Vísir - 21.03.1927, Síða 2

yisiR
i
)) IHIaTHM & Qlsbh
Hðfam iyrirliggjandi
Lauk
Kartöflu
ílllllilDI
Þegar menn aitja við
vinnu fram eftir nóltu
þjáir þá oft þreyta og
sultur — en á þeim
tíma er oft erfitt að
ná í þá hressingu, sem
þörf er á, —
n
HafiS bara viS hendina einn pakka af
T OBLERONE,
ÞaS er Nærandi, Hressandi, Ljiiffengt
og enginn tefst frá vinnu, þó aS hann fáí sér bita viS og viS.
Símskeyti
Khöfn 19. mars. FB.
Hemaðurinn í Kína.
Símaö er frá London, aö Can-
ton-herinn sæki á tuttugu og fimm
mílum enskum sunnan viö Nan-
king, og búast menn alment við
því, aö þess muni nú mjög skamt
a? bíöa, aö hann taki borgína her-
skildi. Verkalýösíélögin í Shang-
hai hafa lýst yfir allsherjarverk-
falli aö nýju, til stuönings Can-
ton-mönnum, og er verkfall þegar
hafiö í jjnisum atvinnugreinum,.
Áhangendur Cantonmanna hafa
imyrt marga Kínverja, sem fúsir
Cru til að vinna, i þeim tilgangi
að slá hina vinnufúsu ótta viö
aö sækja vinnu.
Flogið yfir Atlantshaf.
Símaö er frá Lissabon, aö Portú-
galsmaöurinn Bieres hafi flogi'ð
yfir Atlantshaf milli Afríku og
Brasiliu.
Khöfn 20. mars. FB.
ófriðarblika yfir Balkan.
Símaö er frá London, aö ófriö-
arhorfur séu ískyggilegar á Balk-
anskaganum. ítalska stjórnin hef-
ir tilkynt stórveldunum, að Júgó-
slavía búi sig undir ófriö gegn
Albaníu, en vegna samnings þess,
er ítalía og Albanía hafi gert sín
á milli, geti ítalía ekki látið örlög
Albaníu sig engu máli skifta.
Stjórnin í Júgóslavíu þvertekur
fyrir, að nokkur fótur sé fyrir á-
sökunum ítölsku stjórnarinnar.
Af hemaðinum í Kína.
Símað er frá London, að Can-
ton-herinn sæki fram á öllu ófrið-
arsvæðinu. Hefir hann rofið varn-
arlínur Norðurhersins sunnan við
Shanghai, og búast menn við, að
Cantonherinn taki Shanghai innan
fárra daga.
Utan af landi.
Akureyri 19. mars. FB.
.Veðurblíða alla vikuna; tún um-
hverfis bæinn farin að grænka, og
þykir nýlunda um þetta Ieyti árs.
Litið um aflabrögð á innfirðinum,
en hrognkelsaveiði dágóð utarlega
I firðinum og á Skjálfanda. Rauð-
magi er seldur hér á 30—35 aura
stykkið. — Tvö skip er verið að
búa út á fiskveiðar hér. Munu þau
vera einu skipin, sem fara á veið-
ar héðan með vorinu. •— Látinn
er hér í bænum Jósep Jónsson.öku-
maður, faðir Jóhannesar glímu-
kappa. Annálaður atorku og dugn-
aðarmaður. — Nýlega er komið
hér út rit eftir síra Gunnar Bene-
diktsson í Saurbæ. Heitir það
„Var Jesús sonur Jóseps". Heldur
presturinn því fram í ritinu, að
litlar ástæður séu til að ætla, að
Jesús frá Nazaret hafi frekar ver-
ið guðsson en aðrir menn og sögu-
hetjgr, er slíkar sagnir liafa mynd-
ast um. Ritið hefir vakið umtal.
(Isl.)
yestm.eyjum, 19. mars. FB.
Magnús Geirsson, sjómaður úr
Stöðvarfirði, féll útbyrðis af mót-
orbátnum Blika á mánudag. Ann-
ar maður, háseti á sama bát, Guð-
jón Guðjónsson af Skagaströnd,
féll útbyrðis í morgun og drukn-
aði. —> Allir bátar liafa tekið net-
in; tregfiski í þau. — Kíghóstinn
fremur vægur.
ísafirði 19. mars. FB.
Bæjarstójrnin hér hefir samþykt
með 6 atkv. gegn 4 að kaupa svo
kallaða Neðstakaupstaðar-eign,
fyrir kr. 135.000, til handa Hafn-
arsjóði eða bænum. Hafnarnefnd
hafði áður felt með 3 atkv. gegn
2 samskonar tillögu, að þvx
breyttu, að þá var kaupverðið kr.
120.000. —• Sýslufundur Norður-
ísafjarðai-sýslu stendur yfir hér.
