Vísir - 21.12.1928, Blaðsíða 4

Föstudaginn 21. des. 1928.
VTSTH
#
Su3usúkkula3i, „Overtræk"
ÁtsúkkuIaSi, Kakaó,
Óviðjafnanlegt að gæðum.
VIKBLAR
til jólanna, margar tegund-
ir. Fallegar tækifærisgjafir.
Yerð frá 3 kr. kassinn.
Yon.
æ
Til jólanna.
L»gst verð, - besta®»
vörur, og alt á elnum
stað.
Von, simi 448.
Kjðti)ú3iii sírni 1448.
SOKKAR
iCOOOOCaCSOOaOÍÍOttíÍCÍÍOÍÍOÍÍttíSÍÍÍÍÍÍÍÍOÍÍOÍiOOÍÍÍÍÍSÍSOÍÍttOtíÖQCGOGOtJÍÍÍ
í mjög stóru úrvali. Verð frá
70 aurum parið. Svartir silki-
sokkar i úrvali. Mjög lágt verð.
BÚSÁHÖLD alls-konar
VERKFÆRI alls konar
VÉLAREIMAR
LÁTÚNSPLÖTUR og
S T A N G I R
Fæst á Klapparstíg 29, hjá
VALD. POULSEN.
JOOOOOOOCOOOOtlOOOOOtÍOOOOOÍÍOetÍOtiOtSOOOOOOOtiOOOOOOOOOOCOt
Nýkomið mikid úrva 1
af postulíns- og kaffistellum fyrir 6 og 12, súkkulaði
stell, bollapör, margar tegundir, mjólkurkönnur, barna-
könnur, barnadiskar, kökudiskar og föt, margar teg-
undir. — Selst með niðursettu verði til jóla.
Verslunin ÞORF,
Hverfisgötu 56. Sími: 624.
Guðm. B. Víkar.
Laugaveg 21.
í bæjarkeyrslu
hefir B. S. R. 5 manna og 7
manna drossíur. Studebaker
eru bíla bestir. Hvergi ódýrari
bæjarkeyrsla en hjá B. S. R. —
Ferðir til Vífilsstaða og Hafn-
arfjarðar alla daga. Austur )
Fljótshlíð 4 daga í viku. — Af
greiðsiusímar 715 og 716.
TOSPEDO.
k Til VífiisstaSa x
S 00 Hafnarfjarðar 8
M M
^ alla tiaga með ^
g BulcMrosslum frá M
g Steindórig
K Slml 581. M
K ’ H
KKKKKKKKKKKK
Véialakk,
Bílalakk,
Lakk á mí3stn3var.
Solinpillnr
eru framleiddar úr hrein-
um jurtaefnum, þær hafa
engin skaðleg ábrif á lik-
amann, en góð og styrkj-
andi áhrif á meltingarfær-
in.Sólinpillurhreinsa skað-
leg efni úr blóðinu. Sólin-
pillur hjálpa við vanlíðan
er stafar af óreglulegum
hægðum og hægðaleysi.—
Notkunarfyrirsögn fylgir
hverri dós. Verð að eins kr.
1,25. — Fæst i
LAUGAVEGS APÓTEKI.
Einar 0. Malmberg
Vesturgötu 2. Simi 1820
Grammófonar
Austnr yflr fjall
teknir til viðgerðar á reiðhjóla-
verkstæðinu Vesturgötu 5.
Sækketvlstlæi'i'ed, ftQ Opq
£t Parti svært, ubleget, realiseres mindst 20 m. v*
Samme Kvalitet 125 cm. bred 96 Öre pr. m. Ubl. Skjorter 200
öre i lille og Middelstörrelse, stor 225 Öre, svære uldne Herre-Sok-
ker 100 öre, svært.ubl. Flonel 70 cm. bredt 65 öre p. m. Viske-
stykker 36 öre, Vaffelhaandklædtr 48 öre, kulörte Lommetörklæ-
der 325 öre pr. Dusin. Fuld Tilfredshed eller Pengene tilbage. —
Forlang illustreret Katalog. Sækkelageret, Sct. Annæ Plads 10,
Köbenhavn K.
1 fullkonnustu j itvélarnar.
Mainús tammi k Co'.
förum við daglega.
Leigjum 5 og 7 manna
„drossíur“ í bæjarkeyrslu
og lengri ferðir fyrir lægsta
verð.
Sími 1216.
Album
nýjar fjö breyt ar birgðir.
Leöupvörup
fyrir dömur og herra.
Iwlmta Wjitiir.
Simar: 1053 og 553.
FRELSISVINIK.
úr vasa sínum og þerraði andlit sitt vandlega. Hann var
rennandi votur í framan.
„Ó-nei, karlinn minn! Þú þarft meira en vasaklút til
þess að þurka þetta af þér,“ sagði Sjr Andrew hranalega
og ögrandi.
