Vísir - 15.04.1934, Side 2

VISIR
Heimstískan.
Hvergi munu tiskudrotningar stórborganna leggja sig eins i
líma til að fullnægja fegurðarkröfum kvenfólksins, eins og í
kventöskuiðnaðinum. Nú höfum við fengið stærstu sendingu
ársins af kventöskum, sem valdar hafa verið í hinum heims-
frægu verksmiðjum i Berlín, Wien, París, London og Bruxelles.
Tískuefnin núna eru: Panama, saffian, croco, cameleon, calf-
long, kristal og lakk. — Aðaltískulitirnir eru coral-beige, mar-
ine, bromber, að ógleymdu svörtu, sem altaf heldur velli, sígill
og henlugt. —-
Kventaska er besta tækifærisgjöflnl
Ledu.rvörudeildin
Bankastræti 7. Laugavegi 38.
HLJÓÐFÆRAHÚSIÐ. ATLABÚí).
Báglndi Vilmnndar
Nýkomiö:
Cheviot í fermingar- og karlmannaföt.
Cheviot í drengjaföt.
Einlit kjólalau í vmsum litum.
l'ermingarföt. Karlmanna- og drengjaföt, blá og
misl. — Fermingarskyrtur og margt af vor- og
sumarvörum. — Silkiklæðnaður og undirfatnað-
ur fvrir dömur.
Nýjar vörur teknar upp ilaglega.
ísg. G. Gnnnlangsson & Co.
Hid íslenska kvenfélag
heldur
sumarfagnað
mánudaginn 16. apríl n.k, kl. 8'/2 í K.
R.-Húsinu uppi. Félagskonur mega
taka með sér gesti. Stjórnin.
Vilmundur Jónsson land-
læknir skýrir frá því i Alþýðu-
blaðinu i gær, að liann taki
ákaflega nærri sér að hirða laun
fyrir litil störf. Hann eigi til
dæmis að taka ósköp bágt með
að láta pina upp á sig þóknun
fyrir „litils eða einskisvert eft-
irlit með Iyfjabúðum“. Segir
hann, að það hitti sig „á við-
kvæman blett“. Og enn fremur
segir hann, að sér sé „ekki síð-
ur raun“ að því, að taka á móti
borgun fyrir „að vera formað-
ur í stjómarnefnd Landspítal-
ans“. Telur Vilmundur, og sjálf-
sagl með réttu, að þessi for-
menska geti „ekkert starf lieit-
ið“. — Aurarnir, sem hann fær
fyrir þetta lítils eða einskis-
verða eftirlit og formenskuna,
sem getur „ekkerl slarf heitið“.
eru líklega eitthvað um 7000
krónur á ári! Mundi nú ekki
einhver vegur fyrir manninn,
að losna við þau ósköp, að verða
að taka við þessum peningum,
úr þvi að honum er það svona
sárnauðugt? — Menn trúa því
ekki, að ónærgætnin sé svo
mikil hjá þeim, sem völdin
hafa, að haldið vrði áfram að
troða þessum 70(K) krónum upp
á Vilmund, ef hann skýrði hlut-
aðeigöndum frá því, í einlægni
hjarta sins og lítillæti, hvilík
þjáning og sifeld kvöl honum
væri að því, að taka á móti
svona stórri summu ár eftir ár.
án þess að Ieggja fram vinnu
á móli.
Vísi er nær að halda, að þrátt
fvrir alla mannvonsku stjómar-
valdanna mundi verða litið með
samúð og skilningi á bágindi
Vihnundar í þessum efnum. —
Hann ætti því að reyna að beið-
ast undan því, að þurfa að taka
á móti þessum rausnarlegu hit-
lingum framvegis.
Vilmundar huggar sig nú
reyndar við ]>að i öðru orðinu,
að bitlingarnir hafi gert hann
að nýjum og betra manni í viss-
um skilningi. Hann sé nú svo-
leiðis gerður og líklega nokk-
urnveginn einstakur að þessu
leyli. — Annars sé ]>að segin I
saga, að bitlingar og há laun
„verki“ afleitlega á venjulega
menn. Þeir geti — meira að
segja — liaft það til, að fvllast
„fjandskap“ og allskonar ónátt-
úru ! — Og altaf verði þeir verri
og verri, eftir því sem launin
hækki meira.
