Vísir - 10.02.1928, Qupperneq 4
V ! S ! R
þessar raimagnspemr
lýsa best, — endast lengst og
kosta minst.
Allax* stærdir frá 5-32 Merta
aðeins eina krónu stykkid.
Hálfvatts-perur afar ódýrar:
30 40 60 75 100 150 VnM
Kr. 1,30 J ,30 1,65 1,80 2,75 4,00 atykkið
Helgi Magnússen & Co»
síittöíiosioööíietttiíiíiíiíiösjíiíiOíiCíiooctKiöíJOtteíiooooíiOííOíiííí;
Fiskipylsur, reyktar og- óreyktar, Vínarpylsur, Medista-
pylsur, reykt ýsa, reyktur lax. Hangikjöt, dilkakjöt, nautakjöt.
Fiskfars og kjötfars, saltfiskur, harðfiskur. Allskonar viðmeti,
kæfa og fleiri tegundir osta, þar á nie'ðal egta geitaostur. Ný
ísl. egg. Ýmiskonár salöt tilbúin daglega. — Nýkomnir ávext-
ir: Appelsínur, vínber og ágæt epli á 75 au. þá kg.
Vörur sendar heim.
HRÍMNIR. Slmi 2400.
(horninu á Njálsgótu og Klapparstíg).
ís
it
ís
(. ÍSKÍOSÍÖSÍSJOSJSÍSJSJSJSÍOSÍSIÖÖÖSÍSIÖOSÍÖ; JSJOOSIOSÍOOSIÖöSIOOS JOOSÍÖOSJOSÍÖOS
Veggfódur.
FjSibreytt órrmi, mjðf édýri, nýkomið.
/
Gnðmnndnr Asbjörnsson,
BIMI 170 0.
LAUGAVSG 1.
Viktoríu-
baunir.
’/, F. H Kjvtmssi & Co.
Til Hafnarfjaröar
Iteflr B. S. R.
fastar ierðir alla daga á hverjum
klukkutfma frá kl. 10 f. m. til
11 siðd.
Kolasími
ValeiÉu Eilíssoiar
er númer 2340.
Til Vífilsstaða
hefir B. S. R. fa>-tar ferðir alla
daga kl. 12, kl. 3 og kl. 8.
Bifi elOasföð Reykjaviknr.
Afgr. s:mar 715 og 716.
íslemkt smjftr ofan úr Borg-
aifnði á 2 kr. pr. J/a
kg. Skagakartoflur
í poknm og
lausri vigt.
Von og Brekkustígl.
Heitur og
góður
ksrlmaD&a-
vetramær-
Idtiaðar
á kr. 6.55
settið.
SIMAR 158-1958
Ráðningastofa Ólafíu SigurSar-
dóttur. Talsími iioo. Kl. i—6.
Stúlkur, komið og fáið atvinnu,
hver við sitt hæfi. Bárugötu 4,
kl. 10 árdegis. (227
Barngóður unglingur eða rosk-
in kona óskast í létta vist. Þrír í
heimili. Á. v. á. (225
Stúlka óskar eftir árdegisvist.
Hringið í síma 1003. (219
, Stúlka óskast suður meö sjó.
Uppl. á Njálsgötu 32 B. * (T93
HUSNÆÐl
íbúðarrúm til leigu fyrir ein-
hleypt fólk, á Laugaveg 28 A. (216
íbúð til leigu. 3 herbergi og
tldhús fæst leigt um næstu mán-
aðamót. Tilboð sendist á afgr.
Vísis, merkt: „1819“. (215
Gott lierliergi til leigu fyrir ein-
hleypa. Bergstaðastræti 9 B. (220
Maður, sem hefir fasta atvinnu,
óskar eftir 1 herbergi og eldhúsi
nú þegar. A. v. á. (194
Sá, sem tryggir eigur sínar,
tryggir um leið efnalegt sjálf-
stæði sitt. „Eagle Star". Sími 281.
(1313
Spegillinn kemur út á morgun.
Börnin komi í Traðarkotssund 3
kl. 10. (228
Vátryggið áður en eldsvoCann
ber að. „Eagle StaT“. Sími SS81.
(9*4
r
KAUPSKAPUR
Notaðir kjólar og kápurr eru tíf
sölu á Sóleyjargötu 3. Til sýrtis-
kl. 1—4. (aiS-
TúlípuWóm og rósir í potturrf -
selur Einar Helgason. (217
Nýr mótorbátur úr eik til sölu.
Hafliði J. Hafliöason, skipasmíð-
ur, Bjarkargötu 12. (214
Leikarapóstkort, nýkomin, í
stóru úrvali, afar falleg-. Amaíðr-
verslunin. Þorl. Þorleifsson. (224
BRAOÐIÐ
nmn
MÍ0RLÍKÍ
HÁR við íslenskan og erlead-
an búning fáið þið hvergi beírs
né ódýrara en í versl. Goðafoss,
Laugaveg -5. Unnið úr rothárl*
(753
Hálfflöskur og péláflöskur keyþt-
ar í Mimi. Sími 280. (165
Smjör, glænýtt og gott, ný-í
komið. Matarbúð SláttirféJagjÞ
ins, Laugaveg' 42. Sími 8tg.
