Alþýðublaðið - 28.06.1928, Blaðsíða 4

4
* L P V Ð ö B ftt A 9! Ð
Kola«sími
Vaientinusar Eyjólfssonar er
sis*. 2!SS4ffi„
RefiIi|»@H
helzt hiaar góðkunnu ensku
reyktóbaks-tegundir:
Mixtnre,
ódírum
lcveiisokkum
i
SÍMAR 158-1958
Ferðamannaskipið
a'meríska, sem getið hefir verið
urn hér í blaðiniu, kom í gæ*-
kveldi. Lízt ferðamönnunum á-
gætlega á sig, og sérstaklega dá
beztu fáanlegu, svo sem: Kvistalakk, Ferms, Þurkefni, Terpentína, Black-
ernis, Carboiin, Kreolin, Títanhvítt, Zinkhvita, Blýhvíta, Copaliakk, Kryst-
allakk, Húsgagnalakk, Hvítt japanlakk, tiibúinn farfi í 25 mismunandi
litum, lagað Bronse. litir: Kromgrænt, Zinkgrænt, Kaikgrænt,
græn umbra, brún umbra, brend umbra, Kasselbrúnt, Ultramarineblátt,
Emailleblátt, Italsk-rautt, Ensk-rautt, Fjalla-rautt, Guliokkar, Málmgrátt,
Zinkgrátf, Kinrok, Lím, Kítti, Gólffernis, Gólfdúkalakk, Gólfdúkafægi-
kústar.
þeir sólarlagið — enda var jtað
dásamlegt í gærkveldi.
„Bermaline“-brauðin
Efnið í Bermaline-brauðin er nú
komið aftur í Björnsbakari. B.r-
maline-brauðin énu holl og nær-
ingarrík, að sögn þeirra, er b:zt
hafa vit á.
Botnia
og Seifoss fóru í gærkveldi.
Lyra fer, í kvöld.
Kyndíli
er að koma út.
- ■' ; •; j \; '■ ' ■ . t
Frá ísafirði.
Afli er nú minni en verið heíir
að undanförnu, en meiri fiskur
hefir komið á land en dæmi eru
til > í manna minnum. Á vestur-
fjörðunum hefir éinnig Öregið úr
aflanum — og er þar vlða 1 tfð
gert út, þvi að gjaídþfot stór-
verzlananha setttx þar alt í rústir,
en alménningur ekki við því bú-
ihn að afla sér skipa. Ákaíléga
ískyggilegar horfur uin sprettu,
tún gul og grá í stað þess að
vera græn. Litur út fyrir gras-
brest.
Frú Dóra Si»urðsson
sýngur Schube; tsöngva í CanVla
Bó Kl. 71/2 í kvöld., Frúin syng-
ur snildarlega, og Schubert var
eitthvert hið bezta söngliágaskáld,
sem uppi hefir verið.
©eríð svo vel og sa<tS»«*íjið
vÖPMr»»air og ve>trðið. 6is*ðm.
B. Viítar, Laugavegi 2!1, » *«1
S53. -
Ctsala á brauðun og kökum
frá Alþýðubrauðgerðinni er á
Vesturgötu 53.
StöSkis ósksssí sökiim, veik-
inda annarar, 11-n ðákveðinn tíma
Upplýsingar hjá Þórarni Kjartans-
syni Laugavegi 76.
rdtstjón og ábyrgðármaöu
Haraldur Guðrmmdjson
Alþýðuprentsmiðjan
Konur.
Eidjid nsBt Smára*
sm|dri£kið, þvi a ð
það er efuisketra eits
alt annafi sm|orlíki.
Súlan
flaug til Vestmannaeyja í gær;
var Kristinn Ólafsson bæjarst ór’,
í Vestmannaeyjum fárþegi þang-
að. Nokkrir Eyjaskeggjar fóru
upp í „Súlunni" og skemtu sér
við að horfa . yíir Eyjarnar úr
loftinu.
Sjávarsandur til sölu simi 2328.
Hús ja.’nan til söiu. Hús tekir.
í umboðssölu. Kctupevdur að hús-
um oit tii taks. Helgi Sveinsson,
Kjrkjustr.lQ. Heima 11—12og5—7
-v—
Hólaprentstniðjan. líafnarstrætl
18. prentár smekklega.-t og ódýr-
ast kranzaborða, eríiljóð og a!la
smáprentun. simi 2170.
Mferíisgotu
simi 1294,
tekur að sér alls konar tækifærisprent-
un, svo sem erfiljóð, aðgöngumiða, bróf,
reikninga, kvittanir' o. s. frv., og af-
greiðír vinnuna fljótt og við réttuverði.