— Maður druknaði nýlega niður
um ís á pollinum hér, Guðjón Jóns-
son að nafni, húsmaður, kendur
við Furufjörð. — Afli góður x ver-
stöðvunum hér í nágrenni. V.
Frá Alþingi.
Þar voru þessi mál til umræðu
á laugardag.
Efri deild.
Frv. til fátækralaga, 1. umr.
Um þetta frv. tóku þeir til máls
Magnús Guðmundsson, Jón Bald-
vinsson og Einar Jónsson. Jón
vítti stjórnina fyrir að hafa gert
of litlar breytingar á gildandi fá-
tækralögum. En Einar Jónsson
fann það að, er menn síst skyldu
vænta, — að frv. væri alt of frjál3-
lynt. Hélt hann því fram, að það
miðaði til þess, að sveitarlimir
fengi öll ráð í sínar hendur. —
Eftir nokkrar umr. var frv. vísað
til 2. umr. og allshn.
NeSri deild.
1. Till. til þál. um skipun milli-
þinganefndar til að íhuga landbún-
aðarlöggjöf landsins. Vísir hefir
áður skýrt frá efni þessarar till.
Nú var hún til síðari umr. í neðri
deild, og var afgreidd til efri deild-
ar.
2. Frv. til 1. um heimild handa
ríkisstjóminni til að ákveða einka-
sölu á tilbúnum áburði, frh. 1.
umr. Þetta frv. hafði tvisvar áður
komið til umr., en varð hvorugan
daginn lokið. Voru það í-æðuhöld
út af frávikning búnaðarmála-
stjóra og innsetning hans, sem svo
mjög flæktust inn í málið. Var
mikið rætt um það ennþá á laug-
ardag, en að lyktum var málinu
þó hleypt til nefndar og 2. umr.,
með 14:11 atkv. Með frv. greiddu
atkv. allir Tímamenn, B. Sv., J.
Sig. og P. Ott., íhaldsmenn á móti,
nema þessir tveir. Jak. M. greiddi
ekki atkv., en Sv. Ó. og H. Vald.
voru ekki við.
Hjá hSiðingjannm
á Borgestad.
(Niðui-1.)
Talið berst að járnbrautinni.
—* Eg álít það mikinn kost á
sérleyfisfrumvarpinu, segir G. Kn.,
að félagið tekst áhendur að byggja
járnbi-autina og starfrækja hana á
eigin ábyrgð. Járnbrautirnar hérna
eru þungur baggi á ríkinu, og þá
mundi það ekki sxður verða svo á
íslandi.
—« Saímkvæmt áætlunum ætti
Suðurlandsbrautin að vera farin
að ber^ sig eftir 10 ár, minnir mig,
— segi eg.
— Samkvæmt áætlunum, já. En
eru ekki áætlanir og reynsla sitt
hvað. Samkvæmt áætlunum ætt-
um við líka að stórgræða á sum-
um járnbrautunum hérna. Nei, við
við megum ekki treysta áætlmium.
Mér er óskiljanlegt, hvernig járn-
braut ætti að bera sig fremur á
Islandi en í Noregi.
— Lagningarkostnaðurinn er
margfalt minni þar en víða hér,
malda eg í móinn.
—• Mér er sama. Eg trúi því
ekki að liún borgi sig.
Þessa dagana eru gerðardóms-
samningarnir milli Dana og Norð-
manna mjög á döfinni. Eg nota
tækifærið til þess að fá álitvinstri-
mannaforingjans norska um það
mál. Hann svarar spurningunni á
þessa leið:
—„Vi maa respektere historien".
Danir sneru á okkur 1814; þeir
áttu kænni stjórnmálamenn en við.
Það er erfitt að fá leiðrétting á
100 ára gömlu misrétti. Gert er
gert. Við viljum allir gjai-nan fá
það leiðrétt, en leiðirnar til þess
erum við ekki sammála um. Við
vinsti-imenn viljum friðarleið, —
samningaleið. Hvað vilja hinir?
Engum einasta Norðmanni dettur
í hug að fara í stríð við Dani og
jafna misréttið gamla með valdi.
En úr því að þeir ætla sér ekki í
stríð, hvaða leið er þá eiginlega
opin, nema samningaleiðin ? Eg sé
ekki betur en að framkoma sumra
manna í þessu máli sé hlægileg;
þeir bíta x skjaldarrendur og láta
syngja í sverðum, sem þeir um
leið sverja fyrir, að þéir muni
nokkurn tíma draga úr slíðrum.
Eg fæ ekki séð, að þeim geti nokk-
urntíma orðið ágengt með þeirri
hernaðaraðferð.
