Vísir - 25.01.1938, Blaðsíða 4

VlSIR
mamamms, xm urmma^r ii TOa'rsara.- VMtTTOg^raarroawM!
íé og eignum, heldur mannoröinu
líka. Er nú nokkur fur'ða, þótt all-
ir, sem nokkurs hafa átt úrkosta,
hafí reynt að losa sig frá svona
stöðum, enda hefir reynslan orðið
sú. Flestir dúgmennirnir hafa far-
íð, og reynt að koma sér fyrir
annarsstaðar, fólkinu hefir fækk-
að, tóm atvinnuhúsin standa eftir.
Þangað sem áður var straumur af
glöðu fólki á atvinnustaðina, er nú
straumuraf öreiga og allsleysis lýð
sem leitar á náðir úrræðalítilla og
vanmegna bæjarfélaga, til þess að
reyna að fá eitthvert bjargræði og
sefa hungrið. Slík er og verður hin
blákalda reynsla, þar sem dugnað-
ur og einkaframtak hinna hæfustu
manna, er annað hvort hnept í
fjötra eða útilokað, en einhvers-
konar almenningseldhús í atvinnu-
rekstri á að koma í staðinn, þar
sem enginn ber ábyrgð á neinu,
eða allir á öllu. Það verður lík-
lega lengi svo með mannseðlið, að
merin vinna meira og betur fyrir
sjálfa sig, heldur en fyrir fjöld-
ann, hvað senr öllurn nýmóðins
kenningum líður.
Urn svona staði, þar sem hinir
rauðu afglapar hafa náð tökum á,
og konrið öllu í kalda kol, má
segja það, senr góðskáld okkar eitt
sagði eitt sinn, utri þorp nokkurt
hér á landi: .... „Þar sem kyn-
stórir kappar léku, sofa nú hross-
ætur á hundaþúfum". Þetta er öm-
urlegt ástand, og þetta er óþarft
ástand. Þetta eru sjálfskaparvíti.
Þetta eru spor sem hræða.
Nú standa kosningar fyrir dyr-
um, bæði hér í Reykjavík og öðr-
um bæjum á landinu. Það virðist
vera lítill vandi að ganga til þess-
sra kosninga, fyrir alla þá, sem
vilja vel framtíð þessa bæjarfélags
og þar með hvers einstaklings.
Sjálfstæðisstefnan hefir ríkt hér
í bæ um langan thna, og sýnt
hverju hún hefir áorkað í atvinnu-
og menningarlífi bæjarins. Það er
því skylda hvers kjósanda að fela
þeim flokki völdin, bæði nú og í
framtíðinni, eil láta aldrei glepj-
ast af fagurgala og smjaðri eða
neinskonar blekking'abrögðum,
sem óhlutvandir skrumarar geta
iátið sér detta í hug að beita, til
þess að villa um fólkið, eða hversu
oft sem þeir stagast á slagorðun-
um, eða vináttufalsi sinu við „al-
þý8una“, „verkamenn“, „vinnandi
stéttir" og fleira af slíku góðgæti,
eða hverju nafni sem þeir nefcia
flokka sína eða þykjast tilheyra í
það og það skiftið. Því það má
líkja þessum þjóðspillingastefnum
við orma, sem sagt er að séu
þannig gerðir, að þó þeir séu
höggnir í marga parta, þá skríði
þeir saman aftur.
Reykvíkingar! Látið Ingólfsbæ
aldrei falla í hendur innlendra æs-
ingaflokka eða útlendra landráða-
flokka.
Þið sýnduð mátt ýkkar við síð-
ustu kosningar, sem þið eigið mik-
ið lof skilið fyrir og var ykkur
til mikls sóma, og eins veit eg,
að muni verða við þessar kosn-
ingar.
Kjósið C-listann!
Þ. x.
Knattspyrnau í
Englandi.
