Vísir - 13.08.1932, Blaðsíða 3

V I S I R
Kristileg samkoma
verður í dómkirkjunni annað
kveld kl. Sy>. Ræðumenn verða:
Síra Sigul’ður Þorsteinsson frá
Bjarkey í Noregi og Jóhann
Hannesson kristniboðsefni, frá
Stafangri. Ungfrú Ásta Jósefs-
dóttir syngur einsöng. Sömu
menn tala i K.F.U.M. í Hafnar-
t'irði kl. (i e. h. á morgun.
Ljósberinn
kemur ekki út i dag.
Af æðardún
voru flutt úl í júlimánuði s. 1.
72 kg., verð 2,600 kr., en á
limabilinu jan.—júli 695 kg.,
verð kr. 14,110. Á sama tima í
fyrra 403 kg., verð kr. 15,100.
Skemtiförin á e.s. Esju.
Til atlmgunar fyrir farþeg-
ana óskar faramefndin þess get-
ið, að Esja fari stjundvíslega kl.
8V4 i fyrramálið frá hafnar-
bakkanum. Skipið blæs ekkert
.áður en lagt er af stað. Einnig
verður lagt stundvíslega af stað
frá Saurbæ kl. 8 um kveldið til
Reykjavíkur. — Lúðrasveitinni
•stjórnar Páll Isólfsson.
Magnús Lárusson
óskar þess getið, að hann
niuni svara Metúsalem húnað-
armálasljóra Stefánssyni eftir
næstu lielgi; vegna anna geti
það eigi orðið fyr.
Leiðrélting.
Misprentast hafði í bæjarfrétt
í gær, þar sem sagt var frá hve-
nær vigsla íÞverárbrúarinnar
setti fram að fara. Brúin verð-
ur vigð sunnudaginn 21. þ. m.,
•en i blaðinu stóð sunnudaginn
28. þ. m.
Útvarpið í dag.
10,00 Veðúrfregnir.
12,15 Hádegisútvarp.
16,00 Veðurfregnir.
19.30 Veðurfregnir.
19,40 Tónleikar. (Útvarps-
tríóið).
20,00 Klukkusláttur.
Grammóf óntónleikar:
Gloeken, Symphonie, eft-
ir Haydn.
20.30 Fréttir.
Danslög til kl. 24.
SYíYirðileg meðferS
á föngnm.
Amerisk blöð birta endrum
n»g eins fregnir um svo svívirði-
lega og ómannúðlega meðferð
á föngum. að að eins er sam-
bærilegl við ómannúðlegustu
-og liroltalegustu pyndingai' á
miðöldum. Þannig birta aiiier-
ísk blöð nú fregnir um það, að
horgarar í ríkinu Florida krefj-
ist nú alment af ríkisstjóran-
uni, að fangaverðir tveir þar í
ríkinu, starfsmenn við ríkis-
fangelsi, verði kærðir fyrir
jnorð á 22ja ára gömlum fanga,
Arthur Maillefort að nafni.
Fangi þessi lét líf sitt í pynd-
ingarkassa. — Pyndingarkassi
þessi er ])annig útbúinn, að þeg-
ar búið er að hlekkja fangann
i kassann, á höndum og fótum,
stendur að eins höfuðið upp úr,
en ekkert loft leikur um lik-
ama fangans, sem livorki getur
hrevft legg né lið. Auk þess, að
pilturinn var hlekkjaður á
höndum og fótum, var járn-
hlekk læst um háls lionum og
var járnkcðju fest við hlekkinn,
■en liinn endi hennar við kassa-
Íokið, og gat fanginn þvi ekki
éinu sinni hreyft til höfuð sitt.
Fangaverðirnir höfðu ætlað að
hafa piltinn í kassanum eina
nótt til þess að kúga liann til
hlýðni, en liann var látinn, er
að var komið um morguninn.
Áður hafði hann verið settur
allsnakinn í „pyndingartunnu'\
en siapp úr henni illa á sig kom-
inn og lagði á flótta, nakinn, ör-
væntandi og meiddur, út í mýr-
lenda skógaspildu. Honuin var
veitt eftirför og að einni nótt
liðinni fanst liann, örmagna og
allur l)lóðrisa, og í þessu ásig-
komulagi var liann settur í
py ndingarkassan n.
