Vísir - 13.01.1927, Side 4

/
VlSIR
Boðsbréf
að mánaðarriti um andleg mál.
Vér höfum oftlega or'Sið þess
varir, nú á undanfarandi árum, aö
bæ'Si prestar og fjölda margir
menn a'Srir, sem áhuga hafa á and-
legum málum, hafa fundið sárt til
vöntunar á frjálslyndu blaöi, er
ræddi trúmál. Lengi hefir ekkert
slíkt blaö veriö til, og er það mikil
furða, meö jafnfrjálslyndri þjóö og
víösýnni og Islendingar eru. Á-
stæöan fyrir þessu álítum vér, aö
sé einkum sú, aö vantað hafi fram-
kvæmdir til að annast ritstjórn og
útgáfu þess. Af þvi aö vér teljum
hér svo brýna nauösyn fyrir hendi
að ræöa trúmál á þann hátt, er
samrímist hugsunarhætti og þekk-
ingu nútímans, höfum vér ráöist
í aö gefa út þetta boösbréf, og
leita með þvi undirtekta almenn-
ings um útgáfu slíks blaðs.
Vér viljum geta þess, að vér eig-
um vísan stuðning margra mikil-
liæfra og viðsýnna manna, bæöi
innan prestastéttar og utan; enn-
fremur væntum vér samvinnu við
fjöldamarga aðra, þ ótt vér enn
höfum eigi náð svari frá þeim.
Um grundvöll þessa trúmálarits
viljum vér ennfremur taka þaö
fram, að viö frjálslyndi skiljum
vér þaö, að.gefa sem allra flestum,
er ræða vilja með alvöru um ei-
lífðarmálin, kost á að taka til máls
án tillits til trúarskoðana og
flokka. Einkum viljum vér gera
oss far um, eftir því sem tök verða
á, að fræða mehn utn ýmsar stefn-
ur, sem nú eru uppi í kristninni er-
lendis, en lítt eru kunnar hér á
landi, og benda á ýmsar bækur,
er vér teljum mjög athyglisverð-
ar. Þá höfum vér miklar vonir .um
að geta flutt glöggar fregnir af
andlegu lífi meðal bræðra vestan-
hafs, því að einn af félögum vor-
um er ráðinn forstöðumaður safn-
aðanna aö Gimli í Manitoba.
Fái fyrirtækið góðar viðtökur,
þá vonum vér að geta hafið út-
gáfuna mjög bráðlega. Veröur rit-
ið alls 12 arkir (192 bls.) í stóru
3 blaða broti á ári. Andvirði blaðs-
ins höfum vér eigi séð oss fært
áð hafa lægra en 5 lcrónur, en veröi
einhver arður af útgáfunni, mun
honum verða varið til eflingar rit-
inu. Þess viljum vér ennfremur
Landsins mesta úrvnl ai rammalistnm.
Myndir tanramiaaSar fljótt og rel. —■ Hvergl ebsa édýrt.
finðmnnðnr Ásbjömsson,
LtngiT^g 1.
íslensku gaffalbitapnip
írá Víkmg Catming Co.
hljóta einróma lof allra, sem
reynt hafa. ^ir eru ljúffengir,
lystaukandi og næringarmiklir.
peir fást í öllum matarversl-
unum, í stórum og smáum dós-
um, sem líta þannig út, sem
myndin sýnir.
hlýip og góðip.
Verðið lækkað
Vetrar-
frakkar
Vöruhúsið.
geta, að vér munum bjóða vænt-
anlegum kaupendum allmikinn af-
slátt á ritum og ritlingum um trú-
mál, sem einhver okkar eða blað
vort kann að gefa út. Höfum vér
nú þegar fengið loforð um þýð-
ingu á mjög merku riti um Fjall-
ræðuna, eftir Johannes Múller,
þýskan trúspeking.
Áskriftir sendist til cand. theol.
Einars Magnússonar, Sólvöllum,
Reykjavík.
Virðingarfylst.
Reykjavík, í desember 1926.
Páll Þorleifsson,
prestur að Skinnastað.
Þorgeir Jónsson,
kand. theol.
Einar Magnússon,
kand. theol.
Benjamín Kristjánsson,
stud. theol.
vandaðir og ódýriF.
r
ArmiBjarnL
Sími 417.
Björn Magnússon,
stud. theol.
Jakob Jónsson,
stud. theol.
Jón ólafsson,
stud. theol.
Kristinn F. Stefánsson,
stud. theol.