S.l. laugardag fór fram önnur
stóra umferðin í Cup-kepninni. —
Kappleikirnir voru 16 og fóru á
þessa leið:
Aston Villa—Blackpool .... 4:0
Barnsley—Manch. United .. 2:2
Bradford—Stoke City ...... 1: 1
Brentford—Portsmouth .... 2:1
Charlton—Leeds United .... 2:1
Chesterfield—jBurnley..... 3:2
Everton—Sunderland ........0:1
Huddersfield—Notts County 1: o
Luton Town—London Town 3: 1
Manch. City—Bury ......... 3:1
New Brighton—Tottenham . 0:0
Nottingham—Middlesbrough 1: 3
Preston N. E.—Leicester .. 2:0
Sheff. United—Liverpool .. 1: 1
Wolverhampton—Arsenal .. 1:2
York City—West Bromwich 3: 2
Að Everton heima mundi tapa
fyrir Sunderland mun ekki hafa
þótt líklegt fyrir leikinn, því að
Everton hefir altaf verið sterkt í
Cup-kepninni. Að vísu er Sunder-
land Cup-meistari síðan í fyrra,
en munurinn á styiddeika félag-
anna er ekki meira en það, að
flestir hafa búist við að heima-
völlur myndi ráða úrslitum. Fáir
hafa þeir og verið, sem treystu
Arsenal til að sigra Wolverhamp-
ton heima, því að Arsenal tapaði
fyrir sama félagi í síðustu viku. —
ÞaS er og vel af sér vikið, af York
City úr 3. deild, að slá út West
Bromwich. En svona er Cup-kepn-
in. Það er barist upp á líf og
dauða, ef svo mætti að orði kveða,
því að það félag sem tapar leik,
er slegið út, og kemur ekki við
söguna meir fyr en eftir heilt ár.
Nú eru bara 16 félög eftir í kepn-
inni. Sigurvegarinn ætti að vei'ða
eitt af þessum félögum: Sunder-
W '■Mk iyJ «'«■
runaur
annad kvöld í kaup-
þmgssalnum, kl. 8 Vs*
Á DAGSKRÁ:
Blað fyrir stéttina.
Ennfremur ýms félagsmál.
Fjölmennið.
STJÓRNIN.
Síiíií iíitiíSíií itiíiíiíiíittíií ií iíiíiíiOí i'iíi!
1 Ullarbaud i
8 í
g (= garn) í öllum regnbog-ö
jí ans litum nýkomið í g
« verzl. ö
Íí »
£ Ben. S. Þórarinssonar.«

F.U.K.
A.-D. Fundur i kvöld kl. 8V2
8V2.
Cand. theol. Magnús Runólf's-
son talar.
Alt kvenfólk velkomið.
TEOfANI
Ciaaretlrur

ISUSNÆCI
HERBERGI óslcast til leigu í
iausturbænum. — Uppl. í síma
Í2665. (357
VANTAR 1 eða 2 herbergi og
ieldliús. Tilboð, merkt: „Strax“,
Isendist Vísi. (363
2 RÚMGÓÐ lierbergi, eldhús
og búr (kjallaraibúð) með
þægindum, ódýrt, til leigu. —
A. v. á. (365
ÍTAIAU-fUNEit]
TAPAST hefir kvenarm-
bandsúr. Skilist gegn fundar-
launum á Haðarstíg 20. (356
FUNDINN sj álfblekungur. —-
Ingólfsstræti 19. (359
REYKTAR
HVARVETNA
Hárfléttur
við ísl. og útlendan búning í
mildu úrvali. Keypt sítt, afklipt
hár. —
Hárgreiðslust.Ferla
GULLARMBANDSÚR merkt:
„Rannveig“, tapaðist á mið-
vikudagskveld í Reykjavik eða
Hafnarfirði. Finnandi vinsam-
lega beðinn að gera aðvart í
síma 9290. Fundarlaun. (340
TAPAST liefir nýlega silfur-
jkross með festi. A. v. á. (362
DÖMUGULLÚR fanst í Aðal-
Istræti á laugardag um þrjú
jleytið. Sími 3075. (368
KARLMANNAHANSKAR
töpuðust á sunnudaginn frá
iHoltsgötu 18 að Sellandsstíg 18.