Vihmmdur segir, að það sé
hreinustu ósannindi, að Jónas
hafi troðið honum í landlæknis-
embættið. — Það hafi Ásgeir
gert hann og enginn annar!
— Jónas sé alveg saklaus af
þeirri stórsyndinni, enda hafi
hann víst nóg að bera, ]>ó að
þeim ósköpum sé af honum
létt! —
Ólieilindi
þeirra Alþýðublaðsmanna verða
berari með degi hverjum. Til-
gangur þeirra með hneykslis-
málaskrifunum er sá einn, að
þyrla ryki í augu kjósendanna
og sverla andstæðinga sína. --
Dólgslegast allra, sem i Alþbl.
skrifa, liefir Héðinn bankaráðs-
maður Valdimarsson látið.
Skrif liaits og þræla lians eru
öll fram komin í pólitískum til-
gangi. En þeim hafa verið mis-
lagðar liendur, Alþýðublaðs-
mönnum, og þó sér í lagi H. V.,
því að enginn getur verið svo
blindur, að hann sjái ekki, að
það er engin tilviljun, að banka-
ráðsmaðurinn byrjaði „sóknina
miklu“(!), þcgar að eins voru
nokkurar vikur óliðnar til kosn-
inga. Bankaráðsmaðuriun er þó
svo blindur, að hann heldur, að
almenningur taki það trúanlegt,
að hann sé engilhreinn, en and-
stæðingarnir kolsvartir. Hann
liefir ekki athugað, sá góði
maður, að almenningur þekkir
hann betúr en hann þekkir
sjálfan sig. Alþýðuflokksmenn
margir þekkja ofsa II. V. og þeir
hafa margir áliyggjur af því,
hve mjög frekja hans fer vax-
andi. Hann vill öllu ráða. Hann
vill vera socialistiskur einræðis-
lierra. Allir Alþýðuflokksmenn
eiga að lúta honum, olíujarlin-
um, sem ekki getur látið sér
skiljast, hvað varð rauða her-
toganum, Jónasi Jónssvni, að
falli á liimim pólitíska orustu-
velli. H. V. gerir nákvæmlega
sömu glappaskotin og J. .1. —
Hann svertir andstæðingana
sem mest liann má, níðir þá á
hverja lund, og kennir þeim
um alt, sem miður fer, en held-
ur sjálfur hlífiskildi yfir sam-
herjum sínum, hvað sem þeim
verður á. Þannig eru „heilindi“
þessa leiðtoga, sem lætur blað
sitl gaspra um það annað veifið,
að lýðræðið skuli i heiðri liald-
ið, en sjálfur hefir hann lial'l
þau orð um, að ætla má, að
hann teldi sér heimilt, að
stjórna „án laga“, cf hann og
hans nótar kæmist í valda-
sess. — Fyrirmyndin er til frá
]>eim árum, er Jónas Jónsson
var ráðherra, og stórfé var eylt
án fjárlagalieimildar. Sú stjórn,
or það gerði, var sludd af jafn-
aðarmönnum. Nú afneitar H. V.
Jónasi Jónssyni (sbr. skrif AI
þhl. fyrir bæjarstjórnarkosn-
ingarnar síðustu). En allir vita,
að milli jafnaðarmanna og Jón-
asarliðsins er náið samstarf, og
cf lil þess kæmi, að þessir flokk-
ar nokkuru sinni fengi sameig-
inlega bolmagn til þess að fara
með völdin i landinu, myndi
þeir H. V. og .1. .1. fallast i
faðma. En á pappirnum afneil-
ar blað H. V. Jónasi .Tónssyni.
Slik eru heilindin. En alþýðu-
menn vita, að „rauði jarl-
inn“ og „rauði hertoginn“ eru
pólitískir trúbræður. H. V. hefir
nú fvlst svo miklum sjálfsremb-
ingi og oflæti, að hann vill einn
ráða öllu. Eins og .1. J. má liann
ekki heyra, að hinir gætnari
menn flokksins fái nokkuru að
ráða. Og það verður honuin að
falli í sumar, því að H. V. er
óheill í baráttu sinni. Alþýða
manna snýst nú til fylgis við
Sjálfstæðisflokkinn meira en
áður, þann flokk sem einn vill
og einn getur komið f jármálum
landsmanna í gotl liorf, skapað
atvinnufrið og komið á alls-
herjar viðreisn. — Sjálfstæðis-
flokkurinn sigrar í júnímánuði
næstlcomandi og H. V. mun
leggja fram drjúgan skerf til
]>ess, lialdi hann áfram eins og
að undanförnu. Sjálfstæðis-
menn ]mrfa ekki að óska sér
þess, að H. V. breyti um bar-
daga-aðferð. - Bardaga-aðferð
hans bvggist á óheilindum og
verður honum að i'alli.