Latimer virti Sir Andrew fyrir sér augnablik, steinþegj-
andi. Því næst sneri hann sér að gcstunufti og hneigði sig.
„Eg ætla þá að leyfa mér að fara!“ sagði hann. En er
hann var kominn miðja vega til dyra, ásamt Moultrie, gekk
Sir Andrew í veg fyrir þá all-djarflega.
„Nei, það veit heilög hamingjan!“
„Sir Andrew!“ William lávarður reyndi enn að miðla
málum. Hann gekk fast að Carey. „Eruð þér genginn af
vitinu, maður! Þér hefjið leikinn á því, að ögra hr. La-
timer. Að vísu kannast eg við, að hann hegðaði sér óhyggi-
lega, er hann svaraði yður svo sem hann gerði, því að þá
mátti búast við, að þér þættist fá ástæðu til að hefja ill-
deilur við hann. En þetta verður að nægja — hér verður
nú staðar að nema. Hr. Latimer hefir samúð og virðingu
allra viðstaddra fyrir umburðarlyndi sitt. Og' þér verðið
líka að virða umburðarlyndi hans.“
„Umburðarlyndi!“ Sir Andrew hló þræsingslega. „Eg
verð að lýsa yfir því, að eg hefi aldrei — hvorki fyrr né
síðar — heyrt það orð notað um bleyðiskap. Leyfist mér
að spyrja yður, William lávar’ður — ætlið þér að gerast
verndari og málsvari hinna blauöu — verndari uppreisnar-
manna og morðingja?“
„Þér gleymið víst við hvern þér eigið nú orðastað, Sir
Andrew!“ Hinn ungi landstjóri stóð við hlið hans, hár og
grannur, rólegur og mjög virðulegur ásýndum. En hinn
gamli æsti konungssinni — faðirinn, örvæntingarfullur í
huga, þrunginn heiftarhug og harðýðgi, hirti ekki um að
stilla skap sitt.
„Þér neyðið mig til að gleyma því, tigni landstjóri. Eg
hefi ekki beðið yður að skifta yður af þessari deilu. Hr.
Latimer hefir heldur ekki farið þess á leit — en eg dreg
það þó ekki í efa, að hann — helvítis ormurinn — er því
sárfeginn, að þér slettið yður fram í okkar mál."
„Nei, hættið nú, Sir Andrew! Nú er nóg komið!“ hróp-
aði Latimer. Allir viðstaddir létu í ljós samúð sína með
honum og voru sýnilega á hans bandi.
„Hr. Latimer — hlustið á mig! — Þér verðið að hlusta
á það, sem eg ætla nú aö segja!“ Hinn tigní landstjóri
bandaði hendinni á móti honum og sneri sér því næst að
Carey, sem var öskureiður, „Sir Andrew — hr. Latimer
hefir gert samning við mig. Hann heíir heitið mér því,
og lagt við drengskap sinn, að hann skuli verða á brott
héðan úr bænum snemma í fyrramálið. Eg get alls ekki
leyst hann frá þessu heiti. Það er öldungis ómögulegt fyr-
ir hr. Latimer, að verða um kyrt hér í bænum á morg-
un — hvaða erindi sem þér kunnið aö eiga við hann.“
„Það er óþarfi að biða til morguns," sagði Sir Andrew.
„Ef hr. Latimer á nokkurt hugrekki til í fórum sínnm —
ef hann er ekki ragur hundur og blauður — þá er best
að hann sýni þ’að nú þegar — hér á þessum stað.“
Latimer sótroðnaði af blygðun og reiði. Hann sneri sér
að vini sínum, sem stóð við hlið hans, og mælti:
„Moultrie! — Þetta er mér ofraun — þetta þoli eg ekki.
Hann neyðir mig beinlínis til þess, að færa sönnur á hug-
reklci mitt.“
„Nei, alls ekki, hr. Latimer,“ svaraði William lávarð-
ur. „Eg get fullvissað yður um, að enginn viðstaddur ef-
ast um karlmannslund yðar!“
„Hann verður vafalaust feginn, ræfillinn, að láta sér
þessa fullyrðingu yður nægja,“ sagði Sir Andrew hæði-
lega. „En nú talið þér aftur um mál, sem þér berið ekki
skynbragð á, tigni landstjóri. Eg efast um karlmannslund
hans!“
Landstjórinn horfði hvössum augum á Sir Andrew
drykklanga stund.
, „Sir Andrew! Þér neyðið mig til að beita því valdi, sem
mér er gefið. Eg banna yður að heyja einvígi við hr. La-
timer. — Eg banna yður það í nafni konungsins!“
Þá er Sir Andrew heyrði þessa skipun, rak hann upp
hásan kuldahlátur, hæðnislegan og móðgandi.
„Eg verð að benda yður á það, tigni landstjóri, að þcr
1 .