Vísir - 08.07.1927, Blaðsíða 6

(F&sttukjfmn 8. júlí 1937).
y'siR
XX
Bæjaríréttir
Íxso

Veðrið í morgun.
Hiti í Reykjavík 14 st., Vest-
ínannaeyjum 10, ísafirði 12, Akur-
evri 18, Seyðisfirði 15, Stykkis-
hólmi 12, Grímsstöðum 16, Rauf-
arhöfn 17, Hólum í Hornafirði 12,
Færeyjum 13, Angmagsalik 6,
Kaupmannahöfn 18, Utsira 20,
Tynemouth 11, Hjaltlandi 12, Jan
Mayen 5 st. Mestur hiti hér i gær
16 st., minstur 11 st. — Loftvæg-
islægö yfir Grænlandi. - Horfur:
Suðvesturland og Faxaflói: í dag
su'ðlæg átt, skýjaö loft og skúrir
víöa. í nótf suölæg átt, þokuloft.
Sumstaöar þoka og rigning. —
Breiðafjöröur og Vestfiröir: í
dag og i nótt útsynningur, skýjaö
loft og skúrir á sumum stöðum.
— NorÖurland og norðaustur-
land: í dag og í nótt sunnan og
útsunnan. Skúrir á stöku stað. —
Austíirðir: í dag óg í nótt útsunn-
an átt og þurt vður. — Suðaustur-
land: í dag og í nótt útsynningur.
Þokuloft og sumstaðar skúrir.
Fundarboð.
Þeir, sem ætla aÖ aðstoða C-list-
ann við kosningarnar á morgun
(laugardag), eru beðnir að mæta
á fundi í kvöld kl. 9 í Bárunni
uppi,
Pétur Jónsson
öperusöngvari er meðal far-
þega á e.s. íslandi, sem liingað
kemur á sunnudag. Hann lief-
ir ekki komið hingað í sex ár,
og er vinurn hans mikið gleði-
efni að fá nú að sjá liann og
■ heyra. Hann mun syngja hér
um miðja næstú viku.
Carinthia
fer liéðan kl. 12 á miðnætti.
Gestirnir hafa látið vel yfir
komu sinni og farið víða, t. d.
til pingvalla, að Reykjum í
Ölvesi, suður í Hafnarfjörð og
inn í laugar. Einnig liafa þeir
skoðað öll söfn bæjarins. —
Farþegar eru 420, og fengu
færri far en vildu.
Gísli Jónsson
frá Háreksstöðum á Jökuldal
er nýkominn hingað til bæjar-
ins ásamt frú sinni, eftir 24 ára
Gúmmístimplar
eru búnir til í
Félagsprentsmiðjunni.
Vandaðir og ódýrir.
dvöl í Winnipeg. Gísli er bróð-
ir Einars Páls Jónssonar, rit-
stjóra Lögbergs og síra Sigur-
jóns Jónssonar, og er hann nú
að koma i kynnisför til bróður
sins og frændfólks eystra. pau
hjónin fara héðan á Brúaríossi
annað kveld, til Austfjarða.
pau ummæli
liafði eg um síra Magnús
Jónsson á einum kjósendafundi,
að mér hefði sárnað að sjá
hann verða fyrstan manna til
þess áð bera vopn á Jakob Möll-
er í þessari kosningabaráttu,
og veit hann vel af viðtali við
mig síðar, að mér var þetta til-
finningamál, en hitt er fjarri
öllum sanni, eins og fundar-
menn muna, að eg hafi sag't, að
hann hafi „vaðið upp á Jakob
með persónulegum ónotum og
illindum“, en liann lætur svo í
Morgunblaðinu sem „Jakobs-
menn“ liafi látið svo um mælt.
Mér vitanlega hefir enginn á
þelta minst nema eg einn, og
það að eins á þann veg sem áð-
ur segir, eins og hundruð manna
vita.
Baldur Sveinsson.
