst talar J. B. um kaupendur i Tékkóslóvakiu og um það, að eg hafi svarað neitandi, að tilgreint væri stykkjatal í tunnum héðan, að þær hafi allar ákveðna þyngd og að stjórnarstimpill sé á hverri tunnu. Hvers vegna að svara þessu neitandi? segir greinarhöf- undur. Af þeirri einföldu ástæðu svaraði eg þessu neitandi, að ekk- ert af þessu er framkvæmt. Stykkjatal er áætlað. Vigt er áætluð. Stjórnarstimpill er enginn. Þetta veit J. B. eins vel og hver annar. En þó að þetta sé svo nú, þá hindraði það mig ekki að segja umræddum kaupendtim, að þeir gæti fengið síldina þannig útbúna eða á hvern annan veg, er þeir vildi. En J. B. ‘heftr. auðsjáanlega ekki komið til hugar, að eg mundi hafa vit á slíku. Um það að verka síldina á skoska visu er og nokkur ágrein- ingur. Telur J. B., að erfiðara muni að selja hana þannig. Sví- þjóð er nú því aær eina landið, sein kaupir sild verkaða á þann hátt, sem vér geram. Það er þvi engin ástæða til, að breyta um verkunaraðferð á þeirri síld, sem Jiangað er se&J. En flest önnur lönd, sein síld kaupa, vilja hafá hana verkaða á skoska vísu, og; eina ráðið til að selja síld í þeiui! löndum, er að verka hana eins og* neytendurnir vilja hafa hana. ITítt er að vinna fyrir gýg, að reyna að selja þeirn sild verkaða á annan hátt, en þeir hafa vanist. Jón er matsmaður sildar og þykir vafalaust nærri sér höggv- ið, með því, sem eg segi um sild- armatið. Eg segi i skýrslunni, að matið sé í svo mikilli niðurlæg- ingu, að enginn erlendur kaup- andi, sem til þess þekkir, og síst Svíar, hafi traust á því og vilji kaupa eftir því. Út af þessu legg- ur hann fyrir mig tvær spuming- ar. 1. Hvers vegna kaupa Sviar sildina fob. óséða þegar hún er i háu veröi ? 2. ITvers vegna vilja Sviar, þegar síldveiði hef>- v«rið mikil og verðið lágt, ekki kattpa síldina nema komna til Svíþjóðar og viðurkenda af kaupendum Ekki veit eg hvort Jón leggur spurningar þessar fyrir mig vegna þess, að hann hyggur sig munu reka mig i vörðurnar með þvi að spyrja mig sem barnalegast, eða hitt, að hann dtafi svo illa brotið þetta mál til inergjar, að hann telji sér trú um, að þetta sanni að rrjatið sé ekki i þeirri niðurlæg- mgu, sem eg gat um. En hið ein- kennilegasta er, að þessi kaupað- fcrð, sem hann talar um í spúrning- um sínum, sannar niðurlægingu matsins. Eg skal skýra þetta nokkuru nánara vegna þeirra sem þetta lesa og ekki erw betur fræddir en Jón. Þegar lítið er am síld og verð- ið hátt, hafa kaupendurnir sig mjög i frammi tiT þess að kaupa síFdina og gera þ-vf seljendum befiri boð, en þeir gera ef mikið framboð er. Þetta er svo um alla vöru. Þess vegna kaupa þeir síld- ina fob. og láta sína eigin menn líta á bana áður en liún er send. Þá er ekki verið að spyrja um matsvottorð. Þegar lítið er um síld, þá taka kaupendurnir jafnvel fullu verði þá síld, sem ekki er fyrsta flokks vara, vegrra þess að ■ekki er hægt að fullnægja_ eftír- spurnínni frá neytendunum. — Þetta sannar á engan veg, að ís- Ienskt síldarmat sé ekk£ í niður- lægingu. Þegar svo mikið veiðist af sild, að markaðurinn hefir ekki not fyrir hana alla, þá fér verðið venjulega sílækkandi. Þá sækja