Sjálfstæðismaður.
Viðreisnin
í Bandaríkjnnnm.
Það hefir nlikið verið deilt
um viðreisnarframkvæmdirnar
i Bandaríkjunum og er enn
þann dag í dag. Hrakspánum
liefir rignt niður i ýmsúni
löndum heims, einkanlega í
sumum Evrópulöndum, en i
rauninni hefir enginn, sem um
þessi mál liefir skrifað, getað
neitað þvi, að Roosevelt forseti
sé fæddur leiðtogi, framsýnn
maður og vitur og djarfur að
sama skapi. Nú er liðlega ár
siðan er hann tók við völdum í
Bandaríkjunum og enn cr deilt
um, hvernig öllum liiinim miklu
og víðtæku viðreisnarfram-
kvæmdum stjórnarinnar muni
reiða af. Vafalaust mun mega
segja, að eigi sé eins örðugt að
spá livernig fara niuni og fyrir
ári síðan, og a. m. k. verður ekki
um það deilt livað unnist hefir
á frá því í marsbyrjun í fyrra.
Skal nú lílils háttar að þvi vik-
ið. En rétt er að drepa á það
fvrst, að þegar Roosevelt settist
að völdum i fyrra var alt at-
vinnu- og viðskiflalíf i landinu i
rauninni komið i kalda kol,
bönkum var lokað o. s. frv.
Hverig sem öllu reiðir af um
það er lýkur, viðurkenna allir,
að Roosevelt hófst þegarKianda
lil Jiess að „velta í rústir og
bvgg.ja á ný“. Hann hefir haft
lil þess frjálsar liendur að kalla
má, þött stóratvinnurekendun-
um sé illa við mörg áform hans
og framkvæmdir, en hann hefir
brotið alla mótspvrnu á hak
aftur, studdur af þjóðþinginu,
eu mn þann stuðning er það að
segja, að vinsældir Roosevelts
með þjóðinni eru svo miklar, að
þingmenn liafa lil þessa ekki
þorað að vinna á möli lionum
á nokkurn hátt.
Á þeim tíma, sem hér er um
að ræða (1. mars 1933 lil 1.
inars 1934) hafa farið fram svo
stórfeldar og hyltingakendar
tilraunir til umbóla á sviði at-
vinnu- og viðskiftalifs i Banda-
ríkjununi, að engar tilraunir
svipaðs eðlis, hvorki í Banda-
rikjunuin né annarsstaðar, sem
framkvæmdar hafa verið, kom-
ast þar til jafns við. Á þessum
tíma liefir ríkisstjórnin ojinað
á ný 15.000 banka. Horfið var
frá gullinnlausn seðla og doll-
arinn endurmetinn á 59.06
cents. Stofnaður var jöfnunar-
sjóður að upphæð $2.000.000.-
000, • lil verndar dollarnum
lieima og erlendis. — Banka-
starfsemi, viðskiftiun, iðnaði og
Iandbúnaði er komið undir
svo strangt eftirlit, að segja
má, að yfirstjórn allra þessara
atvinnugreina sé i Wasliingtou.
Ríkissjóður Bandar. liefir tekið
alt gull í landinu í sínar vörslur.
Iðnaðurinn hefir verið skipu-
lagður, barnavinna afnumin,
ákvæði sett um hámarks og
lágmarks vinnulaun yg vinnu-
stundafjöldinn ákveðinn. Verk-
legar framkvæmdir af liálfu
ríkisins liafa aldrei verið meiri.
í Tennesseedalnum er verið að
franikvæma stórfeld mann-
virki, til þess að fyrirbyggja
liæltu af flóðum, rafvirkjun i
svo stórum stil, að hún mun
gerbreyla lifnaðarliáttum
manna um mikinn hluta Bancla-
ríkfanna, framræslu o. s. frv.
