Vísir - 27.09.1928, Blaðsíða 6

Ví SIR
Fimtudaginn 27. sept 1928.
Engin dósamjólk sem flutt ep til lands-
ins ep fitumeipi en
„DYKELAND«-mjólkin.
Þessa óvidjafnanlegu mjóikurtegund
má einnig þeyta sem rjóma.
Draiioísmenn: I. Brynjólfsson & Kvaran.
Lausasmiðjur
steðjar, smíðahamrar og smíðatengur.
Klapparstíg 29.
VALD. POULSEN.
Síml 24.
Landsins raesta úrvai af rararaalistura.
Myndir innrammaöar fljótt og rel. — Hvergi eins ódýrt.
Guðmundur Ásbjörnsson.
Laugaveg i.
Kaffl-, matar- og þvottastell,
Ávaxtastell — Skálar — Bollapör — Kökudiskar.
Pottar meö loki frá 1.25.
Pönnur frá 0.75 og ýmiskoriar
Búsáhöld, ódýrust hjá
K. Einafsson & Bjðpnsson
[Bankastrœti 11.
Studebaker
eru bíla bestir.
B. S. R. hefir Studebaker
drossíur.
B. S. R. hefir fastar ferðir lil
Vífilsstaða, Hafnarfjarðar og
austur í Fljótshlíð alla daga.
Afgreiðslusímar: 715 og 716.
SÖ5XS»Ö!5ÖÍSÍS;SÍÍÍSÍ5ÍXSÍSÍÍ«ÍXSÍX$ÍSÖÍ
Á fimtudagixm
kemur verulega ^vænt dilka-
kjöt úr Borgarnesi, besta
kjötiö „til gniðursöltunar . —
Komið og lítið á það.
Kj ö tbúð I Hafnarfj arð ar.
Sími 158.
5tS5Í5XS5Í555S5S5XXS5i555XS5S5XS5S5S5S5S555i5
S5S5S5S5S5XS5S5S5S5XS5S5S5S5S5S5XS5S5S5S5S5S5S5
Vélalakk, Sílalakk,
Lakk á raiðstöðrar.
Einar 0. Malmberg
Vesturgötu 2. Sími 1820
X55S5XS5S5S5S5XS5XXS5XXXS5S5S5S5XS5S5S5S5
hjá okkur.
Urvalið hvergi
meira, verðið afar
Iágt.
Rúgmjöl, hveiti, hrisgrjón,
melís, strausykur, kandis,
saltfiskur. — Lægsta verð
á Islandi.
VON OG BREKKUSTÍG1.
50 aupa.
50 auva.
Elephant cigarettur.
LjtLffengai* og káldap.
Fást alsstadai*
í heildsölu lijá
fóbaksversl. Islands h.f.
A. V. I
Nýkomnar gulllallegap
ljósmyndip af dýrum í iivepxi pakka.
H.f. F. H. Kjartansson & Co. |
S8
iNýkomið: |
| Rísgrjón i , 100 kg, Rangoon ^
! do. - SO - - 88
! ,do.f 1- 25IÍÍ- póleruð Japönsk,||®
| LaukuF, vínber og epll,' J ^
^Kartöflumjöl, sago og rísmjöl. 83
llRúslnur, svestejur^og^döðlu*.
! Bl. ávextir, aprikosur og sukkat.
Vepðið htvepgi lægpa. _
_____ S3 á
Fjölbreytt úrval mjög ódýrt, nýkomið.
Gnðmundur Ásbjörnsson
S1MI: 17 0 0.
LAUGAVEG 1.
VÍSIS'KAFFIÐ gerir alla glaða.
FRELSISVINIR.
inn mundi kosta kapps um að koma. honum undan, — af
sömu ástæðu og Rutledge vildi forða þorparanum undan
ofbeldi af Gadsdens og Latimers hálfu. Ef frelsisvininir
tæki sjálfir málið í sínar hendur og gerði út um afdrif
Featherstónes, þá yrði landstjórninn til neyddur að beita
vaidi. Hann yrði að krefjast þess, að lögunum yrði full-
nægt. Landstjórninn hefði og skýlausar sannanir fyrir því,
að Latimer ætti beinlínis eða óbeinlínis sök á hinum hræði-
legu afdrifum Featherstones. Hann ætti því um tvent að
velja, — að refsa hinum seka, eba gera stjórnina og sjálfan
sig að athlægi.