Fangaverðir þeir, sem um er
að ræða, Courson og Higginbot-
ham, lialda því fram, að Maille-
fort hafi oft. liaft i hótunum að
fremja sjálfsmorð, en liafa lít-
ið eða ekkert sér til málsbóta.
Hefir verið aflað sönnunar-
gagna fyrir því, hverja með-
ferð fanginn hlaut i höndum
þeirra. Borgarar þeir, sem liafa
beitt sér fyrir því, að fanga-
vörðunum verði hegnt, halda
þvi og fram, að fangar í vega-
vinnu, sæti hinni lirottalegustu
meðferð af hálfu gæslumanna.
Ef eigi takist að kúga fangana
til hlýðni með þvi að húðstrýkja
þá með svipum, sé oft gripið
til þess ráðs, að berja þá með
hörðuin kaðli, iárnnípubrotum
eða öðru slíku, enda komi það
oft fyrir, að gæslmnenn bein-
brjóti fanga og meiði þá hrotta-
lega á ýmsan hátt. Enn fremur
sé föngum stundum liegnt með
því að láta þá vera sólarhring
í pvndingarkassanum fyrr-
nefnda, og má geta nærri hvern-
ig líðan vesalings fanganna
muni vera, þegar ofan á alt
annað hætist, að pyndingar-
kassinn er Jiafður þar, sem er
heitt af sólu og að þcir fá eigi
annað til að nærast á en eina
únzu (y o liluta af ensku pundi)
af brauði og vatnssopa. Er og
mælt, að allir fangar láti kúg-
ast við þessa meðferð — ef þeir
þá lifa liana af.
Framan greind frásögn er
höfð eftir Parisar-útgáfu Chi-
cago Tribune.
IðnsýoiDgin 1932.
—o—
lðnsýningunni er nú fyrir
skömmu lokið. Það er alment
álit, að sýningin liafi tekist vel
og að hún hafi verið fjölbreytt-
ari en hinar fjttí iðnsýningar,
er hér hafa verið haldnar.
Sérstaklega bar allmikið á
þvi á sýningunni, áð fram-
leiðsluaðferðir á ýmiskonar
nevsluvörum, og önnur verk-
smiðjuiðja liefði eflst og aukist
að mun á síðustu árum. Er þetta
gleðilegiu' vottur um verklegt
framiak og framfarir þjóðar-
innar. Og yfirleitt niá með sanni
segja, að sýningin hafi verið öll-
um þátttakendum hennar til
sóma. — Þó virðist svo, sem
framkvæmdaiTiefnd sýningar-
innar liafi eigi lagt sérstaka á-
herslu á það, að draga að sýn-
ingunni hluti, smáa og stóra,
frá sérhverri iðngrein, er auð-
velt hefði verið áð ná til. Er
þetla því undarlegra, sem
margt af þvi sem á sýninguna
skorti, er einmitt framleitt á
sjálfum sýningarstáðnum, sem
sé hér í Reykjavík, — og sumt
af því kannske hvergi gert ann-
arstaðar hér á landi. —
í sýningarstofum nr. 9 og nr.
20 var sýnd lökkun á ýmsum
munum, — prýðilega gerð. En
manni verður á að spyrja, livort
eigi liefði verið ástæða til að
hafa þenna þátt sýningarinnar
nokkuru fjölbreyttari, þar seni
um jafn margbrotna iðngrein
var að ræða og málaraiðnin er,
— sýna t. d. vel gerðar eftir-
íkingar (ofringu) af ýmsum
trétegundum: eik, maliogni,
motutré, birki, o. fl. Enn frem-
ur likingar af granil og mis-
munandi tegundum af mar-
mara. Húsa- og lmsgagna-
iskreytingu (decoration) hefði
einnig mátt sýna. Þá má nefna
skiltagerð: Glerskilli með
gullnu letri (stafirnir lagðir
með gullhlaði), glerskilti úr
slipuðu gleri, og með greyptu
letiá (etzning), og loks algeng
skilti, með máluðu letri. —
Skiltagerð öll er prýðilega af
hendi leyst hjá íslenskum ‘mál-
urum liér i bænum, og gefur
ekkert eftir þvi besta af sams-
konar vinnu annara þjóða. —
Mig undrar, að ekki svo mikið
sem eitt lítið sýnishorn úr þess-
ari fögru og vandasömu iðn-
grein, skyldi hirtast á sýning-
unni. —
Hin listræna hlið sýningar-
innar átti eigi livað síst stoð
sína í tréskurði, bókbandi
(Skrautbandi á Guðbrands-
biblíu o. fl.), ýmsum prentun-
um og gull- og silfursmíði. —
Að ógleymdum nokkrum högg-
myndum Ásmundar Sveinsson-
ar.
