Vísir - 17.06.1937, Blaðsíða 3

YÍSIR
Blóðfylkingin.
Dregur að skuldadögum.
Fyrir síðustu kosningar gtóð
ekki á fögrum loforðum og fyr-
irheitum hjá rauðu forsprökk-
umjm. Hefir sá þáttur yerið
þrásinnis rakinn hér í blaðinu.
Efndir hinna fögru loforða
urðu þær, að vandræði einstak-
lings og alþjóðar hafa aukist
stórkostlega.
En piltungar þeir, sem þykj-
ast vera forsjón alþýðunnar til
sjávar og sveita, liafa mokað fé
í eigin sjóði. Þeir liafa safnað í
kornhlöður, en allir aðrir orðið
fátækari en þeir voru áður.
Eitt af þvi, sem blóðfylking-
armenn lofuðu fyrir síðustu
lcosningar var það, að sveitai’-
þyngslin skyldi minka stórkost-
lega eða jafnvel hverfa með
öllu, ef þeir kæmist til valda.
Þau mundu og hafa þorrið
mjög, ef hverjum manni, þeim
er vinnufær getur talist, liefði
verið séð fyrir viimu. En stjórn-
in liefir gersamlega hrugðist
fyrirlieitum sínum og sjálf-
sagðri skyldu um það, að auka
atvinnuna. Hún hefir þvert á
móti leitast við að hnekkja at-
vinnurekstri einstakra manna
og fyrirtækja. Hún hefir dregið
verslunina úr höndum rétlra að-
ilja, kaupsýslustéttarimiar, og
einokað fjölmargar vörutegund-
ir. Með því athæfi hefir hún leit-
ast við, að svifta kaupmenn og
verslunarmenn atvinnu.
Stjórnarliðið virðist hafa haft
mikinn liug á þvi, að leggja
stórútgerðina í rústir. Hið
brjálæðiskenda heiftaræði soci-
alista gegn Kveldúlfi er ljósasta
dæmið. Og það var fyllilega
gefið í skyn, að lierferðin gegn
því félagi væri einungis upphaf
þeirrar gerningahríðar, sem
stórútgerðin ætti í vændum.
Framsóknarmenn — eða for-
sprakkar þeirra að minsta kosti
— dingluðu með fyrst i stað, en
létu að lokum undan síga, er
flokksmenn þeirra víðsvegar
um land höfðu gert þeim skilj-
anlegt, að þeir mundu ekki
þurfa að ómaka sig til kjósanda
í atkvæðaleit, ef þeir léti social-
ista teyrna sig út í þá óhæfu og
ófæru, að bregða fæti fyrir
stærsta — og eitt hið best
stæða — atvinnufyrirtæki
landsins. — Þarna var, af hálfu
árásarmanna, meðal annars að
því stefnt, að svifta mörg hundr-
uð fátækra heimila öllum af-
komu-möguleikum. En hræðsl-
an við dóm alþjóðar sveigði
framsóknarmenn af glæfra-
brautinni að þessu sinni. —
Þá tryldust þingmenn social-
ista. Þeir höfðu búist við þvi, að
hægðarleikur yrði að kúga
framsóknar-dulurnar í þessu
máli sem öðrum. Og oliu-
kongsi, hinn „prúði“ maður,
botnaði enga vitund í því, að
þvi er kunnugir menn herma,
hversu það mætti vera, að fram-
sóknar-aumingjamir, marg-
reyndir að þægð og hlýðni,
skyldu nú alt í einu taka upp á
því, að þykjast hafa einhvern
vott af sjálfstæðum vilja! Þeir
væri vanastir því, greyin, að
segja „já og amen“ við öllum
fyrirskipunum socialista. Og
það væri þeim líka ætlað að
gera. Það væri i meira lagi ó-
skemtileg tilliugsun, ef þeir færi
nú að slita af sér SnarvöL og haft
og þokast í áttina til livitra
manna!
Eitt af loforðum blóðfylking-
arinnar fyrir siðustu kosningar
var það, að lækkað skyldi stór-
um mjólkurverð liér í Reykja-
vík, ef hið rauða dót kæmist til
valda. Mjólkin hefði vcrið og
væri seld óguðlega háu verði.
Það væri vitað mál, að verðið
gæti hæglega farið niður í 35
eða 36 aura lítrinn. Yandinn
væri ekki annar en sá, að
„skipuleggja“! „Skipulagning“
væri merkilegur lilutur og svo
máttug í eðli, að teljast mætti
allra meina bót. Mjólkursalan
yrði skipulögð og þá væri öllu
borgið! Varan yrði hreinasta
fyrirtak og verðið fjarska lágt.
