Vísir - 05.08.1928, Blaðsíða 2

VISI R
ææææroæææææææææææ
SWASTIKA
SPECIALS.
Stórar cigarettur eru orðnar á eftir tímanum.
Smekkur manna fer nú jafnan meira og meira í
þá átt að hafa cigaretturnar minni. „SWASTIKA
SPECIALS“ er sú stærð af cigarettum, sem nú ryð-
ur sér til rúms í heiminum.
24 stykki — 1 kp.
Þér kastið frá yður minna af þessum cigarettum
en nokkrum öðrum. Þér reykið jafnmargar „Speci-
als“ eins og þér reykið af öðrum stærri cigarett-
um, en hver pakki endist lengur. — Og gæðin
standa ekki öðrum að baki.
Fást hvarvetna.
æææææææææææææææææææsæsæææææ
„Lord Devonport“ frá Hull 18.
rnars síðastl., var sonur Hans
Jónssonar frá Hansbæ í Rvík og
konu hans, Kristinar pórðar-
dóttur; áttu þau lijón 4 börn, er
úr æsku komust, og var Jón
næst elstur, fæddurlO.jan.1879.
Hans misti konu sína frá börn-
unum kornungum, og gekk
þeim síðan bæði í föður og
móður stað, en átti jafnan við
mjög þröngan kost að búa.
Jón ólst upp hjá föður sínum,
uns hann var 12 ára, en fór þá
í vist i Rvík um tveggja áratíma.
En er hann var 14 ára fór liann
með föður sínum vestur á Dýra-
fjörð til sjóróðra, og var fermd-
ur þar; fór svo þessu fram um
næstu þrjú ár, að þcir feðgar
reru á Dýrafirði á sumrin, en
áttu jafnan heimili í Rvík og
voru þar á vcturna.
pegar Jón var 17 ára lók
liann að stunda sjó liéðan á þil-
skipum; gekk síðanísjómanna-
skólann og lauk þar prófi 1901;
var Jón meðal þeirra, er fyrst-
ir tóku þar liið svo nefnda meira
próf.
Skipstjórn tók Jón, að kalla,
þegar eftir að hann hafði lokið
prófi; var hann svo fyrir ýms-
uni skipum um nokkur ár og
aflaði' ágæta vel, og þótti vera
góður yfirmaður. En árið 1907
fluttu þeir bræður, hann og
Meyvant, til ísafjarðar, og
keyptu mótorbát; var Jón fyrir
bátnum, uns þeir seldu liann ári
síðar og fengú sér annan betri,
og stýrði Jón honum einnig til
þess er liann fór til Englands,
en það mun hafa verið 1910.
Þegar er til Englands kom.fékk
hann sér skiprúm hjá Árna
Byron, en hvarf brátt heim aft-
ur og gerðist stýrimaður lijá
Páli Matthíassyni, um eitt ár,
og fór þvínæst alfarinn til Eng'-
lands, 1912. Skönim'u eftir að
hann kom þangað, tók liann
stýrimannspróf og var siðan
slýrimaðúr hjá Árna Byron, þar
til er ófriðurinn mikli hófst
1914; varð Jón þá að fara í
land sem aðrir erlendir menn,
þeir, er ekki höfðu enskan rík-
j isborgararétt. Hanu fékk þá'at-
i vinnu fyrst um sinn við fisk-
verkun, en allan síðari hluta
styrjaldarinnar vann hann i
hergagnaverksmiðju í Ilull.
þegar að ófriðarlokum, eða
raunar fyr, kom upp sú stefna í
Englandi, að láta þarlendamenn
sitja f>TÍr allri vinnu. En ekki
leið þó á löngu, áður en þessu
yrði breytt á þann veg, að þeir
erlendir menn, sem uiínið Iiefðu
Englum á styrjaldarárunum,
skyldu liafa jafnan rétt og
landsins börn.
Jón tók þá litlu síðar skip-
stjórapróf, fékk skip 1921, og
var skipsíjóri æ siðan til
dauðadags. Heppnaðist honum
skipstjórnin svo vel, að hann
var talinn meðal bestu botn-
vörpungaskipstjóra í Iiull;
varð liann aldrei fyrir neinúm
slysum eða sköðum, enda
sjómaður i allra besta lagi og
aðgætinn um alla liluti. Hann
var og svo natinn fiskimaður,
að honum brásl, að sögn,
aldrei afli. Og svo var enn í
síðustu ferðinni, er Jón fór;
hafði hann fullfermi, og var að
sigla heim með aflann, er slvs-
ið vildi til. Þeir voru komnir
nær Orkneyjiun að kveldi 18.
mars; var kafþvkt í lofti, helli-
rigning og rok, og er mjög tók
að kvelda, gerði á svarta
myrkur, svo að ekki sá á liönd
sér. Þó var lialdið áfram, og
klukkan rúmlega 11 strandaði
skipið á eynni Hoy; eru þar
brattir liamrar alt í sjó fram,
og eigi unt að lenda nema í
logni og ládeyðu. — Hér var
því ekki annars kostur en að
láta fvrir berasl á skipsfjöl og
reyna að gera vart við sig;
sendi skipstjóri þá niður eftir
flugeldum, en áður en hann
gæti skotið þeim, skall á hann
brotsjór og skolaði útbyrðis
fiugeldunum; í sömu svifum
stansaði og Ijósvélin, og
slolcknuðu þá öll ljós á skip-
inu. Reynt var þá að ná í olíu
til að gera bál, en það tókst
ekki fyrir þvi að ekki varð við
neitt ráðið fyrir sjógangi, og
dundu öldurnar látlaust vfir
skipið alla nóttina. Morguninn
eftir, um klukkan 8, kom loks
bátur og bjargaði þeim (i skiii-
verjum, sem þá voru enn á líli,
en 8 böfðu týnst um nóttina,
og var skipstjórinn einn af
þcim.
