Vísir - 12.12.1926, Page 6

\1SIR
Orðsending til ungra stúlkna.
1 6 mánuSi hefir nú veriö unniö
aö söfnun hlutafjár til aö koma
upp heimili i Rvík fyrir konur og
félagsskap þeirra.
Inn komiö hlutafé til gjaldkera
er nú aö upphæð kr. 27717.47, og
auk þess talsvert ógreitt af lof-
orðum, sem full ástæöa er til a'ð
halda aö muni koma innan skams.
Þetta má kallast góöur árang-
ur á jafn skömmum tíma og sýn-
ir hve nauðsynlegt menn telja slíkt
heimili og hér er gert ráð fyrir.
JÞá munu og margar konur finna
það sóma sinn, að bregðast ekki
því trausti, sem þing og stjórn
sýndi íslenskum konum, með því
að láta þeim í té ókeypis lóð á
ágætum stað undir bygginguna.
Kvennaheimilið á líka vini og
stuðningsmenn vestan hafs, er
reynast munu því drengir góðir,
má þar til nefna Thorstínu Jack-
son frá New (York. Hún hefir rit-
að um málið í blöðin vestra, og
nú tekið að sér umboð fyrir h.f.-
stjórnina vestan hafs. Hefir ung-
frú Jackson kynt sjg svo hér í
sumar, að full ástæða er til að
vænta góðs árangurs af starfi
hennar fyrir málið.
tJtlitið hér er sem stendur slikf,
að hætt er við að ekki seljist mik-
ið af hlutabréfum næsta missiri.
Þó má alls ekki leggja árar í bát,
til þess er fresturinn til 1930 of
stuttur, og jafnframt væri það að
bregðast trausti allra þeirra, sem
fyrir málið hafa unnið.
TÁ, 2. landsfundi kvenna á Ak-
ureyri síðastl. vor var samþykt
tillaga frá frú Sigríði Þorsteins-
dóttur í Saurbæ í Eyjafirði, þess
efnis, að skora á konur, yngri sem
feldri, að vinna vel seljanlega muni
og senda þá til stjómar h.f.
Kvennaheimilið í Reykjavík. Hún
sæi um sölu á þeim, en andvirðið
'gengi til Kvennahéimilisins..
Ef þetta yrði alment, mundi það
reynast mikill styrkur. Og líklegt
er, að margar konur ættu hægra
með að leggja Kvennaheimilinu
lið á þennan hátt en með beinurn
peningaframlögum.
Stjórnin vildi því Ieyfa sér að
snúa máli sínu til allra kvenna, en
þó einkum til yðar, ungu stúlk-
ur, því þér hyggjum vér að hafið
fremur tíma aflögu, í von um að
þér viljið vinna að því, að styrkja
og prýða það heimili, sem yður á
að vera helgað. Þar sem vér telj-
um mjög áríðandi að þar mættii
sem mest vera unnið af íslensk-
um höndum og í íslenskum stíl,
mundu allir munir, er hafa mætti
til húsbúnaðar eða híbýlaprýði,
geymdir til afnota fyrir heimilið
sjálft. Til þessa mætti nefna:
gluggatjöld, ábreiður, fóður á hús-
gögn, dúka ýmsa o. m. fl. — Aýr-
ir munir, eins og tillagan gerir ráð
fyrir, yrðu seldir, og andvirði
þeirra lagt í sérstakan sjóð, er á
sínum tíma yrði varið til kaupa á
innanstokksmunum.
Tekið mundi af stjórnarkonum
með þökkum á móti öllum slíkum
hlutum, er tillagan gerir ráð fyr-
ir, á hvaða tíma sem væri, þó
mundum vér telja heþpilegast að
þeir kæmu að vorinu.
Um leið og vér sendum þessa
orðsendingu frá oss, getum vér
ekki látið vera að snúa sérstaklega
máli voru til ungra kvenna i
Reykjavík.
Enn sem komið er hefirKvenna-
heimilið ekki notið liðs yðar jafn:
alment og við hefði mátt búast og
það þarfnast, eigi það að vera
komið upp innan þess tíma sem
ráð er fýrir gert.
Landar yðar vestan hafs Ieggja
nú margir, þótt efni séu smá, frá
litla upphæð mánaðarlega, í von
um að sá draumur mætti rætast,
að þeir fengju að sjá kæra, gamia
landið hátíðaárið 1930.