Ludvig GuSmundsson,
stud. theol.
Sigurður Stefánsson,
stud. theol.
Þormóður Sigurðsson,
stud. theol.
Þórarinn Þórarinsson,
stud. theol.

Egg.
Egg á 18 aura stykkið. *
ísl. smjör úr Borgaríirði, ódýrt,
Von.
Sími 448 og 1448.
Gúmmístimpla?
fást i FélagaprenísiuiiSjauzii
Ssekiö ei það til útlanda, sera hmgt ef
aC fá jafngott og ódýrt hér & læmdi.
Fermda unglingsstúlku vantar
á gott sveitaheimili til að gæta
barns. Þarf að hafa fengið kíg-
hósta. Uppl. á Spítalastíg 7, uppi,
milli kl. 8—9 e. h, (266
Rukkari óskast. Tilboð, með
upplýsingum um reynslu við starf-
ið og borgunarkröfu, sendist í
lokuðu umslagi til afgr. Vísis.
(269
Stúlka óskast til Keflavíkur.
Uppl. Vesturgötu 51 C. (264
Grímubúningar saumaðir í Mjó-
stræti 6. (262
Tek að mér að hnýta net. Sími
1464, eftir kl. 6. Vigfús Vigfús-
son. (261
Ef þið þurfið að fá stækkaðar
myndir, þá komið í Fatabúðina.
Þar fáið þið það fljótt og vel af
hendi leyst. (458
Sett hár í gamla kústa og bursta
af öllum tegundum. Mjög ódýr
vinna. Vinnustofan, Bergstaða-
stræti 22. (521
Stúlka, sem liefir fengið kíg-
hósta, óskast i vist. Elín Storr,
Grettisgötu 2, uppi. (255
Hreinleg og góð stúlka óskast
í vist nú þegar, á Laugaveg 33 B,
miðhæð. (248
Tek að mér allskonar trésmíða-
vinnu, bæði við húsabyggingar og
húsgagnasmíð. — Geri uppdrætti
að húsum mjög ódýrt. Vinnustofa
á Haðarstíg 14, milli Bragagötu
og Njarðargötu. Jóhannes Kr. Jó-
hannesson. (249
Ný egg til suðu á 25 aura.
stykkið og nýtt skyr, fæst i Mat-
ardeild Sláturfélagsins, Hafnar-
stræti. Sími 211. (267
Isl. smjör, Tólg, Rúllupyisur
fæst hjá Silla & Valda, Baldurs-
götu 11, Vesturgötu 52. (260-
§§g^- Reyktóbak með sérstöku
tækifærisverði, verður selt næstu
daga. Einnig ódýrar reykjarpípur.
— Tóbaksverslunin, Laugaveg 43.
(268
Gott, gufubrætt lýsi, á 1 krónu
flaskan. Laugaveg 39. (25S
Mjólk fæst í Alþýðubrau'ð-
gerðinni allan daginn. (87
Léreftasaum. Nokkrar stúlkur
geta komist að til þess að læra
léreftasaum. Uppl. Stýrimanna-
stig 12. Sími 1346. (254.
Silfurbúinn sjálfblekungur hefir
tapast. Finnandi vinsamlega beð-
inn að skila honum á afgreiðslu
Vísis, gegn fundarlaunum. (265.
Tapast hafa tvær bilkeðjur.
sennilega ^rá Lækjargötu að
Bergstaðastræti 39 B. — Skilist
þangað. (210
Karlmannsreiðhjól fundið síð- astliðið haust við Hafnarfjarðar-
veginn. A. v. á. (207-
HUSNÆÐI
1
Stofa og eldhús, eða aðgangur
að eldhúsi, óskast strax. Uppl. í
sima 1520. (263;.
Herbergi til leigu fyrir einhleyp-
an, á Laugaveg 3, uppi. (259,
Stofa til leigu fyrir einhleypan.
Uppl. í versl. Ámunda Árnasonar,
(257;
2—3 herbergi og eldhús óskast:
nú þegar eða siðar. — Skilvís-
greiðsla og meðmæli fyrir hendi.
Tilboð sendist afgr. Visis, merkt:
„Húspláss". (209'!
Fj elagsprentsmið j an.
ÁST O G ÖFRIÐUR.
an? Hún vildi ekki grenslast eftir því — að minsta kosti
ekki enn. Hún vildi ekki eíast um trúnað hans og gefa
sig afbrýðinni á vald, enda fanst henni að hún mundi
þá algerlega missa vald sitt yfir honum.