Sldlist á Sellandsstíg 18. Fund-
arlaun. (367
land, Aston Villa, Brentford,
Manch. City, Arsenal — eða kann-
ske' gamla og góða og vinsæla
Huddersfield Town? Hver veit.
í fyrstu d'eild „League“-kepn-
innar fóru fram þessir tveir kapp-
leikir: Birmingham—Chelsea 1:1,
Bolton—Derby County o: 2. Þess-
ir leikir höfðu þó litla breytingu
i för með sér hvað röðina snertir.
— í annari deild sigraði Coventry
Southampton með 2: o og fór við
það upp í 2. sæíi, eða upp fyrir
Sheff. United. Mesta undrun af
öllum úrslitum síðasta laugar-
dags hefir þó vakið, að Fulham
SKÚR eða húspláss, 50x100
m. óskast til leigu. — Tilboð,
merkt: „Frostfrí“ sendist afgr.
strax. (355
sigraði Swansea með 8: 1. Fulham
hefir nú alllengi verið neðst í 2.
deild, en nú upp á síðkastið hafa
þeir heldur sótt í sig veðrið, og
nú skutu þeir bæði Swansea og
Plymouth aftur fyrir sig — með
markafjölda, sem heiðrað hefði
sjálft Arsenal eða þess líka.
VÉLRITUN ARKEN SL A. —
Cecilie Helgason. Sími 3165. (18
PRJÓNAVÉL til sölu. Berg-
staðastræti 17. (358
I9£)
— -gppp iiu'S ’uoy 'PTiymí.i ‘an
-jpmq ‘.inuoj]is' ‘jn[jp|jc>[ ‘jnjæj
-piS ‘pn[pnuj [ú>p 1 A[j -cuqpq
-sjúuuiu) njj ggo ax\t -jn[UAi[
jns §0 uuipos 'ipnpni [[tminS
c.n; g •]>[suo[si ‘jpfiusc[8Spj[
•>[su9[gJou S[ojcpncs 'Jn
-qsjtjjsoA ‘joui HnayqONH
PÍANÓ óskast leigt. Uppl. í
síma 2366, eftir kl. 8 á kveldin.
(364
Fornsalan
Hafnarstræti 18
kaupir og selur ný og notuð
liúsgögn og lítið notaða karl-
mannafatnaði.
DÖMUKÁPUR, kjólar, dragt-
ir og allskonar barnaföt er snið-
ið og mátað. Saumastofan,
Laugavegi 12, uppi. Sími 2264.
Gengið inn frá Bergstaðastræti.
(317
UN GLIN GSSTÚLK A, 14—16
ára óskast austur í Biskups-
tungur til aðstoðar húsmóður-
inni. Uppl. á Hverfisgölu 68. —
(360
STÚLKA óskast í vist á Norð-
urstíg 7 (Hamar). Sími 2885.
(351
KAUPMENN og verslunar-
menn! Trésmiður óskar eftir
atvinnu gegn alskonar vöru-
úttelct. A. V. á. (366
LÁTIÐ innramma myndir
yðar og málverk hjá Innrömm-
unarvinnustofu Axels Cortes,
Laugaveg 10. (509

ITæturlæknir.
Kristín Ólafsdóttir, Ingólfsstr.
14, sími 2161. Næturvörður í
Reykjavíkur apóteki og Lyfjabúð-
inni Iðunni.
WALTHER HERRING:

Das anMannte Island
Verð kr. 10.20.
Bókaversiun Sigfúsar Eymundssonar
og Bókabúð Austurbsfejar B. S. E., Laugavegi 34.