Það er ekki síður gaman að
fagna gestum en að vera gestur
sjálfur. Best er þó, að um leið og
unnið er að undirbúningi gestum
til fagnaðar, að sú vinna mætti
vera einnig til frambúðar. Við höf-
um illa efni á að leggja mikið t
d. i þær byggingar, er verða „tjald
til einnar nætur",
Ungu konur Reykjavíkur!
Munduð þér nú ekki, að dæmi
jafnaldra yðar víðsvegar um land,
vilja takast á hendur að safnatlít-
illi upphæð hver fyrir Kvenna-
heimilið? Eða þér, sem landar í
Ameríku, legðuð til hliðar litla
upphæð mánaðarlega, t. d. 1-—5
kr. Það getur verið að þér þyrft-
uð að neita yður um eitthvað smá-
Jólagjafir
er best aö kaupa i
Bókaverslnn
liriibj. SvtiibjamrsBnr:
Litlð í glnggana.
OOOOQOOOOOOOOQOQOOOOQOOOÓf
Falleg,
hvít sútnð sauðskinn,
hentug til jólagjafa, fást í Skjald-
borg, hjá Boga Jóhannessyni.
Á Laugaveg 48
eru D í V A N A R með mis-
munandi verði. — Hvergi eins
ódýrir, eftir gæðum. — Einnig
Húsgögn, ágæt á skrifstofu, fyr-
ir hálfvirði.
Vinnustofan.
Jón Þopsteinssbn.
vegis, en með þessu væri kvenna-
heimilinu borgið. Á þennan hátt
ToUring
Kr.3350
Verðið
reiknast
f.o.b.Rey-
kjavik.
'^R.4440i|"£rus
- fi-xk. og fjörutíu krónur. Vitið þjer,
að þjer fyrir svona lágt verð getið
keypt hina allra ákjósanlegustu fjöl-
skyldubifreið — og meira að segja
mjög fallega bifreið? Lítið þjer á
myndina — eða það sem betra er —:
Látið Fordsala þann, er naestur yður
býr, sýna yður hina endurbættu Ford
„Tudor” Sedan.
Yfirbyggingin er öll úr stáli. Sætin eru
djúp og þægileg. Það er nóg fótarúm,
kemur það af „beinnar línu” yfir-
byggingunni, sem hefir verið lengd.
Hurðirnar eru breiðari. Stýrið hefir
verið gert lægra, og það er hægur
aðgangur að benzingeyminum að utan.
Það er langt síðan að sparsemi og
áreiðanlegleiki Fordbifreiðarinnar
varð alkunnur, og gerði það að verk-
um, að Fordbifreiðin hefir náð al-
menningshylli fram yfir nokkra aðra
biffeið.
Pantið Fordbifreið yðar núnal
Skrifið eftir
vérðlista
Runabout
Kr.3145
C o ií p é
Kr.4305
„Xudor”
Kr.4440
„F ordor”
Kr.4750
mundi því ekki einungis safnast
fé, það eignaðist líka samúð yðar.
Þér, sem þessu vilduð sinna,
gætuð snúið yður hvort heldur
munnlega eða bréflega, til ein-
hverrar af undirrituðum stjórn-
endum, sem gefa mundu allar
frekari upplýsingar.
Bríet Bjamhéðinsdóttir,
Þingholtsstræti 18 (sími 1349).
Laufey Vilhjálmsdóttir,
Klapparstíg (sími 676).
J?að er engum vafa undirorpið, að Dyke-
land-mjólkin er einhver hin besta mjólkur-
tegund, sem fæst. — Ef yður vantar rjóma
í jólamatinn, þá kaupið Dykeland-mjólk.
Hana má þeyta eins og rjóma, en auk þess
má blanda hana til helminga með vatni, og
þá fáið þér mjólk, sem fyllilega jafngildir
nýmjólk, að því er rannsóknarstofa ríkisins-
vottar, eftir að hafa nákvæmlega rannsakað-
mjólkina. — Dykeland-mjólkin verður þvf.
vafalaust ódýrust í notkun, en um leið
er hún b e s t.
Guðrún Pétursdóttir,
Skólavörðustíg 11 (sími 345).
Inga L. Lárusdóttir,
Sólvöllum (simi 1095).
Steinunn Hj. Bjamason,
Aðalstræti 7 (sími 22).
Fæst í heildsölu. hjá
I. Brynjólfsson & Kvaran.
Visis-kafHð gerir illa gltða.
ÁST OG ÓFRIÐUR.
greinilega í skyn, að hann vildi ekki heyra neitt þess
háttar.