Þýski sendiherrann
von Hassell og frú eru kornin
liingað aftur úr ferðalagi sínu frá
Akureyri til Borgarness. Varð-
skipið Óöinn flutti þau frá Borg-
arnesi. Þau niun fara héðan með
e.s. Lyru 14. þ. ni.
Mjög söngfróð kona,
sem var á samsöng Einars
Mai’kan, skrifar Vísi m. a. á
þessa leið: „Mér finst ósann-
gjarn og kaldranalegur dómur
i Morgunblaðinu um söng E. M.,
því að eg veit, að hann hreif
marga fleiri en mig. pó tekur
út yfir smekkleysið, þegar svo
er að orði komist, að Páll ísólfs-
son „annaðist“ undirleikinn.
Slik ókurteisi mundi þeim
manni livergi sýnd i heiminum
nema hér.“
Slys.
í morgun féll stúlka ofan af
þakinu á húsi Jónatans por-
steinssonar við Valnsstíg og
kom niður á þak á næsta húsi.
Hún hafði meiðst vonum
minna, að því er ætlað er.
Trúlofun
sína hafa birt ungfrú Viktoría
Sigurgeirsdóttir, Brekkustíg 7,
og Guðmundur H. Jónsson,
Laugaveg 27.
Kjúskapur.
í gær voru gefin sanian í hjóna-
hand ungfrú Ágústa G. Ágústs-
dóttir (Jósefssonar heilbrigðis-
fulltrúa) 0g Arinbjörn Þorkelsson
trésmiður. Síra Bjarni Jónsson
gaf þau sarnan. í niorgun fóru þau
aleiðis austur í Skaftafellssýslur.
Síðasta rógmælið
um Jakob Möller segist Val-
týr ætla að geyma til morguns,
svo að ekki vinnist tóm til þess
að svara því. Aðferðin erdrengi-
leg og alveg samboðin Valtý.
Fuudur íhaldskjósenda
var haldinn í húsi KFUM í
gærkveldi. Fundurinn var illa
sóttur; salurinn ekki nærri
fullur, og er liann þó lítill. —
Ræðumenn voru frambjóðend-
ur íhaldsins og tveir aðrir
íhaldsmenn og var samkom-
unni lokið á rúnium klukku-
tíma. — Magnús dósent bað
íhaldið að vara sig nú á Jakob.
Hann væri orðinn hættulegur!
Ræsta blað Vísis
kemur út í fyrramáliþ. Augl.
kömi í Félagsprentsmiðjuna fyrir
kl. 7 í kveld.
Frjálslyndi og íhald.
Atriði úr Titan-málinu.
Mig minnir að það hafi verið
á síðasta kosningafundi, sem
einhver íhaldsmanna lét svo um
mælt, að frjálslyndir menn hafi
sýnt af sér lítið frjálslyndi í
Titan-málinu nafnfræga, með
því að leggja lieldur móti því.
íhaldið, sem stundum er að
tala um „frjálslyndi‘‘ í sam-
bandi við sjálft sig (en gerir
það á sama liátt og þegar Jón
Ólafsson er að tala um „þessi
svo kölluðu mannúðarmál“)
liefir líklega þóst gera vel, er
það sýndi frjálslyndi gagnvart
þeim mönnum, er ætluðu að
leggja fé til fyrirtækisins og
græða á þvi, ef manni leyfist
að ætla þessum mönnum slík
býsn. En íhaldinu sást j'fir það,
viljandi eða af óvitaskap, áð
mennirnir voru erlendir og
gróði, ef nokkur yrði, fer út úr
landinu með þeim.
En ihaldið er hróðugt eftir
scm áður og segir fyrir munn
stjórnar sinnar: „Vissulega vor-
um við framsýnir, ef ekki
frjálslyndir. Við fáum járn-
braut og þeir fá saltpétur —
það er kaup kaups.“
En hér fylgir sá böggull
skammrifi, ef maður þá á ann-
að borð tekur hið erlenda fé-
lag alvarlega og ætlar ekki, svo
sem almælt er, að félagið hafi
það eitt í huga að bjarga við
hlutabréfum sínum með því að
flagga með ríkisnafni fslands í
kauphallabraski, að upp úr
dúrnum kemur, að hér liafa
ekki náðst slétt kaup.