Þau höfðu aldrei talað neitt um framtíðina, þvi aö
Wolf Eickstedt var fátækur, og Súsanna gerðr réttmæt-
ar kröfur til lífsins.
Það var gamla sagan, en hver skyldi endirinn verða?
Súsanna andvarpaði. En hvað langt var orðið síðan þau
höfðu sést! Var æskan, blómi lífsins, ekki bráðum á
enda?
„Eg þarf ekki að biða,“ sagði hun gremjulega við
sjálfa sig.
Ekki voru nema fáir dagar síðan að annar maðúr haföi
beðið hana um hönd hennar og hjarta, og sá, sem þannig
hafði kropið að fótum hennar, var Heinz Reutlingen.
En hún gat ekki orðið við bón hans. Hún hafði neitað
lionum og hann hafði gengið burt frá henni, hlegið
kuldahiátur og sagt: „Þér skuluð ekki halda, að þér
getíð treyst á Wolf Eickstedt! Hann er að draga sig
eftir mágkonu minni þessa stundina — þangaö til hann
gleymir henni líka.“
Henni hafði gramist orð þessi og þau hljómuðu sí-
feldlega fyrir eyrum hennar. En hvað þurfti hún að vera
a'ð setja þetta fyrir sig? Ekki þurfti hún að bíða hans!
Þá heyrði hún létt fótatak fyrir aftan sig og sneri
sér fljótlega við.
Hár og spengilegur maður, klæddur einkennisbúningi
Bayreuth-riddaranna, nálgaðist hana. Það var Wolf
Eickstedt.
„Súsanna!" sagði hann og titraði röddin.
„Eruð það þér, herra Eickstedt?“ spurði hún.
Hún hafðl aldrei nefnt hann þessu nafni fyrr, en var
alíaf vön að nefna hann skírnarnafni sínu.
„Það er langt síðan við höfum sést, ungfrú Súsanna,“
sagði hann. „Eruð þér alveg búin að gleyma leikbróð-
ur yðar?“
„Nei, fjarri fer því. En eg hefi ekki þurft að hrekjast
hingað og þangað af dutlungum styrjaldarinnar. Eg hefi
lifað í kyrð og næði öll þessi ár — heyrt margt, og engu
gleymt.“
„En mig hefir styrjöldin hrakið fram og aftur eins
og fis fyrir vindi,“ sagði hann, „en hvert sem mig hefir
borið, þá hefir minning yðar ávalt fylgt mér og verið
mér kærust af öllu, og þessa stund hefi eg þráð innileg-
ast af öllu.“
Hún brosti næstum óviljandi.
„Þarna eruð þér lifandi kominn, Wolf,“ sagði hún.
„Þetta er yður líkt að segja annað eins og þetta. En
komið nú og heilsið upp á foreldra mína og segið mér
hvaðan þér komið.“
„Eg varð samferða Jobst Reutlingen hingað,“ sagðí
hann er þau gengu heim að húsinu. „Við skildum á
landamerkjum Zellin og Steinhövel. Hann ætlaði að
heimsækja konuna sína.“
„Þekkið, þér frú Reutlingen?“ spurði hann eftir stu'nd—
arþögn,
„Já. Hún er indæl kona og manni geðjast því betur
að henni þvi betur sem maður kynnist henni. Hún er'
dálítið feimin og ómannblendin í fyrstunni."
„Það er nú meira en dálitið. Mér finst hún vera af-
skaplega einstrengingsleg, og það gerir alla ógæfuua.
Annars er hún það ekki við mig.“
„Nei, eg hefi heyrt svo sagt.“
Hann fann ósjálfrátt, að í þessum fáu orðum bjó meira
en uppi var látið, og leit á hana rannsóknaraugum. En
hún gekk fram hjá honum og inn í húsið.
Það var ekki beinlínis að hans skapi, að hann varð
að skeggræða við foreldra Súsönnu allan seinni hluta
dagsins, en loksins lét hún hrærast að þegjandi bænar-
augum hans, og bauð honum að ganga með sér inn í
herbergi hennar.
Foreldrum hennar líkaði það ekki allskostar vel, en
þau höfðu aldrei haft þann sið að grípa fram fyrir hend-
urnar á dóttur sinni.
Wolf þáði boðið með þökkum 0g þegar hún var kom-
in inn í herbergi sitt, bjart og þægilegt, og var sest á