(212
• TAPAÐ -FUNDIÐ
1
Húslyklar töpuðust á leiðinnf
frá rakarastofu Óskars Ámasdn'ái'
að Aðalstræti. Skilist á afgr. Vis-
is. , (213'
Silfurdósir fundnar. Ifinar jó.ns-
son, Laugaveg 70 B. > (;32Ó
7. þ. m. tapaðist . karlmaíuis-
steinhringur á Bræðraborgarstíg/
A. v. á. (-222
Brúnn skinnhanski týndist síð-
astliðið laúgardagskvéld. Finnandl
cr vinsamlega beðinn að skiía á-
Njálsgötu 48. (22Í
FélagsprentsmiCjan.
FORINGINN.
Bellarion var afar-þakklátur. Hvernig gat honum hafa
komið til hugar, að tortryggja þennan guðsmann?
Þeir héklu nú áfram þegjandi nokkura hríð. Alt í einu
$agði munkurinn: „Það Ar hálfskrítið nafniö þitt, —
bróðir Bellariqn. Flvernig hefir þér áskotnast þvilíkt
nafn?“
„Eg er skíröur Flilario. Hilario helgi er verndareng-
ill minn.“
„En---------?“
„En nafnið er samt dálítið skrítilega til komið.“
„Segðu mér frá því.“
Bellarion lét hann ekki þurfa að dekstra sig lengi.
Hann sagði frá því, að eftir því sem hann kæmist næst,
hefði hann fæðst sex árum síðar, en hin hræðilega horg-
arastyrjöld hófst, það ér 1384. Hefði hann íæðst í sveita-
;þorpi einu, sem hann vissi þó ekki nafnið á. Ekki vissi
. hann heldur nafn foreldra sinna.
„Eg man alls ekkcrt eftir föður mínum, og aðeins lít-
ið eitt cftir móður minni. ‘Eg man það óljóst, að hún
var afskaplega ströng, og að við börnin — viö vorum
víst heill hópur, — vorum ákaflega hrædd við hana.
Eg man eftir því, að við lékum okkur í stóru, allslausu
herbergi. Gluggarnir voru óhreinir og rúðumar brotnar.
Húsið var í mjóum og óhreinum götu-rangaja. Elsta
baniið, Leocadia, gætti okkar, sem yngri vorum; eg man
vel eftir henni, hún var skinhoruð og gelgjuleg telpa,
klædd stuttu, rifnu pilsi.
„Eg man nú ekki eftir fleiru um fólkið mitt, bróðir.
En ef eg ætti ekki þessar fáu æskuminningar, þá gæti
eg ímyndað mér, að eg væri fæddur i höll og erfingi
að nafni einhvers furstans. — Eg man fyrst eftir mér
árið 1389 eða 1390. Á því tímabili stóð sem hæst stríðið
milli Ghibelline og Montferrat og Guelphic Morea.
Þaö bar við á einu dimmu kveldi, að sægur hermanna
úr Montferrat-herbúðunum gerði innrás í litla þorpið
okkar. Fóru þeir með ránum og gripdeildum, og sló ógn
og skelfingu á alla þorpsbúa. íbúarnir tryldust af
hræðslu. Við börnin hnipruðum okkur saman í einu horn-
inu á stofunni, — alstaðar var grátur og harmakvein.
—■ Jafnvel móðir mín gleymdi ávítunum sínum. Flún var
líka lostin skelíingu, — allir fundu, að ógæfan var yfir-
vofandi.
„Næst man eg eftir því, — og það man eg ákaflega
glögt, — að eg hljóp ofan götuna, eins og fætur tog-
uðu. — Eg leit hvorki til hægri né vinstri, en þaut beint
af augum, til þess að forða mér úr lífsháska. Eg hlýt
að hafa verið röskur strákur, þegar eg var 5 ára gam-
all, því að eg hljóp lengi viðstöðulaust, — skelfingin rak
mig áfram. Loks kom þar, að eg gat hvorki hreyft legg
né lið, en hneig niöur við veginn og sofnaði samstundis,
yfirkominn af þreytu. Þegar eg vakn;tði aftur, var spl-
in hátt á lofti. Eg var í fanginu á hávöxnum, hcrklædd-
um manni, og undraðist eg þaö stórlega. Við hlið hans
stóð hesturinn hans, stór, jarpur klár. A vegimtm var
alt fult af hermönnum, og báru þeir blikandi vopn og
burtstengur.
Eg var yfirkominn af hræðslu, en hermaðurinn, hár og
svipþungur karl, lét vel að mér og talaði blíðlega til
mín, svo að mér hvarf allur ótti. Hann spurði, hver ætti
mig og hvaðari eg kæmi, en eg gat ekki svaraö því full-
nægjandi. Þá gaf hann mér, ■— líklega til þess aö áviuna
sér traust mitt, — dálítið að boröa, -—- voru það ávextif
og brauð, og fanst mér, að eg hefði aldrei þragðað ann*
að eins góðgæti.
„Hér getum við ekki skilið þig eftir, barriið gott,“
sagði liann. „Og fyrst þú veist ekki hvar þú átt lieima,
ætla eg að taka þig að mér.“
„Eg var nú ekki lengur hræddur, hvorki við hann né
hina liðsmennina. Það var engin ástæða til að óttast,
Þessi maður hafði strokið mér um vangann, talað hlý-
lega til mín, gefiö mér að borða, — og slíkum gæðurit
hafði eg ekki áður átt að venjast. Stundu síðar riðuril
við eftir veginum, — og sat eg á baki fyrir framari
riddarann, Var eg þá glaður mjög og léttur í hmd.
„Síðar um daginn komum við að litlum bæ, og urðu
íbúamir mjög óttaslegnir, er þeif sáu herliðið. A1t fól'