Alþýðublaðið - 19.06.1928, Síða 4

4
I
AbÞfÐUBliAÐIi}
laikiislðt
nýkomin. Jakkar,
Smekkbuxiir og
buxur án Smekks
fyrir fullorðna. —
Einnig allar
barnastærðir af
smekkbuxum.
margir við gó'ðrj skemtun. Það
Vaintaði heldur ekki á að sumir
Bkemtu ®ér. Myndin er edn af
fteSsum æsingamyndum, er Am-
eríkumenn framleiða í tugatali.
Slagsmál og manndráp var aðal-
etfnið, og inn á milli er samtviinn-
að ástaræfintýri og ádeilu á al~
heimsborgarahugsunarháttinn. En
ádeilan, mistekst hrapallega. Ö-
friðarskelfingatnnar, manndrápin
og .limlestingarnar koma manni
itil að fá viðbjóð á peiiyi „ætt-
jaraðarást'k ,sem myndin vill vara
láta að sé sönnust og heitust.
— Prátt fyrir alla efnisgalla og alt
ónýti er myndin prýðilega útfærð,
og Sýningar ailar eru skýrar og
Ijósar. «.
Verður dr, Jón Helgason prö-
fessor i stað Finns Jónssonar?
%
PrófeSsoramir Finnur Jónsson,
BröndumrNielsen og Sandfeld
mæla með dT. Jóni Helgasyni sem
beztu fáanlegu, svo sem: Kvistalakk, Fernis, Þurkefni, Terpentína, Black-
fernis, Carbolin, Kreolin, Títanhvítt, Zinkhvíta, Blýhvíta, Copallakk, Kryst-
allakk, Húsgagnalakk, Hvítt japanlakk, tilbúinn farfi í 25 mismunandi
itum, lagað Bronse. SsBjrE’Ir litir: Kromgrænt, Zinkgrænt, Kalkgrænt,
græn umbra, brún umbra, brend umbra, Kasselbrúnt, Ultramarineblátt,
Emailleblátt, Italsk-rautt, Ensk-rautt, Fjalla-rautt, Gullokkar, Málmgrátt,
Zinkgráil, Kinrok, Lím, Kitti, Gólffernis, Gólfdúkalakk, Gólfdúkafægi-
kústar.
Va í d. Pa u 1 s e n.
Mverfissöíu 8, slini 1294, j
ingaienn
tekur að sér alls konar tækifærisprant- J
j un, svo sem erfiljóð, aðgöugumiða, brét, \
Íreikninga, kvittanir o. s. frv.t og ai
greiðir vinnuna i'ljétt pg við réttu verðl.
eftirmjanni Finms Jónissonar við
Kaumannaha fnarháskó ia, en Vil-
helm Andersen og Hans Brix vilja
láta umsækjendurna keppa um
stöðuna.
Sáttasemjara
í vinnudeilunni milli sjómanna
og útgerðarmanna hefir ríkis-
stjórnin skipað Georg Ólafsson
hankastjóra i stað Björns Þófð-
arsonar hæstaréttarritara, sem
dvelur erlendis.
Embættisprófi
í guðfræði hafa lokið: Kristinn
Stefánsson með 1. einkunn 126Vs
stig, Benjamín Kristjánsson I.
eink. 115 stig, Jakob Jónsson I.
eink. 114 stig, Þórarinn Þórar-
insson 1. eink. 109Vs stig, Jón
Ólafsson 1. eink. 1051/3 stig, Sig.
S. Haukdal II eink. betri I02V*
stig, Sigfús Sigurhjartarson II. eink.
betri 992/s stig og Þormóður Sig-
urðsson II. eink. betri ;j88V« stig.
Þormóður, Jákob og Knútur
sækja um H úsavíkurp reAa k all, en
fá Alpýðnblaðið ókeypís
til nsestu mánaðaméta,
Gíeidst áskrifendur strax
i dag.
vilja helzt hinar góðkunnu ensku
reyktóbaks-tegundir:
W&verley Mixtrare,
@ifflsgow ————
Crapsfan —-----------—
Fást í öllumverziunum.
Útbreiðið Aiþýðubiaðið.
Alþbl. hefir heyit, að Benjamín
Kristjánsson sé ráðinm prestur
safnaðar þess í Ameríku, er séra
Ragnar Kvaran hefir verið prest-
ur fyrir.
Haraldur Björnsson
leikari er ráðinn við víðavangs-
leik'sviðið í Olfadölum í nágreaini
Kaupmannahafnar. „Politiken"
hefir átt viðtal við hann, og seg-
ir lumn meöal annars, að hann
líti svo á sem frú Ingibjörg
Steinsdóttir á ísafirði sé efni í
afhragðs leikkonu.
,Baldur“
kom af veiðum í nótt.
Reykvikingur kemiir á morgun.
Drengir koini að seija á Laugaveg
24 B og á afgreiðsluna i Tjarnargötu
(hjá Herkastalánum). iiá sölulaun
og verölaun
Kaupakona óskast á gott
sveitaheiinili. Lfpplýsingar á Lauga-
vegi 38.