Armars er ýmislegt það í þessu
máli, sém vér Noi-ðmenn verðum
að fá leiðrétting á, —• og við fá-
um, ef við fylgjumst að. Stjórn
Dana á Grænlandi er fomgripur,
sem við verðum að krefjast að
lagður sé á hilluna. Stórveldin
hafa fyrir löngu neytt Japana og
Kínverja til þess að opna hafnir
sínar fyrir verslun við erlendar
þjóðir, en hér í álfu menningar-
innar leyfir þjóð sér að halda uppi
siðum, sem úreltir eru orðnir í Jap-
an og Kína. Við krefjumst þess
að Grænland verði opnað og Dan-
ir geta ekki neitað þvi Iengur, því
annars kveða þeir upp dauðadóm
yfir yfirráðum sínum á Grænlandi.
Grænlandseinokunin er í andar-
slitrununt. Hin fráleita meðferð
nýlendustjórnarinnar á norskumog
færeyskum fiskimönnum við Græn-
lnnd síðastliðin sumur, eru síðustu
krampateygjur stjórnarfars, sem
gengið hefir í barndómi marga
mannsaldra, og er að verða að
nátttrölli.
Samtalið er orðið langt. Að end-
ingu spyr eg garnla manninn unga,
sem hefir gefið sér svo góðan tíma
til að svara öllu því, sem mér hef-
ir dottið í hug að spyrja um:
— Hafið þér nú sagt skilið við
stjórnmálastarfsemina fyrir fult og
alt?
Hann horfir á mig, eins og hann
skilji ekki spurninguna til hlítar.
—• Eg þykist vera starfandi
stjórnmálamaður ennþá; eg er ný-
lega endurkosinn formaður flokks-
ins til þiúggja ára, og meðan eg
sit þar, get eg illa látið stjórnmál
afskiftalaus.
— Eg átti við þingsetu og
stjórnarstörf.
—• Þingmaður eða ráðherra verð
eg aldrei framar. Eg er búinn að
gjalda Torfalögin hvað það snert-
ir, og hef setið í stjórn lengur en
nokkur aimar maður, síðan þing-
ræði komst á hér í landi. Nú ætla
eg að hafa þau árin, sem eftir eru,
fyrir sjálfan mig; eg á ágætt heim-
ili, sem eg hefi orðið að dvelja
langvistum frá, og það svo mjög,
að siðustu 15 árin hefir fremur
mátt kalla mig gest en heimilis-
mann hérna á Borgestad. Og svo
hefi eg búið og ýmislegt annað
smávegis að hugsa urn, svo eg
þarf ekki að vera iðjulaus. (Á
þetta, sem G. Kn. kallar „smáveg-
is“ hefir verið minst hér að fram-
an!).
Blómstofpottfr
allar stærðir, og sitthvað ann-
að kom með „Brúarfoss'. —
Hvergi betri vörur. — Hvergi
jafniágt verð. — Nóg úrval. —
Skjót afgreiðsla.
Versl. B. H. Bjarnason.
—• Saknið þér ekki þing- og
stjórnarstarfaxma ?
— Nei. Ef eg fyndi að flokkinn
vantaði menn til þess að taka við
aí mér, mundi mér ef til vill þykja
leitt að hverfa frá. En við höfum
svo marga ágæta menn. Vinstri-
flokkurinn er eini norski stjórn-
málaflokkurinn, sem hefir dugleg-
um mönnum á að skipa, sem stend-
ur. Mowinckel, Five, Oftedal,
Mjelde, —■ hver öðrum duglegri.
— Þér berið vel ellina!
—< Ojá. Eiginlega geri eg víst
það. Eg hefi verið hamingjusam-
ur maður mn dagana, og alt af
haft nóg að gera. Það er það, sem
heldur manni best við. Maður,
sem heldur heilsu, verður ekki
gamall fyr en hann sjálfur vill eða
ímyndar sér það. Margir gera sig
seka í þeirri villu, að nota áratöl-
una eina sem mælikvarða á end-
ingu sina, og þegar þeir hafa náð
vissum aldri, finst þeim skylda sín
að fai-a að gerast gamlaður. Sá,
sem heldur heilsu, verður ekki
gamall, svo lengi sem hann heldur
áfram að vinna. Eg get ekki hugs-
að mér ógæfusamari menn en aum-
ingja embættismennina, sem verða
að láta af embætti, þegar þeir
bafa náð vissum aldri. Eftir ár
eru þeir orðnir gamlir og óverk.
hæfir, lífsstarfið er tekið frá þeim
og þeir eru orðnir of gamlir til
þess að byrja á öðru nýju. Þeir
byrja að deyja um leið og peir
verða að láta af embætti. Hafa
ekkert til þess að taka sér fyrir
hendur nema að lesa blöðin og
reykja, og að kvöldi hafa þeir
ekkert gott um daginn sem leið
að segja, nema það, að hann sé
liðinn.
Það er gaman að heyra áttræð-
an öldung tala ]>annig. En því mið-
ur er það sjaldgæft. Það eru ekkí
nema mikilmenni, sem endast
þannig. Enda er starfsþol G. Kn.
það, sem menn hafa mest undrast,
Hann er talinn ódrepandi vinnu-
maður. Annað það, sem skapaði