Alþýðublaðið - 07.06.1928, Blaðsíða 2

aKEÝÐUBEAÐIÐ
I
Reynslufluglð
til ísaSjarðar, Siglufjarðar og
Aknreyrar.
„Súlan^ kom hingoð kl. 5 í nétt.
Vtðtal við formann flugfélagsins
Dr. Alexander Jóhannesson.
! ALÞÝÐUBLAÐIÐ
í kemur út á hverjum virkum degi.
} Afgreiðsla i Alpýðuhúsinu við
! Hverfisgötu 8 opin frá kl. 9 árd.
J til kl. 7 siðd.
< Sferifstofa á sama stað opin kl.
J 91', — 10l/, árd. og kl. 8 — 9 ’síðd. j
5 Sirnar: 988 (afgreiðslan) og 2394 ►
} (skrifstofan). i
! Verðlag: Áskriftarverö kr. 1,50 á ►
} mánuði. Auglýsingarverðkr.0,15 t
! hver mm. eindálka. ►
J Prentsmiðja: Alpýðuprentsmi&jan
! (i sama húsi, simi 1294).
Umkomulansn bðrnin
Er rétt að lækka meðlagið?
Ihaldið notar afi sitt í bæjar-
stjórninni til að fá lækkun-
ar tillðgnr fátækranefndar
samþyktar.
Borgarstjóri hygst að nota
faungursvipuna sem
uppeldís-meðal.
Frá því var skýrt í fréttum
‘ frá næstsíðasta bæjarstjórnar-
fundi, að fátækranefnd hefði lagt
til, eftir beiðni frá rikisstjórninni
um tillögur í málinu, að með'lag
tii óskilgetinna barna til fjögurra
ára aldurs, skyldi lækka um 30
krónur, eða úr 300 kr. niður í
270, og meðlag til óskilgetinna
barna á öðrum aldri lækki í líku
hiutfalli.
Ot af þessum tillögum fátækra-
nefndar varð mikil rimma í bæj-
arstjórninni.
Hélt ihaldið stíft fram lækkun-
artillögum fátækranefndar, og
kváðust máisvarar þess ekki sjá
neina ástæðu til, að meðlagið sé
eins hátt og það hefir verið hing-
að til. —- Gekk einn þeirra (Jón
ÖI.) svo langt í ofurkappi fyrir
því, að lækkunin yrði samþykt,
að hann sagði, að börnirj
ynnu sér inn álitlega fjár-
hæð að sumrinu við fisk-
breiðslu, og gætu þau með því
hjálpað mæðrunum talsvert. Kvað
hann það mjög réttlátt að lækka
meðlagið, þar sem dýrtíð hefði
minkað mikið.
Var auðheyrt á bæjarfulltrúan-
um, að hann þekkir ekki og vill
ekki þekkja kjör fátækra kvenna,
er hafa fyrir sama sem jöonr-
lausum börnum að sjá.
Borgarstjóri lét það á sér skilja,
að hann hygðist að bæta sið-
ferðið í bænum með því að.
lækka meðlagið!
Þóttust sumir finna lítið af
„kristilega bróðurkærleikanum" í
þtpsari afstöðu borgarstjórans.
Afstaða íhaldsins í bæjarstjórn-
inni í þessu máli er hrakleg. Er
hart til þess að vita, að aura-
sýkin skuli svo blinda augu ein-
staklinganna, að þeir bindist
samtökum gegn mannúðinni.
Því verður ekki neitað, að hér
er um mannúðarmál að ræða.
Fáir munu þekkja til hlitar það
basi og þau bágindi, er þær eiga
við að búa, stúlkurnar, er þurfa
að sjá fyrir barni sínu án að-
stoðar föðurins. — Er því hart
af hinu opinbera að ætla að ráð-
ast að þeim og þrengja kjör
þeirra meir en orðið er.
Þótt móðurinni væri ætlað að
greiða jafnháa upphæð og föð-
urnum, sem ekki nær nokkurrd
átt, hefðu það orðið án Iækkunar
600 krónur.
Hver vill taka ungbarn að sér
fyrir 50 krónur á mánuði, ef um
engan náinn skyldleika eða vensl
er að ræða?
Enginn.