Gisting. Herbérgi til leigu yfir
lengri og skemmri tima; hentugt
fyrir ferðanrenn. Vatnsstíg 3, uppi.
Otsala á brauðum og kökum
frá Alþýðubrauðgerðinni er á
Vesturgötu 59.
Hólaprentsmiðjan. Hafnarstræti
18, prentar smekkiegast og ódýr-
ast kranzaboröa, erfiljóð og alla°
smáprentun, sími 2170.
Gerið nvo vel oej othugið
vÖFMroair o?} verðSð. ©MðiM.
B. Vákan, LaMansvegjÉ 21, simi
«58.
Kitstjóri og ábyrgðarmaðui
Haraldur Guðmundjson.
Alþýðuprentsmiðjan.
William le Queux: Njósnarinn mikll.
Ég leit út um gluggann. Ég heyrði hófa-
dyn og vagnskrölt. Vagn nam staðar við
hliöfð stóra. Ot úr honum steig skrautklædd
istúilka með blæju fyrir andlitinu. Hún gekk
rakleitt inn í höllina. Þjónamir auðsýndu
henni sérstaka virðingu með djúpum hneig-
ingum og öðrum slíkum táknum aðdáunar
og auðsveipni. Vax því auðsætt, að hún
hlaut að vera all-hátt sett í mannfélagsstig-
anum.
Aðalrltarinn virtist hafa þurft að hafa
langa ráðstefnu við húsmóður sína. Ég fór,
sem eð'Iilegt vaT, að verða óþolinmóður,
En e,ins og leiftar hentust dyrnar opnar,
og Clare Stanway stóð mér augliti til aug-
litis.
Það stóðu tár í augum henni, og augijós-
lega var hún í ákafri æsingu og skelfilegri
angist.
Ég glápti á hana orðlaus af undrun og
ótta. Áður en hún ávarpaði mig, rétti hún
sinn hundraö rúbla seðilinn að hvorum
varðmannanna.
„Þér þegið!“ skipaði hún. Rödd hennar
skalf. „Ef þið ekki geriö það, skal ekki
mikil Jíftóra verða í ykkur á eftir,“ bætti
hún við.
„Visisulega munum við þegja,“ flýtti ann-
ar sér að segja. „Og það hefðum við sjálf-
sagt gert, þó að við hefðum fengið einni
rúblunmi minnia." Það var auðséð, að þeir
dáðu hana báðir og voru að einhverju leyti
á töfravaldi bennar, því að hinn náunginn
var ekki síður reiðubúinn að staðfesta það,
sem hiinn hafði sagt, með mörgum fögruim
orðum.
Ég þoldi ekki lengur mátið. Ógurfeg á-
striða og nautnalöngun gagntók mig allan.
Ég stökk á móti henni og gieip báðar
hendur hennar og kreisti þær fremur en
þrýsti þeim: „Clare!“ hrópaði ég. „Þér! —
Loksims!“
„Þér — og þér,“ stundi hún. „Hvílík-
ur voði!“
„Voði?“ át ég eftir hjenni,' „Er voðalegt
að ,sjá mig?“ !
„Nei; það er nú öðru nær, en undir kring-
umstæðunum —orðin köfnuðu á vörum
hennar.
„Sleppum kringumsta/ðunum á þessum ó-
yiðjafnanlegu augnahlikum,“ sagði ég. „Nú
glæpakvendi?“ Henni varð orðfall;.
„Nei, langt frá þvi,“ sagði ég og reyndi
hen ég loksins' fundið yður. Hvers vegna
hafið þér forðast mig svo — lengi?“
Hún stundi, en svaraðí engu.
„Hvers vegna hafið þér farið svona undan
í flæmingi? Það er eins og þér hafið tor-
trygt mig. Þvi hafið þér gert það?“
„Éig hefi alls ekki tortrygt yður. Mér hef-
ir aldrei komið til hugar, að ég þyrfti að
tortryggja yður. En kringumstæður, orsakir
og afleiðingar neyddu mig 11 þess að haga
mér gagnvart yður eins og ég gerði.“
„En er ég ekki vinur yðar?“ spurði ég.
Mig langaði svo mikið til þess að geta
fuilvissað hana um, að svo væri. „Gaf ég
yður ekki drengs-kaparloforð, — vann ég
yður ekki eið að því að ljósta ekki upp
glæp yðar i Og hefi ég ekki haldið loforð
mitt? Auðvitað trúi ég ekki, að þér séu?
sek um morð. Ég gat ekki, get ekki og
mun aldrei nokkru siruni geta trúað því
að þér hafið framið slíkan glæp eða framií
nokkurn glæp í lifinu.“
Varir hennar titruðu. Augu hernrar fyltusi
enn af tárnm. Það var á andiiti hennar sanu
angistm og skelfingin, er ég hafði lesið i
þvi sama kvöldið og ráðist var á hana 0£
eg barg henni úr klóm varmenmsims
„Það er 'þá alls ekki æHun yðar, ^