Bændur skyldu og fá 6—7 aur-
urn meira fyrir hvem mjólkur-
lítra, en þeir hefði áður fengið.
Og nú var farið að skipu-
leggja. Spekimenn stjórnar-
flokkanna „skipulögðu“ dag og
nótt, veltu vöngum, reiknuðu án
afláts. En mjólkurverðið stóð í
stað, þrátt fyrir sldpulagning,
vangaveltur og útreikninga. Það
liaggaðist ekki. Og óbreyttum
socialistum þótti það undarleg-
ur skolli. —
Þá reis upp þingmanns-tetur
eitt, eldrauður snáði, hreytti úr
sér ónotum, barði í borðið og
sagðist kref jast þess í nafni allr-
ar alþýðu, að mjólkurverðið
yrði lsekkað. Ekki bara ofurlitla
ögn, lieldur niður i 35 eðá 36
aura hver litri. Og hann bætti
því við, sá „yfirlætislausi“ og
guðfróði maður, stjóminni til
skilnings-auka og viðvörunar,
að hún mmidi hafa heldur litlar
nytjar af atkvæði sínu, er á þing
kæmi, ef hún þverskallaðist og
léti það viðgangast, að mjólk-
urverðið yrði Iátið sitja i sama
eða svipuðu fari og verið hefði.
Niður í 36 aura yrði mjólkin að
fara. Annars kostar væri sér að
mæla!
En enginn tólc hið allra
minsta mark á geipan þing-
mannsins og lcröfum. Flokks-
menn hans og samherjar létu
sem þeir sæi liann ekki — létu
sem þeir vissi ekki að hann
væri til. — Þeir kunna að hafa
andi og hafa ekki upp á annað
að bjóða, en svikin loforð og
endurnýjun þeirra.
Rauðu flokksbrotin þrjú liafa
verið að burðast við það, að
undanförnu, að telja fólki trú
um, að þau sé ekki eitt og hið
sama. Þau hafa jafnvel verið
að skattyrðast við og við. En
það hafa verið eintóm látalæti.
Kosningasamvinna þelrra er
fullkomnuð í verki. Og sumir
forsprakkanna í hinum ýmsu
deildum blóðfylkingarinnar eru
nú orðnir svo ruglaðir, að furðu
gegnir. Svo er t. d. um Eystein
Jónsson. Hann játar opinber-
Iega, að lionum þyki kommún-
isti alveg tilvalið þingmanns-
efni fyrir Framsóknarflokkinn!
Hann er orðinn svo vanur til-
liugsaninni um fulla hlýðni við
Máttarrfildifl og
Tífliidítil.
Sira Sigfús Jónsson, íjtv.
annar þingmaður Skagfirðinga,
er í val fallinn, sein kunnugt
er. Hann andaðist fjarri heim-.
ili sínu, er liann var ný-lagður
af stað í kosningaleiðangur um
héraðið.
Það er á vitorði margra
manna, að fyrir kosningarnar
1934 hafði héraðslæknir þeirra
Skagfirðinganna, Jónas Krist-
jánsson, vakið athygli síra Sig-
fúsar á þvi, að heilsa hans væri
svo alvarlega biluð, að teljast
mætti óráðlegt af þeim sökum,
að liann legði á sig örðug ferða-
lög, svo sem kosninga-leiðangra
litið út undan sér og fussað, og
svo var haldið áfram að skipu-
lcggja. Þá sá þingmaðurinn sitt
óvænna og tók þann kostinn,
að kingja öllu saman, stóryrð-
um jafnt sem kröfum. Þótti
það laglega af sér vikið og mjög
að vonum. Maðurinn var full-
trúi fátækasta hluta þjóðarinn-
ar.
Það verður ekki með sanni
sagt um fulltrúa socialista á i
þingi, að þeir beri velferð um- i
bjóðanda sinna mjög fyrir
brjósti. Þeir sofa á verðinum,
greyin, ef hvergi er bein eða
biti í nánd, sem gleypa megi
eða bjarga í eigin sjóð. Sumir ■
þeirra eru nú orðnir stórauðug-
ir menn. Þeir hafa komið ár ,
sinni þannig fyrir borð, að árs- !
laun þeirra, sem aðgangsharð- >
astir hafa verið, eru viðlíka há :
og kaup 15—20 verkamanna. \
Þetta vita kjósendur þeirra, !
sumir hverir, og á það þó að
fara dult. — Og víst er um það,
að fjölmargir kjósendur, þeir er
fylgt hafa socialista-burgeisun-
um að málum að undanförnu
og kosið þá, munu nú ráðnir
í því, að snúa við þeim baki og
kjósa þá ekki framar. Það er
og eðlilegt og sjálfsagt. Kjós-
endur geta ekki dregið fram líf-
ið á loforðum og svikum. Og
auðjarlar socialista eru sín-
gjörnustu þegnar þjóðfélagsins.