Margt og mikið hefir verið gert
lil þess að koma fótunum undir
lieilhrigð bankaviðskifti. 900
milj. dollara liefir verið varið
til hjálparstarfsemi og til þess
að skapa atvinnu, og þjóðþing-
ið hefir samþykt nýja fjárveit-
ingu að upjihæð 950 milj. doll-
ara í sama skyni. Á þessum
tíma voru bannlögin afnuniin
og Sovét-Rússland viðurkent.
Skuidamálin (ófriðarskuldirn-
ar) eru hinsvegar ekki til lykta
leidd við lielstu skuldunautana.
— Þegar Bandaríkjamenn
liöfðu viðurkent Sovél-Rússland
var settur á slofn banki (Fede-
ral Exporl-Imporl Bank) lil
]iess að greiða fyrir viðskiftum
Bandarikjamanna og Rússa.
Sambúðin við Suður-Ameríku
Mexico og Mið/-Amerikuþjóðir
hefir balnað og horfur á auku-
um viðskiflum við þær eigi
siður en við Rússa.. IVá milj.
manna hefir sljórnin séð fyrir
atvinnu.Auk ]iess hafa iðngrein-
irnar bælt við sig 2.500.000
starfsmönnum, eu þeim sem at-
vinnu höfðu fækkaði aftur um
miðvetur um 2.000.000, en þess
er að geta, að atvinna minkar
altaf mikið' um þetta leyti árs.
Auk ]iess héfir alvinnuleysingj-
um verið hjálpað mikið og
neyðin i vetur var langtum
minni en seinasta vetur
Hoover sljórnartiniabilsins.
Þarf ekki áð fara i neinar graf-
götur um það, hversu kjör og
öll líðan þeirra, sem atvinnu
fengu, og allra þeirra, seni þeir
eiga fyrir að sjá, hefir batnað
fyrir atbeina rikisstjórnarinnar.
Auk þess hefir allur almenníng-
ur haft mikinn hag af ýmsuin
Nýkoinið:
Pokabuxur.
Oxfordbuxur.
Reiöbuxur.
Hálsbindi (ullar).
Sportsokkar.
Nærfatnaöur.
Ledurbelti fjöldi teg.
Geysir.
þeim verkum, seiii unnin liafa
verið, því að nýir vegir liafa
verið lagðir, hús reist, brýr
bygðar, leikvellir úthúnir og-
skemtigarðar til almcnnings-
nota o. s. frv. — En alt lcostar
þetta mikið fé og Roosevelt
sjálfur gerir sér ljóst, að ríkið
verði að evða meiru en aflað er
fram á miðsumar 1935, en eftir
þann tima verði þess eigi þörf,
Gerl er ráð fvrir að tekjuhalli
fjárhagsársiiis, sem endar í
júní ]>. á. verði $300.000.000. —
Á þessu timabili (júní 1933 til
júni 1934) er ráðgert, að rikis-
útg'jöldin nemi $10.000:000.000
og þar af hafa $6.000.000.000
gengið lil viðreisnarinnar. —
Þegar Hoover fór frá voru ríkis-
skuldirnar $22.500.000.000, en
Roosevelt gerir ráð fyrir að þær
verði $32.000.000.000 í júní
næsta ár. Þrátt fyrir þetta sjást
þess engin merki, að lánstraust
rikisins sé minna en áður.
Hinsvegar cr á það hent af
mörgum, að Roosevelt forseti
hafi af ásettu ráði búið þjóðina
undir þennan gífurlega tekju-
halla. Hann hafi hugsað sem
svo, að besl væri, að liún bygg-
isl við tekjuliallanum eins
iniklum og nokkurar líkur benti
til, að liann gæti orðið. Færi
hinsvegar svo, að hann yrði
minni, nivndi honum sjálfum
og sljórn lians hagur í því, að
geta skýrt frá því, að liagurinn
væri betri en búast hefði mátt
víð.
Þess sjást engin merki, að
lýðbylli Roosevelts fari þverr-
andi, en þjóðþingskosningar
standa fvrir (lyrum í Randa-
ríkjunum næsfa hausl, og má
því húasl við að andslæðingar
lians fari á stúfana innau
skamms og gagnrýni stjórn
hans eftir megni.