Vísir - 16.09.1928, Blaðsíða 6

Sunmidagimi 16. sept. 1928. ?
Ví SIR
eu
æ
Eru þér „Specials“-maður?
æ
æ
æ
æ
æ
Lærið mngönguorðið:
„Tuttugu og fjóvav
liæfilega stópai*((,

Veggfóðnr.
Fjölbreytt úrval mjög ódýrt, nýkomið.
Gnðmnndnr ísbjörnsson
S1MI: 17 0 0. LAUGAVEG 1.
V eggfódm*
ensk og þýsk, falleguet, best
og ódýrust.
Stuðebaker
eru bíla bestir.
B. S. R. hefir Studebaker
drossíur.
B. S. R. hefir fastar ferðir til
Vífilsstaða, Hafnarf jarðar og
austur í Fljótshlið alla daga.
ifrastar
ílar wa
estii*.
Bankastræti 7.
Sími 2292.
P. J. Þorleifsson.
Vatnsstíg 3. Sími 1408.

Lansasmiðjur
steðjar, smíðaliamrar og smíðatengnr.
Hlapparstíg 29.
VALD. POULSEN.
Sími 24.
Fataefni.
-vran •' ■
Langxnest xirval i iborginni.
Verðið við hvers manns hæfi.
G. Bjarnason & Fjeldsted.
jóoöoooísoíXiíSíiíJtJíiístsíiaoíittöíií
K. F. U. M.
Almenn samkoma í kvfeld
kl. SVt.
Síra Bjai’ni Jónsson talar.
Allir velkomnir.
Crlæuýtt
nautakjöt af ungu-og dilka-
kjöt, alveg nýtt ísl. smjör.
Hvalrengi nýkomið.
KjöMÖ Hafnarfjarðar.
Sími 158.
Nú fer lestrartími í hönd
og þá er ekki úr vegi að kaupa
sér góða bók. Sagan
Kynblendmgnrinn,
sem er í alla staði- góð bók,
kostar kr. 4.50, og sagan
Fórnfús ásí,
sem er mjög spennandi, kost-
ar kr. 3.50. —
Báðar þessar bækur fást á
afgr. Vísis.
íWSWKSOOOíM N H K 90000000000»
50 aura.
50 aui*a«
Elephant cigarettur.
Ljúffengap og káldai*.
Fást alsstaðap
i heildsölu lijá
Tóbaksversl. Islands h.I
A. V. T Nýkomnar gulltallegap
Ijósmyndip af dýpnm í hvepn pakka.
H.f. F. H. Kjartansson & Co.
Höfum fyrlrliggjandf:
Vlktofíubaunl]*, Rísmjöl,
æ
Sími 264.
ingar
Sími 542.
HaaöoaioQoooo* w k hmsooowsoood
Bago,
Molasykur,
Sveskjur,
Bl. Avextl,
Kartöflumj öl,
Rúsínur,
Aprikosur.
-Hafjramjöl
kemur næstu daga.
Verði3ijhvepgi|lægpa.