Alstaðaí’ í heiminum eru bif-
reiðar farnar að keppa við járn-
brautirnar, víða svo mjög, að
járnbrautir eru á takmörkun-
um að bera sig, og sjálfsagt er
sá dagur ekki allfjarri, að jafn-
vel flugvélar verði samkepnis-
færar um mannflutninga við
járnbrautirnar.
Nú má og segja að saltpétur-
v-insla sé og ærið viðsjárvert
fyrh’tæki, vegna óskaplegrar
samkepni á því sviði (og þar
virðast pjóðverjar vera að draga
Norðmenn uppi), en ékki batnar
fyrir íhaldinu fyrir því, þó að
enginn græði. Sjái félagið sér
á hinn bóginn fært að vinna
saltpétur eða önnur efni liér á
landi, þá hefir það þcgar sýnt,
að því stendur svona nokkurn-
veginn á sama um, livernig
dankast fyrir járnbrautinni.
petta sýnir félagið með því, að
gera ráð fyrir að framleiðslu-
stöðin verði við sjó, svo að það
sleppi alveg við öll landflutn-
ingsgjöld af framleiðsluvör-
unni — losni alveg við veg og
vanda af járnbrautinni, sem það
slcilyrðislaust afhendir ílialds-
stjórninni.
„Landsföðurlegt“ yfirráð í-
haldsins vill engu að síður
leggja sinar tvær miljónir fram
á borðið — jafnvel þó svo
Ibúð
óskast í vesturbænum 1. október
2—3 herbergi og eldhús.
TilboS merkt ,,Vesturb»r“ send-
til afgreiðslu Visis.
kunni að fara,. að þær verði að
eintómu járnrusli, sem engum
verður til augnagamans öðrum
en gárungunum á næstu öld,
er þeir skoða „sögustaði“ í-
haldsins frá Anno 1927.
pað skal þvi játað, að íhaldíð
er frjálslynt gagnvart erlend-
um gróðabrallsmönnum. pað
hefir verið það áður. Frjálslynt,
sveigjanlegt og blítt i máli. En
slíkt frjálslyndi er liættulegt.
Hefði íhaldið kært sig um að
vera frjálslynt i réttum skiln-
ingi, unnað íslenskum mönnum
að njóta þess er til bóta horfir,
og ef það liel'ði vitað fyrir víst
að fyrirtækjð, sem það ætlaði
að fara að leggja út í væri arð-
berandi, þá liefði stjórnin sagt
við liina erlendu menn: „Lánið
okkur féð — við ætlum að verja
því til nauðsynlegra samgöngu-
hóta — og við ábyrgjumst ykk-
ur lánið cndurgoldið með vöxt-
um, því að þetta sem við ætlum
að gera margborgar sig.“
En íhaldsstjórnin þorði ekki
að treysta útreikningum sínuir
og kom því fram með Titan
frumvarpið.
Sagan mun minnast á dirfsku,
framsýni, þjóðrækni og frjáls-
lyndi íhaldsins frá þvi lierrans
ári 1927.
Frjálslyndur.
i SÍÐBSTU STUNDU.
hans, sem hefir veriö mér meö afbrigöum alúöleg, sagöi
meö tárin í augunum, aö eg væri langt um of góö til
aö leggja út á þá hálu braut. E11 hún jiarf ekkert að
óttast. Mér er engin hætta búin. Þú veist, að eg hefi
aldrei karlmannskær veriö og þó aö eg auðvitað þiggi
það sem þeir vilja gefa mér, þá er engin hætta á að
eg verði ástfangin af neinum þeirra. Hið einasta, sem mig
langar til, er að syngja og dansa, vera í fallegum föt-
um, eiga skartgripi, hest og vagn. Það er ekki hætta á
ööru, en aö mér takist aö veita mér þetta.