Eru þá nokkur líkindi til, að
móðir geti látið barnd sínu í té
Iífsviðurværi fyrir enn minni
upphæð ?
Barnsfaðirinn hefir yfirgefið
hana, en leggur henni 300 kr. á
ári. Af þvi eiga hún og barnið
að lifa — því ef vel er, verður
hún að vera yfir barninu og sjá
um það og getur þvi ekki farið
til vinnu.
Móðirin og barnið hljóta því að
líða skort.
Að reikna öðru visi en þannig,
er að reikna rangt.
Og íhaldið reiknar rangt.
Það leggur falsaða reikninga á
borðið.
Reikningarnir eru þannig:
1. Flestar eiga stúlkurnar for-
eldra eða aðra ættingja að. Þær
geta látið barnið í hendur þeirra
og farið sjálfar í vinnu.
2. Það er mátulegt, þó þessum
stúlkum, er óskilgetin börn eiga,
sé kent að lifa. Ætli að hungur-
svipan sé ekki bezta kenslutækið ?
Þannig reikna „betri j borgarar",
breiðu magarnir, lærðu heilamir.
Um .fyrra atriðið er það að
segja, að það gstw komið fyrir,
að stúlkurnar eigi einhverja ætt-
ingja að, er hjálpi þeim, en það
er ekki vM, og því á ekki að
taka það með í reikninginn, —
heldur fara eftir því, hvað þær
parja til að framfleyta barni sínu
sæmilega.
Um hitt atriði rakanna er varla
hægt að ræða. Það er svo sví-
virðilega kvikindislegt, að sæmi-
Iega siðuðum mönnum ofbýður.
Og líklegra væri, að slíkar rök-
semdir hefðu verið notaðar af
kolsvörtum myrkrahöfðingja á
svörtustu miðöldum en af borgar-
stjóra Reykjavíkur árið 1928, sem
er kristinn bróðir í K. F. U. M.
íhaldið notaði afl sitt í bæjar-
stjórninni til að fá tillögur fá-
tækramefndar samþyktar af bæj-
arstjóm og grrra þær þannig að
tillögum bæjarstjórnar til ríkis-
stjórnarinnar.
Munu þær tillögur verða óaf-
máanlegt brennimark ósvifni og
mannúðarleysis á ihaldsbrjóstun-
um.
Nú fara þær rétta boðleið til
ríkisstjórnarinnar. Er nú eftir að
vita, hvort hún fetar eins og þæg-
ur sauður í íhaldáfótsporin og
tekur brauðið ífrá börnunum, sem
eru sama sem föðurlaus.
Eins og skýrt var frá í blaðinu
í gær, hlektist „Súlunni" á á leið-
inni frá Akureyri — og varð hún
að ienda undan Ökrum á Mýr-
um. Kom vélbátur :með hana
hingað j eftirdragi kl. 5 í nótt.
Alþbl. hitti að máli í morgun
formann Flugfélagsins, dr. Alex-
ander Jóhannesson, en hann var
með í förinni.
— Hvað segið þér svo um ferð-
ina? sagði tíðindamaður blaðs-
ins, þá er hann hafði boðið dokt-
orinn velkominn og óskað hon-
um til hamingju með heila limi.
— Ferðin-var mjög ánægjuleg
sem reynsluför — og ekki sízt
fyrir það, að þarna fengum við
að etja við storm og þoku —
#g urðum auk þess að nauðlenda.
—• Og var það svo ánægjulegt?
— Já, við fengum þarna að
reyna okkur á flestu því, sem
mest er óttast í svona ferðum.
Nú, ferðin norður gekk ágætlega,
þó að svo væri dimt í lofti, sem
framast er hægt að hugsa sér
að sumarlagi. Eins og þér vitið,
flugum við fyrir utan öll nes og
fórum hvergi yfir land. Lengst
af leiðin.ni fluguin við að eins
50—100 metra yfir sjávarfleti.
f fyrra dag vorum við veðurtept-
ir nyrðra fram undir kvöld, fór-
um ekki af stað frá Akureyri
fyrr en kl. 7 sd. og ætluðum
hvergi að koma við á ieiðinni til
Reykjavíkur. Við höfðum fengið
veðurskeyti áður en víð fórum
og vissum, að veður var allhvast
Ja,ínaðarmenn munu fylgjast
vel með þessu máli. Og ádeilu-
svipan skal dynja látlaust á þeim,
er ljá þessari svívirðu lið.