NJÓSNARI NAPOLEONS. 18
kurieisíega með því að kinka kolli hvor til ann-
ars. Gerard síaðnæmdist á götuhorni og bug-
leiddi hvern hann skyldi ávarpa næst af þeim,
sem fram bjá færi.
„Afsakið mig, lierra, hvar er Grenelle-gat-
an?“
„Þetta er Grenelle-stræti — þér standið við
götuna“.
Og þá gleymdi Gerard allri kurteisi og þakk-
aði ekki manninum. Hann ædcli upp götuna og
leitaði uns liann fan'n húsið númer 16.
Hann hringdi dyrabjöllunni og er húsvörð-
urinn, sem hafði setið að matborði með fjöl-
skyldu sinni, kom til dyra, æpti liann nafn
Lorendana.
„Númer 3 á efstu hæð“, öskraði maðurinn,
sem varla hafði gefið sér tíma til þess að renna
jriður matnum. „Dyrnar til vinstri“.
íbúð Lorendana vissi að garðinum baka til
við húsið. Það var þröngt í stiganum og ógeðs-
leg lykt barst að vitum Gerards, matar- og
rakalykt. En Gerard veitti því vart eftirtekt.
Hann bljóp upp steintröppurnar, og var móður
mjög', er hann loks komst upp á efstu liæð, og
stóð við dyrnar á íbúð númer 3.
Óhreint og velkt nafnspjald var fest á hurð-
ina með títuprjóni. Á því stóð:
JUNANITA LORENDANA.
Gerard bringdi bjöllunni. Dyrnar voru þegar
opnaðar. Lagleg stúlka, í dökku pilsi, með
snotra, hvíta smekksvuntu og hvítan kappa á
höfði, opnaði dyrúar.
„Hvers óskið þér, herra?“ spurði hún.
„Madama Lorendana?" spurði Gerard og
undraðist mjög hversu snoturlega klædd þern-
an var.
„Eg þarf að tala við Mme. Lorendana. Það
ætti að liggja í augum uppi,“ svaraði hann
stuttlega.
„Eg skal spyrja hvort Mme. Lorendana þókn-
ast að tala við yður. Hún situr að matborði
sem stendur. Hvert er nafnið, leyfist mér að
spyrja?“
Vafalaust hefir það hlaupið í taugarnar á
Gerard, að tilkynna þurfti nafn hans og spyrja,
livort Lorendana þókfiaðist að tala við hann.
„Þessi almúgalega dansmær“, mundi hann
hafa sagt við vini sina, liefði þeir verið með
honum. En þetta kom honum algerlega á óvart.
Og þess vegna lét hann enga frekari óþolin-
mæði í ljós, heldur fór að þreifa í vasa sínum
eftir smáhefti, sem liann haf'ði nafnspjöld sín
í, og er hann hafði fundið það rétti hann þern-
unni eitt þeirra. Ilún tók við þvi og virtist verða
allmjög undrandi, eftir svip hennar að dæma,
er hún las „Gerard de Lanoy greifi“. Ilún opn-
aði dyrnar betur og leyf'ði Gerard að koma inn
í forstofuna.
„Þóknast herra greifanum að ganga inn?“
spurði hún nú, enn hátíðlegar og kurteislegar
en áður. „Eg skal tilkynna Iiúsmóður minni
komu yðar“.
Gerard litaðist um í forstofunni, en stúlkan
fór gegnum dyr, sem glerhurð var í, inn í íbúð-
ina. Gerard var í ranninni alveg forviða — svo
forviða, a'ð öll gremja lians og í rauninni á-
stæðulitla reiði hjaðnaði á svipstundu. Vitan-
lega var hann þreyttur og svefnlítill og þa'ð
liafði lamað hann, en þegar í stað, er hann kom
inn í forstofu þessar ibúðar, þar sem var svalt
og góðnr ilmur, leið honum vel. Það var eítt-
livað svo kyrlátt og friðarlegt þarna. Það var
eins og hann hefði komið úr öðrum og verri
heimi inn í annan betri. Þar, sem liann hafði
verið var ófriður, óhreinindi, ilt loft, vanlíðan.
