Alþýðublaðið - 08.05.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
verður ílutt þann 14. maí í hús kaupmanns Jóns
Björnssonar Vesturg. 4 (áður skrifstofa lögreglustj.).
Sínai 703. Sími 703.
K. X£. ^==
gamla Landsbankannm
selur ódýrast saltkjöt.
Spyrjið um verðið áður en þér kaupið annarstaðar.
Sími 703. ^ími 703.
Hunio eftir útsölunni
á Laugav. 18 B. (Par sem afgreiðsla Alþbl. var áður).
JCoii kompr.
Eftir Upton Sinclair.
Öanur bók:
Prœlar Kola konungs,
(Frh.).
„Það er nú löng saga. Eg skal
einhverntíman segja þér það, en
ekki núna. Er það ekki nóg, að
þú vitir, að eg get hjálpað þér?
„Þú talar altaf um það að
hjálpa mér. En það er ekki það,
sem eg vil þér, Joel Eg vil vita,
hvernig því er varið með ungu
stúlkuna".
„Hvað er um hana?“ Honum
varð alt í einu erfitt um mál.
„Þykir henni ákaflega vænt um
þig?“
„Já — það held eg að minsta
kosti, að hún geri“.
„Hvar á hún heima?“
„í Western City“.
„Og hún slepti þér hingað?"
Hann hugsaði sig um eitt
augnablik: „Hún veit ekki að eg
er hérna".
„Núl Því sagðir þú henni það
ekki?“
Þögn. Hún lyfti höfðinu og
horfði á hann með eftirtekt. „Þú
vildir ekki hræða hana? Var það?"
„Já, að sumu leyti af því“.
Hún hélt áfram með lágri, en
ákafri rödd: „Joe, þú getur ekki
ámyndað þér, hvernig mér er inn-
anbrjóts. Eg er alveg viti mfnu
fjærl Eg er hér eins og fangi.
Eg afber það ekki lengur —
þessa örbirgð, þessi óhreinindi,
þessar skelfingarl Ég held eg
gæti gert hvað sem væri“.
„Eg heid eg skilji þig, Mary.
Eg myndi ekki ásaka þig, hvað
sem þú að hefðist".
„Mundir þú ekki gera það?“
Hún gleypti við þessum orðum
fflieð örvæntingar ákafa. „Það,
sem eg vil, Joe, er, að þú talir
hreinskilnislega við mig“.
„Já, Mary. Hvað er það?“
„Eg vil vita, hvernig samband
er á milli okkar". Hún fitlaði
vandræðalega við kjólinn sinn,
meðan hún talaði. „Fyrst hélt eg
stundum, að þú kærðir þig um
mig. Eg hélt, að þér væri fremur
vel við það, að vera með mér,
ekk' af meðaumkvun, heldur vegna
sjálfrar mín. Er það ekki rétt?"
Jú, svo er víst", sagði hann.
„Mér þykir vænt um þig“.
„Þykir þér þá ekki altaf vænt
um hina stúlkuna?"
Jú“.
„Getur þér þá þótt vænt um
tvær í einu?“
Hann gat ekki varist brosi.
„Það er helst svo að sjá,
Mary".
En hún brosti ekki. „Eg hefi
lengi vitað — nærri frá byrjun,
hvernig mér var farið. Og eg hefi
reynt að getá upp á því, hvernig
ástatt var fyrir þér. Ef til vill
skjátlast mér, en eg hélt, að þú
vildir gjarna láta þér þykja vænt
um mig, en fekst þig ekki al-
mennilega til þess. Þú sagðir mér
frá hinni, og eg hélt, að ef-til
vill vildir þú bara telja mér trú
um að svo væri sem þú sagðir.
Eg get ekki að því gert, en eg
trúi hálfpartinn ekki á hina“.
Mgbl. í gær gerir enn þá einu
sinni að umtalsefni, hver afburða-
maður Knud Zimsen sé I borgar-
stjórasessinum. Reynir það að
teija lesendum sínum trú um, að
Alþýðublaðið viti þetta ofurvel.
Ójú, Alþýðublaðið veit fullvel, að
Knud Zimsen hefir verið duglegur
— duglegur að skara eld að sinne
köku og sinna fylgifiska. Og geta
allir séð, sem heilbrigða skynsemi
hafa, að ef borgarstjórastarfið er
eins mikið og smalar Knuds segja,
þá er þv£ meiri ástæða til að
Kjiud eyði ekki kröftum sínum í
allskonar önnur störf.
Þakka skyldi Knud, þó hann
veiti fólki áheyrn aðra tíma dags,
en þennan eina tíma, sem hann
auglýsir að hann sé til viðtals.
En dettur nokkrum í hug, að einn
einasti tími, á óhentugum tíma
dags, sé nægilegur til þess, að
menn geti fundið borgarstjóra að
máli. Alveg stendur á sama, hvað
borgarstjóri er að gera þann tíma,
sem hann augiýsir að hann sé tii
viðtáls. Almenningi er nóg, að
hann er ekki viðstaddur og hefir
sjálýur valið þennan óhentuga
tíma, og má ætla að hann hafi
gert það fullkomlega að yfirlögðu
ráði. 7/5. I,
Ritstjóri og ábyrgðarrnaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.