Hafvamjöl,
Hpísgpjón.
I. BRYNJÓLFSSON & KVARAN.
FRELSISVINIR.
óskeikull. Og hún hefir komist að raun urn, að hún getur
með engu rhóti gengið að eiga mann, sem er svo illa inn-
rættur. Hún hefir sýnt mér það svart á hvítu, að hún
meti rauðstakkinn rneira en mig. Hann nýtur þess mikla
sóma, að þjóna hans hátign, náðugum herra konungin-
um! Og mér virðist það alveg rökrétt hugsaö."
„Rökrétt!“ sagði Tom grímmum rómi. „Hvar í fjand-
anum hefirðu komist á snoðir urn það, að kvenfólk hugsi
rökrétt? Nei, kæri vinur, það er bara slægviska. Kænska
og slægð og ekkert annað. Það er hverjum manni nær
og skammarminna, að ganga í sjóinn, en að eyða tíma
í að hugsa urn andskotans „tiktúrurnar" í kvenfólkinu.
Mér þykir vænt um, að þú tekur þessu skynsamlega. En
það er satt, sem eg skrifaöi þér einu sinni, að Mandeville
á jarlstign í vændum. — Hann getur orðið jarl af Chal-
font — ef hann er heppinn."
Hann rak í rogastans — því að Harry sneri sér að hon-
um skyndilega, ofsareiður:
„Hvern andskotann sjálfan áttu við, Tom?“
„Hamingjan góða! Ætli það sé ekki það sama, sem
þú átt við?“
„Getur þér komið til hugar, að eg væni Myrtle um
þvílíkt drengskaparleysi ? Að eg geri ráð fyrir, að hún
selji sig svo auvirðilega ■— fyrir titil ?“
„Þa-S hefir líklega aldrei komið fyrir áður í veraldar-
sögunni eða biblíusögunni! — Heldurðu það ?“
„Ekki þegar kona eins og Myrtle átti hlut að máli.“
„Þú átt eftir að fræðast töluvert enn þá, Harry,“ sagði
Tom Izard með áhérslu. Reynslan hafði orðið honum dýr-
keypt og hann talaði því af sannfæringu. „En það get
eg sagt þér nieð sanni, að konan er aumasta úrþvætti
veraldarinnar —- —“
„Þakka þér fyrir,“ greip Latimer fram í. „Væntanlega
er þó nokkur kvenna munur. Gerðu svo vel að minnast
þess! Hins vegar er þaö ekki sérlega skemtilegt, að heyra
þig ræða um konur!“
„Nei, það veit guð! — Eg kannast svo sem fúslega
við það. En það er umræðuefnið sem á sökina á því. En
hr. Izard — þ. e. eg sjálfur — er aftur á rnóti rnjög fræð-
andi í ræðurn sínum."
Þessu þarfleysuhjali lyktaði nú brátt, því að Júlíus
‘gamli kom inn, Hann bar þeim bakka með tveim glösum
og silfurkeri fullu af ljúffengu púnsi. Var það búiö til
úr rommi, ananas og cítrönum. Á bakkanum stóð einnig
silfurkassi. í honum var úrvals tóbak, fyrirtaks gott. Tvær
pípur fylgdu með.
Vinirnir mæltu ekki orS frá munni þangað til Júlíus
gamli var farilin. En samtalið beindist þá inn á aðrar
brautir. Þeir þurftu að ræða mál, sem var mjög áríðandi.
„Nú þarf eg ekki að senda.mann á- fundinn í minn stað,
þvi að eg get farið sjálfur. Það er best að eg taki aftur
við bréfinu, sem eg bað þig fyrir, Tom.“
„Með mestu ánægju," sagði Tom. Hann dró bréfabögg-
ul upp úr brjóstvasa sínum. „En það skaltu vita, Harry,
að heföirðu ekki komið aftur, og eg mætt á fundinum
fyrir þig — þá hefði eg ekki staðið þar lengi við. Eg
hefði safnað að mér hóp af frelsisvinum í snatri, og sótt
þig út í Fagralund strax í nótt.“
„Eg treysti þér líka statt og stöðugt, Tom,“ sagði Harry
og brosti. „Eg held að þeir hafi ekki gert sér það ljóst,
hvað þeir áttu á hættu, þegar þeir reyndu að taka mig
til íanga.“
Klukkan sló sex. Latimer spratt á fætur.
„Nú v,erð eg að fara. Fundurinn átti að byrja klukkan
sex,“ sagði hann. „Bíddu hérna og borðaðu kveldverð með
mér. Það liður ekki á löngu áður en eg kem aftur. Fáðu
þér í pípu á meðan.“
Þegar hann var kominn til dyra, kallaði Tom til hans:
„Vertu nú var um þig, Harry. Farðu ekki vopnlaus út
íyrir húsdyr. Þeim er mikiÖ í mun að' ná i þig, eftir það
sem komið hefir fyrir i dag!“