Vísir - 20.01.1927, Page 4

F. íl. Kjartansson a Co. — Hafnarstræti 19. — — Sími 1520. - Hi* f. H. Kjattan 5 Co. — Hafnarstræti 19. — - Sími 1520. —
■
nvei Íl.

Ek f. H. KjarlsnssQH 0 Co. — Hafnarstræti 19. — — Sími 1520. — H. Kjartansson t Cfi. — Hafnarstræti 19. — - Sími 1520. -
Skantar,
Skantaðlar,
Skantalyklar.
Stórt úrval.
Johs. Hansens Enhe,
Laugaveg 3. Sími 1550.
pu smjorii
er vinsælast.
Næstu daga
seljum viS af sérstökum ástæSum
i
Karlmannaföt
úr ágætu Indigó-lituðvi Clievioti
fyrlr aðeius kr. 65,00.
Fötln kostuðu áðnr kr. 95,00.
Aðeins lítid óselt.
Ásg. G, Gnnnlangsson & Co.
Austurstræti 1.
4sgarðnT.
Trawlvira
höfum við fyrirliggjandi og útvegum bestu tegund af Trawlvirum,
sem hafa margra ára reynslu hér fyrir sérstaklega góða endingu
og gæði.
Verðið mjög sanngjarnt.
Semjið við okkur tímanlega.
Veiðarfæraversl. „Creysirí4
Vetrarlrakkar
hlýir og gódii*.
Verðið lækkað
Törnhúsið.
SAGAN
fæst á afgr. VisiE og kostar
kr. 4,50.
I
VINNA
Unglingsstúlka, laglient og
greinagóð, getur skapað sér
frarrítíðarstöðu með því að læra
sérstakt starf í þrjá mánuði.
Tilboð í umslagi merkt ,Stúlka‘
(getið um aldur og hverju van-
ist) sendist afgr. Vísis. (386
Sit yfir, ef óskað er. Guð-
rún Daníelsdóttir, ljósmóðir,
Laufásveg 3, uppi. (381
Stúlka óskast til Grindavíkur.
Hátt kaup. — Uppl. Njarðar-
götu 35, kjallaranum. (377
Þrifin og dugleg stúlka óskast
til a'S hirSa fjóra til fimm sjó-
menn. — Uppl. Njálsgötu 22. (391
Hraust stúlka óskast í vist frá
1. febrúar, aS Laufási. (389
Stúlka óskast nú þegar eSa 1.
febrúar. Olga Biering, Skóla-
vörSustíg 22 C. (388
Stúlka óskar eftir morgunverk-
urn. Uppl. á Vitastíg 13. (394
í desember tapaðist keðju-
armband. Skilist ú afgr. Vísis
gegn fundarlaunum. (384
Budda með peningum tapað
ist í Kaplaskjóli. Skilist að
Hrísakoti gegn fundarlaunum.
Bergþóra Björnsdótlir. (382
Rúmstæði og servantur til
sölu með tækifærisverði. þing-
holtsstræti 33. (385-
Fyrirliggjandi: Kommóður,
servantar og núttborð, allskon-
ar búsgögn snríðuð eftir beiðni.
Húsgagnavinnustofan, Aðal-
stræti 14. (383
Lítil eldavél óskast keypt.
Uppl. ú Laufúsveg 3, uppi. (380
Kjólföt ú meðalmann til sölu
með tækifærisverði. A.v.ú. (379
Tækifæriskaup: 2 kjólklæönaö-
ir, 1 smokingklæönaöur, smoking-
jakki og vesti, 2 yíirfrakkar og
nokkrir jakkaklæ'önaöir, afar ó-
dýrt. Reinh. Andersson, Lauga-
veg 2. (392
Eitt rúmstæSi og fjaöradýna tif
sölu. TækifærisverS. A. v. á. (390»-
B/auS og kökur frá AlþýSu-
brauögeröinni, á Framnesveg 23.
Þar fæst nýmjólk. (57
Unglings telpa, 14 til 15 úra,
óskast í hæga vist. A. v. ú. (374
Einhleypur reglumaöur óskar'
eftir stofu, í eSa sem næst miö-
bænum, meS ljósi, hita, ræstingu
og húsgögnum a'S mestu leyti. A.
v. á. (393:
n
1
FÆÐI
Gott og ódýrt fæði er úvalt til
sölu i pinglioltsstræti 12. (387
| TO
TILKYNNING
I
Dansskemtun fyrir nemendur
Dansskólans verður haldin í
Búrunni kl. 9 í kveld. Aðgöngu-
miðar seldir í Búrunni frú ld.
