Vísir - 20.12.1928, Blaðsíða 9

Ví SIR
FJöldi tegunda at
VIndlum'
nýkomnap.
I. Brynjólfsson & Kvaran.
Í!ÖÍSOÖttO»OíÍ»ÍÍ»!ÍÍSiÍíiOÍÍÍSÍ5ií»GÍÍÍÍOÖÍ>í50tXSÍiOOí5ÍÍÍXSÍÍÍÍOOÍ50ÍÍ«OOOÖÖÍ
BÚSÁHÖLD alls -konar
VERKFÆRI alls konar
VÉLAREIMAR
LÁTÚNSPLÖTUR og
S T A N G I R
Fæst á Klapparstíg 29, hjá
VALD. POULSEN.
StoCOOOOOGOOOOiiOöOOOOOOOOOiÍOOiÍOOOOOiÍíiOOOiÍiÍiÍOOOOOOiÍOOöOi
rjis w s \
A förum
eru nú hinir á g æ t u SPANERÁ havana vindlar. Þeir, sem vilja fá sér þessa vindla fyrir jólin ættu að k o m a strax.
j BRISTOL,
Bankastræti.
F F. 1. Ijtrlaiiiei & Et
Appelsínup,
Ný egg.
Itvevgi lægm.
Utlend ritsöfn:
Henrik Ibsen, Björnstj. Björnson,
Knut Hamsun, Sigrid Unset,
lvan Turgeniew, Jeppe Aakjær, H.
C. Andersen, Herrnan Bang, Zac.
Kielsen o. fl.
ísl. bækur i vönduöu skinn-
bandi: Menn og mentir I—IV,
Andvökur Stephans G. I—V (a‘8
eins 2 eint.), íslendingasögur (eitt
cintak), Páll postuli, Fiskarnir,
íslensk lestrarbók, Islensk-dönsk
oröábók. Heimskringla, Sögu-
kaflar af sjálfum mér, M. Jcch.,
Dægradvöl og gamansögur Grön-
dals (ennþá meö lága veröinu!),
cg fleira.
J3^ut

TINDLAR
til jólanna, margar tegund-
ir. Fallegar tækifærisgjafir.
Verð frá 3 kr. kassinn.
Von.
2O°|0 afsláttup.
Til laugardags verður gef-
inn 20% afsláttur af jóla-
trésskrauti, ef keypt er fyr-
ir 3 krónur, 10% af minni
kaupum.
I. )m. IS.
(Torgið á Klapparstíg og
Njálsgötu).
Agætar jólavörur
FYRIR DÖMUR: Töskur — Veski — Burstasett —
Manicure — Saumasett — Saumakassar — Kuð-
ungakassar — Ilmvatnskassar — Toiletsett —
Blómsturvasar — Kaffistell — Silfurplett ýmis
konar og ótal margt fleira.
FYRIR HERRA: Seðlaveski, Burstasett — Þvottastell
— Skrifsett — Vasahnífar — Spilapeningar og
Spil — Kuðungar o. m. fl.
FYRIR BÖRN: Grammófónar — Film-maskínur —
Smíðatól — Kubbakassar — Bílar — Dúkkur —
Flugvélar — Guitarar — Fiðlur — Mandólín —
Lúðrar — Spiladósir — Skopparakringlur — Fugl-
ar — Fiskar — Bollapör — Diskar með myndum
— Mublur — Stell allsk. — Manicure — Dúkku-
sett — Eldavélar — Vagnar — Rúm — Ilestar
— Dýr allsk. — Bangsar — Byssur — Ilmvatna-
kassar — Kerti — Spil — Trommur — Úr — Bíó
Filmur — Píanó — Töskur og ótal margt fleira,
með lægsta verði borgarinnar.
K. Einarsson & Björnsson.
FRELSIS'VTNIR.
