Vísir - 21.12.1929, Blaðsíða 7

VtSIR
Ferðaritvélin ROYAL. — Konungieg jólagjöf.
Þá er gjöf vel valin og viturlega, ef hún
veitir þiggjandanum bæði gagn og gleði.
Þetta er ávalt unt að sameina, ef menn
aðeins vildu hafa það i hyggju, en það
gera menn þvi miður eigi svo álment sem
skyldi.
ROYAL er 'enskt orð, sem þýðir konung-
legur, og að gefa Royal, er að gefa kon-
unglega gjöf. Og hún er konungleg meira
en að nafninu, því að sannarlega er vélin
konungsgersemi, bæði sökum fegurðar og
ágætis. Nú er sú tíð upp runnin hér eins og erlendis, að enginn getur án ritvélar verið.
Hafið það í huga, þegar þér veljið jólagjöf handa ungum manni eða ungri stúlku. Kom-
ið svo og fáið að sjá ferðaritvélina ROYAL og leitið lijá okkur allra frekari upplýsinga.
Sá, sem gefur ROYAL í jólagjöf, gerir meira en að óska glcðilegra jóla — liann gefur
gleðileg jól.
Helgi Magnússon & Co.
Mýkomið:
RÚSÍNUR — steinlausar. —
SVESKJUR.
KÚRENNUR.
EPLI.
APRÍKÓSUR.
FÍKJUR.
DÖÐLUR.
BL. ÁVEXTIR
ALT FYRSTA FLOKKS VÖRUR.
I. Brynjóitsson & Kvaran.
Teggfódnr.
Fjölbreytt úrval mjög ódýrt nýkomið.
Gnðnmndnr ísbjörnsson
SÍMI 1700. LAUGAVEG 1.
VÍSIS'KAFFIÐ gerir alla glaöa.
Glasvörur allskonar,
Leikföng fjöldi tegunda,
Tækifærisgjafir fjöldi teg.,
a!t selt fyrir innkaupsverð til jóla.
Yersinnin Hrönn
Laugaveg 19.
Gúmmistlmplar
eru búnir til i
Félagsprentsmiðjunnl.
Vandaðir og ódýrir.
Jólagjafir.
Bækur, sem menn lesa sér til
ánægju hvað eftir annað, eru
hentugar lil jólagjafa. Á meðal
slíkra bóka eru rit Steingríms
Thorsteinsssonar skálds, t. d.:
Ritsafn, I. bindi, með 2 mynd-
um, ca. 330 bls., þétt sett,
verð 10 kr. í skrautbandi.
Ritsafn, II. bindi, með mynd, ca.
440 bls., þélt sett, verð 10 kr.
í skraulbandi.
Sawitri og Sakúntala, indversku
sögurnar fallegu, bundnar
saman, 6 kr. í bandi.
Æfintýrabókin, ágæt bók lianda
börnum og unglingum, 5 kr.
í bandi.
--- Fást hjá bóksölunt. -
Minna erfiði þvottadaginn.
Húsmæöur! NotiS Sunlight sáp-
una til að hjálpa yöur, því hrein
og mjúk froöa hennar nær burt
öllunt óhreinindum.
Sunlight sápan gerir þvottinri
hvítan sem mjöll, án nokkurs
erfiöis.
Hún er óviöjafnanleg til aö þvo
úr henni lök, nærfatnaö og glugga-
tjöld.
Lever Brothers Ltd.,
Port Sunlight, England.
íslenskt smjör
á 4,50 kg. i litlum styklcjum.
Jólakerti á eina lilla 50 aura, 30
stykki í kassa. Lúðuriklingur,
liangikjöt.
Alt á einum stað.
Von oe Brekköstíg 1
Sími 448. Sfmi 2148.
Þú erí þreyttur
daufur og dapur í skapi. —
Þetta er vissulega í sam-
bandi við sht tauganna.
Seliur iíkamans þarfnast
endurnýjunar. Þú þarft
strax að byrja að nota
Fersól. — Þá færðu nýjan
lífskraft, sem endurlífgar
líkamsstarf semina.
Fersói herðir taugarnar,
styrkir hjartað og eykur
líkamlegan kraft og lífs-
magn. Fæst í flestum lyfja-
búðum og
Fallegustu, bestu og ódýr-
ustu
Jólaskóna
fáið þér hjá okkur.
Kvenskór nýkomnir.
Karlm.skór „Pantlffer“.
Barnaskór, Lack.
Komið og skoðið.
Bankastræti 4.
Leyndardómar Norman’s-hallar.