seljendurnir á, til þess að losna við vörtina með senr minstu tapi. Þá hafa kaupendurnir venjulega töglin og hagldirnar. Og seljend- urnir verða að gera sér að góðu jjað örþrifa-úrræði, að senda síld- ina til Sviþjóðar undir dóm kaup- andans, áður en hann segir til um hvort hann vilji kaupa* hana eða ekki. Þegar svona er málum kom- ið, erekkert inat, hversu gott sem cr, sem getur hækkatf verðið. En það getur varnað þvíj.að menn, ef til vill óafvitandi, sendí út miður góða eða skemda síld; sem kaup- endbrnir svo fleygjá burt og vilja ekkf sjá. Áreiðanlégt mat gæti vamað þvi, að menn hafi stór- kostnaö við að sendá hurt slíka síld handa kaupendtmum til að velja úr eða kasta brott. Þetta er því einn liður sem sannar að is- tenskt síldarmat er í niðurlægingu. Aldrei er mats,. sem kaupendur trúa, eins raikils þörf og þegar síldin er í lágu verði. Ef Svíar vissu, að jjeir mættu treysta mat- inu, mund'u útflytjendur sildar hér varla þttrfa að hlíta þeim nauð- ungarskilmálum ]>egar framboð er. mikið, að íara með síldina til Svíþjóðar og sýna kaupanda hana, áður en hann ákveður hversu mikið hann telur gott af henni og vill taka. En íslendingar vita og Svíar vita, að oft heíir komið fyr- ir, að síld sem héðan hefir verið send, sem fyrsta flokks vara, hefir verið skemd eða léleg vara. Lítið aðhald er þvi fyrir kaupendurna að kaupa eftir núverandi matsvott- orðum, þegar mikið er af síld á boðstólum. Eg skal geta þess, að cinn elsti og stærsti kaupandinn i Svíþjóð ^agði við mig, að af öllum Xjd/ t ■ ý'-. ijjgS]] Sí*9* JOH. OLAFSSON & CO., REYKJAVIK. K. F. U. M. peir drengir og piltar, sem vilja taka ;þátt í Kaldárselsdvöl, komi til viðtals í kveld kl. 8C — Lagt verður af stað miðv.iku- dagskveldið kemur. —o— Valur III fl. æfing i kvöld kl. 8%. islenskutn sí 1 darútf 1 yt;j,endutn væri að eins, tveir, sem hann þyrði að kaupa sild af óséða. Þarna er vöruvöndun útflytjendanna og drengileg viðskifii orðin að þvi matsvottorði, sem allir íslenskir síldarseljendur þyrftu að hafa. Matsvottorð era til þess, að kaupandi geti öruggur keypt vör- una óséða, án þess að þurfa að óttast, að hún sé öðru vísi en.hún er sögð vera. Sé öruggara rnati komið á síldina, er eg ekki í vafa um, að eftir skamman tíma mætti selja hana án undantekningar eftir matsvottorðum til Svíaríkis, ■hvernig sém á stendur, jafnvel þegar hún er í mjög lágu verði. Þetta getur þó því að eins staðist, að rnenn sendi ekki vöruna í um- boðssölu, þegar illa gengur að selja. hyg'g'. eg fari ekki með af nýjustu gerð. Altaf stærst ÚE-val. Nokkrar dömutöskur með hálfvirði. Leöurvöradelld Hljóðfærahýssias. öfgar þótt eg segi, að því fé, sem nú er varið til mats á síld, sé kast- að á glæ. En þótt núverandi mat hafi ekki hindrað sölu til Svíþjóð- ar undanfarið og muni varla gera meðan síldarútvegurinn er i þeiní hershöndum sem hann er nú, þá verður aldrei komist inn á nýja markaði með núverandi matsað- ferð, eða þeim frágangi á síldinni sem nú er. En því lengur sem hygnir menn hugsa þetta mál, verður þeiin betur ljóst, að lausn þess liggtir utan Svíþjóðar. Bjöm ólafsson.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.