að eg segi satt. Sem stendur liggur hann niÖri á Grockats-
bryggju.“
,,Þér -— þér hafiÖ þá vegið hann?“
„Já, eg var svo óheppinn. Eg átti hendur mínar að
verja.“
„Hver er þessi foringi? Þektuð þér hann?“
Gadsden svaraði: „Það var Sykes hersir, úr johnsons-
vígi. Það er líklega best, að eg skýri yður frá því, tigni
landstjóri, sem mér er kunnugt um málið.“ Hann lýsti
því nú er mennirnir komu niður á hrj'ggjuna og báru
Latímer á milli sín, búndinn á hondum og fótum. Og að
Jjeír hefðu fleygt horíum ofan í skakkan bát. „Tigni land-
Stjóri!“ sagði hann að síöustu ákveðnum rómi og nokkuð
byrstur, og var ekki um að villast við livað hann átti:
„Ef þessi misskilningur hefði ekki átt sér stað, nia telja
vafalaust, að við hefðum aldrei séð hr. Latimer framar.“
Andbtið á landstjóranum var enn þá blóðhlaupið af
rdði, on hann var jafnframt áhýggjufríllur á svip. Það
yírtíst jafuvel svo í bili, sem hann væri sekur, þrátt fyrir
alt. Þvi þá er hann heyrði nafn hersisins nefnt, mintist
hann þess skyndilega, hverju Mandeville haföi stungið
ttpp á daginn áður, i áheyrn hersisins.
Landstjórinn leit í kringum sig. ‘Hann vænti þess, að
Mandeville liöfuðsmaður væri einhversstaðar í gestahópn-
ítm, sem stóð þarna orðlaus og imdrandi.
„Mandeville höfuðsmaður!“
Mandeville gekk fram, kurteis og öruggur að vanda.
„Eruð þér jtessu máli kunnugur?“ spurði lávarðurinn,
haröri og kuldalegri röddu.
„Eg?“ svaraði Mandeville, steinhissa. „Eg er þvi ekki
kunnugri en þér, tigni landstjóri!“
En hann kornst ekki undan svo auöveldlega. „Þetta er
all-tvírætt svar, Mandeville höfuðsmaður,“ svaraði Moul-
trie ofursti, byrstur i hragði.
Ofurstinn fann að einhver lagði höndina. á öxl honum
stinnings-þétt. Hann leit uni öxl — að baki honum stóð
léutledge, alvarlegur og rólegur að vanda. Var það auðsjá-
ánlega tilætlun hans, að koma í veg fyrir, að Moidtrie
yrði orsök i þvi, að alt kæmist i uppnám. En Moultrie
hratt lögmanninum frá sér, og haföi hann aldrei gert það
fyr. En nú var hann staðráðinn i því, að hjálpa hinum
unga vini sínum, og var reiður.
Á meðau þessu fór fram, hafði Mandeville rétt úr sér
og virtist hann sárlega móðgaður. Hann leit á uppreisnar-
manninn fullur fyrirlitningar.
„Eg er ekki vanur því, að veita tvíræð svör, Moultrie
ofursti."
„Eg veit ekkert um það, hver venja yðar kann að vera,
og læt mig það engu skifta,“ svaraði ofurstinn. „En þetta
svar yðar áleit eg tvírætt. Og mér skjátlast sjaldan."
William lávarður reyndi aö miðla málum. Andrúmsloftið
var þrungið æsing og hita. „Eg skil ekki i ötSru, en að
allur grunur um undirhyggju og tvíræð svör hljóti að
hverfa, þegar eg fullvissa yður, hr. Latimer, um þaÖ, að
eg á engan þátt i þessu. Eg hefi ekki gefið skij>un um
þessa árás, og liefi enga hugmynd um,- hvernig á henni
stendur. Eg legg þar við drengskaj) minn og embættis-
heiður.“
„Munduð þér, tigni landstjóri, vilja kveða svo ríkt að
orði, að þér fordæmiö þessar aðfarir?“ Latimer spurði
eins kurteislega og hægt er að íramhera þvilíka spurningu.
„Já — til þess er eg albúinn,“ svaraði landstjórinn hik-
laust og ákveðið. „Og eg skal ekki linna fyr, en það ver'S-
ur upjrvíst að fullu og öllu, hvernig á þessari árás stendur.“
Hr. Latimer hneigði sig. „Eg þakka y'Öur, tigni landstjóri.
Eg hefi nú skýrt frá því, sem gerst hefir. En eg er á
förum úr bænum, eins og þér vitið-. Það var þvi óum-
flýjanlegt, að eg s.kýrði frá þessu samstundis. Ef þér,
tigni landstjóri, ætlið ekki að leggja fyrir mig fleiri spurn-
ingar, þá gefiö þér ef til vill leyfi til að eg fari?“
„Það geri eg fúslega/' Hinn tigni landstjóri hneigði sig
til samþykkis.
Latimer gekk á brott og var þegar kominn hálfa leið til
dyra. En i sama bili kom sir Andrew og gekk í veg fyrir
hann, að dyrunum. Þjónn eínn kom þar til nióts vi'ð sir
Andrew, og bar hann bakka me'ð vínglösmn. Sir Andrew
var að því kominn, að stjaka manninum frá sér með hand-