„Við þurfum ekki að fara í neinar grafgötur um hvað
fyrir honurn vakir,“ sagði Sir Ambrose. „Vönum rann-
sóknardómara er vel ljóst hver áhrif það hefir, að láta
þá, sem grunaðir eru, sitja á lágum stól, en sjálfir á há-
um. Eg veit ekki hver hin sálfræðilega skýring á því er,
en það er fullvíst, að þetta hefir i flestum tilfellum til-
ætluö áhrif á hinn grunaða, ekki síst ef samviskan er
mórauð, það reynist erfitt að segja ósatt trúlega, lítandi
npp til þess manns, sem ógnandi og í „krafti laganna"
þrumar yfir manni.“
Jefferson hló við. „Það má vel vera, að það hafi til-
setluð áhrif á veikgeðja menn, sem hafa einhverju að
leyna.“
„í yðar sporum, Jefferson," skaut eg nú inn í samræð-
una, „mundi eg fara á fund Helenu, áður en þeir koma
niðtir aftur. Hún er í viðhafnarstofunni. Eg átti tal við
hana þar og hún var næsta óróleg.“
„Já, vesalings Helena,“ svaraði faöir hennar, „það er
best að eg fari til hennar."
Eg efaðist ekki um, að Jefferson elskaði dóttur sína ein-
læglega, en að óreyndu mundi eg ekki trúa þvi, að hann
myndi fremja morð hennar vegna.
„Sír Amhrose," sagði hann, „viljið þér sjá um, að yfir-
þjónninn framkvæmi skipanir lögreglufulltrúans. Safnið
öllum saman hér á meðan eg er hjá Hélenu. Eg verð að
reyna að gera hana hressari í skapi, áður en yfirheyrslan
byrjar."
„Það skal eg gera,“ sagði Sir Ambrose. „Hafið engar
áhyggjur um það. Eg skal sjá uni þetta.“
Jefferson gekk inn i viðhafnarstofuna, og skömmu síð-
ar fór Sir Atnbrose, til þess að gera það, sem Jefferson
hafði beðið hann um.
Eg var því fegin hálft í hvoru, að þeir fóru, og gekk
inn í borðstofuna til þess að fá mér eitt glas af whisky
í sódavatni. Þegar eg dreypti á drykknum heyrði eg ein-
hvern koma inn og staðnæmast skamt frá dyrum. Það
vár Martin Greig.
Við horfðum hvor á annan um stund.
„Komdu hingað, Martin,“ sagöi eg.
Hann var hikandi á svip, en lét þó að ósk minni.
„Hvað viltu?“ spurði hann kuldalega.
„Þú virðist hafa gleymt því, að við vorum félagar,"
sagði eg.“
„Já, við vorum félagar,“ sagði hann.
„Hættu nú öllum barnaskap, Martin,“ sagði eg. „Þér
hlýtur að skiljast, að það er útilokað, að eg hafi farið
inn í lesstofuna í þeim tilgangi aö hlera eftir samræðu
ykkar Selmu Fairbum."
Roði hljóp í kinnar haus.
„Eg veit ekki í hvaöa tilgangi þú fórst þangaö," svaraöi
hann. „En hver ærlegur og góöur drengur heföi sagt til
sín undir eins.“
„Viljirðu umfram alt deila um þetta, þá veröur svo
aö vera. Eg var reiðubúinn til þess aö skýra þarveru mína.
Þú vildir ekki hlýöa á mál mitt. Eg efast ekki um, aö
ef þú settir |)ig í spor mín og ihugaöir hvernig ástatt
var, þá mundir þú ekki ásaka mig harölega fyrir fram-
komu rnína. Minstu þess, hvaö þér og Selmu Fairburn
varö að oröi þegar í upphafi samræðunnar. Þér hlýtur aö
skiljast,aö eg var í vanda staddur. Eg vissi ekki hvað
gera skyldi, því eg hafði þegar í byrjun heyrt meira en
verða skyldi.
Hann svarði engu undir eins, en leit um öxl sér. Hann
hafði aðeins lokað hurðinni til hálfs, á eftir sér, og við
heyrðum nú glögt, að menn voru að safnast saman í for-
salnum.
Alt í einu snerist hann á hæli og gekk til dyra og
lokaöi þeim. j
Síðan gekk hann þétt aö mér.
„Forrester," sagði hann, „þú verður að heita mér því,
ab minnast ekki á það við nokkurn mann, sem þú heyröir."
„Verð eg?'“ svaraði eg. „Hvers vegna ?“
Ef ekki hefði verið hótunarhreimur í rödd hans, hefði
eg svarað honum öðru til.
„Vegna þess, að ella mun eg ekki gleyma því, sem eg
veit um þig.“