Vísir - 07.07.1932, Blaðsíða 2

Vísir - 07.07.1932, Blaðsíða 2
V I S I R Saltkjöt! Ódýrustu matarkaupin eru spaðsaltað kjöt frá okkur. — Nokkrar tunnur óseldar. Tiðskifti íslendioga og Norðmanna. Islenska ríkisstjórnin hefir sagt upp verslunar og siglinga- samningnum við Noreg, en samninganefnd verður skipuð af báðum þjóðum, Norðmönnum og íslendingum, og tekur nefndin til starfa hér þ. 25. þ. m. Munið eftir að versl. Ben. S. Þórapinssonap selur best Matrósaföt, bæði með síðum og stuttum buxum, og önnur drengjaföt. Ungmeyja kápur, Kvengúmmísvuntur og alls konar Kvensvuntur og Morgunkjóla. Mikið úrval í Borð- dúkum, Handklæðum, Vinnuföt og Ullarband o. fl. o. fl. FyriPliggjandi. ^ S Þðrðnr Sveinsson & Co. g M W Osló, 6. júli. NRP. — FB. Opinberlega tilkynt, að á ráðstefnu, seiu forsætisráðli. Islands, Ásgeir Ásgeirsson, var á með nokkrum norsku ráð- herrunum, hafi náðst sam- komulag um að hefja samn- ingaumleitanir um vöruversl- un. Samninga umleitanirnar liefjast í Reykjavík um þ. 25. júli og verðtir haldið áfram í Osló, er þeim lýkur í Reykja- vík. — Samkv. Tidens Tegn mun íslenska rikisstjórnin í dag segja upp gildandi versl- unar- og sigingasamningum við Noreg. [Ásgeir Ásgeiitsson forsætisráðherra og Jón Árna- son forstjóri fóru frá Ósló í Símskeyti Berlin, 6. júlí. United Press. - FB. Heimsflug. Mattern og Griffin lentu á Tempelhof-flugstöðinni kl. 5.42 e. h. Berlin, 6. júlí. United Press. - FB. Mattern og Griffin voru, að því er virtist, úttaugaðir, er þeir lentu, en lirestust brátt við. Létu þeir þá i ljósi, að þeim léki liugur á að halda áfram flugferðinni hið hraðasta, eftir skamma hvild. Er þvi búist við, að þeir lialdi áfram til Moskwa í kveld. — í*eip voru 10 klukku- stundir og 50 mínútur á leiðinni yfir Atlantshafið. Síðari fregn. Mattem og Griffin héldu áfram flugferðinni til Moskwa kl. 9 e. h. Berlín 0. júh. United Press. - FB. Flugferðir von Gronau. von Gronau lenti á eyjunni Sylt í dag. Ætlar hann að fara í reynsluflug þar, en ætlar sér því næst að fljúga um Suður- Grænland, Labrador, Montreal og til Chicago, til j>ess að at- huga enn frekara en hann hefir áður gert, flugskilyrðin á þess- ari leið, með það fyrir augum, að komast að því hvort ráðlegt muni að koma á föstum flug- ferðum milli Ameriku og Ev- rópu um ísland og Grænland. Gúmmístimplar eru búnir til í Félagsprentsmiðjunni. Vandaðir og ódýrir. gær. Forsætisráðherrann hefir látið svo um mælt: „Mér þyk- ir leitt að samkomulag náðist ekki þegar um lækkun kjöt- tollsins, en eg vil leggja mikla álierslu á, að vér liöfum feng- ið Iiinar bestu undirtektir og mætt mikilli vinsemd hjá norsku stjórninni. Tel eg víst, að starf hinnar nýju samn- inganefndar muni bera góð- an árangur.“ — Jón Árnason mun verða einn hinna íslensku samningamanna. Verslunarsamningur sá, sem hér um ræðir, er uppsegjanleg- ur með árs fyrirvara, en sigl- ingasamningurinn með misser- is fyrirvara. Síðari fregnir. Búist er við að reynsluflug von Gronau’s á Sylteyju og þar i grend taki alt að því vikutíma. Berlín, 7. júli. United Press. - FB. Tilkynt, að von Gronau leggi af stað í Améríku-flug sitt i mánaðarlokin. Lissabon, (i. júlí. United Press. - FB. Ný stjóm í Portúgal. Myndun nýrrar stjórnar i Portúgal er nú lokið. Oliviera Salazar er forsætis- og fjár- málaráðherra, Albino Reis innanrikismálaráðherra, Ma- noel Rodriques dónísmálaráð- herra og' Cesar Mendes utan- ríkismálaráðlierra. London, 7. júlí. United Press. - FB. Deilur Ira og Breta. J. H. Thomas nýlendumála- ráðherra tilkynnir, að ný orð- sending út af ársgreiðslunum umdeildu, liafi verið send frí- ríkisstjórninni. Er nú svo langt komið á samkomulagsleið, að báðir aðilar hafa fallist á að