3—6. Anna M. Nielsen (37&
Dansskóli Sigurðar Guð-
mundssonar. Dansæfing í kveld
kl. 9 í Iðnó og einnig fyrir þú,,
sem hafa verið í einkatímum.
(37&
Fj elagsprentsmiS j an.
4Ast og ÓFRIÐUR.
eróde og við jarðarför forstöðukonunnar, loforð
irans um að vernda liana og loks bónorðið og þú
skilmúla, sem því fylgdu og að síðustu heit það, sem
bann hefði unnið henni.
Alt þetta togaði Bennó út úr henni, enda trúði
hun lionum liiklaust, en hins vegar var hann svo
skarpliygginn að liann gat getið i eyðurnar með það,
sem hún e k k i sagði. Var hann mjög únægður með
þetta alt saman.
„Og hefir liann staðið við orð sín?“ spurði hann.
„Staðið við orð? Reutlingen stendur úvalt við orð
sin,“ svaraði hún með úherslu.
Hann kiptist við eins og hann hefði fengið liníf-
stungu.
„Jú-jú! pað varð hann líka að gera, ef hann vildi
ekki vera talinn ræfill og ódrengur af öllum almenni-
legum mönnum,“ sagði Bennó rólega. „Annars hef-
ir hann komið heiðarlega fram við yður og virðist
vera góðmenni í aðra röndina, eða það hefir hann
reynst hvað þetta snertir. En öll hans framkoma lýsir
jafnframt dæmalausu kaldlyndi og súlarrósemi — eg
bið yður að fyrirgefa, frænka góð, að eg tek svona tii
©röa.“
Cflrika svarði engu og var sem ískuldi nísti hjarta
hennar. Alt þetta vissi hún fyrir löngu, en hvers vegna
var hann að hafa orð ú þvi? pað var hreinasta kval-
ræði að lilusta ú lrann.
„Og hefir heldur ekki kent afbrýðissemi hjú hon-
um,“ hélt hann úfram, „þennan tíma, sem hann vissi
að þér voruð alein með ungum og örlyndum bróður
hans? pá er liann sannarlega öfundsverður af kæru-
leysi sínu. En þér megið þaltka guði fyrir, lcæra
frænlca mín, að hjarta yðar var einnig ósnortið, að
þér, sem annúluð voruð fyrir friðleik og lrverskonar
kvenlega prýði, svo að landsins göfugustu og bestu
synir búðu yðar rúðahags úrangurslaust — að þér
skylduð ekki fella úst til þessa kaldlynda riddara!
pað gæti engin góð og göfuglynd kona afborið það,
að bera brennandi úst til sliks harðstjóra en vera
sjúlf forsmúð af honum!“
Clrika var staðin upp. Hún var orðin núföl og
tekin til augnanna, enda leið henni afar illa.
„Mér er kalt,“ sagði hún lúgt. „pað er farið að
verða kalt ú kvöldin og eg ætla nú að fara inn. Góða
nótt!“
Hún fór og leit ekki einu sinni um öxl og tók því
ekki eftir að Bennó horfði ú eftir henni sigri hrós-
andi. Lýsti svipur lrans bæði meðaumkvun og ústar-
þrú. Hann var að reyna að sverfa sundur hlekkina,
sem fjötruðu Úlriku við annan mann og gerði hann
það með gætni og þrautseigju og gúði þessjafnframt,
hvað sér munaði og live djarft sér væri óhætt að’
fara, en aldrei var hann vonlaus um, að sér mundi
takast það.
Hann beið nú morgunsins með talsverðri óþreyju
og hitti þú húsmóðurina föla og alvarlega, svo að
honum veitti ekki létt að tala liispurslaust við lrana.
pað var sldnandi sólskinsdagur eins og daginn úð-
ur og slalek Bennó upp ú því, að þau skyldu ganga
skemtigöngu seinni part dagsins. þau gengu úleiðis
til greniskógarins og var þar stór, mosavaxnn steinn
rétt við fjörumúlið, þar sem Ulrika var vön að hvíla
sig. Hún settist niður og horfði dreymandi inn í
skóginn.
„Er þetta öll núttúrufegurðin, sem lrér er að sjú?“
spurði Bennó hæðnislega.
Hún svaraði engu en liann liallaði sér upp að trja-
stofni og aðgætti hann .núkvæmlega.
„Mér þykir leitt að sjú yður svona daufa og utan
við yður, fagra frænka mín,“ sagði lrann loksins.
„Leiddist yður það, sem eg var að segja í gær eða
eru það bara örlög yðar, sem valda yður ógleði?“
„Til lrvers er að tala um það, þegar maður er rig-
bundin?“ sagði hún húlfupphútt við sjúlfa sig.
Augu Bennós tindruðu.
„Nú, nú, liamingjunni sé lof að þessa hlekki ef