William le Queux: Njósnarinn mikli.
rússneska aðalræðis'mannsinis í Lundúnum.
Hann braut það samt loks sanián án þess
að maéla orð frá munni. Orið mitt, hnífin/n
minn, peninga mína og marghleypuna mína,
sem ég var áldrei án, skoðaði hann i krók
og kring. Hann fór ekfci óðslega að úéinu.
Hann var efálaust í ágætu skapi, en harkan
og grimdin á svip hans huldi ánægju hans
á bak við sig. Það var ekki á hverjum
degi, að slíkur fengur kom þieim herrum
í hendur. Þeim þótti lika matur í að hafa
hremt manninn, siem hafði það orð á sér
að vera skæðasti pölitiskur njósnari heims-
insi. Hann fór nú að aðgæta bréf míin. Hann
rýndi og einhlindi á þau, eins og augun
ætluðu út úr höfðinu á honum, og þvílíkan
eilifðartima, sem þetta tók hann! Annað bréf-
ið var frá Clare Stunway, bréfið gíóða, sem
ég fékk frá henni, mieðan ég dvaldi siðast
í Rómáborg. Hitt var frá konungi ítal'íu,
tfcil allrar ’namingju þó að eins undirritað
V. E. Liðsforingin'n skildi ensku mjög* lítið.
En hann 'Jézt hafa sfcilíð bæði bréfin og ritaði
eitthvað í lögreglusyrpuna því viðvfkjand.i.
Nafnageymirinm sýndi nafnið Vesey. Þaó
kom illa heim við vindlavéskið; á því voru
stafirnir J. B. J„ — hinix réttu upphafsstafir
mínif.
Hann var á þriðjá klukkutima að dunda
við dót mitt. Að hann notaði svoma ótrú-
rega langan tima til þess að skoða þessa
fáú hluti, er mér heýrðu til, kom til af jrvi,
að hann hafði gaman af því, hve bönhu-
lega var nú komið fyrir mér.
Á dögum keísaraveldisins var fult af
rússneskUm njös'nurum um víða veröld.
Stjórnandii þeirra og foringi var KhÖ'stóff
hershöfðingi. Og það var einmitt maður-
inn, sem ég nú stóð augliti til auglitis við.
Hörkulegúr á sviþ, með'nistandi, mefján'di
grimd í römnum og með augu, sem' eins og
smúgu í gegn um mig, spurði hann mig
beinúrn, ákveðnum spurningum.
„Þér voruð einu sirini aðstoðarmaður
brezka siendihefrans hér," sagðii hahn. „Neltið
þér því ■?“
„Það et ekki eitt þeirra afbrota, sem ég
er sakaður um.“
„Þér hafið verið tekinn fastur fyrir að
vera njósnari" sagði hann enn fremur. „Og
það voruð þér líka á þeim dögum; enda þótt
þér væruð að nafnmu til sendiherraritari."
„Aillir sendiherraritarar eru njósnaráf, en
undir vernd opinberrar viðurkenningar og
laga,“ 'svaraði ég.
„Þér komuð hingað í fyrra og gistuð að
hótel ,Aingleterre‘. Þér þóttust vera frakk-
neskur maður og genguð uindir nafminu Bex-
nard Barry. Þér létust vera vörubjöður. Þér
komuð hihgað til Rússlands með þeim á-
kveðna tilgangi að klófesta uppdrætti af
Riga-hafnarvirkjunum. Maður, sem þsr gint-
uð til skaðræðis föðurlandi sínu, hét Seiler
ög var foringi í hernum. Þér höfðuð áður
kynst honum i Momte Carlo, og þið voruð
mjög göðir kunningjar. Herforinginn blust-
aði á tilboð yðar í éftirrit af þessum upp-
dráttum vegna þess, að yður var kunnugt
um, að honum hafði eýðist mjog fé í fjár-
glæfrasþdli, meðan hanh dvaldi í Rivierá
i 'SÍhu venjuléga þriggja mánáðá feyfi frá
starfá 'sínu í hérnum, og'að hann' var'i miklr
um Íirögguiri, af því að hann hafði næstum
þvi tapað aleigu sínni. f langan tíma neitaði
hann að gérást , landráðámaður og íööur-
landssvikari. En neyðin kinúði harm ti.1 þess
óháppaverks að seílja yður uppdrættiná.’
Hann átti hóp af álitfegum og éínilegum'
dætrum, er hárin þu'rfti a'ð sjá fyrir gó3u
gjaforði 'Og giitu'samri framtíð. Fjáruophæé
sú, ér þér buðúst t|l aÁ greiða honiím, var