Litið var um teikningar á
sýningunni. Og ekkert sýnis-
horn sá eg þar af skrautritun,
hvorki á pergamenti né pappír;
og ekki var þar heldur neitt að
sjá af leturgrefti. —
Annars voru það vist nokkuð
margar — og það algengar iðn-
greinir — sem sýning þessi
slepti með öllu. Eg skal (án
nokkurra fullyrðinga) leyfa
mér að nefna t. d. klæðskeraiðn,
(fatasaum), beykisiðn, úrsmíði
og klukkusmíði, skósmíði og
myníifaldaraiðn. — Voru nokk-
urir munir úr þessum iðngrein-
um (sem sýningarhlutir) á iðn-
sýningunni? —
Þess má að sjálfsögðu vænta,
að næsta iðnsýning vor verði
sem best úr garði gerð og eins
fjölskrúðug og auðið er. —
Kolskeggnr.
Aths.
Ritstj. Vísis liefir gefið mér
kost á að sjá ofanritaða grein
áður en liún birtist í blaðinu og
vil eg því fyrir hönd sýnin gar-
nefndarinnar leiðrétta mis-
skilning, scm þar kemur fram
og geta þess, að nefndin sendi
l\dsvar bréflega áskorun til
allra þcirra iðnaðarmanna og
framleiðenda i liverri iðn seni
hún vissi uhi, auk blaðagreina,
með hvatningu um að taka þátt
í sýningunni, svo að allur iðnað-
ur vor kæmi þar fram á sjón-
arsviðið, auk þess sem i einka-
samtölum var leitast við að fá
eitthvað með af þeim iðngrein-
um, sem ekki varkomin tilkynn-
ing um þátttöku frá og har það
nokkurn árangur. Nefndinni
verður því ekki með sanngirni
kent um, að það sé hennar sök
þó nokkurar iðngreinir liafi
ekki komið fram á sýningunni.
Hins vegar þótti nefndinni það
leitt, eigi síður en greinarhöf.,
að ýmislegt vantaði á sýning-
una, sem þar hefði átt að vera,
en um sumt er nefndinni kunn-
ugt, að þær ástæður voru fyrir
hendi að viðkomendur annað-
hvort ekki gálu gert sýningar-
muni vegna fjárhagsörðugleika
eða fyrir skort á liráefnum, sem
ekki fékst erlendur gjaldevrir
fyrir, þó ótrúlegt sé.
Guðbjörn Guðmundsson.
Forðist
har ð Hfi s þj ániag ar.
Forðist harðlifi, sem orsakar van-
líðan og stundum alvarleg veikindi.
Vegna þess hve fæðuteg. þær, er
menn neyta nú á dögum, eru ofl
nærinfearmiklar, er nauðsynlegt að
neyta fæðu, sem hreinsar meltingar-
íærin. Það verður eigi gert með auð-
veldara og hægara móti en að neyta
Kellogg’s All-Bran, sem læknar
harðlífi með auðveldu, hægu móti,
á eðlilegan hátt. Það inniheldur
einnig B-fjörefni, sem hressir við
meltingarfærin. Það er járnauðugt
og styrkir hlóðið. Það er miklum
mun hetra en lyf og pillur, er get-
ur verið skaðlegt, og hættulegt get-
ur verið að venja sig á.
Tvær matskeiðar af All-Bran á
dág xnunu valrðveita heilsui yðar.
Notið það eins og það kemur fyrir
éða með öðrum kornréttum. Engr-
ar suðu þörf. Ef þér þjáist af melt-
ingarkvillum, sem ekki fæst bót á
með þvi að neyta Kellogg’s All-
Bran, þá leitið læknisráða. Kel-
logg’s All-Bran fæst i öllum ný-
lenduvöruverslunum i rauðum og
grænum pökkum.
sem auðveldlegast vinn-
ur bug á hægðaleysi.