Ef hann tæki fyrri kostinm — vegna sjálfs síns og
vegna herra síns, konungsins — þá mundi að líkindum
draga til stórtíðinda í Suður-Carolinu, en það reyndu
báðir flokkar að forðast, í lengstu lög. Ástandið í ný-
lendttm Ameriku var um þessar mundir mjög svo við-
kvæmt. Uppreisniri logaði undir niðri og þurfti ekki
annað en lítinrn neista til þess, að alt stæði í björtu báli.
Latimer var ekki í meinum vafa um það, hvers vegna
Rutledge hefði heimtað, að hann og þeir sem honum
fylgdi að málum, sæti fundinn áfranr. Og það var ekki
af hatri eða bræði útaf þeim viðtökum, sem hann
hafði fengið, að Latimer varð ekki við þeirri ósk. En
hánn þóttist mega treysta því, að Featherstone væri
farinn úr bænum. Rutledge þurfti því ekkert að óttast,
og Latimer taldi ástæðulaust fyrir sig, að sitja fundinn
iengur. : . j y
En harin fór þannig af fundinum, að menn höfðu
ástæðu til að ætla, að hann væri samshugar og Drayton
og Gadsden. En allir vissu, að þeir voru fullkomnir
lýðveldissinnar. Þeir voru raenm, sem hvikuðu ekki frá
áformum sínum, enda þótt vandræði hlytist af.
Latimer stóð á því fastara en fótunum, að Feather-
stone hlyti að vera búinni að forða sér. Það yrði því
árangurslaust og tímatöfin ein, að hefjast handa gegn
honum.
„Þetta getur verið,“ sagði Gadsden. „En svo er þó
vomandi ekki. Eg hefi til vonar og vara kallað saman
nokkura vaska drengi, í nánd við gömlu kjötsölu-höll-
ina. Mér datt í hug, að eg mundi kannske geta sagt
þeim hver njósnarinn væri. Og þú verður að korna þang-
að líka, Harry. Það er best, að þú skýrir sjálfur frá því,
sem ])ú hefir komist að raun um.“ En Latimer mótmælti
því. Hann vildi engan þátt í því eiga. Og hefði hann
ekki verið alveg sannfærður um, að Featherstone væri
genginn þeim úr greipum, þá hefði enginn getað talið
hann af því áformi. En nú lyktaði þessu að lokum á þá
leið, að hann lét undan síga, fyrir þrábeiðni Gadsdens.
Áður en hálf stund væri liðin, stóð Latimer niðri við
kjötsöluhöllina og flutti ræðu fyrir hóp ungra. manria.
Voru þar samankomnir flestir ungir iðnaðarmenn í hæn-
um, ’vm hundrað að tölu. Þessum mönnúm hafði Gads-
den flutt frelsisboðskapinn mánuðum saman, undir fornu
frelsiseikinni, fyrir utan heimili sitt. Latimer skýrði
þessum mönnum frá því, að iFeatherstone væri njósnar-
inn. Hann sagði þeim enn fremur, að svikarinn birti
stjórninni jafnóðum allar ráðagerðir og áform uppreisn-
armanna. Og enn skýrði hann frá því, að nýlega hefði
hann ljóstað upp leyndarmáli, sem gæti riðið á lífi
margra föðurlandsvina.
Því næst tók Gadsden til máls. Hann staðfesti skýr-
um orðum og ótvíræðum alt það, er Latimer hafði sagt.
En þá gátu hinir vopnuöu frelsisvinir ekki á sér setið
lengur. Alt íór í uppnám. Þeir æptu hástöfum, æstir
og tryltir: „Drepum svikarann,!“ „Drepum Feather-
stone!“ Og allur hópurinn þusti af stað til að fullnægja
þessum dómi.
Þeir hlupu endilanga Breiðgötu, en þá Konungsstræti
út að Carberet-vígi. í nánd við það bjó Featherstone,
á heimili systur sinnar. Nýir menn bættust smátt og
sntátt í hópinn. Æsingin og reiöi-ópin drógu þá til sín.
„Featherstone! Featherstone!“ æptu þeir tryllings-
lega. „1 tjöru og fiður með Featherstone! Tjara og fið-
ur! Tjara og fiður! Drepunr Featherstone!“
Mennirnir þrír, er æst höfðu lýðinn, tóku engan þátt
i þessum leik. Þeir urðu eftir hjá kjötsölu-höllinni einir
saman. Ef Gadsden hefði mátt ráða, mundi hann hafa
farið með, og. stjórnað sjálfur liðinu. Og Latimer áleit
ekki nema sjálfsagt, að.hann tæki að sér tqrystuna, þar