Þar sem hann var nú, var fri'ður, alt hreint og
snoturt, jafnvel fagurt og gott loft, öll skilyr'ði
til velliðunar. Það var því ekki furða, þótt hann
væri forviða.
Þegar hann hringdi dyrabjöllu íbúðarinnar
liafði hann búist við að sjá eitthvert kerlingar-
hró, geðilslculegt og slægviskulegt, sem svo tið-
um voru í vistum hjá gleðimeyjum — eða þá,
að móðir liennar mundi opna dyrnar, móðir
hennar, sem vérndaði hana sem dreki. En þess
i stað kom þessi litla, snotra og smekklega
klædda þerna, augsýnilega vel þjálfuð í starfi
sínu. — Gerard leit í kringum sig af enn meiri
áhuga en áður. Forstofan var lítil og glerdyrnar
voru gegnt inngangsdyrunum, en göng voru til
vinstri liliðar. Snotur Austurlandaábreiða liuldi
að mestu gólfið, sem var lagt tígulsteinum, og
á miðju gólfinu var kringlótt borð, gert af hlyn-
viði, en á því miðju stóð bronze-lampi, og frá
honum virtist koma hin unaðslega angan, sem
Iiafði fylt vit Gerards, þegar er þernan opna'ði
dyrnar, og haf'ði þau áhrif á hann, að honum
fór nærri þegar að li'ða betur.
Á'ður en hann fengi tækifæri til þess að skoða
sig um betur kom þernan í ljós. Hún sagði, af
kurleisi mikilli:
„Þóknast yður að ganga inn, herra minn?“
Hún tók liatt hans og staf og hann gekk inn í
hið snoturlegasta kvennaherbergi, sem hann
nokkuru sinni hafði í komið. Alt bar vitni hinni
mestn og fullkomnustu smekkvísi. Á gólfinu
var Aubusson-ábreiða, en fagurlega gerð knipl-
uð tjöld voru fyrir gluggum. Á spjaldþiljuðum
veggjunum voru Bartolozzi-koparstungur, Berg-
ére-húsgögn, Sevres-postulín! Furða Gerards
var svo mikil, að hann mundi engu orði hafa
upp komið fyrst í sta'ð hefði hann gengi'ð þarna
inn með einhverjum vina sinna. Honum fanst
hann vera að lifa eitthvert æfintýrið, sem hann
liafði lesið þegar liann var barn. Honum fanst,
að hann, eins og Aladdin í Þúsund og einni nótt,
hefði komið inn í töfrahelli, og séð hina furðu-
Iegustu Austurlandaskartgripi.
En það, sem vakti þó enn meiri fur'ðu lians
var það, er hann sá drotningu þessa ríkis koma
á móti sér. Meðan Gerard, sveittur og þreytlur
og æfur af reiði, var að stritast við að finna liús-
ið nr. 16 við Grenellgötuna, hafði Lorendana
skift um klæði, farið úr svarta kjólnum með
livítu déplunum, og í hvítan musselinskjól með
kniplingaleggingum og bláum böndum, sem
eins og gengu í bylgjum á krinolinu hennar, er
hún gekk til lians — hún var eins og prinsessa,
sem skyndilega hafði komið í ljós, til þess a'ð
vekja líf í þéssari töfrahöll.
„Vesalings Gerard varð þegar ljóst,“ hélt
hcrtogafrúin áfram, „að hann gat ekki látið
reiði sína bitna á þessari fögru konu, sem birt-
ist honnm sem hin fegursta álfamær. Það hefði
líka verið ófyrirgefanlegt af lionum að liand-
leika nema með varúð þennan fagra kjól og
kniplingaleggingarnar. En eg geri ráð fyrir, að
þetta liafi alt verið með ráði gert lijá dansmær-