leggja deilumálið í gerð. Iðnsýningin. --O- Framli. í stofu nr. 11 sýnir Baldvin Einarsson reiðtýgi, aktýgi, klyfsöðul o. fl. Hefir Baldvin Einarsson lengi stundað iðn sína hér og er það alkunna, að liann hefir alla stund lagt á- lierslu á vandaðan frágang, enda þykja aktýgi þau og reið- týgi, sem hann framleiðir, traust og endingargóð. Þá sýnir trésmiðjan Fjölnir hér í bænum amboð o. m. fl. i sömu stofu, vandað að frá- gangi, svo sem hrifur með alu- miniumtindum og klöm, orf, lirífuhausa, Jtrifuklær o. fl. Karl Indriðason, Eyri i Fá- skrúðsfirði, sýnir vél, sem hann 1 hefir fundið upp og smíðað. Getur vél þessi tvinnað band mörguniy sinnum hraðara en hægt er að gera á venjulegum rokk. í sömu stofu sýnir Guðm. Breiðfjörð margskonar fram- leiðslu, svo sem kaffikönnur, ýmiskonar potta og katla úr eir, skrautlegan forstofulampa úr látúni, niðursuðudósir, garðkönnur, geymslubauka, kolakörfur, baðker, olíubrúsa, katla o. m. fl. Smíði þessara muna er vel vönduð, eins og alt, sem frá hendi Guðmundar kem- ur. Hann hefir lengi stundað iðn sina liér í bæ og þótt maður sanngjarn og góður viðskiftis, en framleiðsla hans í alla staði traust og vönduð. Framh. Vitandl vits. I „Alþýðublaðinu“ i gær, birt- ist upphaf greinar, undir fyrir- isögninni: „Sóknin mikla“. Fyrsti kaflinn byrjar þannig: „Um áramótin 1930—31 var augsýnilegt, að gullöld atvinnu- rekendanna var á hnignunar- skeiði.“ — Nú er það vitanlegt, að á árinu 1930 varð stórtap á flestum atvinnurekstri hér, bæði til lands og sjávar. En livað er það þá, sem þeir al- þýðuleiðtogarnir kalla „gullöld“ atvinnurekenda? Hvernig er sú „gullöld“ i fullum blóma sem að eins er á hnignunarskeiði, þegar tap er og jafnvel stórtap á atvinnurekstrinum ? Það er vafalaust „gullöld“ atvinnurek- enda á „alþýðu“-máli, þegar atvinnureksturinn berst i bökk- um eða jafnvel þó að lieldur sé tap á reícstrinum. En á hnign- unai'skeiði er ]>á þessi gullöld sermilega alt þangað til atvinnu- reksturinn stöðvast, vegna fjár- þrota atvinnurekenda og lánar- drotna þeirra. En — gullöld er það ])angað til. Og þcir vilja fá að sjá fyrir endann á þessari gullöld, forsprakkar verkalýðs- ins. Þeir vilja fá að sjá fyrir endann á hnignunarskeiði henn- ardíka. Þeim hlýtur þó að vera það ljóst, hvað við muni taka, þegar svo er komið, að allur at- vinnurekstur í landinu er stöðv- aður, vegna langvarandi skulda- söfnunar. Það verður engin gullöld fyrir verkalýðinn, sem þá tekur við; það verður ekkert annað en bláköld neyðin. Það þarf enginn að lialda, að það taki þá við, að verkalýðurinn fái atvinnutækin í sínar hend- ur. Það verða lánardrotnarnir, sem taka við þeim. Og það verða að lokuni ekki ínnlendu heldur útlendu lánardrotnarnir, sem fá þau í sínar hendur og þeir slepþa þeim þá ekki aftur úr sínimi hömlum, fyr en hver eyrir er greiddur af þeim skuld- um, sem á þau liafa safnast. Hvað er um togarana 3 eða 5, sem þegar erti stöðvaðir, vegna skulda? Hefir verkalýð- urinn fengið þá í sínar hendur? Að vísu hefir einn höfuðleiðtogi verkalýðsins einhverja hlut- deild í umráðum yfir þcim, en það virðist svo sem verkamenn þeir og sjómenn, sem áður höfðu atvinnu við rekstur l>eirra, séu litlu nær fyrir þau umráð. Og hverju eru verka- menn og sjómenn bættari, þó að svo fari um fleiri togara eða önnur atvinnufyrirtæki? Vitandi vits eru „forsprakk- ar“ verkalýðsins að ota honum út í neyðina. í ,fullkonmu ábyrgðarleysi eru þeir að gefa vonir uxn einhverja gullöld sem við taki, er gengið hafi verið af atvinnurekendum dauðum, vonir, sem þeir vita áð ekki geta ræst. „Stefna“ þeirra virð- ist vera sú, sem í umgetinni Alþýðublaðsgrein er tileinkuð ríkisstjóminni, að láta verka- lýðinn hungra sem