Þeir gefa munaðarleysingj-
um steina fyrir brauð.
Foringjum socialista gerist
nú órótt og volgt undir uggum.
Þeir óttast kjósendurna og er
það rétt að vonum. Þeir óttast,
að nú dragi að skuldadögum.
Og það er skiljanlegt. Þeir vita
með sjálfum sér, að þeir hafa
alt illa gert. — Það hlýtur að
vera spauglaust, að standa
frammi fyrir háttvirtum kjós-
ondum, sníkjandi, betlandi, vol-
skipanir frá Moskva, að honum
er orðinn öldungis óljós mun-
urinn á kommúnista og fram-
sóknarmanni. Kom þetta greini-
lega i ljós í útvarpsræðum hans
á mánudagskveldið. Kjósendur
mega treysta því, að alt er „af
sama hundinum" lijá þeim
blóðfylkingar-mönnum. — Og
kommúnistar segja fyrir verk-
um.
Kosningabarátta Alþbl. að
þessu sinni hefir öll verið hin
furðulegasta og ber vitni um ó-
hæg málaefni og algert von-
leysi. Blaðið hefir hlaðið saman
illyrðum dag eftir dag, vaðið úr
einu i annað, þyrlað upp ryki,
reynt að villa um fjTÍr kjós-
öndum, leitast við að blinda þá
með öllu. En það tekst ekki.
Kjósendurnir eru orðnir lang-
þreyttir á loforðum og svikum.
Rauðu flokkarnir liafa nú lifað
sitt fegursta liér á landi. Blóð-
stefnan rússneska verður kveð-
in niður á sunnudaginn.
HVALVEIÐASÁMÞYKTIN.
Oslo 16. júní.
Utanrikismálanefnd Stór-
þingsins hefir einróma samþykt
hvalveiðasamþyktina, sem gerð
| var í London á dögunum. —
(NRP—FB).
VERKAMENN OG HAND-
IÐNAMENN STYRKTIR MEÐ
LÁNUM.
Oslo 16. júni.
Óðalsþingið samþykti í gær
breytingar á lögum um lánveit-
ingar til smábænda og fiski-
manna og ganga breytingarnar
út á það, að verkamenn og
handiðnaðarmenn geti einnig
orðið lánveitinganna aðnjót-
andi. (NRP—FB).
í héraði. Honum mundi og ó-
hentugt að standa í deilum á
mannfundum. Hjartað væri
tekið að bila og mundi sjúk-
leikinn að öllum líkindum á-
gerast örara og verða fyr óvið-
ráanlegur, ef ekki væri allrar
varúðar gætt.
Síra Sigfúsi var Ijóst, að alt
mundi það satt og rétt, sem
vinur hans, Jónas.Kristjánsson,
sagði lionum um heilsufarið.
Honum var og sárnauðugt, 68
ára gömlum manni, að leggja
út i kosningabaráttu og eiga ef
til vildi i vændum þingsetu.
En Frainsóknarflokkurinn
krafðist þess, að liann gengi út
í orrahríðina, því að annars
kostar mundi svo fara, að Skag-
firðingar sendi tvo sjálfstæðis-
menn á þing. Síra Sigfús væri
eini framsóknarmaðurinn i hér-
aðinu, sem nokkurar líkur væri
til, að næði kosningu.
Niðurstaðan varð sú, að sira
Sigfús lét undan siga, og hefir
margt ilt af því hlotist. Jónas
Jónsson sagði á prenti, ef rétt
er munað, að Jónasi Kristjáns-
syni hefði gengið' til ilt eitt, er
hann ráðlagði sr. Sigfúsi, að
leggja ekki á sig það erfiði og
áhyggjur, sem samfara væri
framboði og þingsetu.
. Síra Sigfús slysaðist á þing
— með lilutkesti! Það var ó-
glæsilegur sigur. Og kunnugir
vita, að honum þótti miður, er
hann bar liærra skjöld i hlut-
kestinu.
En framsóknarmenn sögðu,
að þetta væri dómur „máttar-
valdanna". Almáttugur skapari
himins og jarðar væri með Jón-
asi frá Iíriflu og Framsóknar-
flokkinum!!
Sira Sigfús ætlaði ekki að
vera i kjöri nú að þessu sinni.