Eg þrái þig svo mikið, Patience. Getur þú ekki komið
til að kveðja mig, þegar skipið leggur af stað frá New
York? Eg hefi gaman af að sjá hvort þú hefir breyst
mikið. Eg liefi lítið hækkaö, en húsbóndinn minn nýi
segir að eg sé vel vaxin, og að eg muni fitna með aldrin-
um; þess vegna verð eg að nota tímann, meðan eg á kost
á að komast eitthvað áfram.
Bestu kveðjur.
Þín Rosita Thrailkill.“
Patience harmaði það hijög að ungfrú Tremont vildi
okkj léyfa hfhni að heimfeækja Rositu þegar hún fór um
í Kew Yo'fík- Ungfrú 'í'rém'ont hafði rótgróinn imugust
á leikhúsum og hún var þess fullviss, að leikkona myndi
ekki hafa nein æskileg áhrif á Patience, eins og hún var
næmgeðja.
Það leiö ekki á löngu þangað til Patience fékk þær
fréttir, seta fengu hana til að gleyma bæði Rositu og
Beverley Peele. — Ford var dáinn. Hann hafði arfleitt
hana að öllum bókum sínum, og máttu þær vera kyrr-
ar, þar sem þær voru niður komnar, þangað til Patience
vitjaöi þeirra. Auk þess arfleiddi hann hana að nokkur-
um hundruðum dollara, sem voru lagðir inii í banka
undir hennar nafni. Mátti ekki taka þá þaðan, fyr en
hún væri orðin átján ára gömul.
Patience syrgöi lát hans af lieilum huga og lagði nú
enn meiri stund á námiö en áður. Hún fékk bréf frá
Rositu með jöfnu millibili, var þaö líka það einasta, sém
minti hana á fortíðina. Hún lauk prófi með ágætum
vitnisburði og þá var sú stund komin, er hún þurfti
að fara að hugsa um að endurgjalda ungfrú Tremont
eitthvað fyrir alt það, seln hún hafði fyrir hana gert.
En þá gerðist alt í einu óvæntur atburður. Ungfrú Tre-
mont veiktist af inflúensu og andaðist eftir tveggja daga
legu.
Patience grét uns allar táralindir hennar voru þornað-
ar. Jarðarförin var afstaðin og nú gat hún loksins notið
einv'erunnar. Málfærslumaður ungfrú TrenionJ yar búinn
að tílk'ynna henni, aö þún ætti að njóta nálega allra
vaxta af eftirlátnum eignum hennar, þangað til hún gift-
ist; þegar að því kæmi, átti höfuðstólíinn að ganga til
styrktar bindindisstarfsemi. Hún var því trygð gegn
eríiðustu íeynslunni, sem lífið hefir að bjóða. Ungfrú
Tremont lét einnig eftir sig bréf til Patience; bað hún
hana þar að lielga bindindisstarfseminni alla krafta sína,
en Patience hraus liugur viö því.
Hana langaði til að komast út í heiminn. Henni íanst
sem þúsundir radda væri að kalla á sig, írá kyrláta líf-
inu sem hún hafði átt við áð búa.
Mestan hluta næturinnar hafði hún legið vakandi og'
verið að liugsa um framtíð sína, og aldrei hafði henni
fundist liún eins einmaua og þennan morgun. Henni var
næst skapi að taka sig þegar í stað upp aö heiman, en
hún hafði ekki ennþá ráðið með sér, hvað hún skyldi
taka til bragös, en það varð að gerast áður en nokkuð
væri aö gert. Hún var þreyttari en svo, aö hún gæti
farið að heimsækja Fiejd og biðja hann um atvinnu, og
henni þótti trúlegast, að hann myndi taka dauflega í
það, vegna þess hve hún var veikluleg og veimiltítuleg
útlits. Hún gekk að speglinuin og skoðaði sig í krók og
kring. Það bar meira á því, hve hún var grannvaxin, og
toginleit og föl í andliti, vegna þess, að hún var í svört-
um kjól.
Þá datt henni alt í eiuu Rosita í hug, sem ný fyrir