mest, ekki til þess að ná neinu takmarki, heldur einvörðungu af óvita- skap og vöntun á ábyrgðartil- finningu. Kaapdeilan á Slglnfirði. Viðhorf sjómanns. —o— Alþýðuljlaðið gerir mér i gær þann lieiður(!) að birta nal'n mitt i sambandi við deilu þá, er, nú stendur yfir milli verka- manna á Siglufirði og stjórnar Síldarverksmiðju ríkisins. Grein sú, sem hér um ræðir, er skrifuð af einhverjum skúniaskotsmanni, sem ekki þorir að birta nafn sitk.Mun eg ekki svara neinu þvi, er hún ræðir um, fyr en maður sá, er hana ritar, hefir skriðið úr fylgsni sínu. Hinsvegar mun eg reyna að skýra mitt álit á deilumáli þvi, er hér ræðir um, án þess að fara út í persónulegar meiðingar. Sjómenn og verkamenn, sem leitað hafa atvinnu til Siglu- fjarðar sumar eftir sumar, eru kunnastir því, hvemig málum liefir verið liáttað með atvinnu þar. Bæjarmenn liafa reynt að útiloka aðkomumenn frá þvi að vinna nokkurt handtak, síðan hafa þeir skamtað sér kaupið sjálfir, og er það töluvert hærra en tiðkast annarstaðar á landinu. Árinu áður en Síldar- verksm. ríkisins var reist í Siglufirði, voru sildarbræðslu- verksmiðjur, er þar voru starl'- ræktar, stöðvaðar yfir allar helgar, í 36 klukkustundir, af þvi að kaupið jiótti of hátt, en það var 3 kr. á klukkustund- ina fyrir helgidagavinnú. Þetta þýddi hvorki meira né minna en 1 j/íi sólarhrings stöðvun fyr- ir öll skip, sem lögðu síld í verksmiðjumar', þvi að sild- veiði hefir verið svo mikil síð- astliðin f jögur ár, að stöðvamar liafa ekki haft við áð bræða. Nú, síðan Síldarverksm. ríkis- ins byrjaði, hefir hún verið starfrækt nótt og dag yfir síld- veiðitimann, og hefir greitt kauptaxta þann, er birtur hefir verið í Morgunblaðinu og Al- þýðublaðinu og öllum er kunn- ur. En hvar er svo ágóðinn af rekstrinum? Hvergi. Það er tap á tap ofan, þótt ekki væru síð- astliðið ár greiddar nema kr. 3,35 fyrir málið á móti 10 kr. árið 1927. Þeir menn, sem liafa stjórn einhvers fyrirtækis á hendi, og eru samviskusamir, rejiia að láta það bera sig efnalega. Þeg- ar afurðir eru i mjög lágu verði, verður að draga úr framleiðslu- kostnaðinimi eins og liægt er, til þess að vega upp á móti þeim halla, sem verðiu- á starf- rækslunni. Á þessu liefir stjórn ríkisbræðslunnar byrjað, auð- sjáanlega með jiað fyrir aug- um, að fá sem méstán jöfnuð á viðskif tareiknin g verksmið j - unnar. Ríkisbræðslan er þjóð- þrifafyrirtæki, seni verður að starfrækjast á j>eim gmndvelli, að liún þrífist ár frá ári, en verði ekki drepin með óstjóm og bruðlun, eins og síldareinka- salan og fleira. Sjómenn og verkamenn! Þið, sem sjáið fyrir atvinnuleysið, og sjáið hungurvofuna færast yfir ykkur, opnið augun og at- liugið, hvað er að gerast! At- vinnutækin liggja óstarí- rækt, bæði á sjó og landi. Get- um við ekki með einhverri til- slökun og samvinnu við þá, sem þau hafa með liöndum, luundið þeim r gang og fengið þau starfrækt? Það eru aðrir tímar nú, en verið hafa undanfarin ár. Ilin hræðilega heimskrejipa, sem við aldrei hefðum þurft að finna til - undan, er að læsa sig um okk- ur. Er það nóg fyrir okkur að heimta starfrækslu fyrirtækj- anna og stofna til æsinga í blöð- uni og á borgarafundum ? Nei og aftur nei! Við viljum allir liafa liáít kaup. En við getum ekki kreist mjólk út úr steininum, frekar en risinn í æfintýrinu. Þau fyr- irtæki, sem ekki bera sig, deyja út smátt ói smátt, og atvinnu- leysið eykst að sama skapi. Er ekki einhver tilhliðrun betri fyrir okkur? Jú. Tökum höndum saman og látum ekki blinda ofstopa- menn eyðileggja alt, áður en við getum nokkuð að gert. íslenska þjóðin á enga fram- tið, ef hún ekki sameinast og reynir að hrinda af sér því oki.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.