Hann mátti ekki til þess hugsa,
að leggja upp í nýja kosninga-
baráttu. Honum mun og hafa
geðjast miðlungi vel að Bauv
starfi við flokksbræður sina a
þingi. Hann var iðulega sárlas-
inn síðustu misserin og skM
sist nú í vetur, þó að hann léli
kyrt yfir. Og kunningjan
hans og vinir gengu Jiess ekki
duldir, að hann fagnaði þv|
beinlínis, að komast út úr mold-
viðri stjórnmálanna.
En forráðamenn Framsótn-
arflokksins kúguðu hann tíl
þess, að vera í framboði við
kosningarnar 20. þ. m.
Jónas frá Hriflu skýrir frá
því 11. þ. m., í einu blaða sinna,
að síra Sigfúsi látnum, að hann
hafi „ætlað að draga sig út úr
landsmálastarfsemi um þessar
kosningar, vegna hins gamla
lieilsubrests, hjartabilunar, en
hélt þó áfram meðan æfin ent-
ist, fyrir þrábeiðni vina sinna
og samherja“.
J. J. hefir, að vonum, þótt
fara betur á því, að nota orðið
„þrábeiðni“, heldur en „skip-
un“ eða „kúgun“. „Kúgun“
er þó auðvitað það orðið, sem
best á við í þessu sambandi.
„Ætlan“ sira Sigfúsar um að
„draga sig“ í lilé, var brotin á
bak aftur. Vilji hans að engu
metinn og ekkert tillit tekið til
„hins gamla heilsubrests,
hjartbilunar“innar.
Málið er augljóst og auðskil-
ið. Þessi helsjúki maður liefir
verið látinn bjóða sig fram, þó
að honum væri það þver-nauð-
ugt og þó að hann væri hvergi
nærri til þess fær, sakir alvar-
legrar lijartabilunar.
Slíkar eru aðfarir Tímadóts-
ins.
J. J. smjattar á þvi, að „mátt-
arvöldin“ hafi litið i náð sinni
tii Skagfirðinga við kosningarn-
ar 1934, er síra Sigfús flaut inn
i þingið á lilutkesti. ,
En mundu nú ekki þau hin
sömu „máttarvöld“ liafa litið i
náð til sírá Sigfúsar, hins þjak-
aða manns, og leyst hann af
hólmi — leyst liann úr klóm
þeirra manna, sem ráku hann
út í framboð og kosningabar-
áttu, helsjúkan og sárnauðug-
EIN FLUGVÉL EFTIR Á
RUDOLFS-EYJU.
Oslo 16. júní.
I Aðeins ein af rússnesku flug-
vélunum, sem flugu til Norður-
pólsins, er nú eftir á Rudolfs-
eyju. Verður hún þar áfram, til
þess að geta flutt vistir, elds-
neyti og annað, sem þarf, til
leiðangursmanna á ísnum. —■
(NRP—FB).
segir Dan Rogers, fréttaritari United Press, í einni af mörgum
greinum, sem U. P. hefir sent fréttasamböndum sínum um
höfuðmenn álfunnar á sviði hernaðar og landvarna — yrði
yfirstjórn landvarna Breta í höndum þriggja manna, sem hafa
samtals verið í herþjónustu 138 ár. Georg konungur VI. er að
vísu æðsti maður landhers, flota og flughers, og ríkisstjórn
með forsætisráðherrann í broddi fylkingar tæki ákvarðanir
um stefnur og fengi ótal vandamál til meðferðar og úilausn-
ar, en stjórn landhers, flugliðs og sjóliðs í baráttunni við óvina-
liðið, yrði í höndum þeirra manna, sem hér verður frá sagt, af
Dan Rogers.------
Sir Alfred Ernle Montacute
Chatfield var skipaður aðmíráll
yfir breska flotanum árið 1935.
Hann liefir þvi það slarf með
höndum sem Jellicoe hafði á
heimsstyrjaldarárunum og síðar
Beatly.
Cliatfield gerðist sjóliði,' er
hann var að eins 13 ára. Hann
er af gamalli sjóliðsmannaætt
og var faðir hans aðmíráll.Chat-
field vakti þegar eftirtekt á sér,
er hann var sjóliðsforingjaefni,
og var fremstur í flokki sínum.
Hann hefir verið starfandi i
breska sjóliðinu í hálfa öld og
er nú 63. iára að aldri. Hann var
urn tima forstöðumaður skyttu-
skóla flotans og varð herskipa-
foringi 1909. Hann hafði yfir-
stjórn með liöndum á lierskip-
inu Medina, sem flutti Georg V.
og Mary drotningu til Indlands,
er Georg konungur var krýndur
keisari Indlands. Illaut Chat-
field þá titilinn „Commander of
the Royal Victorian Order“ og
síðar, fyrir slörf sín í lieirns-
styrjöldinni 1914—1918 titilinn
„Commander of the Balli“ og
ýms önnur heiðursmerki, m. a.
fyrir þátttöku sína í orustunni
við Jótlandsskaga. Árið 1919
var hann aðlaður.