Krö'fur allra réttsýnna manna,
er mannúð þekkja, eru þær, að
tillögin séu ekki lækkuð, heldur
þyrftu þau að hækka. Engin ástæða
er til þess að hlífa barnsfeðrunum,
þó bæjarsjóður ver&i stundum að
bera byrðar þeirra, þá má ekk-
ert tillit taka til þess, heldur
greiða mæðrunum það háa upp-
hæð, að trygt sé, að böm þeirra
skorti ekkert það, er varöveitt
getur andlega og líkamlega heil-
hrigði þeirra.
Meiri hluti bæjarstjórnar má
vita það, að með framkomu sinni
í þessu máli hetfir hann sært
beztu ti'Ifinningar almennings.
Ríkisstjómin má ganga að því
vísu, að tekið verði eftir gerð-
um hennar í þessu máli.
Hún á valið —: Mannúð eða
mannúðarleysi.
Hvort velur hún?
vestra og syðra. Var vindstyrk-
Urinn í Stykkishólmi 6 (stinmnigs-
kaldi), en í Reykjavík 5 (stinn-
ingsgola). Bjart var yfir Vestur-
landi, en dimm þoka í Eyjafirðh
Strax og við vorum farnir af
stað, flugum við upp fyrir þoku-
bakkann, en hann náði 3000 fet
í lóft upp. Flugúm við út Eyja-
fjörð 4—5000 fet yfir sjávarfletL
Úti fyrir Eyjafirði var bjart veð-
ur — og lækkuðum við flugið
um stund. En þá er við vorum
, komnir svo langt, að við sátuis
inn Skagafjörð, hækkuðum við
okknr á ný, flugum fyrir norð-
an Drangey og yfir fjallgarðinn
milli Skagafjarðar og Húnaflóa.
Flugum við nú 7000 fet frá
jörðu. Bar okkur ærið hratt yf-
ir, beygðum inn yfir Húnaflóa og
stefndum á Bitrufjörð. Gekk alt
að óskum, og leið okkur ágæt-
lega þetta hátt í lofti, því að
þar gætti ekki vindsins. Við flug-
um -yfir eiðið milli Bitrufjarðar
og Gilsfjarðar, út Gilsfjörð og:
yfir Breiðafjörð. Þá er við vorum:
yfir miðjum Snæfeilsnesfjalígarðí
vestan við Rauðamel, 5700 fet frá
jörðu, gaf vélin frá sér einkenni-
Iegt hljóð — og sagði Walter
flugstjóri þegar við mig, að eitt-
hvað væri að henni og við mynd-
um þurfa áð lenda. Og rétt á
eftir stanzaði vélin, en „Súlan“
þaut áfram og niður á við með
150 krn. hraða. En engin hætta
var á ferðum.
— Engin hætta á ferðnin?
greip tíðindamaður blaðsins fram:
u
— Nei, þó að við værum þarna
beint yfir fjallgarðinum og ægi-
legt hraungrýtið undir, þá var
engin hætta á ferðum. Simon
flugmað'ur bnosti góðlátlega og
stýrði „Súlunni“ til hafs — og
áður en við eiginlega höfðum átt-
að okkur, vorum við Ientir, ut-
an við Akraó'S — og lenti „Súl-
an“ jafnþægilega og ekkert væri
ilt í efni. Þegar við lentum, var
kl. 5 mínútur yfir níu — og ef
þetta óhapp hefði ekki komið
fyrir, þá hefðum við flogið frá
Akureyri ^og hingað á 2 tínium
og' 20 mínútum. Sáum við bæ-
inn á Ökrum frá lendingarstaðn-
um, ená bænum voru allirífasta
svefni, svo að við fengum enga
hjálp þaðan. Utan við Akraós eru.
sandar og grunnsævi, og drógum
við vélina upp í ósinn. Við send-
um þegar hraðboða með skeyti
til næstu símastöðvar, Brúarfoss,
og kom vélarhátur héðan kl..
rúml. 3 í gær. En allmikil ylgja.