Það þótti sjálfsagður siður meðal liðsforingjan'na að
koma sér vel við Reutlingen og sá, sem vildi það, varð
þá líka að gera sitt til þess.
En Hertzberg einn drakk honum til enn einu sinni, og
sagði hlæjandi: „Þér hafið þó að minsta kosti sann-
fært okkur um eitt, herra höfuðsmaður: — að það
var ekkert raup, sefn þér sögðuð „að ofurhuginn Reut-
lingen t e k u r það, sem hugur hans girnist".
10. KAPÍTULI.
í björtum, heiðríkum morgunsvalanum riðu riddararn-
Ir eftir harðri hjarnbreiðunni.
Hóhenfriedberger hergöngulagið hljómaði skært og
glaðlega og þessum tónum, sem gert höfðu Úlriku dauð-
lirædda fyrir nokkrum vikum, fylgdi hún nú sjálf í miðj-
tim riddaraflokkinum.
Hún sat á Iitlum sleða, dúðuð í loðfeldi og ábreiðum.
iVið hlið hennar sat Annetta þerna hennar, og Ferdínand
var ökumaður. Vildi Reutlingen engum trúa fyrir henni
öðrum en þessum trúa þjóni sínum.
Ferdínand var fæddur sama dag og Reutlingen, og
höfðu þeir aldrei skilið upp frá þeirri stundu. Gat Reut-
lingen reitt sig á hann eins og sjálfan sig.
Afarlöng farangurslést með landtjöldúm og allskonar
vistum fylgdi herdeildinni eftir, og þar á meðal hinn
skrautlegi sleði, er hin unga frú Reutlingen sat í á þess-
ari einkennilegu brúðkaupsför.
Hún hafði kvatt Langeróde og klaustrið friðsæla, er
svo lengi hafði verið heimili hennar. Alt af hafði hún
kviðið fyrir því að kveðja það, en nú vissi hún varla af
þeirri kveðju. Hún hafði farið úr.húsinu eins og í leiðslti
og fór nú líka burt þaðan eins og í einhvers konar leiðslu.
Hinir seinustu viðburðir voru henni sem ógreinilegar
þokuinyndir.
Var þetta virkileiki, — þessi sleðaferð með riddara-
flokknum, eftir tónurn Hóhenfriedberger hergöngulags-
ins ?
Já, það var sannur virkileiki. Hún varð að taka það
upp aftur og aftur fyrir sjálfri sér. — Hún var gengin
honurn á hönd, falin umsjá hans og vernd/ — þar á
var enginn efi! Óvissan og iirræðaleysið var um garð
gengið!
En þessi staðreynd hvíldi á henni eins og mara.
Hann hafði fengið sínu framgengt. En hvernig stóð
á því, að hún hafði látið yfirbugast, þvert á móti ásetn—
ingi sínum? Henni rann í skap, þegar hún heyrði hinæ
skipandi rödd hans í fararbroddi.
Henni fanst það eins og einhver kaldhæðni gegnr
sjálfri sér, að hún skyldi hafa orðið að ganga skilyrðis--
laust þessum manni á hönd, sem gekk undir nafninu-
„ofurhuginn Reutlingen“ í þessum mikilláta riddara-
flokki.
Nú reið hann að sleða hennar.
„Er það víst, að yður sé elcki kalt, náðuga frú “ spurðr
hann. „Þjer verðið að segja til, ef yður vanhagar um-
eitthvað. Ferdínand og Annetta hafa ekki öðru að sinna,-
en að hlusta á skipanir yðar og framkvæma þær.“
Að svo mæltu fór hann burt aftur, án þess að bíðæ
svars, enda virtist hann ekki hafa búist við neinu svari.
Annetta horfði á eftir honufn með tindrandi augum.
Hún skildi ekkert í óframfærni og dapurleik hinnar ungU'
hústmóður sinnar. Sjálf hafði hún fyrir sitt leyti hina-
mestu ánægju og skemtun af þessari æfintýraferð með
svo fríðu og fjölmennu föruneyti.
Um miðjan daginn var áð stutta stund og um kveldið
tók herdeildin sér náttstað í þorpi einu litlu. Gestrisní
var þar af skornum skamti og gistihúsið fremur óþokka-
legt og þægindalítið. Það var rétt svo, að herdeildin gat
fengið að hýrast þar.
Wolf Eickstedt lyfti Úlriku úr sleðanum ög leiddi han»