Chatfield var „flagg-skip-
stjóri“ Beatty aðmíráls öll
heimsstyrjaldaráián, á herskip-
unum Lion og Queen Elizabeth,
og tók þátt í sjóorustunni við
Helgoland, Doggerbank-sjóor-
ustunni og sjóorustunni við Jót-
landsskaga.
Chatfield aðmiráll er þeirrar
skoðunar, að Bretum sé brýn
nauðsyn að hafa sem öflugast-
an flota og það er lians bjarg-
föst sannfæring, að í öllum stór-
orustum sé mest undir stóru
orustuskiiiunum komið, en
ýmsir hafa haldið þvi fram, að
dagar stóru orustuskipanna
væri taldir, og leggja bæri höf-
uðáherslu á smiði lítilla lier-
skipa. Chatfield skilur gerla
hver gagnsemi er að þeim, en
sagði eitt sinn, að „Ford-skip“
væri gagnslaus ein i stórorust-
um, en undir beitiskipum
og bryndrekum væri oft kom-
ið hver skjöldinn bæri að
lolcum í styrjöldunum og færði
þjóð sinni sigur.
Chatfield aðmírál er þannig
lýst, að hann sé maður skarpleg-
ur á svip, með hált hvelft enni
og fagureygður. Allur ber svip-
urinn þreld og viljafestu vitni.
Chatfield er maður rólyndur og
er illa við alt lof. íþróttir slund-
ar hann ekki, nema golf. Hann
er maður kvæntur og á einn
son og tvær dætur.
Sir Cyril John Deverill mundi,
ef til styrjaldar kæmi, gegna þvi
starfi, sem French hafði með
höndum i lieimsstyrjöldinni og
síðar Sir Douglas Haig. Deverill
marskálkur er forseti lierfor-
ingjaráðs Bretaveldis og hefir
gegnt því starfi fná því í fyrra
snemrna árs. Hann er nú 62.
ára að aldri og hefir verið í
hernum síðan er liann var á
unglings aldri. Hann hefir lilotið
fjölda titla og heiðusmerkja fyr-
ir störf sín í hernum. Á lieims-
styrjaldarárunum gegndi hann
herf oring j as t örf um í Frakk-
landi og eftir vopnahléð var
hann yfirmaður norðurhers
breska setuliðsins í Þýskalandi.
Sjö sinnum var hans minst sér-
staklega í lieiðurs skyni í opin-
berum tilkynningum heims-
styrjaldarárin. Deverill gegndi
um mörg ár lierforingjastöðu í
Indlandi og var yfirmaður Ind-
landshers 1930—31. Deverill er
mikill maður vexti og sterkleg-
ur og er annálaður fjTÍr liversu
skjótur liann er að taka ákvarð-
anir, þegar mikið liggur við.
Hann er kvæntur og á tvö börn,
son og dóttur.
Sir Edward Leonard Elling-
ton flugmarskálkur er yfirmað-
ur breska flughersins. Hann er
59 ára að aldri og ólcvæntur.
Ellington er sagður maður flug-
gáfaður og hefir getið sér hið
besta orð sem flugmaður og
flugliðsstjómandi. Hann var í
landhernum framan af og lærðí
að fljúga árið 1912 og Royal
Aero Club skírteini hans er-
númer 305. Hann fór til Frakk-
lands þegar í ágústmánuði 1914
og var þrívegis minst í heiðurs
skyni í opinberum lilkynning-
um. Hann starfaði lengi í her-
málaráðuneytinu og liefir haft
með höndum yfirstjórn breska’
flugliðsins í Egiptalandi, Ind-
landi og Iraq o. s. frv. 1929 varð
hann flugmarskálkur og yfir-
maður breska flughersins og
yfir-marskálkur i janúar 1933.
INNFLUTNINGUR ..
NORÐMANNA.
Innflutningur lieldur áfram,
að aukast. Nam verðmæti inn-
fluttra vara í maimánuði 121.25
Jnilj. kr. eða um 43 milj. kr.
meira en á sama tíma i fyrra.
Verðmæti útflutningsins 61.85
milj. kr. eða 13 milj. kr. meira-
en í fjTra í maí. Innflutningur-
inn í ár, það sem af er, hefir
stigið um 531/2 en útflutningur-
inn 19%. (NRP—FB).