I Hull-blöðum þeim, sem eg
hefi séð, er lokið miklu lofs-
orði á Jón sál. Eitt blaðið, t. d.,
minnist lians á þessa leið:
„Hansson var meðal kunnustu
skipstjóra í þessum bæ, harð-
gerður íslcnskur sjómaður, og
kunni elcki að liræðast. Hann
var hreinn og beinn i fram-
komu sem landar hans og
mikilsvirtur meðal stéttar-
bræðra sinna,“ — og þessu lík
eru ummæli annara blaða um
Jón sál.
Jön sál. var maður í lægra
meðallagi á vöxt og fremur
grannvaxinn; ekki dáfríður
sýnum, en drengilegur og
sómdi sér einlcar vel; hvatleg-
ur og léttur í framkomu, verk-
maður mikill, laginn og harð-
fengur í hvívetna og „kunni
ekki að hræðast“. Hann var
stiltur vel jafnan, en þó skap-
stór, fámæltur nokkur og þó
skemtilegur í viðræðu, enda
maður fluggáfaður; hófsmað-
ur hinn mesti um hvað eina
og fór vel með fé sitt, en flest-
um mönnumhjálpfúsariþeirra,
er eg hefi kynst, og það ætla
eg víst, að hann léti „engan
synjandi frá sér fara.“ Hitt er
satt,að þá er óreglu-eðaóreiðu-
menn komu til Jóns livað eft-
ir annað í fjárbón, s'ágði hann
þeim stundum beiskan sann-
leikann um alhæfi þeirra, og
var það að vonum, að þvi skap-
lyndi, sem liann hafði. En þótt
Jón vissi, að til einskis væri
að hjálpa slíkum mönnum,
gerði hann þeim allajafna
nokkra úrlausn.
Jón sál. kvongaðist 1904 Þór-
unni Jóhannsdóttur úr Hafn-
arfirði, og lifir hún mann sinn.
Þeim hjónum varð ekki barna
auðið, en tóku til fósturs syst-
urdóttur Jóns kornunga, og
ólu upp sem sitt barn.
Heimili þeirra lijóna var,
eins og eitt af Hull-blöðunum
kemst að orði, „hreinasta fyr-
irmynd um snyrtimensku og
þægindi.“ Allur liýbýlabragur
var góður, enda sambúð hjón-
anna svo sem hún getur best
verið; varð því mörgum geng-
ið lieim til þeirra, íslending-
um, sem til Hull komu eða
lieima áttu i þeirri borg, og
voru hjónin samtaka um að
veita sem bestar viðtökiir,
hverjum, sem að garði bar. En
vinsældir þeirra meðal þar-
lendra manna má nokkuð
ráða af þeim mikla fjölda
sanniðarbréfa^em frú Þórunn
fékk, frá körlum og konum,
bæði áður en hún fór frá Eng-
landi og' siðan liún kom heim.
Mun nú og margur sakna vina
í stað þar sem þessi hjón eru
liorfin frá Hull.
2. ágúst 1928.
fí. Ól.
Leiðrétting.
í blaðinu Vísi, þriðjudag-
inn 31. júlí s. I* er grein sem
nefnist „Skipagöngur milli
Reykjavíkur og útlanda“. Er
þar sagt, að tvö eimskipafélög,
„Bergenska félagið“ og það
Saineinaða, semji áætlun sína
með íiliðsjón af áætlun Eim-
skipafélags Islands. Segir með-
al annars svo í þessari grein;
„Hin félögin (þ. e. Bergenska
og Sameinaða) þafa enga j
skjddu til að gefa út áætlanir
.fyrr en þeim sýnist og gera*
það ekki fyrr en áætlun ís-
lensku skipanna er komin út.
Stilla þau þá svo til, að skip
allra félaganna koma um sama
leyti, stundum jafnvel sama
dag, eða með dags millibili.“
Og ennfremur segir svo:
„Eimskipafélaginu verður
ekki gefin sök á þessu. Það
verður að semja sínar áætlan-
ir á undan hinum félögunum,
og þó að það reyni eitthvað að
breyta til, þá stoðar það lítið.
Áætlun hinna skipanna er
breytt svo, að alt kemur í sama
stað niður og skipin reka
livert annað.“
Hér verður ekki um það sagt,
livort þetta er rétt eða ekki,
með áætlanir þess „Samein-
aða“, en hvað' „Bergenska fé-
lagið“ snertir er þetta alrangt.
Ferðaáætlun þessa félags
var samin 1924 og liefir ávalt
verið óbreytt síðan. Hefir því
Eimskipafélagi íslands verið í
lófa lagið að semja sína áætl-
un með liliðsjón af þessari
föstu áætlun „Bergenska fé-
eldiviðup ep nauð-
synlegur
á ferðalagi.
ULtlai? ferðasuðu-
vélai*,
afas» þægilegap.
Svefapokap,
Baktöskur
o.“m. fl.
'Jfm'úfUii ;Jfhna;á.
Höfum tii:
Blandad hænsaafóður,
Mafs, heilan,
Maísmjöl,
íslensk egg.
Nýkomið:
Jarðberja og Hindberja sultutau
í Va ktló glösum, ódýrt.
A. Obeniiaupt.
er druknaði á botnvörpungnum