Anmasta stéttin.
—o—
Vegna þess að eg liefi liaft
best kynni af einni stétt þjóð-
félagsins, verður niér oftast
hugsað til hennar, og dylst mér
þá ekki, að liún er i sannleika
aiunust allra stétta, og varla
gæti nokkúr kona valið sér
verri atvinnu. Þessi stétt eða at-
vinna, seni eg á við, er það að
selja mörinum fæði. Ekki er
það þó vegna þess, að mér finn-
ist leiðinlegt að stiuida slíka
vinnu, heldur liitt að þurfa að
treysta loforðum sumra þeirra
nianna, er við verslum við.
Flestar okkar munu ekki vera
betur stæðar en svo, að við
verðuni að fara til kaupmanna
og fá lán hjá þeim, treystandi
því, að viðskiftamenn okkar
standi í skilum; en þvi miður
vill oft verða misbrestur á því,
og einn góðan véðurdag eru svo
þessir skuldunautar okkar
liorfnir út i veður og vind og
engin leið til þess að liafa liend-
ur í hári þeirra. Það.hefir kom-
ið fyrir, að svo hefir gengið
með mann, sem átti foreldra I
hér i borginni og var j góðri
stöðu. Var nú ekki reynandi að
fara til foreldranna og reyna að
fá þau til að skerast í leikinn og
fá manninn með góðu til þess
að greiða skuld sína? En þegar
þangað kom, fengust þau svör
ein, að það væri rangt að láta
þá safna svona mikilli skuld,
heldur ætti að reka þá burl eftir
viku tíma. Nú, eftir að hafa
reynt þessa leið, liggur beinast
við að leita til lögfræðings, en
]iá tekur ekki betra við. Þá
kemur ]>að í ljós að cngin lög
heimila að ldekkja á þessum
svikurum. Matsölukonur eru
með öllu réttlausar, og eiga
þess engan kost, að fá neina
málaréttingu, þó svona sé með
þær farið.
Bréfsefaakassar
margar stærðir og gerðir.
Verð frá kr. 3,25. — Ágæt-
ir til tækifærisgjafa.
Bréfsefni og umslög
i mörgum litum, bæði ein-
stök og í blokkum og
möppum.
Ljósmynda-albúm
(amatör-albúm), margar
tegundir og ljósmynda-
horn til að festa myndim-
ar í þau.
ISIMtniliM
Austurstræti 1, sími 26.
Amatðrar.
Látið okkur framkalla,
kopiera og stækka filmur
yðar.
Öll vinna framkvæmd
með nýjum áhöldum frá
K O D A Iv, af útlærðum
mvndasmið.
Kodak filmur fyrir 8
myndir, fást í
Amatördeild
Langavegs Apoteks.
Amatðrar.
Filmur, sem komið er með
fyrir hádegi, verða tilbúnar
samdægurs.
Vönduð og góð vinna.
f
Kodaks, Bankastræti 4.
Hans Petersen.
Nú finst mér að þar sem við
erum svo margar hér i bænum,
sem höfum gert okkur þetta að
atvinnu, ]>á ættum við að
mynda með okkur öflugan fé-
lagsskap; gæti svo farið, að slik-
ur félagsskapur yrði okkur liinn
mesti styrkur til þess að skapa
okkur betri aðstöðu og skilyrðí
við þennan atvinnurekstur-
Auk þess er eg þess fullviss, að
matsölukonur, engu síður en
annað fólk, hefði bæði gagn og
gaman af að kynnast og spjalla
um áliugamál sín. Mætti margt
imi þetta segja, ])ó liér verði
staðar numið að sinni.
Eg vil að eins bera þetta máP
undir stéttarsystur minar og
biðja jiaT' að atliuga, hvort
þeim finnist nú ekki, að góð
samtök gætu hjálpað okkur til
muna við atvinnurekstur okk-
ar. Hvað snertir húsnæði til
fundarhalda, þá ættum við að
geta haft fundi hver lijá annari
til skiftis, eftir samkomulagi,
svo það þyrfti engin útgjöld að
hafa i för með sér.
Enda eg svo þetta greinar-
korn, og vona að Iieyra fleiri
raddir máli þessu til stuðnings.
Matsölukona.